ดราม่า,รัก,ชาย-ชาย,ครอบครัว,ไทย,รักข้างเดียว,ผัวรวย,โรแมนติก,พนักงานออฟฟิศ,ประธานบริษัท,ภารกิจพิชิตหัวใจคุณพนักงาน,นิยายวาย,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เพราะผิดหวังในความรักหลินจึงเลือกที่จะปิดหัวใจตัวเองจากคริสต์
ผู้แต่ง
khunsifa
เรื่องย่อ
หลินผู้ที่เคยถูกหักหลังและผิดหวังจากความรักทำให้หลินปิดประตูหัวใจและสร้างกำแพงขึ้นมากำบังตัวเอง จนกระทั่งเขาได้มาเจอกับคริสต์หนุ่มหล่อดีกรีประธานบริษัท ได้เข้ามาทำให้หัวใจที่ด้านชาของหลินกลับมาเต้นอีกครั้ง
.
แนะนำตัวละคร
หลิน
นริลิน วงค์นิรักษ์
อายุ28ปี
ส่วนสูง173 น้ำหนัก58
ภายนอกเย็นชา หยิ่ง ปากร้ายแต่จริงแล้วเป็นคนที่มีนิสัยเด็ก ใจดี พูดเก่ง ยิ้มง่าย
แต่เพราะเคยผิดหวังจากความรักจึงปิดใจและใจร้ายกับทุกคนที่เข้ามาจีบ
.
.
"ของที่ส่งมาเป็นของคุณใช่ไหมครับ "เขาเลือกเปิดบทสนทนาด้วยคำถามที่สงสัยตั้งแต่ตอนช่วงเช้า น้ำเสียงเยือกเย็นของหลินยิ่งทำให้คริสต์ทำตัวไม่ถูก
"ครับ หลินชอบไหม พี่ตั้งใจเลือกซื้อให้เลยนะครับ" แต่เขาก็ตอบกลับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
"เลิกซื้อของบ้าๆ นั้นมาให้ผมเถอะครับ มันไม่มีประโยชน์อะไร ถึงคุณจะซื้อมาอีกผมก็ทิ้งมันอยู่ดี"
สิ้นสุดคำพูดของหลิน ทำเอาคนที่ได้ยินใจแป้วลงทันที
"ทำแบบนี้ทำไมครับชอบผมเหรอ"
หลังจากหลินพูดจบ คริสต์นิ่งเงียบไปสักพักราวกับกำลังคิดอะไรอยู่ ก่อนที่เจ้าตัวจะตอบคำถามของคนที่นั่งข้างๆ
"ผมชอบคุณ"
"เอ่อ.... ผมขอจีบคุณได้ไหม"
"ผมว่าเราเป็นแค่เจ้านายกับลูกน้องกันเถอะนะครับ"
"ผมไม่อยากรักใครอีกแล้ว ผมว่าคุณเลิกชอบผมตอนนี้ยังทันนะครับ" น้ำเสียงนิ่งเรียบที่ตอบมานั้น ยิ่งทำให้คริสต์รู้สึกเจ็บในใจ คนตัวเล็กปิดกั้นเขาเอาไว้และสร้างกำแพงสูงใหญ่เกินกว่าที่เขาจะพังมันลงได้ในตอนนี้ คริสต์ไม่ตอบกลับอะไรไป เขาเพียงแค่ขับรถไปส่งคนตัวเล็กจนถึงบ้านและเก็บซ้อนความผิดหวังและความเสียใจเอาไว้
เมื่อส่งหลินถึงบ้าน คริสต์กลับมานั่งนึกย้อนไปยังเหตุการณ์ก่อนหน้าที่อยู่ในรถก่อนที่จะพูดพึมพำกับตัวเองพร้อมน้ำตาที่ไหลลงมาจากดวงตา
“เลิกชอบคุณตอนนี้ยังทันนั้นเหรอครับ หึ ใช่ครับมันยังทันถ้าเราพึ่งรู้จักกันแต่สำหรับพี่ที่รักหลินมาสิบปี จะให้เลิกรักเลิกชอบพี่ทำไมได้แล้วครับมันไม่ง่ายเลย”
Trigger warin : Emotional hurt , Angst , Fluff and Angst , Smut ,Cheating
มีการนอกใจ การใช้ความรุนแรง เลือด การหลอกลวง
สามารถเล่นแท็กนี้ได้นะคะ #ภารกิจพิชิตหัวใจคุณพนักงาน
ช่องทางติดต่อนักเขียน
ทวิตเตอร์: @sky20061997
FB:นามปากกาคุณสีฟ้า
TikTOK: sky0659h6s
ภารกิจพิชิตหัวใจคุณพนักงาน
ตอนที่7 ทิ้ง
แต่งโดย คุณสีฟ้า
เวลา07:40น.
