เดลเรียกัดฟันกรอด โผล่มาที่ไหนไม่โผล่ ดันมาโผล่ยันสุดขอบกาแล็กซี่ หนทางกลับดาวหลักช่างมืดบอด! แถมยังต้องรับมือกับชนเผ่าเถื่อนที่วันๆมีแต่จะจ้องทับเขาอยู่ทุกวี่ทุกวัน
รัก,แฟนตาซี,ผจญภัย,ชาย-ชาย,ย้อนยุค,นายเอกเก่ง,ฮาเร็ม,พระเอกหื่น,พระเอกคลั่งรัก,ท้องได้,ไดโนเสาร์,ดึกดำบรรพ์,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,ต่างโลก,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เดลเรียทั้งจิกทั้งทุบตีอีกฝ่ายจนตนเหนื่อยหอบ ทว่าคนโรคจิตก็ยังคงฉีกยิ้มระรื่นอย่างอารมณ์ดี..มันโอบอุ้มคนตัวบางขึ้นอย่างระมัดระวัง ร่างหนาพยายามเดินให้เบาที่สุดเพื่อไม่ให้ตัวเมียตัวน้อยในอ้อมแขนตื่นตระหนก
"ข้าชื่อ ชู เจ้ามีนามว่าอย่างไร แล้ว..มาจากเผ่าใดกันรึ" บุรุษผู้ถูกร่างนุ่มนิ่มประทุษร้ายเอ่ยปากถาม พลางลอบสูดกลิ่นกายของอีกฝ่ายอย่างเผลอไผล เจ้าของเรือนเกศาสีแปลกตามีขนาดตัวที่เล็กกะทัดรัดยิ่งกว่าตัวเมียที่มันเคยเจอ อีกทั้งเรือนร่างยังนุ่มนิ่มหอมกรุ่นพานให้อยากสูดดมไปเรื่อยๆ
ทั้งสวยงามและน่าหลงใหลยิ่งกว่าสิ่งใด
มันชอบตัวเมียตนนี้มาก!
เมื่อเห็นว่าตนไม่อาจต่อต้าน และบุรุษโรคจิตผู้นี้ก็ไม่มีทีท่าว่าจะทำอันตราย เดลเรียก็ได้แต่ผ่อนลมหายใจและความตึงเครียดทั้งหมดลง อาการเจ็บปวดแล่นตามเส้นประสาทจนหยาดเหงื่อผุดขึ้นมาข้างขมับ
"เดลเรียนั้นคือชื่อของเรา แล้ว.. 'เผ่า' ที่นายว่าหมายความว่าอย่างไร" นัยน์ตาคู่สวยฉายแววอ่อนล้าและฉงนสงสัยอยู่ในที
ซึ่งบุรุษโรคจิตในสายตาเดลเรียก็ไม่เฉลียวใจแต่อย่างใด มันคิดว่าตัวเมียตัวนี้คงพลัดหลงจากครอบครัว..จึงทำให้ไม่รู้เรื่องโลกภายนอก
"พวกเราแบ่งออกเป็น 4 จำพวกน่ะ พวกกินเนื้อ พวกกินพืช พวกมีปีก และพวกอาศัยอยู่ใต้น้ำ และยังแบ่งเผ่าออกเป็นอีกหลากหลายเผ่าเลยนะ อย่างข้าเป็นพวกกินเนื้อ"
"..."
แต่เขากินได้ทั้งเนื้อและผักควรอยู่พวกไหนกันล่ะ?
"เจ้ายังไม่บอกข้าเลยว่าอยู่เผ่าไหน " มันเหลือบตามองตัวเมียในอ้อมแขนครู่หนึ่งก่อนจะละสายตาออก ในชีวิตมันไม่เคยเห็นสีผมและสีตางดงามเฉกเช่นนี้มาก่อน จึงอดรู้สึกเขินอายไม่ได้
ได้ข้อมูลจากอีกฝ่ายมา ทว่าเดลเรียก็ไม่กล้าฟันธงว่าเผ่าของบุรุษผู้นี้เป็นอริกับเผ่าอื่นหรือไม่ เขาจึงเอ่ยตอบเสียงอ้อมแอ้ม "ถ้าเรากินเนื้อได้ แปลว่าเราอยู่เผ่ากินเนื้อใช่ไหม"
"ใช่แล้ว เผ่ากินเนื้อกินได้แค่เนื้อ ส่วนเผ่ากินพืชก็กินได้แค่พืช"
คนตัวบางนึกถึงสัตว์จำพวกนักล่าและสัตว์กินพืชในโลกของเขาขึ้นมา บางทีเผ่าของชายผู้นี้อาจจะเป็นจำพวกเสือก็ได้
แต่เสือมันจะเดินเสียงดังปานภูเขาถล่มขนาดนั้นเชียวหรือ?
