ดราม่า,รัก,ชาย-ชาย,ครอบครัว,ไทย,รักข้างเดียว,ผัวรวย,โรแมนติก,พนักงานออฟฟิศ,ประธานบริษัท,ภารกิจพิชิตหัวใจคุณพนักงาน,นิยายวาย,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เพราะผิดหวังในความรักหลินจึงเลือกที่จะปิดหัวใจตัวเองจากคริสต์
ผู้แต่ง
khunsifa
เรื่องย่อ
หลินผู้ที่เคยถูกหักหลังและผิดหวังจากความรักทำให้หลินปิดประตูหัวใจและสร้างกำแพงขึ้นมากำบังตัวเอง จนกระทั่งเขาได้มาเจอกับคริสต์หนุ่มหล่อดีกรีประธานบริษัท ได้เข้ามาทำให้หัวใจที่ด้านชาของหลินกลับมาเต้นอีกครั้ง
.
แนะนำตัวละคร
หลิน
นริลิน วงค์นิรักษ์
อายุ28ปี
ส่วนสูง173 น้ำหนัก58
ภายนอกเย็นชา หยิ่ง ปากร้ายแต่จริงแล้วเป็นคนที่มีนิสัยเด็ก ใจดี พูดเก่ง ยิ้มง่าย
แต่เพราะเคยผิดหวังจากความรักจึงปิดใจและใจร้ายกับทุกคนที่เข้ามาจีบ
.
.
"ของที่ส่งมาเป็นของคุณใช่ไหมครับ "เขาเลือกเปิดบทสนทนาด้วยคำถามที่สงสัยตั้งแต่ตอนช่วงเช้า น้ำเสียงเยือกเย็นของหลินยิ่งทำให้คริสต์ทำตัวไม่ถูก
"ครับ หลินชอบไหม พี่ตั้งใจเลือกซื้อให้เลยนะครับ" แต่เขาก็ตอบกลับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
"เลิกซื้อของบ้าๆ นั้นมาให้ผมเถอะครับ มันไม่มีประโยชน์อะไร ถึงคุณจะซื้อมาอีกผมก็ทิ้งมันอยู่ดี"
สิ้นสุดคำพูดของหลิน ทำเอาคนที่ได้ยินใจแป้วลงทันที
"ทำแบบนี้ทำไมครับชอบผมเหรอ"
หลังจากหลินพูดจบ คริสต์นิ่งเงียบไปสักพักราวกับกำลังคิดอะไรอยู่ ก่อนที่เจ้าตัวจะตอบคำถามของคนที่นั่งข้างๆ
"ผมชอบคุณ"
"เอ่อ.... ผมขอจีบคุณได้ไหม"
"ผมว่าเราเป็นแค่เจ้านายกับลูกน้องกันเถอะนะครับ"
"ผมไม่อยากรักใครอีกแล้ว ผมว่าคุณเลิกชอบผมตอนนี้ยังทันนะครับ" น้ำเสียงนิ่งเรียบที่ตอบมานั้น ยิ่งทำให้คริสต์รู้สึกเจ็บในใจ คนตัวเล็กปิดกั้นเขาเอาไว้และสร้างกำแพงสูงใหญ่เกินกว่าที่เขาจะพังมันลงได้ในตอนนี้ คริสต์ไม่ตอบกลับอะไรไป เขาเพียงแค่ขับรถไปส่งคนตัวเล็กจนถึงบ้านและเก็บซ้อนความผิดหวังและความเสียใจเอาไว้
เมื่อส่งหลินถึงบ้าน คริสต์กลับมานั่งนึกย้อนไปยังเหตุการณ์ก่อนหน้าที่อยู่ในรถก่อนที่จะพูดพึมพำกับตัวเองพร้อมน้ำตาที่ไหลลงมาจากดวงตา
“เลิกชอบคุณตอนนี้ยังทันนั้นเหรอครับ หึ ใช่ครับมันยังทันถ้าเราพึ่งรู้จักกันแต่สำหรับพี่ที่รักหลินมาสิบปี จะให้เลิกรักเลิกชอบพี่ทำไมได้แล้วครับมันไม่ง่ายเลย”
