ไคและเอเรีย เพื่อนสมัยเด็กที่ผูกพันกันด้วยคำสัญญาที่จะช่วยเหลือไคให้เป็นผู้กล้า แต่ทุกอย่างพังทลายลงเมื่อเอเรียต้องคำสาปแห่งตัณหาราคะ ไคจะทำอย่างไรเมื่อมิตรภาพของทั้งสองคนต้องถูกทดสอบ?
รัก,แฟนตาซี,ดราม่า,ชาย-หญิง,ซาดิส & มาโซฯ,แฟนตาซี,รักวัยรุ่น,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
สำหรับผู้ใหญ่เท่านั้น
นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาที่รุนแรง มีเนื้อหาทางเพศ และการทำร้ายร่างกาย ผู้ที่อ่อนไหวต่อเนื้อหาเหล่านี้ควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน
เนื้อหาในนิยายเรื่องนี้ไม่เหมาะสำหรับเด็ก
เนื้อหาในนิยายเรื่องนี้อาจกระตุ้นให้เกิดความรุนแรงหรือความเกลียดชัง
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
ตอนที่ 4 หน้าที่ของผม และหน้าที่ของเขา
ท่ามกลางป่าทึบดิบชื้น เสียงนกเสียงแมลงหวีดร้องดังก้องไปทั่วป่า เถาวัลย์วัชพืชรกรุงรังเกี่ยวพันแข้งขาจนน่ารำคาญ
”กรี๊ด! เถาวัลย์พวกนี้มันอะไรกันเนี้ย!?”
ดูเหมือนพวกมันจะขยับเกี่ยวพันต้นขาเอเรีย ขยับชอนไชเข้าไปใต้กระโปรง
“คะ ไค…ช่วยฉันด้วย!”
แววตาเหมือนจะร้องไห้ทำอะไรไม่ถูก เห็นแล้วยิ่งน่าเอ็นดู
“เธอเนี้ยละน้า~ ไม่รู้จักระวังเอาเสียเลย”
พอบ่นนิดหน่อยเธอก็แก้มป่องหันหนี
ผมจึงก้มลงดึงเถาวัลย์ที่เกาะเกี่ยวต้นขาของเธอออก
ผมดึงออกจนหมดจนเหลือเพียงเถาวัลย์เส้นใหญ่ ที่ชอนไชเข้าไปลึก
ผมแง้มกระโปรงพร้อมออกแรงดึงมันออก ดูเหมือนเป็นการฉวยโอกาสแต่จริงๆ แล้วก็ไม่ได้คิดอะไรมาก
“...!”
มันแข็งขืนเหมือนเกี่ยวกับอะไรสักอย่าง ผมออกแรงดึงสู้จนมันหลุดออกมา
“ว้าย!!!”
ไม่เพียงแต่เถาวัลย์หลุดออกมา แต่ชั้นในตัวล่างของเอเรียก็ออกมาด้วย สีชมพูหวานฉ่ำหูข้างหนึ่งขาด
ดูเหมือนผมจะดึงแรงเกินไป แต่มันหมายความว่า…เธอคงจะใส่มันไม่ได้อีกแล้ว
“ว้าว!”
ในที่สุดก็ได้เห็นแบบเต็มตา กรีบร่องสวาทสีชมพูฉ่ำๆ นุ่มนวล ครั้งแรกเลยที่ได้เห็นชัดๆ แบบนี้
“...กรี๊ด! คนลามก!”
เสียงคทากระแทกหัวผมดังป๊อง!
โดนฟาดไปตามระเบียบ
“นี่..ทุกคนดูนี่ ฉันเจออะไร”
เหมือนเรย์ที่แยกตัวออกไปเดินเล่นจะเจออะไรบางอย่าง
ในมือเอาถือเหมือนกับเถาวัลย์ที่รากยาวเป็นปล้อง รูปทรงเหมือนกับหอกของเพศชายไม่มีผิด
“เห้ย! นั้นมันต้นลัสไวท์ ที่ว่ากันว่าทำให้ชายแก่อายุกว่า90ปี แข็งปึ๋งปั๋งได้เป็นสัปดาห์ไม่ใช่เหรอ!?”
“ใช้แล้ว ฉันบังเอิญเห็นเมื่อกี้นี้เอง”
เรย์ยืดอกภูมิใจ
“...แต่ว่านะ ไหนนายบอกว่าจะเลิกไปเที่ยวโสเภณีแล้วนี่นา?”