ระหว่างที่เดลเรียพยายามชวนอีกฝ่ายคุย ก็ไม่ลืมกวาดสายตาสอดส่องรอบด้านอย่างระแวงระวัง จากประสบการณ์ที่สั่งสมมา.. เขารู้สึกเหมือนมีสายตานับไม่ถ้วนจากทั่วทุกสารทิศกำลังจดจ้องมองมาทางเขาอยู่
[ตัวเมียล่ะ]
[เจ้านั้นได้ตัวเมียไป]
[ไม่เคยเห็นตัวเมียงดงามขนาดนี้มาก่อนเลย]
ด้วยประสาทการได้ยินอันยอดเยี่ยม เดลเรียได้ยินเสียงพึมพำแววมาตามสายลม พอสอดสายตามองก็พบว่าหลังต้นไม้มี 'คน'กำลังแอบมองอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
"หึ ใครเร็วคนนั้นได้ ตัวเล็กอย่าห่วงไปเลย..มีข้าอยู่ทั้งคนจะไม่มีตัวผู้หน้าไหนแย่งเจ้าไปจากข้าได้ทั้งนั้น.."
นั้นใช่ประเด็นเหรอ?
ดวงตาสีน้ำเงินอมม่วงใช้สายตามองร่างกายที่มีเพียงอวัยวะผิดแปลกบางส่วนโผล่ออกมา จึงได้เห็นแล้วว่าคนบางคนนั้นมีหางคล้ายกิ้งก่า บางคนมีฟันแหลมคมยื่นออกมาจากปาก
ไม่มีอวัยวะส่วนของสัตว์จากโลกของเขาเลยสักนิด
"ตัวเล็กหิวหรือไม่..อีกไม่นานจะถึงเผ่าของข้าแล้ว อดทนอีกนิดนะพอถึงแล้วข้าจะรีบหาอาหารมาให้เจ้าทันที"
เดลเรียหลบสายตาเป็นประกายของอีกฝ่ายโดยการหลับตาลง ยิ่งมันอุ้มเขาอย่างระมัดระวังราวกับร่างกายของเขาเป็นแก้วอันเปราะบางขนาดไหน..เขายิ่งรู้สึกว่าตนเองอ่อนแอมากขึ้นเท่านั้น
"ในโลกใบนี้ตัวเมียเป็นสิ่งล้ำค่า เพื่อเพิ่มประชากรแล้ว..ทำให้ตัวเมียมีตัวผู้หลายตัว ยิ่งตัวเมียงดงามเฉกเช่นเจ้า..ข้ายิ่งไม่อยากให้ใครพบเห็น"
เจ้าของใบหน้างามไร้ที่ติเปิดเปลือกตาจ้องมองอีกฝ่ายคายข้อมูลออกมาเงียบๆ ทำให้ได้พิจารณารูปลักษณ์ของบุรุษผู้นี้ใกล้ ๆ เส้นผมยาวสีดำปลายแดงดูราวกับเปลวไฟท่ามกลางความมืดมิด นัยน์ตาสีแดงสดราวกับหยาดโลหิต จมูกโด่งเป็นสันส่วนสูงราวๆ 7 ฟุตเป็นอย่างต่ำ กล้ามเนื้อสีแทนตึงแน่นเรียงตัวสวยงาม
"เจ้าตัวน้อย เจ้าคงชอบข้ามากๆใช่หรือไม่..ถึงเผ่าเมื่อใดข้าจะให้เจ้าลูบจนกว่าจะพอใจ"
เดลเรียชักมือกลับแทบไม่ทัน เมื่อครู่ตนดันเผลอลูบคล้ำหน้าอกแน่นๆของอีกฝ่ายด้วยความอิจฉา อย่างที่ว่าเผ่าของเขานั้นใช้ปีกในการบินทำให้ร่างของเขาต้องเพรียวบางลู่ลม ยิ่งน้ำหนักตัวเบามากเท่าไรยิ่งบินเร็วมากเท่านั้น
"ขออภัยเราไม่-"
"ไม่ต้องอาย เราเป็นคู่กันแล้ว..เรื่องเล็กน้อยแค่นี้เอง"
คำก็ตัวเมีย สองคำก็ตัวน้อย มาตอนนี้ก็บอกว่าเป็นคู่กัน
ถ้าไม่ติดว่าบาดเจ็บ เขาอยากจะถกกางเกงลงแล้วโชว์ลูกพี่เดลเรียให้อีกฝ่ายมองชัดๆเสียจริง
เขาเป็นผู้ชาย! เป็นตัวผู้ แมนทั้งแท่ง!!