คอนโดสูงใหญ่ระฟ้าตั้งอยู่ใจกลางเมืองกรุงเทพ ชั้นที่เจ็ดสิบเจ็ดชั้นบนสุดของคอนโดที่มีราคาสูงเสียดฟ้า แต่คนที่ได้ครอบครองไป นั้นก็คือคริสต์เจ้าของคอนโดสุดหรูแห่งนี้ภายในห้องนอนสีดำตกแต่งไปด้วยเฟอร์นิเจอร์หรูบนเตียงนอนสีดำสนิทปรากฏชายสวมชุดสูทนั่งอยู่บนที่นอนแสนนุ่มนิ่ม ใบหน้าคมจดจ้องไปยังหน้าจอโทรศัพท์นิ้วเรียวยาวกำลังกดจอโทรศัพท์พิมพ์ข้อความหาใครสักคน
สนทนาแชท
คริสต์ : หลินครับ ตื่นหรือยังผมจะไปรับหน้าคอนโดนะครับ วันนี้ไปกับผม
(อ่านแล้ว)
คริสต์ : อีกสามสิบนาทีผมไปถึงนะครับ
แม้จะถูกหลินเอ่ยปากห้ามปรามไม่ให้ยุ่มย่ามหรือคิดจะจีบ แต่แล้วยังไงล่ะเพียงเพราะคำพูดแค่นั้นคริสต์ไม่ยอมแพ้หรอกนะ ที่ผ่านมาเขายามเห็นหลินรักกับคนอื่นเพราะตัวเขาเองที่ไม่กล้าพอ แต่ตอนนี้ขอทำตามใจตัวเองบ้างล่ะ
แต่มันก็ไม่ง่ายเลยสักนิดเมื่อเห็นว่าปลายทางสนทนาอ่านข้อความเรียบร้อยแล้ว แต่ไม่การตอบกลับใดๆมาทั้งนั้น เย็นชาเหลือเกิน เมินเฉยต่อข้อความของเขายังดีที่คนตัวเล็กกดเข้ามาอ่านตามมารยาท
คริสต์ตัดสินใจขับรถไปรอหลินที่คอนโดเขาคิดเพียงแค่ว่าหลินรับรู้แล้วเพียงแค่อาจจะไม่อยากสนทนากับเขาเท่านั้น และอีกอย่างหลินก็ไม่ได้พิมพ์ข้อความปฏิเสธตอบกลับมา
แต่เมื่อมาถึงหน้าคอนโดของหลินกลับไร้วี่แววคนที่เขารอมารับ คริสต์ตัดสินใจทักหาหลิน บนจอสี่เหลี่ยมใต้ข้อความขึ้นสถานะว่าอ่านแล้วแต่ก็ไร้การตอบกลับมาอีกเช่นเคย คริสต์คิดเข้าข้างตัวเองเพียงแค่ว่าคนตัวเล็กอาจจะแค่กำลังเตรียมตัวอยู่เท่านั้น
คริสต์: หลินครับพี่ถึงคอนโดแล้วนะครับ
(อ่านแล้ว)
คริสต์: พี่รอข้างล่างนะครับ
09:40น.
