ชัดเจนผู้ครองตำแหน่งขวัญใจหลานสาวมาโดยตลอด อยู่ ๆ หลานสาวก็มีขวัญใจคนใหม่อย่างสัตวแพทย์หนุ่มนามว่าเดียร์ ที่น้องชมพูถึงกับพูดว่าเขาคือเจ้าบ่าวในอนาคตของเธอ เขาคงต้องลงมือกำจัดกวางให้พ้นทางเสียแล้ว
ชาย-ชาย,วัยว้าวุ่น,รัก,ไทย,อื่นๆ,นิยายเกย์,นิยาย18+,boylove ,#BL,รักวัยรุ่น,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“ไงคุณหมอคิวทอง ไปกินข้าวเย็นกันหน่อยไหม” เสียงทักทายดังมาจากทางด้านหลัง เมื่อหันไปก็พบกับผู้อำนวยการโรงเรียนหนุ่มยืนล้วงกระเป๋ากางเกงอยู่ใกล้ ๆ ผมส่งกระต่ายให้ครูพี่เลี้ยงที่กำลังทยอยเก็บสัตว์เลี้ยงเข้ากรงหลังจบชั่วโมงสัตว์เลี้ยงของวันนี้
“ดีเลย กำลังหิวพอดี เลี้ยงใช่ไหม”
“เป็นเกียรติอย่างสูงเลยครับ ว่าแต่อยากกินอะไร หิวมากไหม ขอขึ้นไปเก็บของก่อนแป๊บหนึ่งสิ” เซฟยื่นมือมาช่วยปัดเศษหญ้าที่คงติดมากับกระต่ายที่ผมอุ้มเมื่อครู่ออกให้
“ได้สิ จะได้ขึ้นไปทักทายคุณป้าด้วย ไม่ได้ขึ้นไปทักนานเลย”
“เสียใจด้วยคุณหมอเดียร์ แม่กลับไปตั้งแต่บ่ายแล้ว วันนี้คุณนายเขามีนัดไปต่างจังหวัดกับสามี”
“หวานไม่ตกเลยนะคู่นี้”
“อือ หวานจนลูกอิจฉา” เซฟขำอย่างอารมณ์ดีให้กับเรื่องราวของพ่อแม่ตัวเอง
ผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมโรงเรียนนี้ถึงเป็นโรงเรียนที่มีบรรยากาศอบอุ่นน่ารัก เด็ก ๆ สดใส คุณครูยิ้มแย้มอยู่เสมอ แถมผู้อำนวยการยังเป็นหนุ่มหล่อที่มีความเป็นกันเองขนาดนี้
ดูจากวัตถุดิบต้นกำเนิดโรงเรียนสิครับ ตั้งแต่ผมรู้จักกับเซฟมา ครอบครัวเซฟเป็นครอบครัวที่ใส่ใจและแสดงความรักกันอยู่เสมอ นั่นคงเป็นเหตุผลให้เซฟเติบโตมาเป็นอย่างดีแบบที่เป็นอยู่นี้ และการทำธุรกิจโรงเรียนก็เหมาะมากกับครอบครัวที่มีความรักอบอวลไปรอบตัวอย่างครอบครัวนี้เช่นกัน
“จะขึ้นไปไหม หรือจะรออยู่ข้างล่าง” เซฟถามขึ้นเมื่อเราเดินออกจากสนามหญ้ามาถึงทางเดินอาคารแล้ว
“คุณป้าไม่อยู่ไม่รู้จะขึ้นไปอ้อนใครแล้ว รอข้างล่างแล้วกัน”
“แล้วนี่นักเรียนกับผู้ปกครองคนโปรดกลับแล้วหรือ ปกติเห็นอยู่เล่นจนเก็บกระต่ายเข้ากรง”
“ใครนะ?”
