"ใครจัดการจอมมารได้ก่อนคนนั้นเป็นผู้กล้าแบบนั้นเป็นยังไง" เป็นข้อเสนอจากอีกฝ่าย "ได้เลยสิฉันจะทำให้แกได้เห็นใครกันที่คู่ควรเป็นผู้กล้า" การเดินทางของศัตรูคู่ปรับ คู่กัด คู่หู จึงได้เริ่มต้นขึ้น
แฟนตาซี,รัก,ดราม่า,แอคชั่น,ผจญภัย,รัก,ดราม่า,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
คิงลิซาร์ด.. มอนเตอร์ระดับสูงในหมู่ของพวกลิซาร์ด มันมีกรงเล็บที่ทั้งใหญ่และคมกริบ นอกจากนั้นตัวมันยังมีน้ำลายที่เป็นเมือกที่มีพิษและที่เคลือบอยู่บนกรงเล็บของมมันก็มีพิษแบบเดียวกันอยู่อีกด้วย
พิษของมันทำให้เลือดไม่หยุดไหลและทำให้ป่วยได้ ถ้าโดนกัดหรือโดนโจมตีมากๆ เข้าคงเลือดหมดตัวจนตายได้อย่างแน่นอน
งานนี้ดูท่าจะลำบาก
“ฉันจะจัดการมันเอง นายไม่ต้องสอดมือเข้ามายุ่ง”
ไรลีย์ยังปากเก่งเหมือนเคย สู้กับมอนเตอร์ระดับนี้คิดว่าจะสู้ไหวจริงเหรอ แต่จริงๆ แล้วฝีมือดาบของเขาก็เหนือกว่าผมด้วยสิ ปล่อยให้อีกฝ่ายได้สู้ก่อนให้ศัตรูอ่อนแรกแล้วเราค่อยจัดการตอนนั้นคงดี..
อ่า.. ถ้าทำแบบนั้นเราก็เป็นคนแบบที่เจ้านี้บอกเลยสิ ถ้าแบบนั้นไม่เรียกว่าผู้กล้าแล้ว
“นายมัวคิดอะไรอยู่น่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันจะลุยล่ะนะ นายมีปัญหาอะไรหรือเปล่า!?”
ไรลีย์ชี้ปลายดาบเข้ามาใส่
"เหวอ…"
ผมได้แต่ยกมือสองข้างเพื่อแสดงออกว่าไม่ได้โต้แย้งเธอนะ
“ก็เอาสิ ลุยเลยสิ”
พอตกลงกันได้แล้วไรลีย์ก็เดินออกไปข้างหน้าตั้งท่าเตรียมต่อสู้ ส่วนศัตรูก็มีเพียงคิงลิซาร์ดที่เดินออกมาเพียงเท่านั้น ลิซาร์ดตัวอื่นยังไงคงกระแทกหอกลงพื้นอย่างเป็นจังหวะอยู่
คงเป็นพิธีกรรมอะไรแบบนั้น
ทั้งสองฝ่ายทั้งจ้องมองดูท่าทีกันอยู่นานไรลีย์ก็เริ่มเคลื่อนไหวก่อน เขาวิ่งพุ่งเข้าไปด้านหน้าโดยตรง ทำเอาสับสนไปเลยว่าจะยืนจ้องหน้ากันทำไมตั้งนาน
คิงลิซาร์ดเห็นแบบนั้นก็พ่นน้ำลายพิษออกตอบโต้ ไรลีย์กระโดดหลบซ้ายหลบขวาน้ำลายพิษแต่ก็ยังมุ่งหน้าต่อไปได้
เมื่อเข้าใกล้ถึงตัวคิวลิซาร์ดเหวี่ยงกรงเล็บเจ้าโจมตี ไรลีย์สไลด์หลบกรงเล็กได้อย่างเฉียบฉิว ขณะกำลังผ่านตัวศัตรูเขาตวัดดาบผ่านช่วงท้องของมันได้
“ชิ!”
