ไคและเอเรีย เพื่อนสมัยเด็กที่ผูกพันกันด้วยคำสัญญาที่จะช่วยเหลือไคให้เป็นผู้กล้า แต่ทุกอย่างพังทลายลงเมื่อเอเรียต้องคำสาปแห่งตัณหาราคะ ไคจะทำอย่างไรเมื่อมิตรภาพของทั้งสองคนต้องถูกทดสอบ?
รัก,แฟนตาซี,ดราม่า,ชาย-หญิง,ซาดิส & มาโซฯ,แฟนตาซี,รักวัยรุ่น,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
สำหรับผู้ใหญ่เท่านั้น
นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาที่รุนแรง มีเนื้อหาทางเพศ และการทำร้ายร่างกาย ผู้ที่อ่อนไหวต่อเนื้อหาเหล่านี้ควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน
เนื้อหาในนิยายเรื่องนี้ไม่เหมาะสำหรับเด็ก
เนื้อหาในนิยายเรื่องนี้อาจกระตุ้นให้เกิดความรุนแรงหรือความเกลียดชัง
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
ตอนที่ 3 ทุกๆ อย่างมักเกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว
เราสามคนรีบพาตัวเอเรียวิ่งออกจากดันเจียน ประตูทางเข้าปิดลงทันทีเมื่อพวกเราวิ่งออกไป
“รีบกลับไปที่แคมป์ก่อน ลองเอายาถอนพิษสัมภาระให้เอเรียกิน”
“เข้าใจแล้ว”
ถึงแคมป์ไฟผมรีบคุ้ยหายาถอนพิษในกองสัมภาระทันที
“เจอแล้ว! รีบให้เธอดื่มเร็ว”
ผมดึงเธอเข้ามาไว้ในอ้อมแขน ตัวเธอร้อนเหมือนไฟลุก สีหน้าดูไม่ดีอิดออดอย่างเจ็บปวด
“ฮึก ฮึก”
ป้อนยาถอนพิษจนหมดขวด
เท่านี้เธอคงจะอาการดีขึ้นได้แล้ว
แต่พอคิดว่าจะเป็นแบบนั้น
“ค่อก! แค่ก!”
แต่เอเรียกลับไออย่างหนักจนสำลักยาถอนพิษออกมา ยาถอนพิษมันไม่ได้ผล ตัวเธอยิ่งร้อนขึ้น สีหน้ายิ่งกลับแย่ลงเรื่อยๆ
ความร้อนรุ่มก่อเกิดในใจ
ในหัวว่างเปล่าไปหมด ไม่รู้ว่าจะช่วยเธอได้ยังไง
ในเมื่อยาถอนพิษไม่ได้ผล คงต้องส่งเธอกลับเมืองให้หมอช่วยรักษา
แต่จะถึงเมืองคงใช้เวลาสองถึงสามวัน
กว่าจะถึงเอเรียคง…
“ไค…ช่วยฉันด้วย…มันเจ็บ…ทรมานเหลือเกิน”
เสียงของเธออิดโรยแผ่วเบา
ผมรีบกุมมือของเธอไว้แน่น
“เอเรียล อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ ฉันจะหาวิธีช่วยเดี๋ยวนี้แหละ”
ถึงจะพูดไปแบบนั้นแต่กลับคิดอะไรไม่ออกเลย ยิ่งร้อนรนยิ่งขาดสติ
“บ้าเอ๊ย! ทำยังไงดีวะ คิดอะไรไม่ออกเลย”
เรย์ก็ตกอยู่ในสภาพเดียวกัน มือกุมหัวตัวเอง เคร่งเครียดร้อนรน
“มันเป็นคำสาปที่ฉันไม่เคยเห็น ในคู่มือนักผจญภัยก็ไม่มีบอก ถ้านายรู้อะไร บอกฉันที ไม่ว่าจะทำยังไงฉันก็จะช่วยเอเรีย ได้โปรด...”