“อ้าว ก็น้องชมพูกับคุณชัดไง” เซฟหยุดเดินแล้วหันมายิ้มล้อเลียนกับคำพูดนั้น
“แซวอะไรไม่เข้าเรื่อง คนโปรดอะไร ไม่มีทั้งนั้นแหละ เพื่อนกันทั้งนั้น”
“อือ จากผู้ปกครองกลายเป็นเพื่อนแล้วสินะ”
“จะกินไหมข้าว” ผมเอ่ยปรามเพื่อนสนิทตัวโตก่อนที่จะแซวไปไกลกว่านี้
“ยอม ๆ ว่าแต่คุณแฟรงค์นี่เพื่อนเหมือนกันไหม” เจ้าตัวเอ่ยจบก็โดนผมฟาดแขนไปหนึ่งทีก่อนจะเดินหัวเราะร่าแยกไปทางอาคารอำนวยการ
“ช่วงนี้เป็นไง ยุ่งเลยสิ” เซฟถามขึ้นระหว่างรออาหารที่สั่งมาเสิร์ฟ
“อือ ดีหน่อยที่สิ้นเดือนคลินิกจะมีหมอมาเพิ่มแล้ว”
“อยากงดชั่วโมงสัตว์เลี้ยงก่อนไหม จริง ๆ ให้เราหาสัตวแพทย์คนอื่นมาทำแทนให้ก่อนได้นะ”
“ไอ้ที่บอกน่ะ มันอาทิตย์ละครั้งเองนะ อีกอย่างมาเจอเด็ก ๆ บ้างก็สนุกดี”
ยุ่งมันก็ยุ่งอยู่หรอก แต่การได้ออกมาเล่นกับเด็ก ๆ แถมได้สอนเรื่องสัตว์เลี้ยงเล็ก ๆ น้อย ๆ มันก็เยียวยาความเหนื่อยได้ดีเหมือนกัน
“ตามใจ ไม่ไหวบอกแล้วกันนะ แล้วนี่พี่จิ๊บจะคลอดเมื่อไหร่”
“อีกสองเดือน”
“ขยันไปไหมนั่นน่ะ จะทำงานจนคลอดเลยหรือไงรายนั้น พี่จิ๊บนี่ถ่ายรายการซีซั่นนี้เหมือนกันใช่ไหม” คนถามหันไปเอ่ยขอบคุณพนักงานเสิร์ฟ เมื่อสปาเกตตีถูกนำมาวางไว้บนโต๊ะ
“ตัวหลักเลย จริง ๆ เดียร์มาช่วยเสริมคิวให้เฉย ๆ แต่ซีซั่นนี้คิวเยอะจนเหมือนกับเป็นหมอหลักไปเสียได้”
“แล้วไม่ดีหรือ”
“ก็ทั้งดีและไม่ดีนะ ดีที่พอช่วยแบ่งคิวพี่จิ๊บมาได้บ้าง หลัง ๆ ยืนนาน ๆ ก็ไม่ค่อยไหวแล้ว ท้องใหญ่มาก หลานน่าจะจ้ำม่ำน่าดู” เซฟพยักหน้าเห็นด้วยก่อนจะถามต่อ
“แล้วที่ไม่ดีล่ะ” เจ้าตัวละมือจากอาหารรอฟังคำตอบ
“ก็ยุ่งน่ะสิ แค่เคสที่คลินิกปกติก็แน่นอยู่แล้ว พอมีรายการก็ต้องแบ่งเวลามาถ่ายด้วย แล้วนี่สิ้นเดือนนี้ต้องหาหอพักให้เบลล์ด้วย”
“อ้าว เบลล์จะลงมาอยู่กรุงเทพแล้วหรือ” หัวข้อสนทนาโยกย้ายมาเป็นเรื่องน้องสาวของผมแทน
“อือ มาเรียนต่อมหาวิทยาลัยที่นี่น่ะ”
“เฮียซานแกยอมปล่อยมาด้วยหรือ หวงน้องยิ่งกว่าจงอางหวงไข่ กว่าจะยอมให้เดียร์ทำงานกรุงเทพได้บ้านก็แทบแตก”
ย้อนไปตอนผมเรียนจบใหม่ ๆ กว่าจะอ้อนวอนขอมาทำงานที่กรุงเทพได้ก็ทะเลาะกันเสียบ้านแทบแตกจริง ๆ อย่างที่เซฟว่า เพราะมีกันแค่สามพี่น้องและเฮียซานก็เรียกได้ว่าเป็นมากกว่าพี่ชายไปเสียแล้ว จะหวงน้องขนาดนั้นผมก็เข้าใจได้ แต่จะให้อยู่กองกันที่เชียงใหม่จนแก่อันนี้ผมไม่เห็นด้วยเท่าไหร่
“ก็งอนอยู่หลายอาทิตย์นะ แต่ใครจะใจแข็งกับเบลล์ได้นาน เซฟก็น่าจะรู้ดี” คนตรงข้ามพยักหน้าเห็นด้วย
“แล้วทำไมไม่อยู่คอนโดเดียร์ไปเลยล่ะ หาใหม่ทำไม คอนโดเดียร์ก็ไม่ได้เล็กนี่ อยู่สองคนสบาย ๆ ”