เขาดูไม่พอใจที่ดาบฟันเข้าตื้นเกินไป ด้วยหนังทันที่หนาและแข็งจะฟันไม่เข้าก็คงไม่แปลกใจ
ไรลีย์ไม่รอช้ากระโดดเข้าโจมตีกลางอากาศหวังเล็กที่คอ แต่มันก็รู้ทันเหวี่ยงกรงเล็บใส่เขากลางอากาศ ไรลีย์แก้สถานการณ์หลุมตัวหลบ เขาเหยียบลงบนแขนของคิงลิซาร์ดเสริมแรงที่ขากระโดดพุ่งเข้าโจมตีที่ดวงตาของมันได้สำเร็จ
คิงลิซาร์ดร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด มันใช้กรงเล็บของมันโจมตีใส่อย่างสะเปะสะปะไร้ทิศทาง
ไรลีน์หลบและปัดป้องการโจมตีได้อย่างไม่ยากเย็น ดูจากสีหน้าของเขาแล้วดูมั่นอกมั่นใจและผ่อนคลายกว่าก่อนหน้านี้ คงมั่นใจว่าตัวเองชนะได้อย่างแน่นอน
คิงลิซาร์ดตะปบกรงเล็บทั้งสองข้างไปด้านหน้า ไรลีย์เห็นอย่างนั้นจึงกระโดดหลบถอยหลังออกไป
“ว้าย!”
เมื่อเท้าของไรลีย์เหยียบถึงพื้นดูเหมือนตัวเขาก็เสียการทรงตัว ด้วยสภาพแวดล้อมที่เจิ่งนองไปด้วยน้ำทำให้ไรลีย์ลื่นล้มลงกับพื้นอย่างคาดไม่ถึง
"โอ๊ย! เจ็บๆ ดันพลาดซะได้ ว๋า…"
ไรลีย์โดนจับเข้าที่ขาแล้วยกขึ้นมา
"ไอ้บ้าเอ้ย! ปล่อยนะ"
เขาทุบเข้าที่มือของคิงลิซาร์ดที่จับขาของเขาอยู่ เขาไม่มีดาบอยู่ในมือจึงทำอะไรไม่ได้
"โอ๊ย!"
คิงลิซาร์ดจับขาของเขาแน่นขึ้นจนกรงเล็บของมันแทงเข้าไปที่ต้นขาของไรลีย์จนเลือดออก จากนั้นมันก็จับเขาทุ่มลงพื้นอย่างแรง
"อัก!"
มันยกกรงเล็บขึ้นมาเตรียมเผด็จศึก ไรลีย์พยามที่จะหลบแต่ขายังถูกจับไว้แน่น
เขามองไปยังเบื้องหน้าของตัวเอง เห็นกรงเล็บของคิงลิซาร์ดเงื้อขึ้นมาดูแหลมคมและน่ากลัว
หน้าของไรลีย์ซีดเผือดเมื่อเห็นความตายอยู่ตรงหน้า
"บ้าเอ้ย!"
เขาร้องตะโกนลั่นด้วยความเจ็บใจ
"ไฟเยอร์บอล"
ลูกไฟลูกหนึ่งถูกยิงออกมาอย่างรวดเร็ว พุ่งเข้าโดนคิงลิซาร์ดเข้าเต็มๆ จนทำให้ตัวมันถอยออกไป
ผมเป็นคนยิงไปเอง ถึงจะเป็นคู่แข่งแต่จะยอมปล่อยให้คนตรงหน้าตายไปไม่ได้ด้วยสิ
อ่าใช้แล้ว อีกอย่างก็มีชาวบ้านที่ถูกจับค่อยดูอยู่ด้วยสิ ยืนดูคนโดนฆ่าตายคงเป็นภาพที่ไม่ดีสักเท่าไหร่
"นี่ ลุกยืนได้ใช่ไหม"
"นี่นาย…"
ไรลีย์ทำหน้างุนงงสงสัย
"ชุบมือเปิบยังไงล่ะ ไม่ได้จะมาช่วยหรอกนะ เอานี่…"
ผมยื่นดาบที่ล่นกับพื้นให้เขา
"ยะ อย่างนั้นเหรอ นายนี่นิสัยแย่จริงๆ"
ไรลีย์ไม่กล้าสบตา หน้าเขาดูแดงนิดหน่อย คงอายที่ถูกช่วยไว้ละมั้ง
เขาถือดาบแล้วสามารถลุกยืนขึ้นได้ แต่ด้วยแผลที่ขาดทำให้การยืนเขาไม่มั่นคงเท่าไหร่
"ดูพวกมันสิ"
พวกลิซาร์ดตอนนี้มันได้หยุดเอาหอกกระแทกพื้นแล้ว มันคงจะเห็นเจ้านายของตัวเองโดนลอบโจมตีเข้า จึงอยู่เฉยไม่ได้เริ่มออกมาบุกเข้าโจมตี
มันกรูเข้ามาล้อมรอบพวกเรา พร้อมกับทยอยเข้ามาโจมตี
(ต้องยิงสกัด)
"ไฟเยอร์บอล ไฟเยอร์บอล! ไฟเยอร์บอล!!"
