[คุณได้รับรางวัล - เจลหล่อลื่นกลิ่นสตรอว์เบอร์รี] แม้แต่ระบบยังสนับสนุนไอเทมแบบนี้ตั้งแต่เริ่ม ผมคงต้องทำตามเจตนารมณ์ของเกมนี้ให้เต็มที่ซะแล้ว
ชาย-ชาย,แฟนตาซี,ยุคกลาง,ตะวันตก,เวทมนตร์,18+,nc,BoyLove,เกมจีบหนุ่ม,พีเรียดตะวันตก,ฮาเร็ม,pwp,แฟนตาซี,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หลังกิจกรรมเข้าจังหวะครั้งแรกผ่านพ้นไปด้วยดีผมก็ผล็อยหลับไปทั้งอย่างนั้น รู้สึกตัวอีกทีเวลาก็ผ่านไปครึ่งวัน ผมตื่นขึ้นมาในห้องเดิมเพียงลำพัง เนื้อตัวสะอาดสะอ้านได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ของสบู่แถมยังสวมเสื้อผ้าชุดใหม่ด้วย เดาว่าลูว์น่าจะเป็นคนอาบน้ำเปลี่ยนชุดให้ผม
ไอ้เขินมันก็เขินอยู่หรอกที่มีคนอาบน้ำให้ แต่ว่า… ฮืออ.. “ผมเสียซิงแล้วครับบ!!”
ถึงเอวจะระบมกับเจ็บก้นมากเถอะ แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันดีสุดๆ ..โชคดีจริงๆ ที่ได้มีชีวิตอีกครั้งในโลกนี้
ขณะที่ผมกำลังปลื้มปริ่มกับเป้าหมายชีวิตที่ประสบความสำเร็จไปอย่างสุขสมและอิ่มเอม หน้าต่างสีชมพูแสบตาก็ปรากฏตรงหน้าผมอีกครั้ง พร้อมผลลัพธ์จากกิจกรรมเข้าจังหวะที่ทำผมอ้าปากค้าง เมื่อเลเวลของผมมันอัปมาถึงเลเวล 5 แล้ว
เพิ่มอะไรขนาดนั้นล่ะนั่น!
ถ้าค่าความสัมพันธ์กับ NPC เพิ่มขึ้น 1% จะได้ 20EXP มีเซ็กส์ได้ 350EXP ส่วนการปลดล็อกความสำเร็จก็ได้มาไม่มากไม่น้อย แต่เพราะไม่รู้ว่ามีเงื่อนไขอะไรในการปลดล็อกบ้างเลยเอาแน่เอานอนไม่ได้ ส่วนไอเทมมีโอกาสได้ทั้งการปลดล็อกและเลเวลอัป… ฉะนั้นวิธีหาค่าประสบการณ์และไอเทมที่ดีที่สุด คือการมีอะไรกับ NPC
“สมกับเป็นเกมเรตแรง ไม่ทำให้ผิดหวังจริงๆ”
ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว เอาไอเทมมาตรวจสอบดูเสียหน่อยดีกว่า..
[เจลลี่ฟื้นฟูร่างกาย รสองุ่น (ช่วยขจัดอาการปวดเมื่อยและเหนื่อยล้าของร่างกายให้หายเป็นปลิดทิ้งในทันที ให้สามารถทำกิจกรรมหนักได้อย่างต่อเนื่อง) ใช้งานได้ 1 ครั้ง]
เหมือนระบบรู้ว่าผมต้องประสบกับปัญหาอะไรหลังเล่นจ้ำจี้ครั้งแรกเสร็จ.. ในเมื่อให้มาแล้วก็ใช้หน่อยละกัน
[เปิดใช้งานไอเทม เจลลี่ฟื้นฟูร่างกาย รสองุ่น]
เมื่อเนื้อเจลลี่นุ่มเด้งสัมผัสกับลิ้นผม กลิ่นความหอมขององุ่นก็ฟุ้งเต็มจมูก..นึกว่ายืนอยู่ในไร่องุ่นเลย อาการปวดเมื่อยตามตัวเองก็ค่อยๆ ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด จนผมกลับมาฟิตปั๋งพร้อมออกไปอัปเลเวลต่อได้ทันที
ไม่รู้เป็นที่ตัวผมหรือระบบของโลกนี้ พอผมนึกถึงเรื่องเซ็กส์ทีไรด้านหลังผมมันมักจะคันยุบยิบและอยากหาอะไรมาเติมเต็มตลอดเวลาเลย สงสัยในอนาคตผมต้องกลายเป็นเคะน้อยจอมหื่นที่เสพติดเซ็กส์แน่ๆ แต่ก็นะ.. ตอนทำมันรู้สึกดีขนาดนั้นใครไม่ติดใจบ้าง
