ดราม่า,รัก,ชาย-ชาย,ครอบครัว,ไทย,รักข้างเดียว,ผัวรวย,โรแมนติก,พนักงานออฟฟิศ,ประธานบริษัท,ภารกิจพิชิตหัวใจคุณพนักงาน,นิยายวาย,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เพราะผิดหวังในความรักหลินจึงเลือกที่จะปิดหัวใจตัวเองจากคริสต์
ผู้แต่ง
khunsifa
เรื่องย่อ
หลินผู้ที่เคยถูกหักหลังและผิดหวังจากความรักทำให้หลินปิดประตูหัวใจและสร้างกำแพงขึ้นมากำบังตัวเอง จนกระทั่งเขาได้มาเจอกับคริสต์หนุ่มหล่อดีกรีประธานบริษัท ได้เข้ามาทำให้หัวใจที่ด้านชาของหลินกลับมาเต้นอีกครั้ง
.
แนะนำตัวละคร
หลิน
นริลิน วงค์นิรักษ์
อายุ28ปี
ส่วนสูง173 น้ำหนัก58
ภายนอกเย็นชา หยิ่ง ปากร้ายแต่จริงแล้วเป็นคนที่มีนิสัยเด็ก ใจดี พูดเก่ง ยิ้มง่าย
แต่เพราะเคยผิดหวังจากความรักจึงปิดใจและใจร้ายกับทุกคนที่เข้ามาจีบ
.
.
"ของที่ส่งมาเป็นของคุณใช่ไหมครับ "เขาเลือกเปิดบทสนทนาด้วยคำถามที่สงสัยตั้งแต่ตอนช่วงเช้า น้ำเสียงเยือกเย็นของหลินยิ่งทำให้คริสต์ทำตัวไม่ถูก
"ครับ หลินชอบไหม พี่ตั้งใจเลือกซื้อให้เลยนะครับ" แต่เขาก็ตอบกลับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
"เลิกซื้อของบ้าๆ นั้นมาให้ผมเถอะครับ มันไม่มีประโยชน์อะไร ถึงคุณจะซื้อมาอีกผมก็ทิ้งมันอยู่ดี"
สิ้นสุดคำพูดของหลิน ทำเอาคนที่ได้ยินใจแป้วลงทันที
"ทำแบบนี้ทำไมครับชอบผมเหรอ"
หลังจากหลินพูดจบ คริสต์นิ่งเงียบไปสักพักราวกับกำลังคิดอะไรอยู่ ก่อนที่เจ้าตัวจะตอบคำถามของคนที่นั่งข้างๆ
"ผมชอบคุณ"
"เอ่อ.... ผมขอจีบคุณได้ไหม"
"ผมว่าเราเป็นแค่เจ้านายกับลูกน้องกันเถอะนะครับ"
"ผมไม่อยากรักใครอีกแล้ว ผมว่าคุณเลิกชอบผมตอนนี้ยังทันนะครับ" น้ำเสียงนิ่งเรียบที่ตอบมานั้น ยิ่งทำให้คริสต์รู้สึกเจ็บในใจ คนตัวเล็กปิดกั้นเขาเอาไว้และสร้างกำแพงสูงใหญ่เกินกว่าที่เขาจะพังมันลงได้ในตอนนี้ คริสต์ไม่ตอบกลับอะไรไป เขาเพียงแค่ขับรถไปส่งคนตัวเล็กจนถึงบ้านและเก็บซ้อนความผิดหวังและความเสียใจเอาไว้
เมื่อส่งหลินถึงบ้าน คริสต์กลับมานั่งนึกย้อนไปยังเหตุการณ์ก่อนหน้าที่อยู่ในรถก่อนที่จะพูดพึมพำกับตัวเองพร้อมน้ำตาที่ไหลลงมาจากดวงตา
“เลิกชอบคุณตอนนี้ยังทันนั้นเหรอครับ หึ ใช่ครับมันยังทันถ้าเราพึ่งรู้จักกันแต่สำหรับพี่ที่รักหลินมาสิบปี จะให้เลิกรักเลิกชอบพี่ทำไมได้แล้วครับมันไม่ง่ายเลย”
Trigger warin : Emotional hurt , Angst , Fluff and Angst , Smut ,Cheating
มีการนอกใจ การใช้ความรุนแรง เลือด การหลอกลวง
สามารถเล่นแท็กนี้ได้นะคะ #ภารกิจพิชิตหัวใจคุณพนักงาน
ช่องทางติดต่อนักเขียน
ทวิตเตอร์: @sky20061997
FB:นามปากกาคุณสีฟ้า
TikTOK: sky0659h6s
ภารกิจพิชิตหัวใจคุณพนักงาน
ตอนที่สาม จุดเริ่มต้น
แต่งโดย : คุณสีฟ้า
สามปีต่อมา
เวลา 08:20น.
