เจมส์ คานิแวน มือปืนรับจ้างสังหารกับลูกชายคนโต ผูกพันอยู่กับแก๊งค์มาเฟียที่มีวอลเตอร์ ซามูเอลเป็น หัวหน้า และวันหนึ่งลูกชายคนโตของเจมส์ได้รู้ความ ลับของแก๊งค์ครอบครัวของคานิแวนก็ถูกไล่ล่าเพื่อ ฆ่าปิดปาก
ดราม่า,แอคชั่น,อาชญากรรม,เลือดสาด,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
"มีเรื่องมากมายเกี่ยวกับเจมส์ คานิแวน บางคนบอกว่าเขาเป็นคนดี บางคนบอกว่าเขาไม่ความดีอยู่เลย แต่ผมเคยเดินทางกับเขาหกอาทิตย์ ในฤดูหนาวปี1933”
มาติน เด็กชาย ยืนมองอาทิตย์ตกอยู่ที่ริมชายหาดกับหมาหนึ่งตัว
_______
ในฤดูหนาวปี1933 มาตินได้ก็ปั่นจักรยานไปในตัวเมืองเพื่อที่จะไปหาคุณน้า เพราะมาตินชอบจะไปเล่นที่บ้านของคุณน้าอยู่เป็นประจำในวันหยุด
และวันนี้มาตินก็ไปเล่นที่บ้านคุณน้าตามเคยเมื่อถึงตอนค่ำ มาตินก็ปั่นจักรยานกลับบ้าน หิมะก็ตกหนักขึ้นเรื่อยๆ พอปั่นมาถึงหน้าบ้าน ก็เจอ แจ็ค น้องชายที่กำลังปั้นสโนแมนอยู่ มาตินก็เข้าไปเล่นด้วย ทั้งสองคนก็ปาหิมะใส่กันอย่างสนุกสนาน หลังจากที่เล่นกันได้สักพัก เจมส์ผู้เป็นพ่อก็ได้กลับมาบ้าน ทั้งสองคนเลยเข้าบ้านไป
ทั้งสองคนมานั่งทำการบ้านอยู่ที่โต๊ะทั้งสองคนนั้นทำการบ้านวิชาคณิตศาสตร์ แต่มาตินเป็นคนที่ไม่เก่งคณิตเลย ต่างกับแจ็คที่เก่งคณิตกว่าใครๆ แมรี่ทำพึ่งจะทำอาหารเสร็จก็หันมาเจอมาตินที่กำลังมึนงงกับการบ้านอยู่เธอเลยเดินเข้าไปหามาติน
"ไว้แม่จะพาทำนะจ๊ะ--ลูกช่วยไปเรียกพ่ลงมาทานข้าวหน่อยนะ"
มาตินก็เดินขึ้นไปชั้นสอง เพื่อไปเรียกพ่อมากินข้าว เขาได้เข้าไปในห้องทำงานของพ่อ แต่ก็ไม่เจอ และเขาได้ยินเสียงมาจากห้องนอนของพ่อกับแม่จึงค่อยเดินไป พอเดินไปใกล้ๆ ก็ไปเจอพ่อกำลังถือปืนพกและเช็ดปืนอยู่ เขาก็เดินถอยออกมาห่างๆ แล้วตะโกนบอกพ่อแทน
“พ่อครับ แม่ทำอาหารเสร็จแล้วครับ” มาตินก็กลับลงไปนั่งที่เก้าอี้
และเจมส์ ผู้เป็นพ่อก็ลงมานั่งที่เก้าอี้ และเป็นคนนำสวดขอบคุณพระเจ้าสำหรับอาหารมื้อนี้
"ขอพระองค์ทรงประทานพรแก่เรา--ด้วย พระหฤทัยที่เปี่ยมไปด้วยกรุณา-อาเมน"แล้วทุกคนก็กินข้าวกัน