"นายใช้อะไรเป็นตัวตัดสินว่าเป็นตัวผู้ตัวเมีย ไม่เห็นหน้าอกของเราหรือไงว่าแบนราบขนาดไหน"
นัยน์ตาสีโลหิตจ้องมองหน้าอกเป็นราบของคนในอ้อมแขนอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนใบหน้าหล่อเหลาจะแต้มด้วยสีแดงระเรื่อ "เดลเรียงามยิ่งกว่าตัวเมียตัวอื่น ข้าจึงมั่นใจว่าเจ้าเป็นตัวเมีย"
"..."
"อีกอย่างเรายังไม่ผสมพันธุ์กัน แถมเจ้ายังไม่มีลูก...หน้าอกก็เลยยังไม่ใหญ่และไม่มีน้ำนมเท่านั้นเอง"
ตรรกะบ้าบออะไรกันเนี่ย!
อดีตหัวหน้าหน่วยอ้าปากค้าง ในดาวหลักเขาจัดอยู่ในชายงามก็จริง..แต่ก็ยังอยู่ในขอบเขตของคำว่า 'ผู้ชาย' ทว่าในสายตาของชายคนนี้เขาคือ 'ตัวเมีย'
แต่เรื่องตัวเมียตัวผู้ไม่ใช่เรื่องสลักสำคัญ เรื่องหลักคือเขาต้องหาทางบำรุงรักษาปีกโดยเร็วที่สุด
แต่ก็อดรู้สึกหงุดหงิดไม่ได้อยู่ดี!
"ถึงเผ่าข้าแล้วนะตัวน้อย"
ใบหน้างามสะท้านฟ้าหันมองตามเสียง ก่อนจะเบิกตาออกกว้างด้วยความตกตะลึงพรึงเพริด มือไม้เกาะคอชายหนุ่มแน่นหนึบราวกับไม่ต้องการแยกจาก..ใบหน้าหันมาซุกเข้ากับแผงอกหนาราวกับไม่ต้องการเห็นภาพอันน่าสะเทือนใจอีกเป็นครั้งที่สอง
เดลเรียผ่านสนามรบมามากมาย ทั้งซากศพของมนุษย์และที่ไม่ใช่มนุษย์ ซึ่งพวกมันไม่อาจทำให้เดลเรียหวาดกลัวแม้แต่น้อย
ทว่า
'นั้นผู้หญิงเหรอ'
ภาพมนุษย์ผมยาวใบหน้ามันแผล็บเต็มไปด้วยตะปุ่มตะปั่ม ร่างกายอ้วนฉุไปทุกส่วนผุดขึ้นมาหัวเดลเรียอีกครั้ง
"..."
ทั้งชีวิตเขาไม่เคยเจออะไรน่ากลัวเท่านี้มาก่อน! มันน่ากลัวเกินกว่าเขาจะรับไหว!!
"ชู กลับมาแล้วหรือ..วันนี้พาใครกลับมาด้วยเล่า"
คนตัวเล็กในอ้อมแขนชายหนุ่มสะดุ้งโหยง ก่อนจะสงบใจได้อย่างรวดเร็วเมื่อพิจารณาจากเสียงเมื่อครู่ว่าทั้งสองอาจจะเป็นเพื่อนกัน
"คู่ของข้าเอง..เจ้าถอยห่างออกไปหน่อย เขากำลังกลัว"
แต่ทว่า ชายหนุ่มอีกคนกลับทำเป็นหูทวนลม ก้าวขาเข้ามาใกล้มากกว่าเดิม..จุดมุ่งหมายชัดเจนว่าต้องการดูหน้าของคนในอ้อมแขน
"แอล ถอยไป..อย่าได้มาท้าทายข้า!"
เดลเรียกลอกตามองบน พึ่งก้าวเข้ามาไม่ถึงห้าก้าว..ก็กำลังจะมีเรื่องเกิดขึ้นแล้ว นี่ถ้าอยู่ยาวเขาคงจะไม่เป็นบ้าไปก่อนใช่ไหม?