จะว่าไปคู่ขาของผมหายไปไหนแล้วเนี่ย? อยากทำกับเขาอีกจัง.. ถึงภายนอกลูว์จะดูเป็นหนุ่มหล่อใสซื่อเหมือนสุนัขตัวโต แต่เอาเข้าจริงๆ ก็เด็ดพอตัว โดยเฉพาะสีหน้าตอนมีอารมณ์เนี่ย…เร้าใจสุดๆ
ขอบคุณผู้สร้างที่เอาหนุ่มหล่อมาไว้ข้างกายผมนะครับ~
ยิ่งคิดก็ยิ่งอยากทำ.. เอาล่ะ! ผมตัดสินใจแล้ว ผมจะออกไปตามหาเขาแล้วทำกันอีกรอบ จากนั้นค่อยไปสำรวจพื้นที่อื่นหลังเสร็จกิจแล้วกัน ถ้าได้เข้าไปในเมืองผมน่าจะมีโอกาสเจอพวกตัวละครหลักของเกม
พูดถึงตัวละครหลักชายของเกมนี้ บอกตามตรง…ผมจำหน้ากับชื่อพวกเขาไม่ได้ แต่ผมรู้ว่ามีรัชทายาท ดยุก นักเวท พ่อค้า และแกรนดยุกของอีกอาณาจักร ทั้ง 5 คนนี้เป็นตัวหลักที่มีบทบาทในเนื้อเรื่องของเกม อย่างที่ผมเคยบอกไปก่อนหน้านี้…ผมเข้ามาอยู่ในเกมนี้โดยที่ไม่รู้อะไรเลยยย
หวังว่าอีเวนต์เนื้อเรื่องหลักจะยังไม่โผล่มาเร็วๆ นี้ ขอให้ผมได้ตั้งตัวแล้วเสพสุขกับเซ็กส์ก่อนนะ อย่างน้อยตอนนี้ก็ขอทำความคุ้นเคยกับบ้านตัวเอง ตั้งแต่เข้ามาในโลกนี้ผมยังไม่ได้ออกไปไหนเลย ยิ่งได้ยินว่าบ้านของพวกชนชั้นสูงมักจะเป็นคฤหาสน์หลังโตด้วย…ผมไม่อยากเดินหลงทางในบ้านตัวเองหรอกนะ
เมื่อคิดได้ดังนั้นผมจึงลุกจากเตียงนอนแล้วเปิดประตูมุ่งหน้าสู่โลกอันกว้างใหญ่ที่ไม่คุ้นเคย
[อัปเดตพื้นที่ใหม่! คฤหาสน์ตระกูลเลิฟวิลล์]
[ปลดล็อกความสำเร็จ! ออกจากเซฟโซน (เปิดพื้นที่ครั้งแรก) คุณได้รับรางวัล - 50EXP]
ผมเดินไปตามทางในคฤหาสน์ที่ถูกตกแต่งอย่างหรูหรา ภาพวาดสีน้ำมันในกรอบเลี่ยมทองตามข้างฝา ของประดับอื่นๆ เช่น แจกันดอกไม้ สัตว์สตัฟฟ์ ชุดเกราะอัศวิน และยังมีอื่นๆ อีกมากมายตลอดทาง นอกจากนี้ยังมีสาวใช้ในชุดเมดกำลังทำงานปัดกวาดเช็ดถูกันอย่างขันแข็ง พอเห็นผมเดินผ่านพวกเธอก็พากันหยุดมือและหันมาโค้งแสดงความเคารพให้ผมกันทุกคน ซึ่งผมไม่รู้ว่าต้องทำตัวยังไงเลยได้แต่ส่งยิ้มตอบ
ผมเดินมึนมาถึงห้องสมุด เห็นพ่อหนุ่มผมน้ำตาลเข้มกำลังจัดเรียงหนังสือบนชั้นวาง หลังลองถามหาที่อยู่ของเขาจากสาวใช้
ลูว์ทำหน้าประหลาดใจเล็กน้อย เขาหยุดจัดเรียงหนังสือแล้วหันมายิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยน “ตื่นแล้วหรือครับคุณชาย ร่างกายเป็นอย่างไรบ้าง เจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ?”
“...”
“คุณชาย?”
ผมไม่ได้ตั้งใจจะเมินเขา แต่เจ้าหน้าต่างสถานะอันใหม่ที่มีตัวเลขถอยหลังบนหัวเขามันดึงดูดความสนใจผมมากเกินไปจนอดมองมันไม่ได้
[สามารถจิ้มจุ่มได้อีกครั้งใน 68 ชั่วโมง 37 นาที 42 วินาที]
ผมแทบทรุดลงกับพื้น ไม่คิดว่ามันจะมีระบบคูลดาวน์ด้วย…แถมยังเกือบ 3 วัน โลกนี้ใจร้ายชะมัด!
ในเมื่อเป็นแบบนี้ ผมคงต้องไปหาคนอื่นแทนแล้ว “เฮ้ออ..”
พ่อหนุ่มไทป์สุนัขลุกลี้ลุกลนเมื่อเห็นผมถอนหายใจและทำหน้าเซ้ง “ป..เป็นอะไรไปครับคุณชาย ไม่สบายตัวงั้นหรือครับ?!”