“อะ เอ๋! จริงด้วยแฮะ งะ งั้นคงต้องเอาไปขายคงได้ราคา”
“ต้องงี้สิวะเพื่อน ลูกผู้ชายคำไหนคำนั้น”
ผมเดินเข้าไปตบไล่ของเขาแย่างภาคภูมิใจ แต่เรย์ยังคงยิ้มแหยงๆ
ดูเหมือนเขาจะยังลำบากใจอยู่บ้างที่ตัดขาดกับสิ่งเหล่านั้น
“รีบไปต่อกับเถอะ เรามีเควสที่ต้องทำ”
เควสรอบนี้เป็นเควาระดับ A ที่ต้องเก็บสิ่งของเพียงหนึ่งชิ้นเท่านั้นถึงจะผ่านเควส
มันคือดอก ‘แอมเบอร์บลูม’ ดอกไม้สีทองอร่ามสิ่งเกสรสีทองออกไปทั่ว
แค่เก็บดอกไม้ธรรมดาคงไม่ใช้แรงค์ A แต่สิ่งที่สำคัญคือเกสรสีทองของมันมักจะล่อลวงมอนเตอร์ได้
แต่ถึงอยากงั้นด้วยความสามารถของพวกเรา คงจะเก็บมันมาอย่างไม่ยากเย็น
*
*
*
ในที่สุดก็พบมัน หลังจากที่ค้นหามาทั่วป่า
เกสรสีทองกลิ่นหอมหวานแตะจมูก เหมือนกับรสหวานของน้ำผึ้ง มันเกิดอยู่บนเขาลูกเล็กในกลางป่า
“ว้าว! หอมจังเลย ฉันอยากลองชิมดูสักครั้ง”
เอเรียหลับตาสูดดมเกสรสีทองอย่างไร้เดียงสา
“ช่วยไม่ได้แฮะ ฉันจะแบ่งกลีบหนึ่งให้ลองทานแล้วกัน”
“เย้ เย้! ไคใจดีที่สุดเลย~!”
อาจจะโดนหักรางวัลไปบ้าง แต่ทำให้เธอยิ้มได้ก็เพียงพอแล้ว
“เห…แต่ว่ามันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอ?”
พอได้ยินเรย์พูดแบบนั้นผมก็เสียวสันหลัง
“เรย์! พูดบ้าอะไรของแกฟร่ะ!”
ดูเหมือนเขาจะทำในสิ่งที่ไม่ควรทำเสียแล้ว
“เห๊ย! เกิดอะไรขึ้น!?”
อยู่ลูกธนูก็โฉบเฉี่ยวผ่านใบหน้าของเขาไปเฉียดฉิว ปักลงบนพื้นใกล้ๆ กับเท้า
“ทุกคน! เตรียมต่อสู้”
เรายืนสามคนเรียงกัน ผมอยู่แนวหน้ากับเรย์ ส่วนเอเรียค่อยช่วยเหลือแนวหลัง
“มันออกมาแล้ว”
มอนเตอร์สองขาเดินออกมามากมาย พวกมันมาจากเนินเขาที่มีดอกแอมเบอร์บลูมขึ้นอยู่
เดินสองขา ตัวเล็กขนาดพอๆ ก็อบลิน ลำตัวเป็นหมาป่าขนหนา พวกมันคือโคโบล
ถ้าเป็นปาตี้อื่นคงจะตื่นกว่ากับจำนวนที่มีมากมาย แต่สำหรับพวกเราแล้ว คงจัดการมันได้สบายๆ เหมือนกับล่าหมูป่านั้นแหละ
ผมยิ้มออกมาอย่างย่ามใจ
“ลุยกันเลยทุกคน”
ผมรีบพุ่งตัวออกไปหาพวกมัน โคโบลตัวหนึ่งถือยกโล่ขึ้นมาป้องกันอย่าลนลาน
ดาบของผมตัดผ่านโล่ดาดๆ ของมันจนขาดในดาบเดียว เสียงร้องเหมือนหมาดังลั่นจนสิ้นใจ
ทุกอย่างดูเรียบง่าย ตามกลยุทธ์ที่วางมา
“เรย์! ได้โอกาสแล้ว ทะลวงเข้าไปเลย!”
เสียงสัญญาณส่งไปถึงกับแนวหลัง
แต่ว่าเรย์กลับไม่พุ่งออกไปโจมตี
“เห้ย! ทำอะไรของนายอยู่ ฉันให้-”
หันหลังไปกลับไปก็ตาเบิกกว้าง
“เอเรีย! เกิดอะไรขึ้น!?”
เรย์กำลังประคองตัวเอเรียที่นั่งล้มพับไป ดูจากสีหน้าที่เจ็บปวดของเธอ มันทำให้คิดถึงเรื่องเมื่อเควสครั้งก่อน
“ไค ดูเหมือนคำสาปของเธอจะกำเริ่มอีกแล้ว”
ดูเหมือนเรย์ก็ร้อนรนอยู่เหมือนกัน
ทันทีที่เสียสมาธิ ลูกตุ้มจากโคโบลก็ลอยเข้ามา
“ยุ่งยากเสียจริง!”