“ใครจะอยากอยู่กับพี่ตลอดเวลา หนีเฮียมาได้ขนาดนี้ ไม่ยอมอยู่กับเดียร์หรอก พี่อย่างเราคอยดูห่าง ๆ ให้เขาโตเองดีกว่า อีกอย่างคอนโดเดียร์ไกลที่เรียนด้วย สงสารน้อง” ผมพูดตามจริง
“ประเสริฐมาก” เป็นคำชมพี่ฟังอย่างไรก็น่าหมั่นไส้เสียจริง
“แล้วนี่มีถ่ายรายการอีกทีวันไหน"
“เสาร์นี้ ทำไม จะตามไปดูใครหรือเปล่า บอกมา” ผมแซวกลับ
“ก็…เฝ้ามาตลอดแหละ แต่เขาไม่รู้ตัวสักที” คนโดนแซวลงมือกินอาหารต่อ
“ไปแอบชอบใครเข้า อย่าบอกนะว่าพี่จิ๊บ”
“บ้าแล้วเดียร์”
จบประโยคเราต่างก็ขำออกมาพร้อมกัน ไม่ได้กินข้าวกับเซฟเสียนาน ถึงจะเจอกันบ่อย ๆ ที่โรงเรียนแต่ก็เป็นการทักทายผ่านกระจกอาคารอำนวยการเท่านั้น พอได้ออกมาพูดคุยกินข้าวกันแบบนี้เลยมีเรื่องให้แบ่งปันกันหลายเรื่อง
ChudJ : หมอ วันนี้ตัวอย่างรายการ ep.แรกออนแล้วนะครับ
อย่าลืมดู
ผมวางหนังสือที่อ่านค้างไว้ลงบนเตียง แล้วเปลี่ยนไปหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ข้างหมอนขึ้นมาเปิดดูข้อความแชท
เพื่อนใหม่ที่ตอนนี้กลายเป็นขาประจำที่จะแวะมาทักทายในช่วงดึก ๆ แบบนี้เสมอ
Dear : อย่างคุณไม่น่าตื่นเต้นแล้วไหมครับ ออกทีวีออกบ่อย
ChudJ : แล้วอย่างหมอดูข่าวซุบซิบไฮโซด้วยหรือ
Dear : มันต่อจากข่าวภาคค่ำน่ะครับ
ChudJ : ผมกลับมาดูตัวอย่างรายการกับหลานที่บ้าน
ChudJ : ชมพูตื่นเต้นมาก นี่ก็เพิ่งดูตัวอย่างจบด้วยกัน
ChudJ :...บอกให้ผมทักมาบอกหมอให้ดูด้วย
Dear : ไว้จะดูนะครับ
ChudJ : หมอยุ่งอยู่ไหม ขอวิดีโอคอลให้สาวแถวนี้ได้ไหมครับ
Dear : ได้ครับ ผมสะดวก
จบประโยค คนอีกฝั่งแชทก็กดวิดีโอคอลมาตามที่บอกไว้แทบจะทันที แต่คนที่อยู่หน้ากล้องกลายเป็นสาวน้องแก้มใสในชุดนอนสีชมพูตามชื่อเจ้าตัว
พอเปิดกล้องเห็นตัวเองก็พึ่งจะนึกขึ้นได้ว่าสภาพผมอาจจะไม่เรียบร้อยเท่าไหร่นัก เพราะท่อนบนสวมเพียงเสื้อกล้ามผ้านิ่มเท่านั้น ผมจึงดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดไว้
(ครูเดียร์ดูหรือยังคะ แมวอาชัดน่ารักมากเลยนะ) เสียงใสเอ่ย
(ยังเลยค่ะ)
ถึงนักเรียนและผู้ปกครองบ้านนี้จะค่อนข้างสนิทกับผมมากที่สุดในบรรดาเด็ก ๆ ที่โรงเรียนก็เถอะ แต่พอมาวิดีโอคอลส่วนตัวนอกเหนือเวลางานก็แอบทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน ผมจึงได้แต่ตอบไปสั้น ๆ เท่านั้น
(อาชัดไม่ยอมให้ชมพูเจอเจ้าเหมียวค่ะ)
(พอเลย ๆ ดึกแล้วไปนอนได้แล้วค่ะ ไม่กวนครูหมอนะ)
เสียงใสเอ่ยฟ้องพร้อมแก้มที่ค่อย ๆ พองขึ้นอย่างน่าเอ็นดู สักพักกล้องก็ถูกเปลี่ยนมือไปเป็นใบหน้าเจ้าของแชทแทน
(ขอโทษที่กวนดึก ๆ นะครับหมอ มีเด็กดื้อแถวนี้อยากให้โทรหาหมอ และผมก็ใจแข็งไม่ลง)
