เดลเรียกัดฟันกรอด โผล่มาที่ไหนไม่โผล่ ดันมาโผล่ยันสุดขอบกาแล็กซี่ หนทางกลับดาวหลักช่างมืดบอด! แถมยังต้องรับมือกับชนเผ่าเถื่อนที่วันๆมีแต่จะจ้องทับเขาอยู่ทุกวี่ทุกวัน
รัก,แฟนตาซี,ผจญภัย,ชาย-ชาย,ย้อนยุค,นายเอกเก่ง,ฮาเร็ม,พระเอกหื่น,พระเอกคลั่งรัก,ท้องได้,ไดโนเสาร์,ดึกดำบรรพ์,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,ต่างโลก,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
"คนในเผ่าพวกเจ้าก็ดื่มน้ำเช่นนี้รึ" เดลเรียเอ่ยถามด้วยใบหน้าซีดเผือด แม้จะทำใจไว้ตั้งแต่เนิ่นๆแล้ว ว่าชีวิตและการเป็นอยู่ในดวงดาวดวงนี้อาจจะล้าหลัง ทว่าก็อดลูบแขนด้วยความขนลุกไม่ได้เมื่อคิดว่าหากมีพวกลูกน้ำพวกนี้ดิ้นอยู่ในท้อง
"ใช่แล้ว หากมันทำให้คนในเผ่าอยู่รอด ไม่ว่าจะต้องใช้วิธีไหน พวกเราก็พร้อมที่จะทำ"
ไม่ !
มันมีทางเลือกที่ดีกว่านี้ เพียงแค่พวกเขายังไม่พบมันก็เท่านั้น
น้ำที่ชูนำมา..พอทิ้งไว้สักพักดินก็จะตกตะกอน บ่งบอกว่าน้ำที่นำมานั้นเป็นแหล่งน้ำนิ่ง จากที่สังเกตมาตลอดเส้นทางด้วยความอุดมสมบูรณ์รอบด้านเช่นนี้ เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีแหล่งน้ำลำธารหรือน้ำตก
"เจ้าเห็นสีน้ำตาลขุ่นๆในน้ำนี้ไหม"เดลเรียชี้ตะกอนสีน้ำตาลให้อีกฝ่ายดู
"เห็น" ใบหน้าหล่อเหลาชะโงกหน้าเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว ทำเอาเดลเรียผละตัวออกแทบไม่ทัน
"น..น้ำที่เจ้าเอามา นำมาจากแหล่งน้ำนิ่งหรือก็คือ บึง เป็นน้ำขังตลอดปี หากไม่มีฝนตกก็จะแห้งแล้งไปตามกาลเวลา แล้วพวกตัวเล็กๆที่อยู่ในน้ำนี้เรียกว่า ลูกน้ำ เป็นตัวอ่อนของแมลงชนิดหนึ่งที่กินเลือดเป็นอาหาร ซึ่งพวกมันจะวางไข่ในน้ำนิ่งและสกปรก..."
เดลเรียเว้นช่วงเล็กน้อยเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นสายตาสำนึกผิดของคนข้างๆ
อย่างน้อยก็เข้าใจอะไรง่ายดี..
แถมยังตั้งใจฟังด้วย
"เราไม่ได้จะกล่าวว่า..ไม่รู้ย่อมไม่ผิด ผิดแล้วแก้ไขก็ยังไม่สาย มาเถอะ...พาเราไปดูแหล่งน้ำที"
ในขณะที่เดลเรียกำลังจะลุกขึ้นยืน ทันใดนั้นร่างบางพลันลอยวืดขึ้นอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว
"นะ นาย!"
นัยน์ตาคู่งามมองคนตัวโตกำลังอุ้มตนด้วยสายตาตกใจ นี่กะจะไม่ให้เขาลงเดินเองเลยรึไง!