ผมปัดมือปฏิเสธทันควัน เห็นเขาทำหน้าหงอยแบบนี้แล้วผมก็แอบรู้สึกผิดยังไงไม่รู้ “เปล่าๆ ไม่มีอะไร! ฉันสบายดี”
ดวงตาสีเขียวมรกตลอบสังเกตท่าทีชายร่างเล็กผู้เป็นนาย โดยยังคงความกังวลไว้บนใบหน้าอยู่ครู่นึงก่อนจะเอ่ยปากทำลายความเงียบ “ไปเดินเล่นกันไหมครับคุณชาย”
“เดินเล่น?” คำชวนที่ไม่คาดคิดของอีกฝ่ายทำเอาผมประหลาดใจ ตั้งใจจะมาโดนจิ้มแล้วไหงไปจบที่เดินเล่นได้ล่ะนั่น
“ครับ เดินเล่นรอบคฤหาสน์…เผื่อคุณชายจะรู้สึกดีขึ้น!” สีหน้าและท่าทีของลูว์เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว ร่าเริงและยิ้มแย้มจนเหมือนผมเห็นเขามีหูกับหางงอกออกมา
แต่ก็เป็นความคิดที่ไม่เลว อย่างน้อยการมีคนช่วยนำทางสำรวจรอบคฤหาสน์ก็ยังดีกว่าเดินมั่วซั่วแล้วหลงทางไปคนเดียว “เอาสิ ช่วยนำทางหน่อยนะ”
ลูว์ยิ้มกว้างเมื่อผมตอบรับ “ครับ!”
…ผมว่าผมเห็นหูกับหางจริงๆ นะ
***
หลังสำรวจภายในคฤหาสน์และพอจดจำเส้นทางได้บ้างประมาณหนึ่ง พ่อหนุ่มข้างกายก็พาผมมาเดินเล่นแถวริมทะเลสาบซึ่งยังอยู่ในเขตตระกูลเลิฟวิลล์ ดูท่าตระกูลผมจะรวยจริงๆ ถึงขนาดมีทะเลสาบอยู่ในบ้านของตัวเอง
สายลมอ่อนพัดคลอให้เส้นผมสีพีชพลิ้วไหว ดวงตาสีทองของผมมองไปยังทะเลสาบกว้างที่ผิวน้ำเปล่งแสงประกายสะท้อนจากดวงอาทิตย์ บริเวณริมน้ำแถวต้นไม้ใหญ่ ผมเห็นหงส์ฝูงสีขาวกำลังเดินขึ้นจากน้ำขึ้นฝั่งกัน
ผมไม่เคยเห็นหงส์ของจริงเลยสักครั้งในชีวิต พวกมันทั้งสวยและสง่างามจนน่าหลงใหล “ไปดูใกล้ๆ กัน!”
“เดี๋ยวคุณชาย! แถวนั้นอาจมี-”
เมื่อเข้าไปใกล้ริมทะเลสาบมากขึ้น ผมก็ต้องประหลาดใจเมื่อได้ยินเสียงแปลกๆ มันเป็นเสียงครางและเสียงหอบหายใจที่มักจะได้ยินจากหนังผู้ใหญ่ พอหันตามเสียงไปทางต้นไม้ใหญ่ใกล้ๆ ผมก็เจอเข้าสาวใช้ยืนพิงหลังกับต้นไม้โดยมีชายคนสวนกำลังซุกไซร้ขบกัดซอกคออย่างเมามัน
“เฮือก! คุณชายฮันเซล!” เมื่อสายตาตกตะลึงทั้งสองสบกัน หญิงสาวในชุดขาวดำก็รีบผลักชายคนสวนออกแล้วจัดเสื้อผ้าของตัวเอง ส่วนชายคนสวนพอได้ยินดังนั้นก็รีบแยกออกจากกันทันที
ลูว์ยืนกุมขมับกับความประมาทที่ไม่สามารถห้ามปรามเจ้านายได้ทัน จนต้องมาเห็นฉากเข้าด้ายเข้าเข็มของคนอื่น ส่วนผมก็ได้แต่อึ้งทำอะไรไม่ถูก…ไม่คิดว่าตัวเองจะมาเห็นอะไรแบบนี้ในระยะเผาขน
ทั้งสองคุกเข่ากับพื้นขอโทษขอโพยกันยกใหญ่อย่างกับทำเรื่องผิดร้ายแรงอย่างไรอย่างนั้น
“คุณชาย ยกโทษให้พวกเราด้วยครับ!”
“ยกโทษให้พวกเราด้วยค่ะ ดิฉันมีน้องชายที่ต้องเลี้ยงตั้งสามคน อย่าไล่พวกเราออกเลยนะคะ!”
สถานการณ์แบบนี้มันอะไร.. เหมือนผมเป็นตัวร้ายกำลังรังแกคนไม่มีทางสู้เลย! แต่ก็นะ ผมไม่ใช่คนใจร้ายใจดำอะไรขนาดนั้น ผมเข้าใจความรู้สึกของคนทำงานอย่างพวกเขาดีเลย ยิ่งเป็นยุคที่สามัญชนลืมตาอ้าปากได้ยากแบบนี้ ผมยิ่งสงสารพวกเขา…
ผมไม่คิดว่าสิ่งที่พวกเขาทำมันเป็นความผิดร้ายแรงขนาดนั้น อีกอย่างผมไม่กล้าว่าพวกเขาหรอก… เพราะในอนาคตผมน่าจะทำอะไรที่มันหนักหนาสาหัสกว่าพวกเขาเยอะ ผมรู้สึกผิดด้วยซ้ำที่มารบกวนช่วงเวลาแห่งความสุขพวกเขา!