สถานการณ์เริ่มสิ้นหวัง รู้สึกว่าตัวเองนั้นไร้ค่า ถึงกับที่ผมต้องขอร้องกับเรย์
“แล้วฉันจะไปรู้ได้ไงเล่า…เอ๊!”
อยู่ๆ เรย์ก็เหมือนจะคิดอะไรออก
“ใช้แล้ว ฉันจำได้แล้ว!”
เขาไม่รีรอรีบเปิดกระโปรงของชุดเดรสเอเรียออกทันที จนเห็นชั้นในสีชมพูอ่อนหวานของเธอ
“เห๊ย! ทำอะไรของนาย...เอ๊ะ! รอสัญลักษณ์นั้นมัน?”
เหมือนชั้นในขึ้นไปบริเวณใต้หน้าท้องที่เนียนเรียบของเธอ มีสัญลักษณ์รูปหัวใจสีชมพูดำอยู่
“ใช่จริงๆ ด้วย ไค! ฉันเคยเจอผู้หญิงโสเภณีที่ต้องคำสาปนี้ เธอเคยบอกวิธีบรรเทาพิษของมัน ให้ฉันลองได้ไหม?”
ผมแปลกใจที่เรย์รู้เรื่องพวกนี้
ในขณะเดียวกับมือของเอเรียก็กำแน่นยิ่งขึ้น ลมหายใจของเธอรุนแรงขึ้นเรื่อย สภาพแบบนี้เธอคงอยู่ได้อีกไม่นานเป็นแน่
“ถ้านายรู้อะไรได้โปรดช่วยเธอด้วย”
“อืม เข้าใจแล้ว’
เขาพยักหน้าตอบรับพร้อมสีหน้าที่จริงจัง ผิดกับนิสัยปกติของตัวเอง
เรย์แหวกชั้นในตัวล่างของเอเรียออก เผยให้เห็นกรีบอวบอูมสีชมพูเนียนสวยงาม
แต่ไม่มีเวลาได้ชมชอบ เขารีบใช้ลิ้นโตวัดละเลงใส่จุดเสียวของเธอ
“เอ๊ะ?”
ผมตื่นตกใจจะพูดห้ามแต่เสียงครางเบาๆ ของเอเรียทำผมงุนงง
หรือว่าบางทีแล้วอาจจะเป็นวิธีการช่วยเหลือจริงก็ได้?
เขาตวัดรัวลิ้นขึ้นลงจนสะโพกของเอเรียแอ่นขึ้น แสงสว่างจากสัญลักษณ์บนหน้าท้องก็สั่นคลอนวูบวาบไปมา
“อะ อร๊าง~”
เธอส่งเสียงครางดังขึ้น
ในขณะที่ร่องสวาทของเธอก็เปียกแฉะได้ที่ๅ
“ดูเหมือนจะพร้อมแล้วนะ”
เรย์ถอดกางเกงตัวเองออก ดุ้นที่หลบอยู่ภายในก็ดีดเด้งออกมา
ขนาดของมันอวบอิ่ม ลำท่อนยางชี้ตรงเหมือนกันหอกที่เรย์ใช้ไม่มีฺผิด
“เอาละนะ อดทนหน่อยนะ เอเรีย”
เขาจับดุ้นอันยาวใหญ่จ่อที่ปากทางร่องสวาทของเอเรีย
“เห๊ย! เรย์แกกำลังทำอะไรน่ะ!? หยุดนะ-”
“อือ~”
กำลังจะห้ามปรามแต่เสียงครางเจ็บปวดของเอเรียทำผมหยุดชะงัก
“อา…อาเรีย ฉันจะช่วยเธอเอง”
เอ็นยาวใหญ่สอดใส่ทะลวงเข้าไปในร่องสวาทจนสุดโคน
“อร๊างง…งง..ง!”
