หรือจะเป็นเพราะชะตาของด้ายแดงที่นำพาให้เธอมาที่นี่ “ที่นี่ที่ไหนทำไมผู้คนที่นี่ถึงมองฉันแปลกๆ การแต่งตัวก็ดูจีนโบราณหรือว่าพวกเขากำลังถ่ายละครกันอยู่ ไหนกล้องล่ะ ไหนทีมงาน ไหนผู้กำกับ ฉันจะบ้าตาย”
รัก,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,จีน,จีนโบราณ,คุณหนูรองเยว่,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ท่านหึงข้ากับคุณหนูสกุลจางงั้นรึ
เปล่าซะหน่อยข้าไม่ได้หึง
ท่านบอกข้ามาเถอะนางไม่อยู่แล้วนางกลับจวนไปแล้ว
ข้าบอกว่าไม่ได้หึงก็ไม่ได้หึงสิ
งั้นเราไปดื่มสุราและนั่งคุยกันที่โรงเตี๊ยมเถอะ
ก็ได้เจ้าเป็นคนเลี้ยงนะคุณชายรองฉีเฟิง
ที่โรงเตี๊ยม
เถ้าแก่เนี๊ยเอาสุรามา2ที่
เจ้าค่ะคุณชายรองฉีเฟิง รอสักครู่นะเจ้าคะ
ไปนั่งที่โต๊ะกันเถอะคุณชายรองโม่
เจ้ามีอะไรจะคุยกับข้างั้นรึคุณชายฉีเฟิง
ข้ามีเรื่องจะคุยกับท่านหลายเรื่องเลย
สุรามาแล้วเจ้าค่ะคุณชายรองฉีเฟิง
ขอบคุณเถ้าแก่เนี๊ย
ถ้าคุณชายทั้ง2อยากได้อะไรเพิ่มเติมบอกข้าได้ ข้าขอตัวไปทำงานก่อน
ระหว่างที่คุณชายรองฉีเฟิงกับคุณชายรองโม่กำลังคุยกันอยู่อย่างสนุกสนานอยู่นั้นก็เกิดเหตุการณ์ทะเลาะวิวาทกันหน้าโรงเตี๊ยมจนคุณชายรองโม่เข้ามาห้ามไว้ไม่ให้เป็นเรื่องใหญ่ไปกว่านี้
"เจ้าคิดจะโกงค่าอาหารข้างั้นรึ"
แล้วเจ้ามีปัญหาอะไร
ข้าขอร้องอย่าโกงข้าเถอะ ข้าก็คนทำมาหากิน
อย่าทะเลาะกันเลยท่านจ่ายเงินค่าอาหารคุณลุงท่านนี้เถิด
ข้าไม่จ่ายเจ้าเป็นใครมายุ่งเรื่องของข้าทำไมเจ้าอยากเจ็บตัวใช่ไหมได้ข้าจัดให้
ชายอันธพาลคนนั้นยกมือขึ้นมาจะต่อยคุณชายรองโม่ คุณชายหลบและจับมือของอันธพาลคนนั้นบิดจนข้อมือเคล็ดและพลักไปอีกทาง ทั้ง2ต่อสู้กันจนชายคนนั้นร้องขอความกรุณาและยอมจ่ายค่าอาหารให้คุณลุง
ข้ายอมแล้ว ข้ายอมจ่ายแล้ว
เจ้าก็เลิกเป็นอันธพาลซะถ้าเจ้าไม่อยากเจ็บตัว
ข้าสัญญาว่าข้าจะไม่ทำอีกแล้ว ข้าจะเลิกเป็นอันธพาล
แล้วชายคนนั้นก็วิ่งหายไปชาวบ้านต่างพากันปรบมือให้กับคุณชายรองโม่หรือท่านแม่ทัพและคุณชายก็กลับไปดื่มสุรากับคุณชายรองฉีเฟิงต่อ
วรยุทธการต่อสู้ของเจ้านี่ยังเก่งกาจ ฝีมือไม่ตกเหมือนเดิมเลยนะ
เจ้าก็ชมข้าเกินไป ข้าเห็นคนถูกรังแกไม่ได้หรอกนะ
จากนั้นคุณลุงคนนั้นเก็บของเสร็จจึงเข้ามาขอบคุณคุณชายรองโม่ที่ช่วยไว้
ข้าขอบคุณท่านมากคุณชายที่ช่วยข้าไว้ ไม่งั้นข้าต้องถูกโกงแน่ถ้าไม่ได้ท่านช่วยไว้
ท่านไม่ต้องขอบคุณข้าหรอกข้าเต็มใจ ข้าไม่อยากเห็นใครถูกรังแกท่านไปทำมาหากินของท่านต่อเถอะ
ท่านช่วยรับขนมนี่ไว้เป็นคำขอบคุณจากข้าเถอะ
ของซื้อของขายข้ารับไว้ไม่ได้หรอก
ท่านช่วยรับไว้เถอะข้าขอร้อง
ข้าจะรับไว้ก็ได้
งั้นข้าขอตัวกลับไปขายของต่อก่อนนะขอรับคุณชาย
จากนั้นคุณลุงคนขายของที่คุณชายช่วยไว้ก็ขอตัวไปขายของต่อและคุณชายรองสกุลโม่ก็ดื่มสุราของตนต่อและพูดคุยกับคุณชายรองฉีเฟิงต่อ
เถ้าแก่เนี๊ยที่นี่มีดนตรีให้พวกข้าฟังหรือไม่
มีเจ้าค่ะคุณชาย รอสักครู่นะเจ้าคะ
ครู่ต่อมานักดนตรีรับเชิญของโรงเตี๊ยมก็ออกมาบรรเลงเพลงคุณชายรองฉีเฟิงพอได้เห็นหน้าของผู้ที่บรรเลงดนตรีและเสียงเพลงครั้งแรกก็ทำให้ตกหลุมรักในเสียงดนตรีและเสียงเพลงที่ไพเราะ
เถ้าแก่เนี๊ยคุณชายที่กำลังบรรเลงดนตรีอันไพเราะนี่เป็นใครกันข้ามาที่นี่บ่อยไม่เคยเห็น
คุณชายที่กำลังบรรเลงอยู่นั้นคือคุณชายฉางเหอบุตรชายของท่านขุนนางสกุลเหอรั่วชิง
ทำไมข้าถึงไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลย
พอดีว่าคุณชายฉางเหออาสาจะมาร้องเพลงและบรรเลงดนตรีให้ฟังเพราะนักบรรเลงดนตรีประจำโรงเตี๊ยมของเราไม่สบาย