“เข้าใจแล้วๆ จะทำเป็นไม่เห็นให้แล้วกัน เพราะงั้นลุกขึ้นแล้วแยกย้ายเถอะ”
ราวกับได้รับความเมตตาจากพระผู้เป็นเจ้า ทั้งสองน้ำตาคลอก้มหัวขอบคุณผมอีกเป็นสิบๆ รอบก่อนจะแยกย้ายกันไป
[ปลดล็อกความสำเร็จ! กขค. (ขัดขวางคู่รักที่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม) คุณได้รับรางวัล - 100EXP]
[LEVEL UP!]
“...” เลเวลอัปซะด้วย..
ตอนนี้เลเวลผมขึ้นมาถึงเลเวล 6 แล้ว และดูเหมือนจะต้องใช้ค่าประสบการณ์เพิ่มมากขึ้นด้วย จากเดิมใช้ 150EXP ต่อหนึ่งเลเวล แต่ตอนนี้ใช้ 350EXP คิดว่าจะเพิ่มขึ้นตามเลเวล
“ขออภัยด้วยครับคุณชาย ผมควรจะมาตรวจสอบให้ดีก่อน ไม่คิดว่าจะมีคนมาทำอะไรตรงนี้”
อ้าว นี่ก้มหัวอีกคนแล้ว! การที่ผมมาเห็นคนแอบกินกันมันเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนั้นเลยเหรอ?!
“ปกติไม่มีคนมาแถวนี้เหรอ?”
“ก็…ไม่เชิงครับ ส่วนมากจะเป็นคู่รักที่ต้องการ เอ่อ.. ใช้เวลาร่วมกัน เอาเป็นว่าพวกคนงานในคฤหาสน์จะรู้กันว่าเป็นที่สำหรับทำเรื่องอย่างว่า เพราะแถวนี้ค่อนข้างลับตาคนน่ะครับ” ลูว์ลูบท้ายทอยพยายามปกปิดความเขินอายที่ต้องอธิบาย
“อ่อ.. อย่างนี้นี่เอง”
เป็นจุดที่คนชอบมาจิ้มกันสินะ ผมค้นพบพื้นที่ใหม่โดยไม่ตั้งใจซะแล้ว แบบนี้ความสำเร็จคงไม่..
[ปลดล็อกความสำเร็จ! สรวงสวรรค์ริมทะเลสาบ (ค้นพบพื้นที่ลับในคฤหาสน์ตระกูลเลิฟวิลล์) คุณได้รับรางวัล - 100EXP]
นั่นไง พูดยังไม่ทำขาดคำมันก็โผล่มาแล้ว!
“อ..เอ่อจริงสิ ได้ยินว่าวันนี้ทางหน่วยอัศวินกำลังประลองดาบตัวต่อตัวกันด้วย หากคุณชายสนใจผมพาไปดูได้นะครับ”
“ประลองดาบเหรอ?” บางทีอาจมีเรื่องสนุกๆ ให้ผมทำก็ได้ “เอาสิ น่าสนใจดี”
***
“เชิญครับ”
ผมนั่งลงบนเก้าอี้ที่ผู้ติดตามผู้แสนดีเลื่อนให้พลางมองไปยังอัศวินสองนายที่กำลังประดาบกันอย่างดุเดือดกลางลาน ไม่สิ ต้องบอกว่าโดนไล่ต้อนอยู่ฝ่ายเดียวมากกว่า
ดาบเหล็กในมือฝ่ายเสียเปรียบถูกอัศวินผมแดงปัดกระเด็นจนหลุดมือ ทำให้รู้ผลแพ้ชนะในทันที
“ก็ไม่เท่าไหร่นี่” เขากล่าวอย่างมั่นใจหลังได้รับชัยชนะมาอย่างง่ายดาย อัศวินคนอื่นพากันกล่าวชื่นชมฝีมือและเข้ามาท้าประลองเขามากขึ้น
“นั่นเซอร์ไอเดนครับ เขาเป็นอัศวินที่มีฝีมือเก่งกาจที่สุดของตระกูล เคยเป็นแชมป์การแข่งขันประลองดาบฤดูร้อนสองปีซ้อน..” อาจเป็นเพราะผมจ้องพ่อหนุ่มผมแดงคนนั้นมากเกินไป ลูว์เลยน่าจะสังเกตเห็น
“แชมป์สองสมัยเหรอ เก่งจังเลยนะ”
ถึงผมจะไม่รู้ว่างานประลองดาบมันยิ่งใหญ่แค่ไหน แต่ถ้าได้ชื่อว่าเป็นแชมป์สองสมัยแล้วคงมีฝีมือไม่น้อย แถมหุ่นของเขายังถูกใจผมด้วย ยิ่งเขาใส่เสื้อรัดรูปแบบนั้นยิ่งเซ็กซี่สุดๆ! ทั้งกล้ามอกและซิกซ์แพ็กที่เห็นชัดใต้เนื้อผ้าสีดำ แขนแกร่งที่มีเส้นเลือดปรากฏเวลาจับดาบ หน้าตาก็จัดว่าโดดเด่นสุดในบรรดาอัศวินที่อยู่ที่นี่… ถึงจะไม่เท่าลูว์ของผมก็เถอะ