ผมยิงลูกไฟโดนพวกมันเข้าเต็มสามตัวจนตกลงหนองน้ำไป
ส่วนไรลีย์ตวัดดาบต้านหอกที่แทงเข้ามาและจัดการพวกมันได้หลายตัว
พวกเราโดนมันเข้ารุกไล่ค่อยๆ ถอยหลังมาเรื่อยๆ จนหลังของพวกเราเข้าชนกัน
ดูท่าพวกมันจะมากเกินไปที่จะสู้ได้
"นี่ เรามาช่วยกันจัดการมือกันชั่วคราวไหม"
ผมหันหน้าไปถามอีกฝ่าย
"ก็ได้สิ แค่ชั่วคราวนะ"
ไรลีย์ดูยิ้มออกมาเล็กน้อย
ผมพยักหน้าให้สัญญาณ พวกเราก็พุ่งเข้าโจมตีกับศัตรูตรงหน้าที่รอบล้อมเข้ามา
ไรลีย์ฟาดฟันศัตรูที่ทยอยเข้ามาตรงหน้าเขาตัดการมันได้อย่างไม่ยากเย็นนัก แต่ก็มีศัตรูแทงหอกมาทางจุดบอดทางด้านข้าง
"ไฟเยอร์บอล"
ผมยิงลูกไฟเข้าใส่มันได้ทัน ไรลีย์หันมามองเขม็งใส่เล็กน้อย ผมจึงยิ้มเยาะสวนกลับไป
"เหวอ…"
เขาดึงคอเสื้อของผมจนเกือบจะล้มไปทางด้านหลัง
"นี่ จะทำอะไรของ…"
ไรลีย์ใช้เท้าถีบลิซาร์ดที่มาทางด้านหลังผมออกไป
เขาหันมายิ้มเยาะใส่เอาคืนบ้าง
พวกเราต่อสู้ร่วมกันได้เข้าขาอย่างหน้าเหลือเชื่อ ไรลีย์โจมตีศัตรูผมช่วยปิดจุดบอดได้อย่างลงตัว
คงเป็นเพราะได้ประมือกันเมื่อครั้งก่อนจึงทำให้รู้จังหวะกันและกันจนเข้าขากันเป็นอย่างดี
เราดาหน้าเข้ากวาดล้างพวกลิซาร์ดจนทำให้พวกมันเริ่มแตกขบวน
"สู้ๆ เขาเจ้าหนู"
"แม่หนู เตะมันได้สวยไปเลย"
"สู้ได้เยี่ยมมากทั้งสองคน"
เหล่าชาวบ้านที่ถูกขังในกรงตะโกนเชียร์เสียงดัง ทำเอารู้สึกมีพลังขึ้นมามากโขเลย
"ไฟเยอร์บอล"
สิ้นสุดเสียงร่ายเวทย์ลูกไฟระเบิดใส่ลิซาร์ดตัวสุดท้ายจนสิ้นใจ รอบๆ ข้างเต็มเกลื่อนไปด้วยซากของลิซาร์ดที่ต่อดาหน้าเจ้ามาโจมตีเมื่อครู่
พวกเราสองเหงือไหลพรากทั่วทั้งด้วย หอบหายใจไปด้วยความเหนื่อยล้า
ผมหันหน้าไปทางไรลีย์ยกนิ้วโป้งขึ้นกล่าวชม
เขายังเขม็งใส่ผมแล้วหันหน้าหนี แต่ก็แอบมีรอยยิ้มเล็กน้อย
ถึงจะจัดการมันได้หมดแต่ก็ยังคงเหลือจ่าฝูงของมันอีกหนึ่งตัว คิงลิซาร์ดยืนดูร้องโหยหวนที่ลูกน้องของมันโดนจัดการจนหมด
