ภรรยา..หยุดหยุมสามีเสียที! - 5 5 โดย wanna cry @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

เดลเรียกัดฟันกรอด โผล่มาที่ไหนไม่โผล่ ดันมาโผล่ยันสุดขอบกาแล็กซี่ หนทางกลับดาวหลักช่างมืดบอด! แถมยังต้องรับมือกับชนเผ่าเถื่อนที่วันๆมีแต่จะจ้องทับเขาอยู่ทุกวี่ทุกวัน

ผู้แต่ง

เรื่องย่อ

ในยุคที่ดวงดาวกำลังก่อสงครามแย่งชิงอาณาเขตและทรัพยากร เดลเรียคือหัวหน้าหน่วยที่ 1 เขาเป็นเผ่ามีปีกตนสุดท้ายที่เหลือรอดจากสงคราม ด้วยความพยายามเขาจึงได้มาเป็นทหารร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่กับท่านจอมพล

ร่างบางนั่งห้อยขาอยู่บนโขดหิน นิ้วเรียวสวยค่อยๆถอดชุดส่วนบนออกและส่วนล่างออก เผยให้เห็นผิวขาวสวยไร้ที่ติ  เรือนผมยาวสลวยแนบลู่ไปตามแผ่นหลัง เดลเรียจับเสื้อผ้าจุ่มลงในน้ำแล้วขยี้เบาๆ ด้วยความเจริญก้าวหน้าของเทคโนโลยี ชุดของทหารจึงทนทานและขจัดคราบออกง่าย 

ใบหน้าหล่อเหลาของชูมองภาพตรงหน้าตาค้าง ถึงจะรู้อยู่แล้วว่าตัวเมียตนนี้มีผิวที่ขาวสวยกว่าตัวเมียตัวอื่น แต่ไม่คิดว่าผิวใต้ร่มผ้าจะขาวอมชมพู ขาวจนอยากสร้างรอยไปทุกส่วน.. สัดส่วนเว้าโค้งบอบบางยิ่งกว่าตัวเมียตนอื่นๆ อย่างหาได้ยาก 

ชูกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก นัยน์ตาแดงก่ำราวสัตว์นักล่า ยิ่งมองตัวเมียตรงหน้าร่างกายพลันยิ่งร้อนรุ่ม ส่วนกลางกายแข็งชูชันดันหนังสัตว์ช่วงล่างเป็นกระโจมยัก เขาไม่เคยรู้สึกอย่างเก็บซ่อนตัวเมียผู้งดงามตนนี้ไว้ข้างกายอย่างแรงกล้าเช่นนี้มาก่อน มันอยากเก็บซ่อนไว้ไม่ให้ใครเห็น มีเพียงมันเท่านั้นที่ได้เป็นคู่ครองเพียงตัวเดียว....  

เดลเรียกำลังหันหลังกวักน้ำล้างหน้าด้วยความสดชื้น หยดน้ำแวววาวไหลตามกรอบหน้าได้รูปทำให้ร่างบางในยามนี้งดงามจนสามารถทำให้ผู้ที่ผ่านมาเห็นหลงใหลลุ่มหลงได้อย่างง่ายดาย 

เสียงน้ำกระเพื่อมทำให้เจ้าของนัยน์ตาคู่สวยหันไปมองด้านหลัง ก่อนจะพบว่าชายหนุ่มได้ยืนอยู่ข้างหลังของตนเป็นที่เรียบร้อย

"ถ้าอยากลงมาเล่นน้ำ ทำไมไม่เรียกเราก่อน..เราจะได้ไปเฝ้ากองไฟแทน" เงาที่ทาบทับลงมาเบื้องหลังทำให้เดลเรียรู้สึกหายใจไม่ออก เหมือนตนกำลังโดนคุกคามอยู่อย่างไรอย่างนั้น

เห็นอีกฝ่ายไม่ตอบก็นึกสงสัย บุรุษผู้นี้จู่ๆก็เป็นอะไรไป ไม่ใช่สูดดมควันไฟจนเลอะเลือนใช่หรือไม่

"เช่นนั้นเรากลับไปเฝ้า- อื้อ!"