- ไอเดน อัศวินตระกูลเลิฟวิลล์ [11%] -
อืมม.. เทียบกับลูว์แล้วค่าความสัมพันธ์ค่อนข้างน้อยเลย แบบนี้จะทำด้วยได้ไหมนะ
ดวงตามรกตเรียบเฉยที่ยากจะคาดเดาลอบมองเจ้านายจากด้านข้าง
“ถึงเขาจะเก่งแต่นิสัยค่อนข้างเสียครับ ทั้งเจ้าชู้ ชอบเข้าหาสาวใช้ในตระกูลไปทั่วขนาดคนที่แต่งงานแล้วยังไม่เว้น พอได้มีสัมพันธ์กันแล้วก็จะทิ้งและไปหาคนใหม่ทันที เป็นต้นเหตุที่ทำให้สาวใช้ลาออกไปเป็นจำนวนมาก นอกจากฝีมือแล้วก็ไม่มีส่วนไหนน่าเคารพหรือชื่นชอบเลยครับ… คนแบบนั้นมันขยะชัดๆ”
แววตาที่แสดงถึงความไม่ชอบใจอย่างชัดเจนจ้องมองไปยังบุคคลในบทสนทนา ถึงผมจะไม่ได้ยินประโยคหลังสุดเพราะเขาพึมพำเบาๆ แต่ผมก็รู้สึกและรับรู้ได้ว่าเขาจะไม่ชอบเซอร์ไอเดน หรืออาจจะเกลียดกันเข้าไส้ไปแล้วก็ได้
“ง..งั้นเหรอ แย่จังเลยนะ ฮาฮา...”
ถ้าปล่อยให้เขาอยู่ที่นี่ต่อผมคงเข้าไปตีสนิทเซอร์ไอเดนไม่ได้แน่ ต้องให้ลูว์ไปที่อื่นก่อน!
“ก่อนหน้านี้ยังจัดหนังสือไม่เสร็จใช่มั้ย ฉันว่าจะอยู่ที่นี่สักพัก ถ้าลูว์มีงานอื่นก็ไปทำได้เลยนะ”
“งานเล็กน้อยนั่นเอาไว้คราวหลังก็ได้ครับ หน้าที่หลักของผมคือการดูแลคุณชาย”
“ไม่เป็นไร ฉันว่าจะอยู่ต่ออีกนาน…กลัวนายจะเบื่อเอา อีกอย่างอัศวินของตระกูลก็อยู่เต็มไปหมดไม่มีใครมาทำอะไรฉันหรอก”
“นั่นแหละครับที่ผมห่วง...”
“หื้ม อะไรนะ?”
“ม..ไม่มีอะไรครับ! ถ้างั้นไว้ใกล้ถึงมื้ออาหารแล้วผมจะมาเรียกนะครับ” เขาพูดก่อนจะโค้งตัวแล้วออกไปจากลานฝึก
ทางสะดวก.. เหลือแค่รอจังหวะเข้าหาเซอร์ไอเดนให้ได้ จะได้กินแห้วหรือกินอย่างอื่นก็มาดูกัน
ผมนั่งดูเซอร์ไอเดนประลองดาบกับอัศวินคนแล้วคนเล่า ไม่มีทางทีว่าเขาจะเหนื่อยหรือแรงตกเลย แถมผมยังสังเกตเห็นว่าเขาชอบหันมามองผมบ่อยๆ มันยิ่งเพิ่มความมั่นใจให้ผมว่าอีกไม่นานผมจะสมหวังตามต้องการ
เซอร์ไอเดนประลองชนะอัศวินคนอื่นไปกว่าสิบคนจนไม่มีใครกล้าเข้าไปท้าเขาอีก เขาจึงยอมหยุดและออกมานั่งพักข้างสนามปล่อยให้คู่อื่นสู้กันต่อ
โอกาสมาถึงแล้วตอนนี้แหละ! ผมนั่งรอจนรากจะงอกอยู่แล้ว
ผมหยิบน้ำแล้วลุกไปหาเขา “ฝีมือของเซอร์เนี่ยสุดยอดไปเลยน่าประทับใจมาก ขอบคุณที่พยายามเพื่อตระกูลนะ”
ผมประทับใจเขาจริงๆ นะโดยเฉพาะร่างกายของเขา ส่วนประโยคหลังผมก็พูดให้มันดูดีไปงั้นแหละ
เซอร์ไอเดนมองผมพร้อมเลิกคิ้วประหลาดใจ ก่อนจะเหยียดยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย “ขอบคุณสำหรับคำชมคุณชายฮันเซลผู้สูงส่ง แต่จะดีกว่าถ้าเปลี่ยนเป็นรางวัลแทน”
มือหยาบแอบลูบคลำนิ้วเรียวของผมเล็กน้อยก่อนจะรับน้ำจากผมไปดื่ม ยิ่งเห็นว่าอีกฝ่ายก็เล่นด้วยความมั่นใจในตัวผมก็เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว ผมนั่งลงใกล้เขาแล้วเท้าคางมองดวงตาสีดำสนิทอย่างเชิญชวน
“แล้วเซอร์อยากได้อะไรเป็นรางวัลล่ะ?”