"หลินแกอยู่ไหนเนี่ย สายแล้วนะ วันนี้ท่านประธานจะมาบริษัทนะ" ทันทีที่รับสายเสียงของเจ๊ดารุ่นพี่ที่สนิทของหลินพวงไปด้วยตำแหน่งหัวหน้าแผนกออกแบบเอ่ยเร่งเร้าหลิน
หลินที่กำลังสับฝีเท้าวิ่งไปยังแผนกที่ตนทำงานตอบสาววัยกลางคน
"ผมถึงหน้าบริษัทแล้ว กำลังวิ่งอยู่"
"เออๆ รีบมาล่ะ" ปลายสายพูดจบก็ตัดสายจากหลินไป
ส่วนหลินตอนนี้เขาวิ่งถึงหน้าลิฟต์ด้วยความเหนื่อยหอบ ก่อนจะใช้มือเรียวกดปุ่มกลมๆ ย้ำ ย้ำ เพื่อให้ประตูลิฟต์รีบเปิดโดยเร็ว เพราะตอนนี้หลินกำลังไปทำงานสาย เขาเหลือเวลาอีกเพียงแค่สิบนาทีสุดท้าย และยิ่งไปกว่านั้นวันนี้ประธานบริษัทคนใหม่จะเข้ามาบริษัท หลินได้ข่าวมาจากพี่ที่ทำงานว่าท่านประธานคนนี้เป็นคนที่เคร่งเรื่องเวลามากที่สำคัญคือเขาดุมากด้วย เคยมีคนที่มาสายแค่หนึ่งนาทีเขาหักเงินเดือนถึงสามพันบาท เพราะเหตุนี้หลินถึงต้องรีบเข้างานให้ทันเวลา
"โอ๊ย!!!! ตายๆ สายแล้ว ลิฟต์ รีบมาสิ"
"นี่คุณจะรีบไปไหน ไม่ต้องกดลิฟต์ย้ำขนาดนั้นก็ได้เดี๋ยวมันก็พังเอาหรอก"เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มที่ยืนรอลิฟต์อยู่ข้างหลังหลินถามด้วยความสงสัย
"ผมจะไปทำงานสายแล้วคุณ"
ติ้ง! ครืน!!