นานนับกว่าสองชั่วโมงคริสต์ยังรออยู่ที่เดิมอย่างไร้จุดหมาย จนเขาตัดสินใจทักหาหลินอีกครั้ง ครั้งนี้ยังไม่ทันได้รับการตอบกลับก็มีสายเรียกเข้าหาเขาเสียก่อน
หลินครับสายแล้วนะครับเป็นอะไรไปหรือเปล่า หรือว่าวันนี้ไม่ไปแล้ว
ทันทีที่รับสายน้ำเสียงกระวนกระวายของภาคินดังผ่านสายจนคริสต์ต้องยกเอาโทรศัพท์ออกจากหูของตนเอง เพราะวันนี้คริสต์มีประชุมสำคัญผู้ถือหุ้น คณะกรรมการต่างก็มาประชุมด้วยในวันนี้ ร่วมถึงภาคินและเหมันต์ที่มีหุ้นส่วนก็มาเข้าร่วมประชุมในครั้งนี้ แต่หากตอนนี้ในห้องประชุมไร้เงาผู้ถือหุ้นสูงสุดพวงด้วยตำแหน่งประธานบริษัท ภาคินเห็นท่าทีคนที่อยู่ในห้องประชุมเริ่มถามหาเพื่อนสนิทตัวเอง เขาจึงขอปลีกตัวออกมากดโทรหาคริสต์
สนทนาในสาย
'คริสต์มึงอยู่ไหน'
'กูอยู่คอนโดหลิน รอรับเขาอยู่'
ปลายสายเงียบไป แต่เสียงถอดหายใจเข้าออกของภาคินดังออกมาจากสายราวกับว่ากำลังควบคุมสติอารมณ์อยู่อย่างนั้น ก่อนจะเอ่ยเร่งเร้าคริสต์ตามด้วยคำด่าไปหนึ่งกรุ่ม
'เฮ้อ'
'มึงลืมเหรอว่าวันนี้มีประชุมผู้ถือหุ้นรีบมาเลยเร็วๆ ไอ้สัส'
แต่ดูเหมือนว่าคริสต์ตอนนี้ไม่ได้สนใจสักเท่าไร เขาจะไปได้ยังไงละก็คนที่เขามารับยังไม่ลงมาเลย ถ้าหากเขาไปแล้วหลินลงมาไม่เจอเขาละ ภายในใจคริสต์คิดเพียงเท่านี้
'แต่หลินยังไม่ลงมาเลยนะ'
ภาคินสุดจะทนก่อนจะตอบกลับด้วยคำพูดที่หยาบคายพลางพูดบอกให้คริสต์รู้ว่าหลินไม่ได้อยู่ที่คอนโดแล้ว
'ลงมาเหี้ยอะไรละมึงรอจนเย็นเขาก็ไม่ลงมาหรอก'
'หมายความว่าไง' คริสต์มึนงงกับคำพูดเพื่อนสนิทเล็กน้อยด้วยความไม่เข้าใจ หมายความว่าไง หลินไปแล้วงั้นเหรอแล้วทำไมถึงไม่บอกเขาสักคำ
'ก็น้องหลินของมึงเขาเข้าบริษัทมาตั้งแต่เช้าแล้ว มึงเป็นบ้ารออะไรก่อน'
นั้นสินะเขากำลังรออะไรอยู่ รออย่างไร้ความหวังไร้จุดหมายรอเพราะคำว่ารัก ตอนนี้เขาคงเหมือนคนโง่
'รออีก30นาทีกูถึงบริษัท'
'รีบๆ เลยมึงคณะกรรมการเริ่มไม่พอใจแล้ว'
หลังจากที่วางสายจากภาคินไปคริสต์รีบสตาร์รถหรูเท้าหนาเหยียบคันเร่งด้วยความเร็วไปที่บริษัทตนเองอย่างเร่งรีบ ถ้าไปสายกว่านี้ไม่ใช่แค่จะถูกภาคินสวดแต่เขาจะถูกผู้บริหาร คณะกรรมการ ตำนิเอาได้
สนทนาแชท
หลิน : ผมถึงบริษัทตั้งแต่08:50น.แล้วครับ
คริสต์ : ครับ ผมรู้แล้ว
เมื่อเขาประชุมเสร็จตอนนี้เป็นเวลาราวเกือบจะถึงเวลาเที่ยง เขาพึ่งได้รับข้อความจากคนที่เขารอนานนับชั่วโมงจนเกือบจะมาประชุมไม่ทัน นัยน์ตาสีเทาหม่นมองไปยังข้อความที่ตอบกลับมาด้วยความไม่เข้าใจ หลินต้องการอะไรทำแบบนี้เพื่ออะไร ไม่อยากให้เขาไปรับทำไมถึงไม่บอกกันตรงๆ ให้เขารอเพื่ออะไร หรือต้องการให้เขารอจนท้อแท้ไปเอง
แต่สิ่งที่เขาสงสัยกำลังจะคลี่คลายเมื่อหลินกำลังเดินตรงมาที่เขา มือหนาคว้าแขนเรียวเล็กเอาไว้เมื่อหลินกำลังจะเดินผ่านตัวเองไป ก่อนจะเอ่ยปากถามออกไปในสิ่งที่กำลังกวนใจ