“ไม่รู้สิ ขึ้นอยู่กับคุณชายเลย.. แต่ข้าค่อนข้างชอบอะไรที่จับต้องได้มากกว่า~” เซอร์ไอเดนโน้มหน้าเข้ามาใกล้แล้วกระซิบข้างหูอย่างเย้ายวน ลมหายใจอุ่นสัมผัสกับต้นคอขาวเนียนทำเอาผมแอบขนลุกและตื่นเต้นเบาๆ
“ถ้างั้น…” ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้แล้วทำแบบเดียวกัน “มาที่ต้นไม้ใหญ่ริมทะเลสาบสิ~”
ดวงตาสีดำสนิทเบิกขึ้นอย่างประหลาดใจ ก่อนจะเหยียดยิ้มชอบอกชอบใจ “คุณชาย..รู้หรือเปล่าว่ามันหมายความว่าอย่างไร”
ผมเลือกที่จะไม่ตอบอะไรและส่งรอยยิ้มแฝงความหมายให้แทน ก่อนจะลุกขึ้นและเดินออกไปจากลานฝึก
“เหมือนรางวัลจะน่าสนใจกว่าที่คิด..”
ไม่นานเซอร์ไอเดนก็ตัดสินใจตามผมมา โดยไม่มีอัศวินคนไหนสังเกตเห็นเนื่องจากพวกเขากำลังจดจ่อกับการประลองตรงหน้า สายตาแทะโลมของเขามองสำรวจร่างกายผมจากด้านหลังตั้งแต่หัวจรดเท้าตลอดทาง
ทันทีที่มาถึงสรวงสวรรค์ริมทะเลสาบ อัศวินผมแดงก็ดันตัวผมจนหลังพิงกับต้นไม้ใหญ่แล้วใช้แขนแกร่งขังผมไว้ใต้ร่าง
“ไม่มีใครบอกท่านเลยหรือ..ว่าการชวนใครสักคนมาที่นี่มันหมายความว่าอย่างไร?” ปลายนิ้วโป้งหยาบลูบไล้ริมฝีปากอวบอิ่มแสนนุ่มของผม แววตาแห่งความกระหายจับจ้องดวงตาสีทองคู่น้อยราวกับจะกลืนกิน
“เพราะรู้ถึงได้ชวนเซอร์มาไง” ปฏิเสธไม่ได้ว่าตอนนี้เครื่องผมติดแล้ว ผมเอียงคอจับมือหนาแล้วเลียปลายนิ้วที่หยอกล้อกับริมฝีปากพลางส่งสายตาเย้ายวน “แล้วแบบนี้…เซอร์ยังอยากได้รางวัลอยู่หรือเปล่า?”
- ไอเดน อัศวินตระกูลเลิฟวิลล์ [12%] -
[ค่าความสัมพันธ์เพิ่มขึ้น +20EXP]
“ในเมื่อคุณชายอยากให้รางวัลข้าขนาดนี้..” ความต้องการในดวงตาสีดำสนิททวีคูณมากขึ้น เซอร์ไอเดนโน้มหน้าลงมาใกล้จนสัมผัสถึงลมหายใจและริมฝีปากที่ห่างกันแค่ไม่กี่เซน “...ข้าก็ขอรับไว้ด้วยความเต็มใจ”
สิ้นสุดคำพูด เซอร์ไอเดนจู่โจมประกบริมฝีปากอวบอิ่มของผมอย่างหื่นกระหายราวกับสัตว์ มือหยาบบีบคางบังคับใช้ผมเงยหน้าและอ้าปาก ก่อนปลายลิ้นร้อนจะสอดแทรกเข้ามาตักตวงความหวานอันสูงส่งอย่างดุดันและเร่าร้อน
มือใหญ่เลื่อนลงไปลูบไล้ร่างกายอันเนียนนุ่ม ทิ้งความร้อนไว้บนผิวกายทุกครั้งที่สัมผัส ไล่ลงไปตั้งแต่หลัง เอว สะโพกแล้วลงไปขย้ำแก้มก้นนุ่มนิ่มของผมจนเป็นรอยแดงตามแรงบีบ
ความเร่าร้อนบนริมฝีปากถูกถอนออกแล้วกลับมาอีกครั้งบนซอกคอขาวเนียนที่มีกลิ่นหอมของสบู่ราคาแพง ผมเอียงคอรับสัมผัสซาบซ่านและกดศีรษะอีกฝ่ายให้แนบชิดมากขึ้น
กระดุมเสื้อเชิ้ตผมถูกเซอร์ไอเดนกระชากออกอย่างเร่งรีบ จนมีบางเม็ดหลุดกระเด็นหายไปในพงหญ้า ก่อนเขาจะโน้มลงมาชโลมเลียหัวนมอมชมพูที่กำลังแข็งตั้งยอดเต็มที่ ปลายลิ้นสากเขี่ยยอดแข็งเล่นและขบกัดดูดเลียจนชุ่มไปด้วยน้ำลายและรอยแดง
“อ๊า ดีจัง..” ผมแอ่นอกรับสัมผัสเต็มที่ แผ่นหลังของผมเสียดสีกับความขรุขระของเปลือกไม้จนรู้สึกแสบเล็กน้อย แต่ความเจ็บก็ไม่สามารถแทรกแซงความเสียวสะท้านที่พ่อหนุ่มผมแดงมอบให้ผมได้