เมื่อได้ยินเสียงประตูลิฟต์ที่เปิดออกมาหลินรีบสาวเท้าก้าวเข้าไปในลิฟต์ด้วยท่าทีเร่งรีบ
"โอ๊ะ!!! ลิฟต์ มาแล้ว "
"นี่คุณทำไมถึงต้องรีบขนาดนั้นด้วย ยังมีเวลาอีกสิบนาทีนิ" ชายหนุ่มสูงราวหนึ่งร้อยแปดสิบเซนติเมตร สวมใส่ชุดสูทดูดีมีภูมิฐานที่ดี ก้าวเท้าเข้าไปในลิฟต์พลางหันไปถามหลินที่สูงเพียงแค่ไหล่ของเขาด้วยความสงสัย
"ไม่ได้วันนี้พี่ที่แผนก บอกว่าท่านประธานคนใหม่จะเข้ามาที่บริษัท ผมเป็นแค่พนักงาน ถ้าไปสายมันจะดูไม่ดี แล้วก็นะ พี่ๆ ในแผนกบอกผมว่าท่านประธานคนใหม่นะ ดุมากๆ เลย แถมใจร้ายด้วย ถ้าใครไปสาย หรือทำงานผิดพลาดแม้แต่นิดเดียว เขาจะกลายร่างเป็นเหมือนปีศาจน่ากลัวและหักเงินเดือนพวกเราที่เป็นพนักงานตัวเล็กๆ เลยนะ" ชายหนุ่มกระตุกยิ้มขำในลำคอเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำตอบของหลิน พลางคิดในใจว่าเขาน่ะเหรอเป็นคนที่ใจร้าย ดูท่าแล้วคนตัวเล็กที่อยู่ข้างหน้าเขาคงถูกหลอกเข้าแล้วละ ใครกันช่างหลอกเด็กหนุ่มได้ลงคอแถมยังบอกว่าเขาเหมือนปีศาจอีกด้วย ก่อนที่ชายหนุ่มยิ้มให้กับหลินด้วยความเอ็นดู
"นี่คุณหัวเราะทำไมเนี่ย ไม่ตลกนะ"
"คุณโดนหลอกแล้วล่ะ เรื่องที่ประธานบริษัทนี้ใจร้าย และดุเหมือนปีศาจ"
หลินขมวดคิ้วที่เรียงสวยเข้าหากันด้วยความมึนงงและสงสัยก่อนจะยิงคำถามออกไปจนคนที่ถูกถามตอบไม่ทัน
"อือ คุณรู้ได้ยังไง คุณเคยเจอท่านประธานเหรอ แล้วคุณเป็นพนักงานแผนกไหน ตั้งแต่ผมทำงานที่นี่มา ทำไมผมไม่เคยเห็นคุณเลย"
"ผมดูเป็นคนที่ใจร้ายแล้วก็ดูดุเหมือนปีศาจเหรอครับ แล้วก็นะผมไม่ได้เป็นพนักงานหรอก แต่ผมเป็นประธานบริษัทที่คุณพึ่งบอกว่าใจร้ายไง"
หลินตัวแข็งทื่อดวงตาเบิกกว้าง หลังจากได้ยินคำที่คนตรงหน้าพูดภายในใจคิดแค่ว่า เขาอยากจะออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด แต่ติดที่ลิฟต์ยังไม่ถึงชั้นที่เขาทำงานอยู่นี่สิ เมื่อกี้เขาพึ่งนินทาประธานบริษัทให้กับประธานบริษัทฟังไป ตายๆ ต้องโดนหักเงินเดือนแน่ เลย จบแล้วชีวิต อีหลิน
"อ้าวเงียบเลย ผมจะบอกอะไรให้นะ " หลังจากพูดจบชายหนุ่มร่างหนาค่อยๆ โน้มตัวลงไป ใบหน้าหล่อของเขาอยู่ห่างจากหลินแค่ไม่กี่เซนก่อนที่เขาจะกระซิบข้างหูของหลินด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
"ผมน่ะไม่ได้ใจร้ายหรอก โดยเฉพาะกับคนน่ารักแบบคุณ ผมเอ็นดูคุณมากกว่านะ คุณหลิน"
ติ้ง!!! ครืด!!!
