"ใครจัดการจอมมารได้ก่อนคนนั้นเป็นผู้กล้าแบบนั้นเป็นยังไง" เป็นข้อเสนอจากอีกฝ่าย "ได้เลยสิฉันจะทำให้แกได้เห็นใครกันที่คู่ควรเป็นผู้กล้า" การเดินทางของศัตรูคู่ปรับ คู่กัด คู่หู จึงได้เริ่มต้นขึ้น
แฟนตาซี,รัก,ดราม่า,แอคชั่น,ผจญภัย,รัก,ดราม่า,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
สวัสดีครับนักอ่านที่ติดตามอ่านนิยายเรื่องนี้มาจนจบ ผมเป็นนักเขียนหน้าใหม่นามปากกาว่า ตัวต่อสายรุ้ง อยากจะขอฝากตัวฝากใจเป็นกำลังใจให้กับน้องใหม่คนนี้ด้วยครับ
ในนิยายเรื่อง The Chosen Two, Wanna Chose You นี้ ผมตัดสินใจจะใช้ชื่อเป็นภาษาอังกฤษมากกว่าจะใช้เป็นภาษาไทย เดิมทีแล้วผมคิดชื่อมาเป็นภาษาไทยคือ "ทวิชะตาลิขิตไว้ ให้ฉันเลือกเธอ" จริงๆแล้วก็เหมือนแปลชื่อจากภาษาอังกฤษนั่นแหละ ก่อนที่จะตัดสินใจเลือกชื่อตามนิยายที่ปล่อยไปเพราะชื่อมันสื่อความหมายของไอเดียเริ่มแรกที่คิดแต่งนิยายเรื่องนี้มากกว่า โดยเฉพาะคำว่า The Chosen Two
แน่นอนคงจะเดากันได้ว่ามาจากคำว่า The Chosen One ที่เป็นชื่อเรียกประเภทของตัวเอกในนิยายหรืออนิเมะดังหลายๆเรื่องอย่างเช่น แฮร์รี จาก Harry Potter, อนาคิน จาก Star Wars ลูฟี่ จาก One Piece โดยจุดเริ่มต้นมาจากที่ผมได้อ่านนิยายเรื่อง Dune ถึงแม้จะยังอ่านไม่จบแต่ก็พอจะได้กลิ่นอายของผู้ถูกเลือกจาก พอล อะเทรดีช ได้ขึ้นมาบ้างแล้ว ในหัวก็ถูกจุดประกายขึ้นมาคิดต่อไปว่าถ้ามีผู้ถูกเลือกสองคนจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง จึงคิดว่าอยากจะใช้ชื่อ The Chosen Two มากกว่าเพราะความหมายนั้นตรงตัวมากกว่าคำที่ผมแปลเอง
จริงๆแล้วเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องแรกที่เขียน จุดเริ่มต้นเขียนนิยายของผมนั้นคงจะเป็นเพราะว่าได้อ่านนิยายเรื่องโปรดที่ประทับใจมากๆเรื่องหนึ่งซึ่งเป็นแนวที่นิยมจนเกลื่อนตลาดอย่างแนว isekai พอได้อ่านนิยายเรื่องนัันจบแล้วทำให้ผมอ่านแนว isekai เรื่องอื่นสนุกน้อยลงไปเลย จึงพยายามที่จะหานิยายที่เนื้อหายอดเยี่ยมแบบนี้อ่านอีกแต่ก็หามันไม่เจอ ก็เลยทำให้ผมหันหน้ามาเขียนนิยายเองจากไอเดียที่อยู่ในหัวแล้วก็เขียนมันขึ้นมาคิดไว้ว่าจะเป็นนิยายเรื่องยาวสักประมาณ 12 เล่มจบ แต่พอเขียนไปได้ครึ่งเล่มแล้วลองมองย้อนมาอ่านอีกทีรู้สึกได้ว่างานที่เราเขียนนั้นมันเหมือนกับการเอานิยายที่ชอบมาดัดใหม่เท่านั้นเอง ผมจึงตัดสินใจเก็บมันไว้แล้วเปิดนิยายเรื่องใหม่คือเรื่องนี้นั่นเอง
แต่ถึงอย่างไรผมก็มีแผนที่จะกลับมาเขียนเรื่องยาวอีกครั้ง อยากจะเขียนนิยายแนวแฟนตาซี ผจญภัย สักเรื่อง แต่ก่อนหน้านั้นคิดไว้ว่าจะเขียนนิยายแนวรักแฟนตาซีเล่มเดียวจบอีกสักเรื่องหนึ่งก่อน โดยคราวนี้คิดไว้ว่าอยากลองเขียนเป็นธีมจีนโบราณกำลังภายใน อยากจะให้อารมณ์เหมือนเรื่องนางพญางูขาวผสมกับงานรักแฟนตาซีช่วงหลังๆของคุณมาโคโตะ ชินไค ก็ได้แต่คาดหวังว่าจะมีนักอ่านตามอ่านงานของเราชื่อชอบในสไตร์การเขียนของเรา จึงอยากจะขอให้ทุกคนช่วยติดตามนักเขียนฝึกหัดคนนี้ด้วยครับ
สุดท้ายแล้วก็อยากจะขอบคุณผู้อ่านทุกๆท่านที่หลงเข้ามาอ่านนิยายเรื่อง อยากติชมเรื่องไม่ว่าจะการเขียนการบรรยาย พล็อตโฮล หรือแนวคิดในเรื่องที่สงสัยก็คอมเมนต์ด้านล่างได้เลยครับ ผมสัญญาว่าทุกคำติชมที่เป็นประโยชน์จะถูกนำมาใช้ปรับปรุงงานเขียนของผมให้พัฒนามากยิ่งขึ้น ยังไงก็ขอฝากผลงานเรื่องนี้และเรื่องต่อๆไปให้กับทุกๆคนด้วย
ขอขอบคุณทุกท่านที่ได้เปิดอ่านนิยายเรื่องนี้ ไม่ว่าจะอ่านไปแค่คำโปรยหรืออ่านจนจบก็ตาม ขอขอบคุณครับ
.
