หรือจะเป็นเพราะชะตาของด้ายแดงที่นำพาให้เธอมาที่นี่ “ที่นี่ที่ไหนทำไมผู้คนที่นี่ถึงมองฉันแปลกๆ การแต่งตัวก็ดูจีนโบราณหรือว่าพวกเขากำลังถ่ายละครกันอยู่ ไหนกล้องล่ะ ไหนทีมงาน ไหนผู้กำกับ ฉันจะบ้าตาย”
รัก,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,จีน,จีนโบราณ,คุณหนูรองเยว่,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
พรหมลิขิตด้ายแดง(จบแล้ว)หรือจะเป็นเพราะชะตาของด้ายแดงที่นำพาให้เธอมาที่นี่ “ที่นี่ที่ไหนทำไมผู้คนที่นี่ถึงมองฉันแปลกๆ การแต่งตัวก็ดูจีนโบราณหรือว่าพวกเขากำลังถ่ายละครกันอยู่ ไหนกล้องล่ะ ไหนทีมงาน ไหนผู้กำกับ ฉันจะบ้าตาย”
อรฤดี หญิงสาวที่ชะตาด้ายแดงกำหนดให้เธอได้ย้อนเวลากลับมาเพื่อพบกับเนื้อคู่ที่ถูกกำหนดไว้ แล้วเธอจะรู้ได้อย่างไรว่าคนที่เป็นเนื้อคู่ของเธอเป็นคนอย่างไร แล้วเธอจะกลับสู่โลกที่เธอมาได้ไหม ความรักของเธอจะเป็นอย่างไรต่อไปกันนะ
“ในที่สุดบทเรียนสุดท้ายก็จบแล้ว วันนี้สามีของฉางลู่ก็ออกมาแล้วนิ พานางไปรับสามีนางกันจิวหรา”
เจ้าค่ะคุณหนูจิวหราจะไปบอกฉางลู่ให้
ท่านแม่เจ้าคะข้าขอพาฉางลู่ไปรับสามีนางนะเจ้าคะ
รีบไปรีบมาเถอะ
เจ้าค่ะท่านแม่
ที่ห้องของฉางลู่
ฉางลู่คุณหนูให้มาตามเจ้า
ข้าเตรียมพร้อมแล้ว
เดี๋ยวข้าอุ้มเฟยฉางให้
รีบไปกันเถอะ เดี๋ยวคุณหนูรอนาน
ครู่ต่อมา
มากันพอดี ขอข้าอุ้มเฟยฉางหน่อย
หลังจากที่ทุกคนขึ้นรถม้าแล้วรถม้าจึงเคลื่อนออกจากจวนไปที่คุมขังนักโทษ
พักใหญ่ต่อมาที่คุมขังนักโทษเมื่อรถม้ามาถึงทุกคนลงจากรถม้าแล้วรอที่ศาลา
“คุณหนูข้าดีใจเหลือเกินที่วันนี้มาถึงสักที”
ข้าก็ดีใจกับเจ้าด้วยนะฉางลู่ที่จะได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาพ่อแม่ลูก
มาแล้วเจ้าค่ะคุณหนู
ทะ ทะ ท่านพี่ข้าคิดถึงท่านเหลือเกิน
จากนั้นฉางลู่จึงโผลเข้ากอดสามีทั้งคู่กอดกันและน้ำตาของผู้เป็นสามีก็พลั่งพลูออกมาด้วยความดีใจ
“พี่สัญญานะว่าพี่จะปรับตัวใหม่ ไม่ทำตัวเหลวแหลก นี่ลูกของเราใช่ไหม”
ใช่เจ้าค่ะ เหมือนท่านพี่ไม่มีผิด
ชื่ออะไรล่ะ
ชื่อเฟยฉางเจ้าค่ะ
ชื่อเพราะเชียวลูกชายของข้า
คุณหนูจางเป็นคนตั้งให้
ข้าต้องขอบคุณท่านจริงๆ ที่ดูแลเมียและลูกของข้า
ไม่เป็นไร ไหนๆ เจ้าก็ออกมาแล้วเจ้าก็ทำตัวดีๆ เปลี่ยนตัวเป็นคนใหม่ดูแลฉางลู่และลูกงั้นกลับไปคุยกันที่จวนข้าเถอะ ท่านพ่อกับท่านแม่ของข้ามีเรื่องจะคุยกับพวกเจ้าทั้งสอง
“งั้นก็กลับกันเถอะขอรับ ข้าขอหอมลูกหน่อย ฟืด ข้าคิดถึงเจ้ากับแม่ของเจ้าเหลือเกินลูกพ่อ พ่อสัญญาว่าต่อจากนี้ไปจะดูแลเจ้าทั้งสองเป็นอย่างดี”
จากนั้นทุกคนจึงขึ้นรถม้าแล้วรถม้าจึงเคลื่อนจากที่คุมขังนักโทษกลับไปที่จวนสกุลจางจื่อเหมย