"อย่าเดินเลย ข้าจะพาเจ้าไปเอง"
น..น่ากลัว น่ากลัวมาก ทั้งการตามใจและดูแลเอาใจใส่จนเกินพอดีของผู้ชายที่นี้ช่างน่ากลัวเกินไปแล้ว
หากผู้หญิงที่นี้จะมีนิสัยเอาแต่ใจ เดลเรียจะไม่นักสงสัยเลย เพราะไม่ว่าพวกนางจะชี้นกเป็นไม้ชี้ไม้เป็นนกพวกผู้ชายในเผ่านี้คงฉีกยิ้มเออออห่อหมกตามไปด้วย
"ชู ถึงเราสองคนจะรู้จักกันได้ไม่นาน แต่เราไม่ได้อ่อนแอเหมือนตัวเมียเผ่าเจ้า เพราะฉะนั้นไม่จำเป็นต้องดูแลเราขนาดนี้ก็ได้" แถมกลิ่นฮอร์โมนส์เพศชายของนายมันแรงจนข่มความดเป็นชายของเขาเสียมิด
"ไม่ได้ เจ้าเป็นตัวเมียของข้า หน้าที่ที่สำคัญที่สุดคือปกป้องเจ้าไปชั่วชีวิต"
"..." เชื่อเถอะ..ว่าถ้าหากหญิงสาวคนไหนได้ยินประโยคหวานเลี่ยนเมื่อครู่ในระยะประชิดของชายผู้นี้ คงไม่พ้นตกหลุมรักอย่างถอนตัวไม่ขึ้น
แต่โทษที เขาเป็นผู้ชาย
แมนทั้งแท่ง
ขนลุกจะตายแล้ว!
ในเวลาไม่กี่อึกใจต่อมา ชูก็พาเขามาถึงบึงน้ำขนาดไม่ใหญ่มาก เพียงแค่มีลมพัดแผ่วเบากลิ่นคาวน้ำก็คละคลุ้งจนเดลเรียต้องรีบใช้มือปิดจมูก
เดลเรียผละลงจากวงแขนของชูก่อนจะชะโงกหน้าดูน้ำสีน้ำตาลขุ่น ในน้ำมีลูกน้ำลอยกระจายไปทั่ว แถมขอบบึงยังมีปลาตายลอยอยู่ประปราย
"คราวหลังอย่ากินน้ำจากที่นี้อีกเด็ดขาดนะ"
ชูพยักหน้า พร้อมเอาอกเอาใจตัวเมียทุกอย่าง
"แล้วเจ้ารู้จักที่ที่มีน้ำที่ไหลลงมาจากที่สูงไหม"
ชูรีบตอบทันทีที่เห็นตัวเมียเลิกสนใจบึงน้ำเบื้องหน้า..มันอยากให้ในสายตาตัวเมียมีแต่มันเพียงคนเดียวเท่านั้น
"ข้ารู้จัก อยู่ห่างจากเผ่าไปอีกเล็กน้อย..ข้าไม่ค่อยได้ไปบ่อยนัก แต่ถ้าเจ้าอยากไปข้าก็จะพาไป"
เจ้าของนัยน์ตาคู่งามคิ้วกระตุกยิกๆ เดาออกได้อย่างง่ายดายว่าบุรุษผู้นี้กำลังพยายามเอาใจตนอยู่
"อย่าอุ้ม ให้เราเดินเองบ้างเถอะ" ยามเห็นอีกฝ่ายทำท่าจะเข้ามาหิ้วร่างตนอีกครั้ง ร่างบอบบางพลันเบี่ยงตัวหลบอีกฝ่ายได้ทันท่วงที ไม่ยอมให้บุรุษผู้นี้อุ้มได้อีกเป็นครั้งที่สอง
" ต แต่"
"ไม่มีแต่"
เดลเรียเอ่ยด้วยน้ำสียงเด็ดขาดจนชายหนุ่มคอตกอย่างเศร้าใจ
สองร่างเดินผ่านป่ามาได้สักระยะ ด้วยการนำทางของชู ทำให้เดลเรียไม่พบอันตรายตลอดทั้งเส้นทาง
ซึ่งเป็นเรื่องที่แปลกและน่าสงสัยเป็นอย่างมาก ชูเคยบอกว่าตนเป็นเผ่ากินเนื้อ แต่ไม่ได้บอกว่าเขาเป็นตัวอะไร หากเป็นเผ่าเสือจริงภายนอกอาณาเขตก็ต้องมีสัตว์ตัวอื่นให้เห็นบ้าง
แถมเมื่อตอนมาโพล่ที่ดาวดวงนี้เขาไม่ทันได้สังเกตสัตว์ที่ไล่กวดเขาอย่างจริงๆจังๆ รู้เพียงแค่ว่ามีร่างกายที่ใหญ่โตมากๆ