มือปลาหมึกอยู่ไม่นิ่งของเซอร์ไอเดน แหวกแก้มก้นผมเข้าไปทักทายช่องทางเล็กที่จูบนิ้วร้อนที่พยายามรุกล้ำเข้ามาด้านใน “ตอดนิ้วข้าขนาดนี้ อยากมากเลยหรือคุณชาย”
“อื้อ.. อยากได้ของเซอร์”
มีหรือที่ผมจะยอมให้ความสัมผัสอยู่ฝ่ายเดียว ผมเอื้อมมือลงไปปลดปล่อยของใหญ่ที่ซ่อนอยู่ใต้กางเกงให้ออกมาแล้วชักขึ้นลงช้าๆ ผมกัดปากล่างตัวเองเมื่อเห็นความอลังของเขา
พระเจ้าช่วย.. นี่เขาซ่อนอะไรไว้ใต้กางเกงกัน ทำไมมันถึงใหญ่และยาวขนาดนี้! โชคดีที่ผมเพิ่งทำกับลูว์มา ข้างในผมน่าจะยังนุ่มแล้วรับของเขาได้อยู่
“ใหญ่จัง” เพียงคำพูดสั้นๆ ก็ทำให้สวิตช์ของเซอร์ไอเดนทำงานได้ เขาถอนนิ้วออกจากก้นผม จับผมพลิกตัวให้หันหน้าเข้าหาต้นไม้แล้วกดผมให้โน้มตัวลงไป
“ชักจะยั่วข้าเกินไปแล้ว” เขาดึงกางเกงผมลง ถูแก่นกายกับเนื้อนุ่มสองก้อนก่อนจะ…
*สวบ!*
“อ๊าา!” ผมแทบยืนไม่อยู่ เมื่อจู่ๆ เขาก็ยัดแก่นกายใหญ่พรวดพราดเข้ามาจนสุดในครั้งเดียว
“ซี๊ดด โคตรแน่น”
“อื้อ ห..ใหญ่เกินไปแล้ว อ๊ะ อ๊า!” เซอร์ไอเดนไม่รอให้ผมได้ปรับตัว เขาเริ่มซอยสะโพกและกระแทกเข้ามาอย่างรุนแรง “ม..มันเจ็บ อ๊ะ เบาๆ หน่อย อื้อ!”
“ซี๊ดด สุดยอด.. ของดีสุดๆ เลย”
พี่แกไม่สนที่ผมพูดเลยสักนิด เอาแต่กระแทกเข้ามาแล้วบีบก้นผมจนจะช้ำอยู่แล้ว.. มันต่างกับตอนที่ทำกับลูว์หลายเท่า ตั้งแต่จังหวะดุดันดิบเถื่อนตรงข้ามกับลูว์ที่ค่อยเป็นค่อยไปอย่างอ่อนโยน ไหนจะขนาดและความยาวของเขาที่เข้าไปโดนจุดนั้นของผมเต็มๆ อีก
“อ๊า!! ม..มันจุก อื้อ!” ผมทำได้เพียงเกาะต้นไม้ประคองตัวเองที่ขาอ่อนไม่ให้ไหลไปกองกับพื้น ทุกครั้งที่เขากระแทกเข้ามาหัวนมผมมันจะไปถูกกับต้นไม้ เพิ่มความเสียวให้ผมขึ้นไปอีก
“ซี๊ดด ข้าจะบอกความลับของข้าให้ท่านฟัง.. ทุกครั้งที่ข้าเห็นท่าน ข้ามักจะจินตนาการภาพตอนข้าได้ล่วงเกินท่านและใส่เข้าไปในรูเล็กๆ ของท่านแบบนี้มาตลอด” เขาถอนแท่งร้อนออกเกือบหมดเหลือเพียงส่วนหัวและมองเนื้อนุ่มจากรูเล็กที่กำลังดูดติดจนปลิ้นออกมา
“คุณชายเป็นคนที่สูงส่งและสง่างามมาก.. มากจนอยากทำให้แปดเปื้อนด้วยส่วนนี้ของข้าดูสักครั้ง!” พูดจบเขาก็กระแทกแท่งร้อนกลับเข้าไปเต็มแรง
*ป้าบ!*
“อ๊า!!”
“สามัญชนคนธรรมดาอย่างข้าได้มีโอกาสสอดใส่แล้วกระแทกข้างในตัวคุณชายฮันเซลผู้สูงส่งเช่นนี้ ช่างเหมือนฝันที่เป็นจริง” เขาถอนออกเกือบสุดแล้วกระแทกกลับเข้าไปเน้นๆ อีกครั้ง เขาทำแบบนี้วนไปเรื่อยๆ จนผมสติแทบหลุดตาเหลือกตาลอยจากความเสียวไปแล้ว
เซอร์ไอเดนโน้มลงมาแล้วเอานิ้วใหญ่ยัดใส่ปากผมจากด้านหลัง ก่อนจะขบกัดต้นคอจนเป็นรอยฟัน มืออีกข้างก็บีบคลึงหัวนมผมไปพลาง สะโพกยังคงจังหวะเชื่องช้าและกดเน้นส่วนแข็งให้เข้าไปลึกจนมันไปบดเบียดจุดกระสัน ทำเอาผมขาสั่นไปหมด
“อื้ออ!!!”