เช้าวันรุ่งขึ้นเจมส์ก็ได้พาครอบครัวไปงานศพเพื่อนร่วมงานของเจมส์ที่บ้านคุณวอลเตอร์
-----
"มาติน--"เจมส์พูด
"ครับ"
"คืนนี้ไว้อาลัย--อย่าให้พ่อเห็นลูกเต๋านะ"
"ครับผม"
แล้วเจมส์ก็ขับรถพาครอบครัวไปที่บ้านคุณวอลเตอร์
หลังจากนั้นครอบครัวคานิแวนมาถึงแล้วลงจากรถทั้งครอบครัวก็เดินเข้าไปในงานซึ่งมีคนนับร้อยที่มาในงาน ทั้งสองคนพี่น้องก็เดินกินอาหารตามโต๊ะที่กินแบบไม่อั้น หลังจากนั้นคุณวอลเตอร์ก็เดินเข้ามาทักทั้งสองคน
“มีใครอยากกอดตาเฒ่าขี้เหงาคนนี้บ้าง”
ทั้งสองคนก็เข้าไปกอดปู่วอลเตอร์อย่างน่าเอ็นดู คุณวอลเตอร์และครอบครัวคานิแวนก็คุยทักทายกัน
"แล้วนี้คนไหนเป็นคนไหนเนี่ย--ไม่ต้องใบ้นะ--นี่แจ็คแล้วนี้ก็มาติน" วอลเตอร์พูด
"ไม่ใช่"ทั้งสองคนตอบพร้อมกันและหัวเราะอย่างน่าเอ็นดู
วอลเตอร์ได้กระซิบทั้งสองคนว่า
“ได้เอาของดีมารึเปล่า"
"เอามาครับ"
"งั้นฉันขอตัวนะฉันมีธุระกับพ่อหนุ่มสองคนนี้"
ปู่วอลเตอร์ก็พาสองพี่น้องแอบลงไปเล่นทอยลูกเต๋าที่ห้องใต้ดิน
เจมส์ก็ส่ายหน้าเพราะเขารู้ว่าวอลเตอร์จะพาเด็กไปไปเล่นทอยลูกเต๋า
------
“ตานี้ตาสุดท้ายถ้าทอยชนะได้ฉันจะให้พวกเธอคนละ5ดอลลาร์”
เด็กๆ ก็ตาลุกวาว และมาตินอาสาเป็นคนทอย และเมื่อมาตินทอยลูกเต๋าออกไป มาตินก็เป็นฝ่ายชนะไป
“แย่จังฉันแพ้พวกเธออีกแล้วหรอเนี่ย แต่ฉันไม่พกเงินลงมา งั้นมาตินช่วยขึ้นไปเอาเงินที่แจ็คเก็ตในห้องทำงานฉันให้หน่อยสิ”
มาตินก็เดินขึ้นไปเอาเงินที่ห้องของคุณปู่วอลเตอร์ พอแง้มประตูออกก็เจอกับ อเล็กซ์ ลูชายแท้ๆ ของคุณวอลเตอร์ที่กำลังนั้งสูบซิก้าอยู่ที่โซฟา
“ว่าไง” อเล็กซ์พูด
"สวัสดีครับ"
"ไหนบอกหน่อยเธอนี่มันคานิแวนคนไหน"
"ผมมาตินครับผม"
"ครับผมงั้นหรอ--ไม่ต้องครับหรอก--ฉันไม่ใช่พ่อเธอ"
"ครับคุณซามูเอล"
"เรียกอเล็กซ์เถอะ--แล้วจะเอาอะไรล่ะ"
"คุณวอลเตอร์ให้ผมมาเอาแจ็คเก็ตฮะ"
"ไว้ค่อยมาใหม่ละกัน--ฉันไม่ว่าง"
"ครับ----ผม"
มาตินก็เดินออกไปอย่างมึนงง
พอมาตินลงมาที่ห้องโถงคุณวอลเตอร์ก็กำลังพูดขอบคุณแขกทุกคนอยู่พอดี