..ไหนจะน้ำที่ดื่มแล้วทำให้ไม่มีแรงนั้นอีก
"ข้าเคยเห็นเผ่ากินเนื้อตัวอื่นที่ไม่ได้มาจากเผ่าของข้ามาล่าเผ่ากินพืชบริเวณนี้ด้วย แต่ไม่ต้องห่วงนะมีข้าอยู่พวกมันไม่คิดสั้นเข้ามาแย่งเจ้าไปจากข้าแน่ๆ"
จู่ๆชูก็เอ่ยขึ้นมา ซึ่งเดลเรียก็นิ่งเงียบไม่เอ่ยตอบเพราะมองแววตามืดครึ้มดูน่ากลัวของชูทำให้เขารู้สึกว่าอีกฝ่ายจะทำอย่างที่กล่าวมาจริงๆ
นัยน์ตาคู่งามเลิกสนใจอีกฝ่ายก่อนจะมองซ้ายมองขวาสอดส่องอันตรายทุกด้านอย่างระมัดระวัง และในไม่ช้าเขาก็เจอสิ่งที่ตามหา
เสียงกระแสน้ำที่ไหลลงมาตกกระทบกับก้อนหินทำให้นัยน์ตาคู่งามเป็นประกาย ทำเอาคนแอบมองเผลอมองตาค้าง
ยามคนตัวบางไม่ยิ้มก็หวงแทบตายอยู่แล้ว หากเกิดยิ้มขึ้นมาไม่ใช่ว่าเขาต้องคลั่งตายเลยหรือ?
"ชู เลิกมองเราได้แล้ว มาทางนี้เร็ว"เดลเรียตื่นเต้นมาก อย่างน้อยก็แก้ไขเรื่องแหล่งน้ำได้ไปหนึ่งเรื่อง
ยิ่งยามเห็นปลาแหวกว่ายเริงร่าอยู่ใต้น้ำเดลเรียยิ่งอยากลงไปจับมาย่างกิน
"แม้จะอยู่ห่างจากเผ่าเล็กน้อย แต่เราคิดว่าแหล่งน้ำที่นี้สะอาดกว่าเยอะ แล้วจะดีกว่านี้ถ้าหาตาน้ำเจอ"
เดลเรียเอ่ยพลางก้าวขาลงน้ำ ระดับความลึกสูงเพียงแค่เข่าของเขาเท่านั้นดวงตาคู่สวยจับจ้องปลาในน้ำเขม่น
เดลเรียสืบเชื้อสายมาจากเผ่ามีปีกนอกจากบินได้เร็วแล้ว ความสามารถอีกอย่างของเขาคือการใช้มือเปล่าสังหารศัตรูด้วยความเร็วและเงียบเฉียบ กับอีกแค่การจับปลาด้วยมือเปล่าจึงถือว่าง่ายดายยิ่งกว่าปลอกกล้วย
"เจ้าอย่ากินสัตว์น้ำพวกนี้เลย เนื้อมันคาวมาก-"
ชายหนุ่มเอ่ยยังไม่ทันจบประโยคดี เพียงพริบตาคนตัวบางก็จับปลาได้แล้วสองตัว ปลาได้มือยังดีดดิ้นไปมาราวกับพึ่งรู้สึกตัวว่าตนถูกล่าเสียแล้ว
"เพราะกินผิดวิธีต่างหากมันถึงคาว" เจ้าของนัยน์ตาคู่งามเดินกลับขึ้นจากน้ำ ก่อนจะส่งปลาในมือให้คนตรงหน้า "ถือไว้เดี๋ยวเรามา"
เดลเรียก้มเก็บไม้พลางหยิบก้อนหินพลิกไปพลิกมา เพื่อได้ไม้และวัตถุดิบที่ต้องการแล้ว คนตัวบางจึงเดินกลับไปเตรียมอาหาร
"ดูแล้วจำไว้นะ ก่อนจะกินปลาน่ะต้องขอดเกล็ดก่อน ค่อยๆใช้หินขูดตั้งแต่ปลายหางขึ้นมาจนถึงหัว"
เดลเรียใช้หินโขกหัวปลาจนมั่นใจว่าตายแล้ว จึงใช้หินอีกก้อนที่มีลักษณะแบนปลายคมขูดเกล็ดปลา จนไปถึงการผ่าท้องเอาเครื่องในออกอย่างช่ำช่อง
ชูดูวิธีการตรงหน้าก็แอบชื่นชมตัวเมียในใจ ตัวเมียที่ทั้งงดงามมีเสน่ห์และฉลาดเฉลียวเช่นนี้กลับเป็นคู่ของมัน หากตัวผู้ต่างเผ่ารู้คงอิจฉาจนอกแตกตายแน่ๆ