“อึก- บ้าเอ๊ย! จะตอดของข้าให้ขาดเลยหรือไง” เขาเอานิ้วออกไปจากปากผม ยืดตัวเองขึ้นเหมือนเดิมแล้วจับล็อกสะโพกผมไว้แน่น ก่อนจะกระหน่ำสะโพกจ้วงลึกเอ็นใหญ่กับจุดอ่อนไหวสุดแรงจนเกิดเสียงเนื้อกระทบดังกึกก้องทั่วทะเลสาบ
*ตั่บๆๆ!*
“ซี๊ด อาา ดีมาก.. ข้างในของท่านสุดยอดมาก!”
“อ๊ะ อ๊าา!! ไม่ไหว อื้ออ! จะเสร็จ..” ผมครวญครางอย่างเอาเป็นเอาตายจนเสียงแหบแห้งเมื่อใกล้ถึงฝั่งฝัน
ปลายนิ้วของเซอร์ไอเดนฝังเข้าไปในเนื้อสะโพกนิ่ม เขาเน้นลึกสองสามทีก่อนจะกระตุกปล่อยผลลัพธ์ของอารมณ์ที่ถึงขีดสุดด้านใน โดยมีผนังนุ่มบีบรัดและรีดเค้นเมล็ดพันธุ์ของเขาไม่หยุด เช่นเดียวกับผมที่ปลดปล่อยเมือกขาวเต็มโค่นต้นไม้
*แฮ่กๆๆ*
ผมพักหายใจหายคอและคิดว่าทุกอย่างจบแล้ว แต่ผมคิดผิด…เมื่อท่อนเนื้อที่ยังค้างอยู่ในรูยังคงแข็งตัวไม่มีท่าทีว่าจะอ่อนลงเลย
ร่างแกร่งยกขาผมขึ้นข้างหนึ่งพาดบ่าก่อนจะควงสะโพกเป็นวงกลม ทำเอาผมต้องกอดต้นไม้ไว้แน่นอีกครั้ง “คุณชาย.. ท่านคิดว่ามันจบเพียงเท่านี้หรือ? ข้ายังไม่พอใจกับรางวัลของข้าเลยนะ~”
*สวบๆๆ*
“เดี๋ยวสิ ฉันเพิ่งเสร็- อ๊ะ อ๊า!!!”
***
ไม่รู้ว่าผมทำกับเซอร์ไอเดนไปนานแค่ไหน รู้ตัวอีกทีท้องฟ้าสีครามก็เปลี่ยนเป็นสีส้มยามเย็นไปแล้ว ผมค่อยๆ ก้าวเดินทีละก้าวอย่างเชื่องช้าและระมัดระวังตามเส้นทางในสวน ตั้งใจกลับเข้าไปในคฤหาสน์
ลูว์ที่เดินออกมาจากคฤหาสน์แล้วเห็นผมเข้าพอดี เขาก็รีบตรงดิ่งมาหาผมพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยนและใบหน้าไร้เดียงสาทันที “คุณชายอยู่นี่เอง ผมกำลังจะไปแจ้งคุณพอดีเลย…ได้เวลาอาหารเย็นแล้วครับ”
“งั้นเหรอ ข..ขอบใจนะ” ผมตอบเขาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าที่ยังหวานเคลิ้มกับความสุขสมที่ได้รับมา ผมยังสัมผัสได้ถึงของเหลวอุ่นที่ถูกปล่อยในไว้กว่าสามรอบของเซอร์ไอเดน มันยังคงไหลเยิ้มออกจากรูระบมลงไปตามร่องขาภายใต้กางเกงไม่หยุด “ฉันขออาบน้ำก่อนได้หรือเปล่า พ..พอดีรู้สึกเหนียวตัวมากเลย”
“ได้ครับ วันนี้อากาศค่อนข้างร้อน..คุณชายคงรู้สึกไม่สบายตัว ผมจะรีบเตรียมน้ำให้นะครับ”
“อื้มม ฝ..ฝากด้วยนะ”
***
*ติ๊ง~*
- ไอเดน อัศวินตระกูลเลิฟวิลล์ [19%] -
[ค่าความสัมพันธ์เพิ่มขึ้น +140EXP]
[จิ้มจุ่มสำเร็จ +350EXP]
[จิ้มจุ่มสำเร็จ +350EXP]
[จิ้มจุ่มสำเร็จ +350EXP]
[ปลดล็อกความสำเร็จ! จูบแรก! (มีจูบแรก) คุณได้รับรางวัล - 50EXP]
[ปลดล็อกความสำเร็จ! ข้างนอกก็ไม่เลว (จิ้มจุ่มในพื้นที่เปิด) คุณได้รับรางวัล - สกิลโซนต้องห้าม, 50EXP]
[LEVEL UP!]
[LEVEL UP!]
[LEVEL UP!]
[LEVEL UP!]
[ปลดล็อกร้านค้าไอเทม!]
------------
ชื่อ - ฮันเซล เลิฟวิลล์
ฉายา - คุณชายตระกูลบารอน
เลเวล - 10 (50/350EXP)
------------