เดลเรียมองมือหนาที่จู่ๆคว้าบั้นท้ายของตนไว้แน่น นัยน์ตาคู่สวยหันไปสบตาอีกฝ่ายก่อนจะเป็นฝ่ายเบิกตาออกกว้างอย่างตื่นตะลึง เมื่อนัยน์ตาของชายหนุ่มทอประกายร้อนแรงประหนึ่งจะแผดเผาเขาให้ได้อย่างไรอย่างนั้น

"ช ชูเจ้าทำอะไร ปล่อยเรานะ อื้อ..อย่าบีบ!"

ฝ่ามือหนาบีบบั้นท้ายกลมกลึงทั้งคลึงทั้งนวดจนเจ้าของใบหน้างามหอบแฮ่ก แต่ร่างบางก็ต้องสะดุ้งเมื่อจู่ๆบั้นท้ายถูกบางสิ่งบางอย่างดุนดันถูไถไปมา

บางสิ่งที่ว่ามันทั้งร้อนและแข็งจนเดลเรียหน้าร้อนผาวอย่างอับอาย

นี่..ชูกำลังมีอารมณ์เพราะเขาอย่างนั้นเหรอ?

ไม่ ไม่ นี่พึ่งรู้จักกันไม่พ้นข้ามวันเลย จะให้มันเลยเถิดต่อไปไม่ได้ 

"ตั้งสติหน่อย เจ้ากับเราพึ่งรู้จักกันนะ ชู!!"

เดลเรียร้องเสียงหลงเมื่อเอวสอบกระแทกแก่นกายเข้ามาในขาหนีบทีหนึ่งราวกับกำลังหยอกล้อ โชคยังดีที่เดลเรียไม่ได้ถอดกางเกงซับในออกมาซัก จึงทำให้ชายหนุ่มได้แต่ถูไถภายนอกอย่างงุ่นง่าน

แต่ถึงมีกางเกงซับในก็ไม่ได้หมายความว่าคนตัวบางจะปลอดภัย

"เดลเรีย เดลเรีย ตัวเมียของข้า" เสียงทุ้มพร่าครางกระเส่าอยู่ข้างหู ลมหายใจร้อนหอบรินรดต้นคอจนสติของเดลเรียแทบแตกกระเจิง 

ใบหน้างดงามแดงระเรื่อ อยากจะเถียงกลับใจจะขาดว่าตนไม่ใช่ตัวเมีย ทว่ายามเปิดปากกลับมีเสียงครางแผ่วเบาหลุดออกมาแทน เดลเรียจึงเลือกเม้มปากเน้นสายตาคู่งามเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง

ยามนี้ความคิดของชูเต็มไปด้วยความต้องการแสดงความเป็นเจ้าของอย่างแรงกล้า ทั้งอยากทิ้งกลิ่นและสร้างรอยไว้บนกายขาวตรงหน้า

?!

เดลเรียสัมผัสได้ว่าท่องเอ็นร้อนที่ถูไถขาหนีบของตนนั้น เหมือนจะมีขนาดใหญ่ขึ้น..มือหนาทั้งสองรวบตัวเขาเข้าไปกอดจนแผ่นหลังสัมผัสแผงอกอันแข็งแกร่งแถมยังร้อนราวกับกำลังจะหลอมละลายร่างเขาอย่างไรอย่างนั้น 

นัยน์ตาคู่งามเลื่อนลงไปมองช่วงล่างก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตื่นตะลาน ร่างทั้งร่างสั่นราวกับลูกนก ท่อนเอ็นอวบหนาขนาดใหญ่ราวกับเป็นขาที่สามตั้งผงาดอย่างดุดัน 

นี่..เป็นของที่มนุษย์ควรมีเหรอ? สิ่งนี้จำเป็นต้องใหญ่ขนาดนี้เลยเหรอ?