ขนาดมันใหญ่จนท้องของเอเรียนูนขึ้นมาเป็นทางยาวขึ้นไป
“แน่นเป็นบ้าเลย อดหน่อยนะ ฉันจะขยับแล้ว”
เขาดึงดุ้นออกพร้อมกระแทกเข้าไปใหม่ พร้อมทำหน้าฟินอารมณ์พลุ่งพล่าน
“อา…อ๊า…เจ็บ เจ็บเกินไปแล้ว”
เสียงร้องของเอเรียทำผมใจสั่นไหว
“เห้ย! เรย์! เธอบอกว่าเจ็บนะเว้ย!”
“อา…เอาน่า…เดี๋ยวก็จะรู้สึกดี…ไว้ใจฉันได้”
ถึงผมไม่อยากจะเชื่อ แต่เมื่อเขาโยกเอวไปสักพักเสียงของเธอก็ผ่อนลง อาการของเธอก็ดูเบาลงไปด้วย แต่หัวใจผมกลับสั่นระรัวยิ่งกว่าเดิม
เสียงครางยิ่งดังยิ่งใจหวิว
เสียงเนื้อกระแทกยิ่งบีบอัดหัวใจ
อยากจะให้หยุดแต่ก็ทำไม่ได้
มันเกิดขึ้นไปแล้วอย่างที่ผมไม่ตัว
ตอนนี้ผมคงเป็นคนแรกของเธอไม่ได้เสียแล้ว
ยิ่งคิดยิ่งเจ็บปวด
“อา…อ๊าห์…ไค~ เธออยู่ไหน ได้โปรด...จับมือฉันไว้ที”
ทันใดนั้นผมก็ได้สติ ผมรีบกุมมือของเธอแน่นทั้งสองข้าง
ใช้แล้วผมคิดอะไรอยู่กัน ทั้งๆ ที่สิ่งสำคัญคือการช่วยชีวิตเธอแท้ เรื่องอื่นมันจะยังไงก็ช่าง ขอแค่เธอ…เธอมีชีวิตต่อไปด้วยกัน
“อา…อ๊า เสียว…แน่นเกินไป ร่องของเธอตอดเป็นบ้าเลย”
เรยฺ์เร่งจังหวะขึ้นอย่างเร่งรีบ ไม่ใช่ว่าเพราะเป็นห่วงเอเรีย แต่เพราะความเสียวจากร่องสวาท
ยิ่งกระแทกยิ่งเปลี่ยนใบหน้าที่อ่อนโยนไร้เดียงสา เป็นใบหน้าที่เอ่อล้นไปด้วยความลามก
“จะแตกแล้ว จะแตกแล้ว ต้องแตกใน อ๊า…!”
มือของเรย์อุ้มสะโพกขึ้นพร้อมดันดุ้นกระแทกจนสุดโคน น้ำกามขาวขุ่นหลั่งไหลออกมาเป็นสาย
“แฮ่ก แฺฮ่ก สำเร็จแล้ว”
เขาถอนดุ้นออกนั่งลงหอบแห้ง
พร้อมกับร่องสวาทที่เต็มไปด้วยน้ำกามไหลทะลักออกมาเป็นสาย
เอเรียหันหน้ามองผมพร้อมเสียงหายใจเบาๆ
ใบหน้าของเธอไม่แสดงออกถึงความเจ็บปวดอีกแล้ว แก้มของเธอแดงระเรื่อ ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
แล้วเธอก็สลบไปด้วยใบหน้าแบบนั้น
*
*
*
หลังจากนั้นพวกเราก็เดินทางกลับไปที่เมือง ตลอดการเดินทางเอเรียหลับอยู่บนหลังผมตลอดเวลา แม้ดูเหมือนว่าอาการของเธอจะดีขึ้นมาแล้ว แต่เธอก็ยังไม่ตื่นอีกเลย
จนกระทั่งเราถึงที่พักในโรงแรม เธอก็ได้ตื่นขึ้นด้วยท่าทางงัวเงีย ถึงแม้จะหลับไปนาน แต่เมื่อถามไถ่เธอก็จำเรื่องราวได้ทั้งหมด
พวกเราให้หมอมาตรวจดูอาการของเธอแต่ก็ไม่อาจจะรู้เรื่องเกี่ยวกับมันเลย รู้แต่ว่าถ้าปล่อยให้คำสาปมันเล่นงาน เอเรียอาจจะกลายเป็นซักคิวบัสได้ ผมไม่ยอมปล่อยให้เธอเป็นปีศาจแบบนั้นได้แน่
“ฟู่ ฟู่…”
ผมเป่าซุปมันฝรั่งบนช้อนที่ร้อนเกินไปไม่เหมาะกับผู้ป่วย
“อ้ามมม!”