เสียงประตูลิฟต์ที่เปิดออกเหมือนเสียงสวรรค์ของร่างบาง หลินรีบก้าวเท้าออกมาจากลิฟต์วิ่งไปที่แผนกของตนทันที ทิ้งไว้เพียงชายหนุ่มที่ยืนยิ้มให้กับการกระทำของหลิน
ณ แผนกออกแบบ
เมื่อมาถึงที่แผนกหลินจึงรีบคะยั้นคะยอถามความจริงจากคำพูดของรุ่นพี่ที่เคยบอกเขาเรื่องท่านประธานคนใหม่
"เจ๊ดา ตกลงท่านประธานใจดีหรือใจร้ายเหรอครับ"
เจ๊ดาขำออกมาดังลั่นออฟฟิศเมื่อหลินพูดจบ
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ท่านประธานใจดีจะตาย อบอุ่นสุขุม ที่ฉันบอกว่าท่านประธานใจร้าย เพราะฉันอยากแกล้งแกเล่นเฉยๆ อยากให้แกมาทำงานเร็วบ้างเท่านั้นเอง"
เมื่อรู้ว่าท่านประธานไม่ได้ใจร้ายอย่างที่ตนรู้หลินถอนหายใจโล่งอกไป
"โถ่ เจ๊รู้ไหม ผมไปนินทาท่านประธานว่าใจร้ายในลิฟต์ให้ท่านประธานฟัง"
"ห๊ะ!! หลินแกนี่จังหวะชีวิตจริงๆ โชคดี สาธุ999นะ เจ๊เป็นกำลังใจ" เจ๊ดาอุทานขึ้นมาดังจนคนทั้งออฟฟิศต่างหันมามองที่หลินและหัวหน้างานด้วยความสงสัย
"อือตายๆ หลินตายแน่ๆ เงินเดือนหลินเดือนนี้จะเหลือเท่าไหร่"
"เวอร์น่าหลิน ท่านประธานไม่ว่าอะไรหรอก คุณคริสต์เขาใจดีจะตาย มาๆ ทำงานได้แล้ว มัวแต่นั่งทำหน้าอดอาลัยตายอยาก คุณคริสต์จะได้ดุแกจริงๆ ด้วย"
หลินที่คิดตามคำของหัวหน้าสาวจนขนลุกซู่ก่อนจะสะบัดหัวไล่ความคิดออกไป แล้วรีบก้าวเท้าไปยังโต๊ะทำงานประจำตำแหน่งของตัวเอง
"หึ้ย! งั้นหลินไปทำงานแล้วนะเจ๊ "
อีกด้านหนึ่ง
ภายในห้องทำงานสุดหรูมีชายหนุ่มกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ราคาแพงยิ้มแย้มแววตาของเขาจับจ้องไปที่อุปกรณ์สี่เหลี่ยมในมือที่เรียกว่าไอแพดกำลังฉายภาพพนักงานหนุ่มแผนกออกแบบอย่างหลินที่กำลังนั่งทำงานอย่างตั้งใจ
"ท่านประธานดูใครในกล้องวงจรปิดเหรอครับ" เสียงของดนัยเลขาของเขาเอ่ยแซวกับการกระทำของเจ้านายที่ผิดแปลกไปพร้อมกับเหลือกตามองไปที่ไอแพดด้วยความอยากรู้อยากเห็น
"หึ มีคนบอกว่าผมใจร้ายนะ ผมดูเป็นคนใจร้ายเหรอ" เขาขำออกมาในลำคอเบาๆ และถามคำถามกับดนัย
"ใครกันกล้าบอกว่าคุณคริสต์พ่อพระของบริษัทใจร้าย ฮ่าฮ่า"
ดนัยขำออกมาเมื่อได้ยินคำถามจากคริสต์ประธานหนุ่มสุดหล่อ อายุอานามกว่าสามสิบห้าปีแต่ใบหน้าของเขายังเหมือนกับคนที่อายุยี่สิบปลายๆ ไม่เหมือนคนที่อายุเข้าเลขสามเลยสักนิด ด้วยความที่เขาเป็นคนรักสุขภาพออกกำลังกายเป็นประจำ ทำให้เขายังดูฟิตแข็งแรง
"ก็คนน่ารักที่อยู่ในกล้องนี้สิ "
"คงเอ็นดูมากเลยนะครับ ชอบเหรอครับ พนักงานน่ารักคนนั้นน่ะ" ดนัยถามเจ้านายตนเมื่อเห็นใบหน้าของคนที่เจ้านายตัวเองกำลังยิ้มให้ในจอราวกับคนบ้า
