"ผมเกลียดคุณลีโอผมจะลาออก" สิงโตไม่ว่าจะทำอะไรก็มักจะแพ้ลีโอเสมอ" สิงโตผมไม่ยอมให้คุณลาออกเด็ดขาด คุณจะต้องอยู่กับผมไปตลอดชีวิต" ลีโอไม่เคยคิดอยากแข่งอะไรกับสิงโตเลย เพราะเขาแอบรักสิงโตข้างเดียวมาตลอด

ผมไม่ลาออกก็ได้ครับ - 5 สิงโตไม่สบาย โดย ลูกไก่สามตัว @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ชาย-ชาย,รัก,ไทย,เรื่องสั้น,20+,18+,pwp,nfsw,nc,ลูกน้อง,เจ้านาย,ออฟฟิศ,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

ผมไม่ลาออกก็ได้ครับ

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

ชาย-ชาย,รัก,ไทย,เรื่องสั้น

แท็คที่เกี่ยวข้อง

20+,18+,pwp,nfsw,nc,ลูกน้อง,เจ้านาย,ออฟฟิศ,นิยายวาย,#BL

รายละเอียด

ผมไม่ลาออกก็ได้ครับ โดย ลูกไก่สามตัว @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

"ผมเกลียดคุณลีโอผมจะลาออก" สิงโตไม่ว่าจะทำอะไรก็มักจะแพ้ลีโอเสมอ" สิงโตผมไม่ยอมให้คุณลาออกเด็ดขาด คุณจะต้องอยู่กับผมไปตลอดชีวิต" ลีโอไม่เคยคิดอยากแข่งอะไรกับสิงโตเลย เพราะเขาแอบรักสิงโตข้างเดียวมาตลอด

ผู้แต่ง

ลูกไก่สามตัว

เรื่องย่อ

คำเตือนก่อนอ่าน เรื่องนี้มีการอธิบายฉากมีเพศสัมพันธ์ มีการพยายามข่มขืน และมีการข่มขู่ให้ทำตาม ไม่เหมาะกับผู้ที่มีอายุต่ำกว่า18ปี




(รูปจะมาตอนไรท์มีตังค์จ้างวาดนะ)

ลีโอ (พระเอก)

รูปร่าง : ผิวขาว เนียน สมเป็นหลานท่านประธาน มีกล้ามนิดหน่อยเพื่อดึงดูดให้สิงโตสนใจ สูง 189 เซนติเมตร

นิสัย : ชอบยิ้ม มนุษยสัมพันธ์ดี ชอบแกล้งสิงโต หวงสิงโตหนักมากไม่ว่าจะกับผู้ชายหรือผู้หญิง  (เวลามีเซ็กซ์กับสิงโต ชอบเผลอกระแทกแรงๆ คุมตัวเองไม่อยู่)

สิ่งที่ชอบ : สิงโต (ยิ่งสิงโตอ้อนยิ่งชอบมาก อยากให้สิงโตยิ้มให้บ่อยๆ)

สิ่งที่ไม่ชอบ : ตอนที่ไม่เห็นหน้าสิงโต ตอนที่สิงโตไม่อยู่ใกล้ๆ ตอนที่สิงโตไปชอบคนอื่น



(รูปจะมาตอนไรท์มีตังค์จ้างวาดนะ)

สิงโต (นายเอก)

รูปร่าง : ผิวขาวเหลือง รูปร่างสมส่วน สูง 175 เซนติเมตร

นิสัย : เป็นคนไม่ชอบยอมแพ้ ถึงแม้จะแพ้ให้ลีโอตลอดแต่ก็พยายามพัฒนาตนเอง เพื่อหวังว่าจะชนะลีโอในสักวัน เป็นคนขี้รำคาญไม่ชอบให้ใครมาเกาะแกะตนเอง จึงมักพูดผลักไสลีโอทุกครั้ง เป็นคนขี้สงสารแพ้น้ำตาไม่ชอบให้ใครทำหน้าเศร้า

สิ่งที่ชอบ : ของกินอร่อย เพลงโปรด สาวผิวขาวตัวเล็กน่ารักขี้อ้อน

สิ่งที่ไม่ชอบ : ลีโอ เป็นฝ่ายถูกกด (แต่หลัง ๆ เริ่มติดใจ)

เรื่องย่อ

สิงโตรู้สึกน้อยใจในความพยายามของตัวเองที่แพ้ลีโอครั้งแล้วครั้งเล่า ล่าสุดก็แพ้ให้กับลีโออีกครั้งเรื่องการเลื่อนตำแหน่งเป็นหัวหน้าแผนก วันงานกินเลี้ยงยินดีที่ลีโอได้เป็นหัวหน้าแผนก สิงโตที่รู้สึกน้อยใจจึงได้ดื่มแอลกอฮอล์จนเมาขาดสติ

"ผมเกลียดคุณลีโอผมจะลาออก"

"สิงโตผมไม่ยอมให้คุณลาออกเด็ดขาด คุณจะต้องอยู่กับผมไปตลอดชีวิต"