เดลเรียขวัญกระเจิง หากโดนแท่งนี้เข้าไปเขาได้ร่างแยกออกเป็นสองส่วนแน่ๆ

"ชู ถ้าเจ้ายังไม่หยุดเราจะโกรธจริงๆนะ"

ทว่ายิ่งเดลเรียดิ้นหนี ส่วนล่างก็ยิ่งเสียดสี ดวงตาคู่คมจับจ้องใบหน้างามอย่างหลงใหล เสียงใดๆ ล้วนไม่เข้าโสตประสาทแม้เพียงสักเสี้ยวเดียว

"ชู..อื้อ"

เดลเรียไร้เรียวแรงที่จะต่อต้าน แก่นกายใต้กางเกงซับในดุนดันขึ้นมาเป็นกระโจมหลังน้อย ดวงหน้างามแดงซ่านเริ่มจมลงไปกับรสสัมผัสที่อีกฝ่ายมอบให้

จมูกโด่งคลอเคลียหลังคอขาวพลางสูดดมกลิ่นกายหอมหวานจากตัวเมีย ลิ้นหนาเสียที่หลังคอก่อนจะสร้างรอยแสดงความเป็นเจ้าของ สะโพกหนาหลังจากขยับเนิ่นช้าอยู่ชั่วครู่พลันแปรเปลี่ยนเป็นจังหวะรัวเร็วดุดันจนเดลเรียกัดริมฝีปากกลั้นเสียงครางเอาไว้สุดความสามารถ

ชายหนุ่มกระหน่ำกระแทกแท่งร้อนเข้าออกดวงตาสะท้อนภาพคนตัวบางในอ้อมกอดตรงหน้าอย่างหมกหมุ่น เขาขบกรามกรอดคำรามต่ำในลำคอพร้อมกับแท่งร้อนปลดปล่อยของเหลวร้อนจากช่วงล่าง 

ร่างบอบบางตัวสั่น ในหัวขาวโพลนคิดสิ่งใดไม่ออก ถึงแม้จะโชคดีที่อีกฝ่ายไม่ได้แทรกแก่นกายร้อนเข้ามาในร่าง 

ทว่าสิ่งที่เดลเรียแน่ใจอย่างหนึ่งคือ...

ของชู...อึดมาก

ยามตะวันใกล้ลับขอบฟ้า  ดวงตาคู่คมแอบมองตัวเมียของตนด้วยแววตาเศร้าสร้อย หลังจากที่มันยับยังความต้องการของตัวเองไม่ได้จนพลันมือทำให้ตัวเมียแสนงามต้องขุ่นเคือง จนกระทั้งตอนนี้อีกฝ่ายก็ยังไม่หายโกรธตนเลยแม้แต่น้อย

 เดลเรียพยายามไม่สนใจสายตาเศร้าสร้อยที่ส่งมาของอีกฝ่าย จนกว่าอีกฝ่ายจะสำนึกผิดเขาจะไม่ยอมให้อภัยเด็ดขาด

 "เดลเรีย ข้าเก็บผลแดงมาให้..เจ้าลองชิมดูสิ" 

"..."

มือหนานำผลแดงมาให้ตัวเมีย เพื่อหวังว่าจะคลายความโกธรของอีกฝ่ายลงได้ ทว่าตัวเมียตรงหน้ากลับไม่หันกลับมามองมันเลยแม้แต่น้อย 

"ในเผ่ากำลังจะแจกจ่ายเสบียง ข้าจะไปนำเสบียงกลับมานะ"

ชูที่ถูกอีกฝ่ายเว้นระยะห่างพลันรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่กระทำลงไป หากมันยับยั้งชั่งใจสักหน่อยปานนี้มันคงไม่ต้องมานั่งมองคนตัวเมียแสดงท่าทีเย็นชากับมันเช่นนี้

เมื่อเดลเรียเห็นชายหนุ่มออกไปแล้วก็ลุกขึ้นไปหามุมสักมุมเพื่อนอนพักผ่อน ภายในวันเดียวกลับเกิดเรื่องขึ้นมากมาย ดูท่าวันข้างหน้าเขาคงต้องเร่งหาทางกลับไปดาวหลักให้เร็วที่สุด