"ทำไมถึงไม่บอก ถ้าไม่อยากกับผมก็บอกกันตรงๆ ก็ได้ครับหรืออย่างน้อยก็พิมพ์บอกผมสักนิดก็ยังดี ผมจะได้ไม่ต้องรอคุณอยู่อย่างนั้น"
"ผมไม่ได้ขอให้คุณไปรับผมนิครับ แล้วผมบอกตอนไหนว่าจะไปกับคุณ มีแต่คุณที่คิดไปเองคนเดียว"
"ครับ"
"พี่ผิดเองที่คิดไปเอง"
"เดี๋ยวก่อนครับ ต่อจากนี้ช่วยเลิกยุ่งกับผมได้แล้วนะครับ เพราะต่อให้ทำยังไงผมก็ไม่มีวันสนใจคุณ"
"เรื่องนั้นผมทำให้ไม่ได้หรอกครับ ผมยืนยันคำเดิมว่าผมชอบคุณ และจะจีบคุณต่อไปจนกว่าคุณจะใจอ่อน"
"งั้นก็ช่วยตื่นด้วยนะครับเพราะคงไม่มีวัน อยากจีบก็จีบไปครับ เพราะยังไงผมก็ไม่สนใจอยู่แล้ว"
สองสัปดาห์ต่อมา
ในทุกทุกเช้าหลินมักจะซื้อขนมดอกไม้ติดไม้ติดมือมาให้กับหลินตลอดสองอาทิตย์ที่ผ่านมาแต่ที่น่าแปลกคือขนมทุกอย่างที่คริสต์ให้มาคือของที่หลินชอบ แม้กระทั่งน้ำดอกไม้ คริสต์เองก็รู้ ไม่รู้ว่าบังเอิญหรือตั้งใจ แต่ถึงแม้ขนมของกินหรือดอกไม้จะเป็นของโปรดปรานของหลินแค่ไหน เมื่อมันมาจากคริสต์หลินไม่แม้แต่จะแตะต้องหรือสนใจมันเลยสักนิด แต่หากวันนี้แปลกไป เพราะว่าวันนี้หลินรับของที่คริสต์ให้ทำเอาคริสต์รู้สึกใจชื้นขึ้นมาเพราะคิดว่าตนเองเข้าใกล้หัวใจของหลิน
แต่เขาคิดผิด เขาไม่ได้เข้าใกล้หัวใจของหลินเลย เขากำลังอยู่ในเขาวงกตในใจของหลินที่มีอุปสรรคกับดักมากมายค่อยทำร้ายให้เขาตัดใจ มันคือกลหลวงที่เจ็บแสนจะทรมานเสียทีเดียวกว่าที่เหยื่ออย่างเขาจะรู้ตัวมันก็สายเกินไป
"ขนมครับพี่ซื้อมาฝากแล้วก็นี้ดอกไม้ครับผมเห็นดอกไม้บนแจกันหลินเริ่มเหี่ยวแห้งแล้ง"
หลินปรายตามองของในมือคริสต์ หลินรับของและเดินออกไปแม้แต่หางตาหลินยังไม่คิดจะมองหน้าคริสต์หรือสนใจเลยสักนิด
"ขอบคุณครับ แต่ทีหลังไม่ต้อง ผมไม่ต้องการ"
การกระทำของหลินทำเอาคนที่ถูกกระทำอย่างคริสต์รู้สึกหน่วงในใจลึกๆ เขามองหลังบางที่พึ่งเดินจากไปด้วยแววตาที่เจ็บปวด ใครบ้างละ จะไม่เจ็บเมื่อถูกคนที่ชอบทำท่าทีแบบนี้ใส่
เมื่อเห็นคริสต์เดินออกไปจนลับตาหลินมองขนมหวานและช่อดอกกุหลาบสีแดงสดในมือตัวเองก่อนที่จะยื่นขนมให้กับรุ่นพี่ที่ทำงาน และทิ้งช่อดอกไม้ลงถังขยะอย่างไม่ไยดี ไม่สนใจว่าคนที่ให้มาจะรู้สึกยังไงที่เห็นเขาทำแบบนี้ หลินไม่ได้คิดอะไรเพราะเขาไม่ได้รู้สึกอะไรด้วยซ้ำหรือถ้าหากคริสต์อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้เขาต้องแคร์ด้วยเหรอว่าอีกคนจะเป็นยังไงเพราะเขาไม่ได้รักอีกคนเลย
คริสต์ที่แอบมองอยู่อีกมุมหนึ่งหลังกำแพงของแผนกเขาได้ยินและเห็นทุกการกระทำของหลิน ถ้าหากถามความรู้สึกเขาในตอนนี้คงมีแต่ความเสียใจ ผิดหวัง เสียใจที่คนตัวเล็กทิ้งของที่เขาให้และผิดหวังที่หลินไม่ได้ชอบของที่เขาให้ ใจที่ค่อยแตกร้าว
"ของที่พี่ให้ เธอทิ้งมันอีกแล้วทิ้งมันเหมือนกับหัวใจของพี่"
คริสต์รู้มาตลอดเพียงแค่แกล้งทำเป็นไม่รู้เท่านั้นเอง เขาได้แต่ปลอบใจตัวเอง อดทนอีกนิดสักวันคนตัวเล็กคงหันมารักเขา