การพลาดไปมีเซ็กส์กับคนที่ไม่ชอบแค่เพียงครั้งเดียว ทำให้ชีวิตของสิงโตต้องอยู่ในกำมือของลีโอหัวหน้าแผนก

"งั้นเอาแบบนี้ สิงโตช่วยลองคบเป็นแฟนผมสามเดือน แล้วผมจะลบคลิปกับรูปคุณทั้งหมดทิ้ง และหลังจากนี้ผมจะไม่ยุ่งกับคุณในทางชู้สาวอีก ถึงคุณจะอยากลาออกผมก็ไม่ห้ามตกลงไหม"

"งั้นเอาแบบนั้นก็ได้ ผมมีทางเลือกรึไงบางทีคุณได้ลองคบกับผม มันอาจจะทำให้คุณผิดหวังจนถอดใจเองไม่ต้องรอถึงสามเดือนก็ได้"

"หรือไม่สิงโตก็อาจจะตกหลุมรักผมเพราะความใกล้ชิดแบบแฟนก็ได้"

"งั้นก็ลองดูแค่สามเดือนเอง"

สิงโตยอมตกลงทำตามสัญญาที่ลีโอเสนอมา สามเดือนที่ชายแท้อย่างลีโอต้องมาเป็นแฟนกับลีโอผู้คลั่งรัก น้ำหยดลงหินทุกวันหินยังกร่อนแต่หัวใจของสิงโตไม่ใช่หิน โดนลีโอหยอดทุกวันสิงโตก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ

"นี่เรากำลังเป็นอะไรไปเนี่ย"

สารบัญ

ผมไม่ลาออกก็ได้ครับ-บทนำ บทนำ,ผมไม่ลาออกก็ได้ครับ-1 (NC18+)ผมไม่ให้คุณลาออกเด็ดขาด,ผมไม่ลาออกก็ได้ครับ-2 ลีโอไม่ใช่สิงโตก็แค่ลูกหมาซ่อนเขี้ยว,ผมไม่ลาออกก็ได้ครับ-3 (NC) สิงโตอ้าขาให้ลีโอแก้พิษยาปลุก...,ผมไม่ลาออกก็ได้ครับ-4 งานการมันหายากจะให้ผมลาออกได้ไง,ผมไม่ลาออกก็ได้ครับ-5 สิงโตไม่สบาย,ผมไม่ลาออกก็ได้ครับ-6 สิงโตกับตำแหน่งใหม่,ผมไม่ลาออกก็ได้ครับ-7 สิงโตพูดถึงผมว่ายังไงนะ,ผมไม่ลาออกก็ได้ครับ-8 (NC18+) ลีโอแกล้งเมาฝืนใจสิงโต,ผมไม่ลาออกก็ได้ครับ-9 (NC18+)ทำสัญญา+วันแรกของการเป็นแฟน,ผมไม่ลาออกก็ได้ครับ-10 (NC20+)ค่ำคืนแรกสุดเร่าร้อน,ผมไม่ลาออกก็ได้ครับ-11 ปรับความเข้าใจผิดครั้งใหญ่,ผมไม่ลาออกก็ได้ครับ-12 (NC20+)จัดหนักหลังอาหาร,ผมไม่ลาออกก็ได้ครับ-13 (NC20+)จัดหนักที่บ้านสิงโต,ผมไม่ลาออกก็ได้ครับ-14 ลีโอทำอาหารให้สิงโต,ผมไม่ลาออกก็ได้ครับ-15 (NC20+)สิงโตกลายเป็นแมวเหมียว,ผมไม่ลาออกก็ได้ครับ-16 (NC20+) ห้องทำงาน,ผมไม่ลาออกก็ได้ครับ-17 (จบ)(NC20+)ฉีกสัญญา

เนื้อหา

5 สิงโตไม่สบาย

เช้าวันต่อมา ลีโอตั้งหน้าตั้งตารอสิงโตมาทำงานตั้งแต่เช้าด้วยความอิ่มเอมเปรมปรีดิ์ แต่วันนี้ลีโอรู้สึกว่าสิงโตทำตัวผิดปรกติ

เพราะปกติสิงโตเป็นคนมีความรับผิดชอบสูง มักจะก่อนเวลาทำงานครึ่งชั่วโมง แต่วันนี้เลยเวลาเข้างานมาครึ่งชั่วโมงแล้วสิงโตก็ยังไม่มาทำงานจึงทำให้ลีโอร้อนใจ

"หรือว่าสิงโตจะเกลียดเรามากจนหนีเราไปแล้วจริง ๆ " ลีโอทั้งโทรทั้งส่งข้อความหาสิงโต แต่ก็ไร้การตอบรับใด ๆ จากสิงโตเลย จึงทำให้ลีโอรู้สึกร้อนรนจิตใจ กังวลเป็นอย่างมาก

ลีโอวันนี้นั่งไม่ติดเก้าอี้ลุกเดินไปมา รู้สึกไม่เป็นอันทำงานทำการจึงได้ลาครึ่งวัน และรีบขับรถมุ่งตรงไปยังบ้านของสิงโตโดยทันที