"หลังจากทำความสะอาดปลาเรียบร้อย ก็เอาไม้แทงเข้าไปทางปาก ส่วนขั้นตอนต่อไป...เตรียมไฟ" เดลเรียหันไปถาม "จุดไฟเป็นไหม"
ใบหน้าหล่อเหลาทำหน้างุนงงก่อนจะสายหัว ปกติมันล่าเหยื่อมามักจะกินเลย จุดไฟคำนี้มันไม่เคยได้ยินมาก่อน เดลเรียใบหน้าหล่อเหลาแล้วถอนหายใจ เขาคิดว่าแม้จะหลุดมายังดาวล้าหลัง แต่อย่างน้อยคงจะมีไฟให้ใช้ แต่เขาคงจะหวังมากเกินไป
"นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเราจะทำอาหารเอง เข้าใจนะ" นิ้วเรียวสวยหยิบเศษใบไม้และกิ่งไม้แห้งมาวางรวมกัน ก่อนจะใช้วิธีจุดไฟง่ายๆ เพียงไม่นานเปลวเพลิงกองเล็กๆก็พร้อมสำหรับย่างปลา
และสิ่งสำคัญเดลเรียไม่ลืมที่จะต้มน้ำ! ร่างบางก้มหยิบกระบอกไม่ไผ่ที่ตัดมาได้แล้วนำไปใส่น้ำก่อนจะเอามาวางไว้ใกล้ๆไฟ
"ให้ข้าช่วยนะ" ชูอาสาเข้ามาช่วยเอากระบอกไม้ไผ่ไปใส่น้ำ หลักจากเห็นคนตัวเล็กขยับตัวไม่หยุดหย่อน
ในระหว่างรอชู เดลเรียก็คอยเติมกิ่งไม้แห้งเข้าไปเรื่อยๆ สายตาสอดส่องรอบด้านอย่างระมัดระวัง นิ้วเรียวสวยหยิบมาหนึ่งตัวเมื่อพบว่ามันสุกแล้วจึงเริ่มกินอย่างเชื่องช้า
เรือนผมยาวสีแปลกตายามส่องกระทบกับแสงอาทิตย์ช่างงดงามเกินบรรยาย ชูมองภาพตรงหน้าอย่างเหม่อลอย ก่อนจะก้าวเข้าไปหาตัวเมียหวังอยากใช้ช่วงเวลานี้เพิ่มระดับความใกล้ชิดให้มากขึ้น
"นี่ปลาของเจ้า ลองชิมดูสิ"
มือบางยืนปลาย่างสุกให้คนตรงหน้า เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายรับปลาไปแล้วก็หันกลับมากินอาหารของตัวเองต่อ
"กลับเผ่าให้ข้าหาชุดให้เจ้าใส่ดีหรือไม่" นัยน์ตาคู่คมมองชุดแปลกตาที่คนตัวบางใส่ ก่อนจะลอบกลืนน้ำลายอย่างเงียบๆ
นัยน์ตาคู่งามมองหนังสัตว์ที่พันรอบเอวของชายตรงหน้าแล้วเลื่อนสายตากลับมามองชุดตัวเอง
หนังสัตว์หรือจะสู้ชุดกองทัพ.... หากเดลเรียใส่ชุดหนังสัตว์คิดสภาพตัวเองต้องระวังช่วงล่างที่มีลมพัดตลอดเวลาก็ขนลุกซู่แล้ว
"ไม่จำเป็น เราชอบชุดที่ใส่มากกว่า"
"แต่ชุดเจ้าเปื้อนคราบดิน ข้าอยากเสนอให้เจ้าเปลี่ยนมาใส่ชุดที่ข้าหาให้ชั่วคราว ระหว่างรอชุดแห้งดีหรือไม่"
เดลเรียคิดตามก่อนจะพยักหน้าเห็นด้วย เพราะที่ชูกล่าวมาก็มีเหตุผลไม่น้อย
"เข้าใจแล้ว กินเสร็จเราจะลงไปอาบน้ำสักหน่อย เจ้าช่วยใส่กิ่งไม้พวกนี้ลงในกองไฟแทนหน่อยนะ ไม่ต้องใส่เยอะให้ไฟไม่มอดดับก็พอ"
"เข้าใจแล้ว"
