หรือจะเป็นเพราะชะตาของด้ายแดงที่นำพาให้เธอมาที่นี่ “ที่นี่ที่ไหนทำไมผู้คนที่นี่ถึงมองฉันแปลกๆ การแต่งตัวก็ดูจีนโบราณหรือว่าพวกเขากำลังถ่ายละครกันอยู่ ไหนกล้องล่ะ ไหนทีมงาน ไหนผู้กำกับ ฉันจะบ้าตาย”
รัก,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,จีน,จีนโบราณ,คุณหนูรองเยว่,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
นี่ก็ เย็นแล้วทานข้าวกันก่อนแล้วค่อยกลับนะ
อืม อรจะได้กินข้าวแล้วกินยา เดี๋ยวฉันขับกลับเอง
มาทานข้าวกันเถอะตั้งโต๊ะเลย
หลังจากที่ทุกคนทานอาหารเย็นเสร็จอรและจูนก็ขอตัวกลับ
ยังไงฉัน 2 คนขอตัวกลับก่อนนะตุ๊กไว้จะมาหาใหม่นะ
ป่ะอรกลับกันเถอะ เดี๋ยวฉันขับรถให้นะ แกนอนเถอะ
แล้วรถหรูก็ขับออกไปจากร้านกาแฟของตุ๊ก
ระหว่างที่จูนขับรถก็เกิดง่วงงาวหาวนอนทำให้รถส่ายไปส่ายมาจนอรฤดีตื่น
แกขับไหวไหมจูนมาเปลี่ยนให้ฉันขับแทนไหม
ไม่แกฉันยังขับไหว
ปี๊นๆ จูนระวังรถบรรทุกมา
อรจับพวงมาลัยหักหลบรถบรรทุกจนทำให้รถชนกับขอบสะพานและรถก็พุ่งตกลงไปในแม่น้ำ แล้วก่อนที่อรฤดีจะหมดสติอรฤดีก็เห็นแสงสว่างรำไรที่นอกรถ แล้วอรฤดีก็หมดสติไป
ที่ จวนสกุลจื่อเหมย
คุณหนู ตื่นได้แล้วเจ้าค่ะคุณหนู
อรฤดีหรือคุณหนูจางจื่อเหมยตื่นขึ้นพร้อมกับบิดขี้เกียจ
คุณหนูแต่งตัวอะไรเจ้าคะ ทำไมบ่าวไม่เคยเห็น
พออรได้สติก็หันมองไปรอบๆ ห้องแล้วก็วิ่งออกไปนอกจวน
อร้ายยๆ ที่นี่ที่ไหนเนี่ย ตึก ตึก ๆ
ทุกคนหันมามองเธอเป็นตาเดียว
ทำไมคนที่นี่ถึงมองฉันแปลกๆ นี่มันอะไรกันเนี่ย ฉันอยู่ที่ไหน ทำไมการแต่งตัวถึงดูจีนโบราณหรือพวกเขากำลังถ่ายละครกันอยู่ แล้วไหนล่ะกล้อง ไหนทีมงาน แล้วไหนล่ะผู้กำกับ หรือว่าฉันกำลังฝัน ฝันอีกแล้วหรอโอ้ยยฉันจะบ้าตาย ตื่น ตื่นสักทีสิแล้วอรฤดีก็เดินไปที่กลางถนนของตลาด
ระวัง!!!! อรฤดีหันไปตามเสียงเห็นรถม้ากำลังวิ่งมาทางเธอทำให้เธอตกใจและกำลังจะหมดสติเพราะความตกใจแล้วจู่ๆ ก็มีมือของใครบางคนมาคว้าตัวเธอไว้ก่อนหมดสติเธอเห็นใบหน้าของใครคนนึงลางๆ แล้วหมดสติไปบ่าวที่วิ่งตามมารีบเข้ามาดูคุณหนูจาง
คุณชายรอง ขอบคุณคุณชายรองที่ช่วยคุณหนูไว้
คุณหนู คุณหนูเป็นอะไรเจ้าคะ
นางไม่เป็นไรหรอก นางแค่หมดสติเพราะตกใจหน่ะพานางกลับจวนเถอะ ข้าไปก่อนนะข้ามีธุระ ไปกันตงเฟย
ขอรับท่านแม่ทัพ
ที่ จวนสกุลจื่อเหมย
คุณหนูฟื้นแล้วเจ้าค่ะนายหญิง
เจ้าฟื้นแล้วหรือจางจื่อเหมย
ใครคือจางจื่อเหมยหรอคะ แล้วพวกคุณเป็นใคร
เจ้าไงนี่เจ้าจำชื่อตัวเองไม่ได้เลยรึ ข้าเป็นแม่ของเจ้าไงแล้วนี่ก็จิวหราคนรับใช้ส่วนตัวของเจ้าไง
นี่เราฝันยังไม่ตื่นอีกหรอเนี่ย
ถ้าเจ้าไม่เชื่อเจ้าก็ลองเดินไปส่องกระจกดูสิว่าเจ้าคือใคร
จางจื่อเหมยเดินไปที่กระจกพร้อมกลับส่องกระจะแล้วก็เห็นตัวเองในร่างจางจื่อเหมยแล้วคิดในใจ (อย่าบอกที่ฉันฝันเห็นเมืองแปลกทั้งสองครั้งนั้นหรือว่า…….)
ไม่เป็นไร จิวหรา เจ้าดูแลนางด้วยข้าไปก่อนไว้ข้าจะตามท่านหมอหลวงมาดูอาการนาง
เจ้าค่ะนายหญิง อีกไม่กี่วันคุณหนูก็ต้องเตรียมตัวเรียนเรื่องการบ้านการเรือนแล้วนะเจ้าคะ
เธอเอ้ยเจ้าชื่ออะไรนะ
ชื่อจิวหรา เจ้าค่ะคุณหนู
งั้นเจ้าเรียกแทนตัวว่าจิวหราเถอะ แล้วทำไมฉันเอ้ยข้าต้องเรียนเรื่องการบ้านการเรือนด้วยล่ะ
ก็เตรียมตัวเป็นฮูหยินของคุณชายรองหรือท่านแม่ทัพสกุลโม่เสี่ยวลี้ไงเจ้าคะ
ฮ๊ะ!!!!!!!!เตรียมตัวเป็นฮูหยินเนี่ยนะ
คุณชายรองสกุลโม่เสี่ยวลี้เป็นคนยังไงไหนเจ้าลองเล่าให้ข้าฟังสิ
คุณหนูก็รู้จักนิสัยคุณชายรองนิเจ้าคะเห็นชอบมาบ่นให้จิวหราฟังว่าคุณชายรองชอบทำตัวเย็นชา ขี้เก็กแต่จิวหราว่าคุณชายรองออกจะอัธยาศัยดีนะเจ้าคะ
แล้วคนที่ช่วยข้าไว้เป็นใครหรอ
ก็คุณชายรองเป็นคนที่ช่วยคุณหนูไว้เจ้าคะตอนที่จิวหราวิ่งตามคุณหนูไป คุณหนูหมดสติอยู่ก็เห็นคุณชายรองช่วยรับคุณหนูไว้เจ้าค่ะ