"อืม~ น่ารักดี ผมชอบอยากได้มาเป็นแฟน คอยนั่งให้กำลังใจผมข้างๆตอนทำงาน คุณเลขาคิดว่าผมควรทำยังไงดี" คริสต์ตอบออกมาตรงๆ เขาเป็นคนที่ตรงไปตรงมาชอบก็บอกว่าชอบ รักก็บอกว่ารัก เกลียดก็บอกว่าเกลียด
"หืม~ ผมว่าจีบเลยครับท่าน ผมจะช่วยท่านอีกแรงเอง" เลขาคนสนิทเอ่ยเห็นดีเห็นงามกับคริสต์โดยที่ไม่ห้ามปรามกันสักนิดแถมยังสนับสนุนกันอีก
"งั้นคุณคิดว่าผมต้องเริ่มจีบเขายังไงดี" ร่างสูงถามความคิดเห็นจากเลขาของตนอีกครั้ง เพราะเขาไม่เคยจีบใครมาก่อนเลยส่วนมากมักจะมีแต่คนเข้าหาเขาซะมากกว่า นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเริ่มจีบใครสักคนหนึ่ง
"ผมว่าคุณคริสต์จีบ ตามสไตล์คุณคริสต์เถอะครับ หรือไม่ก็ลองดูว่าเขาชอบอะไรแล้วซื้อไปจีบเขา"
"แล้วผมจะรู้ได้ยังไงล่ะว่าเขาชอบอะไร"
ดนัยส่ายหน้าเบาๆ ยื่นไอแพดในมือของตัวเองที่มีข้อมูลของพนักงานให้กับคริสต์
"นี่คุณคริสต์เป็นประธานบริษัทจริงไหมครับ ประวัติพนักงานไงครับมีเขียนอยู่นะครับ"
"จริงด้วย ไหนดูสิ คนน่ารักชอบอะไร" ร่างสูงหยิบไอแพดจากเลขาค้นหาดูข้อมูลที่ร่างบางเคยกรอกไว้ในตอนที่มาสมัครงาน
"ชื่อ หลิน นริลิน วงค์นิรักษ์ อายุยี่สิบแปดปี"
ดนัยอุทานออกมาก่อนจะแซวเจ้านายตัวเองเรื่องอายุที่ห่างกันมากเลยทีเดียวแต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับคริสเลยแม้แต่น้อย
"โห่~ ห่างจากท่านประธานเจ็ดปีแน่ะ จะกินเด็กเหรอครับ"
"ช่วยไม่ได้เด็กดันน่ารักน่าเอ็นดูนิ"
"อ่า~ สิ่งที่ชอบ ชอบสีแดง ชอบดอกกุหลาบสีดำ ผมชอบกินชาพีช ผมชอบความสวยความงามเครื่องประดับสวยๆ ชอบรถสปอร์ตแต่ไม่มีกะตังค์จะซื้อ และที่สำคัญผมชอบเงิน โตขึ้นผมอยากมีผัวรวย จะได้ไม่ต้องทำงาน นอนรอปรนนิบัติสามีอยู่ที่บ้านก็พอ แต่คงได้แค่ฝัน" คริสต์อ่านบทความที่หลินได้กรอกลงในใบสมัครด้วยความเอ็นดู
"เขียนได้น่ารักจริง เหมือนตัวเองจริงๆ"
"ผมว่าคุณคริสต์มีโอกาสแล้วนะครับ " คริสต์ขมวดคิ้วดกดำเข้าหากันพลางนึกคิดตามคำพูดของเลขาที่เขาไม่เข้าใจเลยสักนิด
"โอกาสยังไงผมยังไม่ได้เริ่มจีบเขาเลยนะ"
"เพราะคุณคริสต์รวยครับ"
"งั้นเหรอ สิ่งที่เกลียด ผมเกลียดความรัก ผมไม่เคยเจอรักที่จริงใจเลยสักครั้ง เมื่อไหร่ที่รัก ผมมักจะผิดหวังเสมอมา" หลังจากอ่านข้อความเสร็จคริสต์ก็เงียบไปราวกับกำลังคิดอะไรภายในหัวอยู่อย่างเคร่งเครียดดนัยสังเกตได้จากใบหน้าของเจ้านายตัวเองที่แสดงออกมาอย่างเห็นได้ชัด
"ผมว่าแอบยากแล้วล่ะครับ เขาน่าจะมีปมในใจเรื่องความรัก"
"แล้วยังไง ผมจะทำให้เขารู้จักรักแท้เอง ผมจะทำให้เขาเป็นคนที่โชคดีที่สุด ที่มีผมเป็นคนรัก"