Trigger warin : Emotional hurt , Angst , Fluff and Angst , Smut ,Cheating
มีการนอกใจ การใช้ความรุนแรง เลือด การหลอกลวง
สามารถเล่นแท็กนี้ได้นะคะ #ภารกิจพิชิตหัวใจคุณพนักงาน
ช่องทางติดต่อนักเขียน
ทวิตเตอร์: @sky20061997
FB:นามปากกาคุณสีฟ้า
TikTOK: sky0659h6s
ภารกิจพิชิตหัวใจคุณพนักงาน
ตอนที่ห้า ไม่ชอบ
แต่งโดย คุณสีฟ้า
ภายในห้องสี่เหลี่ยมสีเทามีร่างเล็กกำลังนอนกลิ้งไปมาอยู่บนเตียงนอนสีขาวสะอาดด้วยความเหนื่อยล้า เปลือกตาที่กำลังเคลิ้มหลับแต่ยังไม่ทันได้หลับตาลงเสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์หรูบนโต๊ะข้างเตียงก็ดังขึ้นมากวนคนตัวเล็กจนต้องลุกขึ้นมาหยิบโทรศัพท์เปิดดูต้นเสียง เมื่อเห็นว่าเป็นของคริสต์ใบหน้านิ่งเฉยของหลินก็ทิ้งโทรศัพท์เอาไว้เพราะเขาไม่อยากตอบ แต่โทรศัพท์ก็สั่นไม่หยุดจนต้องหยิบขึ้นมาตอบคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้านายเพื่อตัดความรำคาญ
สนทนาแชท
(คริสและหลิน)
คริสต์ [คุณถึงบ้านหรือยังครับ]
คริสต์ [ยังไม่ถึงเหรอ]
คริสต์ [เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าครับ]
คริสต์ [หรือว่าไม่ว่าง ถ้าถึงแล้วหรือว่างช่วยตอบผมด้วยนะครับ]
หลิน [ถึงแล้วครับ พอใจแล้วนะครับ ทักมามีเรื่องแค่นี้ใช่ไหมครับ]
หลิน [งั้นผมขอไม่ตอบแล้วนะครับนี่เวลาพักผ่อน ถ้าไม่ใช่เรื่องงาน]
คริสต์ [ขอโทษครับที่ทักมารบกวน ผมแค่เป็นห่วง]
เมื่อพิมพ์จบหลินทิ้งโทรศัพท์แล้วไปจัดการอาบน้ำทำธุระส่วนตัวโดยไม่สนว่าคนที่ได้รับข้อความตอบกลับจะรู้สึกยังไง
ด้านคริสต์ที่กำลังรอข้อความตอบกลับด้วยความร้อนใจ เขานั่งจอเล็กๆ สี่เหลี่ยมในมือมานานนับชั่วโมงจนกระทั่งได้รับข้อความตอบกลับจากคนที่เขารอ คริสต์ยกยิ้มขึ้นด้วยความดีใจและตื่นเต้นมือหนาสั่นเทารีบกดเข้าไปในข้อความแชทของหลิน แต่เมื่อได้อ่านข้อความตอบกลับใบหน้าคมที่ยิ้มอยู่กลับต้องหุบยิ้มลงเพราะข้อความที่ได้รับ
"หลินคนที่น่ารักใจดีคนนั้นหายไปไหนนะ ทำไมเหลือแค่หลินคนที่แสนจะเย็นชา"
"ใจดีกับพี่หน่อยได้ไหมครับ แค่ที่ผ่านมาพี่ทนเห็นเธอรักคนอื่นพี่ก็เจ็บมากพอแล้ว"
เช้าวันต่อมา
"หลิน! แกมานี่สิ" เสียงเจ๊ดาตะโกนเรียกหลินพร้อมกับกวักมือเรียก