ดาบของผมตวัดตัดแขนของมันจนขาดออก
“ฉันไม่อยากเสียเวลากับพวกแกนะโว้ย!”
ผมเข้าปะทะกับโคโบลที่ดาหน้าเข้ามา ป้องกันทั้งสองคนจากศัตรูเหล่านั้น
“ไค! ไม่ได้การแล้วล่ะ นายจัดการพวกมันคนเดียวได้ใช่ไหม!?”
“...ก็ได้แหละ แต่ว่า…”
เรย์หันกลับมาพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
“ฉันจะต้องช่วยเธอก่อน”
เรย์รีบถกกระโปรงเอเรียขึ้น ตราคำสาปบนหน้าท้องส่องแสงแรงยิ่งกว่าครั้งก่อน
เขาใช้นิ้วสอดใส่เข้าออกร่องสวาทของอาเรีย ขาของเธอบิดหัวเข่าแนบชิดกันด้วยความเสียว
“เอเรีย ทำใจให้สบายนะ เดี๋ยวฉันจะช่วยเธอเอง”
เขาพลิกตัวเอเรียขึ้นนั่งคลุกเข่า มือของเธอจับเถาวัยล์บีบแน่นด้วยความทรมาน
สะโพกโกรงโค้งขึ้นเห็นส่วนเว้าโค้งของร่างกายที่ชัดเจน ถุงน่องยาวรัดแน่นกับต้นขา ก้นขาวสวยเรียบเนียนเต่งตึงจนน่าใช้มือฟาดให้เนื้อแดง
เรย์มองเห็นแบบนั้นดุ้นก็แข็งตั้งจนทะลุออกมาจากกางเกง
“บ้าเอ๊ย! เอเรีย ก้นเธอสวยจริงๆ ฉันชักมีอารมณ์ขึ้นมาแล้วสิ”
มือเขาบีบก้นเด้งๆ ลูบคลำต้นขาเรียบเนียนของเอเรียอย่างขาดสติ
“อึก!”
เสียงครางเบาๆ ทำเรย์หยุดชะงัก
“ไม่ได้ ไม่ได้! ฉันต้องควบคุมตัวเอง เราต้องช่วยเธอก่อน!”
จับดุ้นที่หัวแข็งเหมือนปลายหอก ทิ่มแทงทะลวงเข้าไปในร่องสวาทจากด้านหลัง
“อ้า…ยังรู้สึกดีเหมือนครั้งก่อนเลย อุ้บ!”
เขารู้สึกดีจนเกลือบหลุดปากพูดอะไรไม่ดีออกไป
มือที่ปิดปากค่อยๆ เลือนมาจับที่สะโพกให้ถนัดมือ จากนั้นก็ดันสะโพกเข้าออกตามจังหวะ
“อา…อา…เรย์ ได้โปรด ฉันขอร้อง”
“เอเรีย เธอยังได้สติอยู่เหรอ!?”
ดูเหมือนครั้งนี้สติของเธอจะยังอยู่ แต่ยังคงคราญครางเบาๆ อยู่
“...รีบๆ ทำมัน…ให้จบๆ ไป…ฉันอยาก…ไปช่วยไค”
เรย์ได้ยินแบบนั้นก็เข้าใจ มัวแต่เกรงใจกันแบบนี้ไม่ช่วยอะไร
“เข้าใจแล้ว ฉันจะทำให้เต็มที่”
เขากลับสู้ใบหน้าที่จริงจัง
ตัวก้มโครงร่างกายแนบไปบนเรือนร่างที่ขาวนุ่มนวลของเธอ มือล้วงเข้าในชุดเดรสบางๆ สีขวา
อุ้งมือช้อนสองเต้าที่ใหญ่ล้นมือขึ้นมา บีบนวดมันจนมันมือ นิ้วมือเขี่ยหัวชมพูจนแข็งชี้ตั้ง
“อร๊างค์! นายจะทำอะไรน่ะ? เรย์”
“ถ้าอยากให้มันจบเร็ว ฉันควรเร่งอารมณ์ให้มากกว่านี้สิ”
“อึก!”