ผมป้อนให้เอเรียเหมือนกับป้อนให้เด็กน้อย
เธอรับมันเข้าปากอย่างเขินอาย
“นี่ ฉันทานเองได้น่า เอาช้อนมาให้ฉันเถอะนะ”
“ไม่ได้หรอก เธอควรพักผ่อนให้มากๆ เรื่องไหนที่ฉันช่วยได้ปล่อยให้ฉันช่วยเถอะ”
พูดไปแบบนั้นก็ทำให้เอเรียยิ้มจนแก้มปริ
“แล้ว…เรย์ล่ะ? เขาไปไหน?”
พูดถึงเรย์แล้วผมก็มองลงไปทางหน้าทาง ดูเหมือนเขาจะเริ่มต้นฝึกอย่างหนัก หลังจากที่พ่ายแพ้ให้กับผมในการจัดการลิช
พอมองหอกในมือของเรย์ก็พลางนึกถึงหอกล่างของเขาชิงครั้งแรกของเอเรียไป
ก็ยิ่งใจสั่นอย่างบอกไม่ถูก
ได้แต่ถอนหายใจปลดปล่อยความอึดอัดที่อยู่ภายใน
“ไค…”
เสียงเรียงทำผมหยุดคิด
“คือว่า…เรื่องเกี่ยวกับคำสาปน่ะ-”
“ไม่เป็นไร! ฉันเข้าใจ ขอแค่เอเรียกลับมายิ้มได้ก็พอใจแล้ว”
เธอยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน จนผมโล่งใจเมื่อเธอคนเดิมยังไม่จางหายไปไหน เอเรียคนเดิมยังอยู่กับผม
“งั้นพรุ่งนี้ เราไปที่กิลดฺ์กันนะ ทุกคนต้องมาคอยดูแลฉัน คงเสียเวลาเปล่า”
ดูเหมือนเธอคงคิดว่าตัวเองเป็นตัวถ่วง
“ไม่หรอก เธอควรพักให้หายดีก่อนไม่ดีกว่าเหรอ?”
“ไม่ดีก็ว่า ฉันอยากจะให้พวกเราก้าวเป็นปาร์ตี้ผู้กล้าให้ได้เร็วๆ นะ มันก็เพื่อตัวไคเองด้วย แล้วก็เพื่อตัวฉันเองด้วย ขอร้องเถอะนะ~”
สายตาอ้อนวอนทำผมลำบากใจ แต่เมื่อเป็นการตัดสินใจของเจ้าตัวแล้ว ผมก็ไม่อาจจะขัดมันได้
ถึงแม้จะอยากจะหยุดหาสาเหตุของคำส่ปและผลกระทบของมันมากกว่านี้ แต่ดูจากอาการของเอเรียที่ดูกลับมาปรกติดีทุกอย่าง คงจะไม่มีปัญหาอะไรแล้ว
ไหนจะเรื่องต้องรีบเร่งทำเควสเพื่อการเป็นผู้กล้าอีก ตัวเลือกนี้คงสมเหตุสมผล
“เข้าใจแล้ว งั้นพรุ่งนี้เราไปที่กิลด์ด้วยกัน”
ผมกุมมือของเอเรียยกขึ้นมาทาบบนแก้มตัวเอง สายตาของเราส่องประสานกันเป็นอันส่งผ่านความรู้สึกที่เข้าอกเข้าใจ