"อะไรอีกเจ๊ ผมกำลังทำงานที่ค้างไว้อยู่" หลินวางงานเอาไว้บนโต๊ะแล้วเดินมาตามเสียงเรียกของเจ๊ดา เมื่อมาถึงหลินทำใบหน้างุ้ยงงก่อนที่จะเอ่ยปากถามด้วยความสงสัยกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าของผม
"แกสั่งของอะไรมาเยอะแยะเนี่ย” เจ๊ดาชี้นิ้วไปยังของที่ว่างอยู่บนโต๊ะพลางหยิบการ์ดขึ้นมาให้หลินหนึ่งใบ
"ห๊ะ!! สั่งอะไรผมไม่มีเงิน แล้วก็ไม่ได้สั่งอะไรทั้งนั้นละ"
"ถ้าแกไม่ได้สั่งแล้วพวกนี้มาจากไหนมีแต่แบรนด์เนมทั้งนั้น” ของแบรนด์เนมมากมายราคาหลายแสนเรียงรายอยู่บนโต๊ะตรงหน้าของหลินทั้งหมดถูกเขียนว่าส่งมาให้กับนาย นริลิน
"จริงด้วย ใครเป็นคนส่งมา"
“ถ้าแกไม่ได้สั่งแล้วใครสั่งมาหรือมีคนหนุ่มที่ไหนมาจีบแก” รุ่นพี่สาววัยกลางคนยิ้มกรุมแล้วยกมือขึ้นมาตีไหล่ของหลินไม่แรงมากนะและเอ่ยแซวคนตัวเล็ก
"ไม่มีหรอกเจ๊ หน้าตาอย่างหลินใครจะมาชอบ" หลินปฏิเสธออกไปในมือกำการ์ดอีกไว้แน่น การ์ดที่เขียนข้อความไว้ว่า ขอจีบได้ไหมครับ จากคุณปีศาจ หลินพอจะเดาได้ว่าของที่ส่งมาเป็นของใคร คงจะเป็นของคุณคริสต์ แต่เขาก็ไม่ได้สนใจและไม่อย่าให้เจ๊ดาเห็นอีกด้วยเพราะถ้ารายนั้นเห็นคงแซวหลินไม่หยุด
"จ้าไม่มีก็ไม่มี แล้วแกจะเอายังไงกับของพวกนี้" เจ๊ดาถาม
"ทิ้งไว้ตรงนี้แหละครับ หลินไม่ได้อยากได้" หลังจากพูดจบหลินก็เดินออกไปพร้อมกับทิ้งการ์ดในมือลงถังขยะอย่างไม่ไยดีแล้วกลับไปทำงานของตัวเองต่อ ทิ้งเจ๊ดาที่ยืนอึ้งกับคำพูดของหลินอยู่ตรงนั้น
ณ เวลา20:30น.
หลินบ่นออกมากับตัวเองเมื่อจู่ๆรถของเขาที่ขับอยู่ดีๆ ก็ส่ายไปส่ายมาหลินจึงตัดสินใจจอดรถเข้าข้างทางแล้วลงมาดู ดวงตาสีน้ำตาลสำรวจรถไปรอบๆ จนมาหยุดที่ล้อรถที่แบนราบไปกับพื้นถนนคอนกรีต
"โอ๊ยวันนี้วันซวยอะไรของฉันเนี่ย"
"แถวนี้ไม่มีร้านซ่อมรถด้วย" หลินพยายามติดต่อศูนย์หรืออู่ซ่อมรถที่อยู่ใกล้ที่สุดแต่ก็ไม่มีใครรับสายเลยสักคน ครั้นโทรหาดลเพื่อนสนิทก็ติดต่อไม่ได้ หลินได้แต่นั่งรออยู่บนรถจนมีสายจากคริสต์โทรเข้ามา
ในสายสนทนา
{ท่านประธานโทรมามีอะไรครับ}
{รถคุณใช่ BMW i5 ป้ายทะเบียน กฐ 9999 ไหมครับ} คิ้วเรียงสวยขมวดเข้าประจวบกันจนแทบจะผูกเป็นโบว์ได้อยู่แล้วด้วยความมึนงง
{ใช่ครับ ว่าแต่ทำไมท่านประธานถึงรู้ว่าเป็นรถผม}
{หันมาข้างหลังสิรถผมจอดอยู่ข้างหลังรถคุณ} หลินหันตาเสียงในสาย พบกับรถหรูของคริสต์จอดอยู่
{รถเสียเหรอครับ}
{ครับ}