“เห็นไหม? นิ้วฉันเล่นบนหัวอกเธอ ร่องของเธอยิ่งบีบรัด อู๊ย…ตอดใหญ่เลย”
เรย์เร่งเอวกระแทกเข้ากับสะโพกเธอ มือยิ่งบีบคั้นนวดสองเต้าอย่างเพลิดเพลินเหมือนกับลืมไปว่าทำไปเพราะช่วยคำสาป
อารมร์มันพลุ่งพล่านจนเขาครางออกมาอย่างเสียวซ่าน มือยิ่งบีบ ร่องยิ่งรัด เอวยิ่งกระแทกรัวเร็ว
เสียงเนื้อกระแทกดังลั่น สวนทางกับเสียงดาบเข้าปะทะกัน
ไคพุ่งเข้าโจรตีตวัดดาบปะทะกับตุ้มดังกังวาน ส่วนเรย์กระแทกเอวอย่างแรงจนหน้าอกอาเรียเด้งกระแทกกับต้นไม้ที่เกาะอยู่
ไคฟาดฟันศัตรูในดาบเดียวจนร้องโหยหวน เรย์ทะลวงดุ้นเข้าไปกระแทกปากร่องจนเอเรียร้องลั่นพร้อมดวงตาเบิกโพลน
ไคต่อสู้กับโคโบลจนเหนื่อยหอบ เรย์ปล่อยปลดปล่อยกามอารมณ์จนหายใจสั่นเคลือ
ในที่สุดมันก็ถึงจุดสิ้นสุด
“ย้ากกก! ตายซะ!”
ไคพุ่งจู่โจมโคโบลตัวสุดท้ายที่สั่นกลัวอยู่
“เอเรีย!!! หันหน้ามาแล้วอ้าปากเร็ว!”
เรย์รีบชักดุ้นออก ผลักเอเรียลงนั่งกับพื้น ชี้ดุ้นไปใบหน้าเธอ พร้อมกำมันชักเข้าออกรัวเร็ว
“อ๊า…จะแตกแล้ว อ้าปาก อ้าปากเร็ว ฉันอยากแตกใส่หน้าเธอ!”
“เอ๊ะ!”
เอเรียมึนงงแต่ก็ทำตามคำสั่ง อ้าปากตาหลับปี๋
“แตกแล้ว แตกแล้ว!!!”
น้ำกามพรวยพุ่งออกมาเป็นสาย พุ่งประเด็นใส่ใบหน้าอันอ่อนหวานของเธอ เลอะไปทั่วทั้งหน้า ซ้ำยังเข้าไปในปากเลอะไปทั่วซอกฟัน จนเธอร้องอื้ออึงด้วยความตื่นตกใจ
“เฮ้อ…สุดยอดไปเลย”
เรย์มองลงไปยังเบื้องล่าง เห็นน้ำกามที่ยังคงไหลออกจากปลายดุ้น
“นี่ เอเรีย ดูดมันให้หมดสิ มันอาจจะช่วยลดคำสาปให้เธอก็ได้”
ทีแรกเอเรียก็อิดออด แต่สุดท้ายก็ดูดเขาน้ำกามจากปลายดุ้น ใช้ลิ้นโลมเลียน้ำกามที่เปอะเปื้อนบนหัวสีชมพูจนหมด
หลังจากนั้นก็กลืนมันลงลำคออย่างฝืนอกฝืนใจ
“เป็นไงบ้าง? รู้สึกดีไหม?”
“เจ้าบ้า! ทำไมนายถามอะไรอย่างงั้นแหละ!?”
“อะ เอ๋ ฉันหมายถึงอาการคำสาปของเธอ รู้สึกดีขึ้นหรือยังไง”
พอได้ยินแบบนั้น เอเรียก็เขินอายจนอยากจะมุดดินหนี
“งะ งั้นเหรอ!? ชะ ใช้สิ หะ หายดีแล้วล่ะ”
เธอพูดตะกุตะกักหน้าแดงแจ๋
“...!”
แต่ทั้งสองก็ตกใจที่ได้ยินเสียงดาบปักลงพื้น
“เห๊ย! เรียบร้อยดีหรือยัง!”
ไคเดินเข้ามาร่างกายเต็มไปด้วยเลือด ในมือถือดอกแอมเบอร์บลูมสีทองอร่ามอยู่
เดินเข้ามาด้วยใบหน้าเฉยเมย
ทำเอเรียนั่งไม่ติดพื้นรีบลุกขึ้น
เรย์ก็เช่นกันรีบดึงกางเกงขึ้นปิดดุ้นที่ยังแข็งอยู่อย่างรีบร้อน
“เลือด! เป็นอะไรหรือเปล่า เดี๋ยวฉันฮิลให้”
เอเรียรีบวิ่งเข้าไปหาไค
“ไม่-ต้อง”
น้ำเสียงเรียบเฉยทำเธอหยุดชะงักเสียก่อน
“เลือดของพวกโคโบล ฉันไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร เอานี่”
ไควางดอกแอมเบอร์บลูมให้กับเอเรีย ก่อนหันหลังเดินออกไป
“ไปกันเถอะ ก่อนท้องฟ้าจะมืดเสียก่อน”
หลังจากนั้นทั้งสองก็เดินตามไคไปอย่างเงียบๆ