ดูจากภาพคนปลายสายคงจะอยู่บนเตียงไม่ต่างจากผม เพียงแต่ฝั่งนั้นไม่มีหมอนที่เอาขึ้นมาพิงหลังกับหัวเตียงเช่นเดียวกับผม
(เชื่อครับ แล้วนี่เด็กดื้อไปไหนแล้วล่ะครับ)
(โดนแย่งคุยกับหมอเมื่อกี้ เลยงอนวิ่งออกจากห้องไปแล้วน่ะสิครับ คงไปฟ้องแม่เขา)
(อ๋อ)
ผมไม่รู้จะตอบว่าอย่างไร ถึงจะคุยกันค่อนข้างบ่อยหลังจากสปาเกตตีมื้อนั้น แต่ส่วนใหญ่ก็มักเป็นเรื่องแมว ๆ ทั้งนั้น แถมนอกจากคุยแชทกันแล้วนี่ถือเป็นการวิดีโอคอลครั้งแรก
(เอ่อ…หมอจะนอนแล้วหรือครับ)
(อีกสักพักน่ะครับ)
(แสดงว่าทำอะไรค้างไว้อยู่ นี่ผมโทรมากวนใช่ไหม)
(ไม่หรอกครับ ไม่ยุ่งขนาดนั้น แต่เดี๋ยวผมต้องไปอ่านหนังสือต่อแล้ว พรุ่งนี้มีเคสยากนิดหน่อยน่ะครับ)
(งั้นเท่านี้ดีกว่า เดี๋ยวจะพานพาหมอนอนดึกไปกว่านี้)
(ครับ)
(ยังไงอย่าลืมดูตัวอย่างรายการนะครับ สนุกมาก ฝากติดตามผลงานดาราหน้าใหม่อย่างผมหน่อย) ปลายสายส่งยิ้มให้
(หน้าใหม่นี่คงไม่ใช่แล้วล่ะครับ แต่จะหาเวลาดูนะ)
(งั้น…ฝันดีนะครับหมอ)
(เช่นกันครับ)
วางสายเสร็จผมพูลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก จริง ๆ บทสนทนาเมื่อครู่คงเป็นเพียงบทสนทนาแก้เก้อที่ปลายสายโดนหลานสาวอ้อนให้โทรหาผมเท่านั้น แต่ผมกับหน้าร้อนขึ้นมาเสียได้
น่าอายชะมัด
อาจเป็นเพราะได้เห็นมุมส่วนตัวของคุณชัดเป็นครั้งแรก ผมดำสนิทที่ไม่ได้เซต ไม่ได้อยู่ในชุดสูทภูมิฐาน ที่สำคัญผมเองก็เผลอเผยมุมส่วนตัวอย่างที่ไม่ทันได้คิดหน้าคิดหลังเช่นกัน
หวังว่าสภาพคนเตรียมนอนที่นั่งเอนหลังพิงหัวเตียงและมีผ้าห่มคลุมจนถึงช่วงคอแอบบนั้นคงไม่ได้ดูตลกมากนัก
ในที่สุดในเวลาเกือบตีหนึ่งผมก็อ่านหนังสือตัวอย่างเคสจบถึงบทที่อยากทวนเสร็จแล้ว ผมเก็บหนังสือวางไว้บนโต๊ะหัวเตียง เช่นเดียวกับโทรศัพท์มือถือ ขณะที่กำลังจะปิดโคมไฟเพื่อเตรียมนอน ก็นึกขึ้นมาได้ว่ามีคนฝากให้ติดตามผลงาน
ผมเผลอขำออกมากับตัวเองเมื่อนึกถึงประโยคของดาราหน้าใหม่ที่ดูตื่นเต้นกับบทบาทคุณพ่อครั้งแรก
“หน้าใหม่อะไรกัน ออกทีวีเกือบทุกวัน”
แสงโคมไฟถูกปิดลง ห้องนอนเข้าสู่ความมืดอย่างที่ควรจะเป็น ทุกอย่างถูกต้องเมื่อคิดถึงบรรยากาศที่คนเรากำลังจะนอนหลับพักผ่อน
ผิดตรงที่ผมกลับไม่ง่วงขึ้นมาเสียอย่างนั้น แม้จะดูเป็นความคิดที่บ้าบอไปเสียหน่อย และพานจะทำให้ชั่วโมงการพักผ่อนที่มีอยู่น้อยนิดสั้นลงอย่างที่ผมไม่เคยทำมาก่อนก็ตาม แต่มือเจ้ากรรมก็ดันเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ที่นอนคว่ำอยู่บนหนังสือที่วางไว้เมื่อสักครู่มาปลดล็อกหน้าจอ เข้าแอปพลิเคชันแล้วพิมพ์ค้นหาตัวอย่างรายการ Fairy finding home เสียได้
ดูสักหน่อยแล้วกัน