{จอดไว้ตรงนี้แล้วเดินมาขึ้นรถกับผม ไม่ต้องทำหน้างงหรอกครับผมไปส่งมันมืดแล้ว อยู่ตรงนี้คนเดียวอันตราย}
{เฮ้อ รบกวนด้วยนะครับ} หลินได้แต่ถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะเดินขึ้นรถไปกับคริสต์อย่างจำใจ หลินไม่ได้อยากไปกับคริสต์แต่เขาไม่มีทางเลือกเพราะถ้าอยู่ตรงนี้คนเดียวคงอันตรายอย่างที่คนในรถว่า
เมื่อขึ้นมาอยู่ในรถหรู บรรยากาศในรถเงียบสงัดจนชวนอึดอัด ไม่มีใครพูดสนทนาอะไร จนในที่สุดหลินเองเป็นฝ่ายเริ่มต้นสนทนาเพื่อทำลายความเงียบนี้ลง
"ของที่ส่งมาใช่เป็นของคุณใช่ไหมครับ "เขาเลือกเปิดบทสนทนาด้วยคำถามที่สงสัยตั้งแต่ตอนช่วงเช้า น้ำเสียงเยือกเย็นของหลินยิ่งทำให้คริสต์ทำตัวไม่ถูก
"ครับ หลินชอบไหม พี่ตั้งใจเลือกซื้อให้เลยนะครับ" แต่เขาก็ตอบกลับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
"เลิกซื้อของบ้าๆ นั้นมาให้ผมเถอะครับ มันไม่มีประโยชน์อะไร ถึงคุณจะซื้อมาอีกผมก็ทิ้งมันอยู่ดี"
สิ้นสุดคำพูดของหลิน ทำเอาคนที่ได้ยินใจแป้วลงทันที
"ทำแบบนี้ทำไมครับชอบผมเหรอ"
หลังจากหลินพูดจบ คริสต์นิ่งเงียบไปสักพักราวกับกำลังคิดอะไรอยู่ ก่อนที่เจ้าตัวจะตอบคำถามของคนที่นั่งข้างๆ
"ผมชอบคุณ"
"เอ่อ.... ผมขอจีบคุณได้ไหม"
"ผมว่าเราเป็นแค่เจ้านายกับลูกน้องกันเถอะนะครับ"
"ผมไม่อยากรักใครอีกแล้ว ผมว่าคุณเลิกชอบผมตอนนี้ยังทันนะครับ" น้ำเสียงนิ่งเรียบที่ตอบมานั้น ยิ่งทำให้คริสต์รู้สึกเจ็บในใจ คนตัวเล็กปิดกั้นเขาเอาไว้และสร้างกำแพงสูงใหญ่เกินกว่าที่เขาจะพังมันลงได้ในตอนนี้ คริสต์ไม่ตอบกลับอะไรไป เขาเพียงแค่ขับรถไปส่งคนตัวเล็กจนถึงบ้านและเก็บซ้อนความผิดหวังและความเสียใจเอาไว้
เมื่อส่งหลินถึงบ้าน คริสต์กลับมานั่งนึกย้อนไปยังเหตุการณ์ก่อนหน้าที่อยู่ในรถก่อนที่จะพูดพึมพำกับตัวเองพร้อมน้ำตาที่ไหลลงมาจากดวงตา
“เลิกชอบคุณตอนนี้ยังทันนั้นเหรอครับ หึ ใช่ครับมันยังทันถ้าเราพึ่งรู้จักกันแต่สำหรับพี่ที่รักหลินมาสิบปี จะให้เลิกรักเลิกชอบพี่ทำไมได้แล้วครับมันไม่ง่ายเลย”
ชอบกันไหม ทุกคนสามารถคอมเม้นพูดคุยกันได้นะคะ ถ้าเจอคำผิดที่ไรท์ตรวจสอบไม่หมดสามารถเม้นบอกได้เลยนะคะ
สุดท้ายนี้กำลังใจของไรท์คือ กดใจ คอมเม้น เก็บเข้าชั้น เพียงเท่านี้ก็ทำเรามีกำลังใจอัพนิยายอีกหลายวันแล้วค่ะ
Enjoy reading naka