"สวัสดีทุกคน--ขอต้อนรับสู่บ้านของผม-ผมดีใจที่เพื่อนๆมาที่นี่พร้อมหน้าพร้อมตากันอีกครั้ง-ตั้งแต่คนสนิทผมเสียไป มันก็.........ตอนนี้มีแต่ผมกับลูกชายเดินไปมาในบ้าน--ผมได้เตรียมคำพูดที่จะกล่าววันนี้ไว้แล้ว--ผมคงโกหกถ้าบอกว่า มาร์ค เป็นคนดี--เสียใครไปก็เสียใจกันหมด--แต่ผจะเล่าเรื่องที่จำได้และมาร์คคงไม่ลืมเช่นกัน--ตอนที่มาร์คร่วมทีมฟุตบอลสมัยมัธยมนัดชิงแชมป์--เราตามอยู่หกแต้มและเหลือกอีกสิบวินาที-ต้องวิ่งอีกสี่หลามาร์คก็ชน ซาเวียร์ ล้มแต่เขาดันพลาดล้มซะเอง"
คนในงานก็พากันหัวเราะกันยกใหญ่
"และความผิดพลาดใครๆก็มีกันได้--ผมขอให้ทุกคนดื่มเป็นเกียรติแด่มาร์คให้เขาตื่นขึ้นมาพบกับพระเจ้าและหวังว่าจะได้ขึ้นสวรรค์--ก่อนปีสาจจะรู้ว่าเขาตายสักชั่วโมงก็ยังดี อาเมน แด่มาร์ค"
แขกทุกคนก็ยกดื่มให้แด่มาร์คผู้ล่วงลับ
"และตอนนี้ผมอยากให้เพื่อนรักและแสนดีอีกคนหนึ่ง วิลเลี่ยม เมโนเวิร์น มาเล่า--พนันเลยว่าเขาต้องซึ้งกว่าผแน่นอน"วอลเตอร์พูดเชิญวิลเลี่ยม
"ขอบใจวอลเตอร์--มาร์คน้องชายผมไม่ฉลาดซ้ำยังอ่อนโยนยิ่งเวลาเหล้าเข้าปากยิ่งไม่ได้เรื่อง--แต่เขาก็ซื่อสัตย์และกล้าหาญและเขาไม่โกหก--เขาคงสนุกกับงานนี้มาก--และผมกับครอบครัวขอขอบคุณเจ้าภาพผู้กรุณา--ไม่มีวอลเตอร์ ซามูเอล เมืองนี้ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง" และทุกคนก็ปรบมือให้แก่วอลเตอร์
"ผมทำงานให้คุณมานาแล้วนะวอลเตอร์--เกือบครึ่งชีวิตผเราไม่เคยคัดแย้งกันเลย--ผมพึ่งจะรู้สึกว่าคุณปกครองเมืองนี้แบบพระเจ้าปกครองโลก--คุณให้แล้วก็เอาคืนไป"พอวิลเลียมพูดมาถึงประโยคนี้ เจมส์เห็นว่าถ้าไม่ดีเขาเลยรีบเอาตัววิลเลียมออกไปแล้วส่งเขากลับบ้าน
ก่อนวิลเลียมกลับบ้านเขาได้พูดว่า
"ไว้ฉันฝังน้องชายฉันก่อนแล้วได้เห็นดีกัน"พูดแล้วเขาก็ขึ้นรถไป
แล้ววอลเตอร์ก็เดินเข้ามาหาเจมส์กับอเล็กซ์
"เขาเป็นอะไรรึเปล่า"
"เปล่าเขาสบายดี--เขาแค่ดื่หนักไปหน่อย--ผมจะคุยกับเขาเอง"อเล็กซ์พูด
"ให้เจมส์ไปด้วย"วอลเตอร์บอก
"ไม่ผมจัดการเองได้"
"ไม่เจมส์ต้องไปกับแกด้วย"
แล้วทุกคนก็กลับเข้าไปในบ้านปล่อยให้อเล็กซ์ยืนอยู่คนเดียว อเล็กซ์ก็รู้สึกอิจฉาเจมส์ที่เขาได้สิทธิทำทุกอย่างแทนเขาไปหมด