.
.
ผีเสื้อกระพือปีก
ร่างของผมที่ถูกฝังกลบทับอยู่ในแผ่นพื้นของปราสาท เงียบเหงา เดียวดาย มองไปทางไหนก็มืดสนิท
ก็สวมควรแล้ว
นี่คงจะเป็นผลของการกระทำของผม การทำลายล้างมนุษยชาติ ผู้บริสุทธิ์มากมายต้องมาตายก็เพราะตัวผม และเมื่อโอกาสแก้ไขทุกอย่างมาถึงแต่ตัวผมเองยังทำมันไม่สำเร็จมันก็สมควรแล้ว
ผมค่อยหลับตาลงขณะที่ดวงตาเปียกชุ่มจนไหลออกมา
ขอโทษด้วยนะครับ
ทั้งสองคน…
"เฮือก..กก..ก!
ตัวผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมกับวิสัยทัศน์ที่เลือนรางจากน้ำตาที่หลั่งไหล
เหลือบมองโดยรอบ
ผมตื่นมาในราชวังก่อนที่ผมจะโดนอัญเชิญไปในอดีต บัลลังก์ตัวนี้ที่ผมนั่งหลับไปยังคงอยู่เช่นเดิม
พอรู้แบบนั้นหัวใจผมยิ่งแตกสลายยิ่งกว่าเดิม มันเป็นการตอกย้ำความผิดพลาดของผมที่เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้เลย
"ผมน่ะ…ทำอะไรไม่ได้เลย!"
ผมก้มหน้าลงปล่อยน้ำตาสายใหญ่ออกมา
ทันทีที่คิดแบบนั้นเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นเบื้องหน้า
"ท่านบาทหลวงบอกว่าจะเพียงผู้กล้าเท่านั้น ที่จะหยุดยั้งจากรุกรานของจอมมารได้"
เสียงผู้หญิงที่คุ้นเคย
ผมตาเบิกกว้างหันมองไปเบื้องหน้า
มองเห็นหญิงชายคู่หนึ่งกำลังเดินขึ้นมาบนชั้นบัลลังก์ แต่ด้วยตาที่เปียกชุ่มจึงมองเห็นเพียงเลือนรางดังกลับว่าเป็นภาพแห่งความฝัน
"...ขณะนี้จอมมารได้ถูกปราบจนไปหมดสิ้นแล้ว ด้วยพลังของผู้กล้าผู้เสียสละ"
เสียงมันสั่นสะท้านเข้าไปถึงหัวใจจนจิตวิญญาณที่อ่อนแรงอยู่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมา
ลุกขึ้นจากบัลลังก์
ขาค่อยๆ ก้าวเดินออกไปข้างหน้า
ใช้ท่อนแขนเช็ดน้ำตาออกจนหมดแล้วมองไปหาพวกเขา
"ยินดีด้วยนะ ลูกทำสำเร็จแล้ว"
หญิงสาวเอียงคอพร้อมยิ้มออกมาด้วยดวงตาเปียกชุ่ม
ตาเบิกกว้าง หัวใจสั่นสะท้านยิ่งกว่าเสียงกลอง
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า แกเองก็ทำได้ดีเหมือนกันนี่นา"
เสียงชายที่ยืนด้านข้างเกาศีรษะพูดอย่างเคอะเขิน
มองทั้งสองคนก็ทำให้น้ำตาสายใหญ่หลั่งมาอีกครั้ง
กระโดดตัวเข้าสู่อ้อมกอดของทั้งสองคน
ดีจริงๆ ที่ทั้งสองคนมีชีวิตอยู่
"ท่านพ่อ! ท่านแม่! ผมกลับมาแล้วครับ"