เราทั้งสองผยักหน้าส่งสัญญาณให้กัน พร้อมกับวิ่งเข้าโจมตีมันทั้งซ้ายและขวาทั้งสองด้านพร้อมๆ กัน
คิงลิซาร์ดดูสับสนไม่รู้ว่าจะรับมือทางไหนก่อนดี
"ไฟเยอร์บอล"
ระวังวิ่งเข้าหาผมยิงเวทย์เข้าใส่ไปด้วยดึงดูดความสดใส
ลูกไฟโดนมันเข้าเต็มๆ แต่ด้วยหนังที่หนาของมันทำให้ความเสียหายไม่มากเท่าไหร่
มันร้องคำรามออกทางผมดูเหมือนว่าผมจะยั่วยุมันสำเร็จ
ผมถือดาบเข้าประจันกับกรงเล็บของมัน แน่นอนว่าผมทำได้แค่ปัดป้องเพียงเท่านั้น
ขณะที่มันระดมกรงเล็บโจมตีเข้าโจมตีมาอย่างหนัก ไรลีย์ก็กระโดดโผล่ออกมาทางด้านหลังของมัน เขาพุ่งเข้ามาทางฝั่งที่ดวงตาที่เสียหายที่เป็นจุดบอดของมัน
"ย่า…!!!"
ไรลีย์แทงดาบเข้าที่คอของคิงลิซาร์ดจนมันร้องด้วยความเจ็บปวด แต่ดูเหมือนว่าดาบจะแทงเข้าได้ไม่ลึกเท่าไหร่นัก
มันพยายามดิ้นให้เขาให้ตกลงมา ใช้กรงเล็บตะเกียกตะกายไปที่หลังของตัวเอง
ตัวมันไม่มีทีท่าว่าจะสนใจผมแม้แต่น้อย ถ้าอย่างนั้น…
"เปิดช่องว่าง"
ผมจับดาบพุ่งเข้าแทงที่ท้องของมัน ปลายดาบพุ่งเข้าไปได้ส่วนหนึ่ง แต่ดาบถูกมันจับไว้ได้เสียก่อน
"ชิ! ใครจะยอมแพ้กันเหล่"
ผมกัดฟันส่งแรงไปที่ดาบเต็มแรง ถ้าจะปลิดชีพของมันไม่มีจังหวะไหนดีกว่าตอนนี้แล้ว ผมตะโกนออกมาด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน
ไม่ใช่แค่ผมไรลีย์เองก็ด้วย เขายืนบนหลังของมันพร้อมกับแทงดาบลงมา
"ย่า…!!!"
ปลายดาบแทงทะลุตัวของมันไป ตัวของมันดิ้นไปมาอยู่สักพัก หลังจากนั้นก็หยุดลง แววตาตาของมันค่อยๆ เลือนหายไป แล้วตัวมันก็ล้มลงนอนแน่นิ่ง
"สะ สำเร็จแล้ว ในที่สุดก็จัดการมันได้เสียที ไชโย!!"
"ว้าย! นะ นายจะทำอะไรกันเนี้ย มาอุ้มฉันขึ้นทำไมกันเนี้ย"
"ก็ฉลองไง กำจัดมันได้ไม่ดีใจเหรอ?"
"กะ ก็ดีใจอยู่หรอกเรื่องนั้น ไม่สิ! ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ"
"โอ๊ย! อย่ามาทุบสิ มันเจ็บนะ"
หลังจากนั้ยผมก็ปล่อยไรลีย์ลง อะไรของเขากันละเนี้ย ทำท่าทางเขินอายแบบนั้นมันคืออะไรกัน แต่ก็เอาเถอะในที่สุดก็จบเสียที