สิงโตหลังจากพ่อกับแม่เสียก็ตัดสินใจอยู่คนเดียวที่ไทยด้วยเงินประกันที่พ่อแม่ทิ้งไว้ให้ โดยมีป้าพี่สาวของพ่อที่อยู่ต่างประเทศ ญาติเพียงคนเดียวของสิงโตที่ยังเหลืออยู่เป็นคนดูแลเรื่องเงินให้จนสิงโตบรรลุนิติภาวะ

กริ๊ง! กริ๊ง! เสียงกริ่งหน้าบ้าน

ลีโอกดกริ่งอยู่หลายครั้งแต่ไม่มีใครออกมา ลีโอจึงถือวิสาสะ ปีนรั้วเข้าไปก็พบว่าประตูไม่ได้ล็อกจากข้างนอก เป็นไปได้ว่าสิงโตอาจจะยังอยู่ข้างใน ลีโอจึงรีบสะเดาะกุญแจเองจากที่เคยดูผ่านคลิป

"สิงโตอย่าเป็นอะไรไปเลยนะ" แม้จะมือสั่นแต่ลีโอก็สามารถปลดล็อกกุญแจเปิดประตูเข้าไปได้

ลีโอกวาดสายตามองหาสิงโตทั่วบ้านก็ไม่เห็น จึงถือวิสาสะขึ้นไปชั้นสอง มองดูประตูที่มีรูปสิงโต ก็คิดว่าสิงโตน่าจะอยู่ในห้องนี้

ลีโอลองบิดกลอนก็พบว่าไม่ได้ล็อก จึงตัดสินใจดันประตูเข้าไป ก็พบว่าสิงโตนอนกระสับกระส่าย เหงื่อไหลเยอะมาก หน้าแดงสีหน้าดูไม่ได้เหมือนคนไม่สบายมีไข้สูงมาก

"ตัวร้อนมากจริง ๆ แบบนี้เราต้องทำยังไงดี ไม่อยากเห็นสิงโตเป็นแบบนี้เลย" ลีโอเอาหลังมือแตะหน้าผากสิงโตก็รู้สึกว่าสิงโตหน้าผากร้อนมาก ลีโอจึงพยายามตั้งสติรีบหาผ้าไปชุบน้ำมาเช็ดตัวให้สิงโต

สิงโตสะลึมสะลือด้วยพิษไข้ พยายามลืมตามองว่าใครกำลังเช็ดตัวให้ตนอยู่

"แม่หรือว่าพ่อกลับมาหาผมแล้วเหรอครับ มาพาผมไปอยู่ด้วยเหรอ ผมคิดถึงพ่อกับแม่มากนะครับ อย่าทิ้งผมไปเลย" สิงโตมองเห็นลีโอเป็นพ่อกับแม่ของตนที่เสียไป แล้วนอนร้องไห้จับมือลีโอไว้แน่น

พอพูดจบสิงโตก็หลับไปอีกครั้ง ลีโอจึงได้เช็ดตัวให้สิงโตต่อ และเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าให้สิงโตใหม่

"เดี๋ยวผมกลับมานะสิงโต" หลังจากพูดจบลีโอก็จูบที่หน้าผากสิงโตแล้วออกไปซื้อโจ๊ก ยาลดไข้ ที่วัดอุณหภูมิและเจลแปะหน้าผากมาให้สิงโต โดยใช้เวลาไม่นานนักลีโอก็รีบมาหาสิงโตทันที

ลีโอแตะหน้าผากสิงโตอีกครั้งและเอาที่วัดที่วัดอุณหภูมิมาเหน็บที่รักแร้สิงโต

"ยังไข้สูงอยู่เลย ตอนเช้าน่าจะยังไม่ได้กินข้าวกินยา สิงโต ตื่น ๆ ลุกมากินข้าวกินยาได้แล้ว" ลีโอพยายามปลุกสิงโต

"แม่ครับขออีกห้านาที" สิงโตเวลาเป็นไข้ทีไรมักเพ้อหาพ่อกับแม่ที่เสียชีวิต 

"ไม่ได้ ถ้าสิงโตไม่ลุกมากินยาตอนนี้ ผมจะจับคุณอ้าขาแล้วใส่ดุ้นผมเข้าไปในก้นคุณ จากนั้นผมก็จะฉีดยาข้างในก้นคุณให้เต็มที่เลย" ลีโอก้มหน้าพูดกระซิบข้างหูสิงโต

สิงโตที่รู้สึกว่าแม่ของตนพูดแปลกไป พอตั้งใจฟังดี ๆ ก็พบว่านั้นไม่ใช่เสียงแม่แต่เป็นคนที่ตนไม่อยากเจอหน้าตอนนี้มากที่สุด

"ลีโอ! คุณเข้ามาบ้านผมได้ยังไง" สิงโตตกใจที่เห็นลีโออยู่ในห้องตนกำลังยิ้มให้ตนด้วยความดีใจ

"ผมก็ปีนรั้วแล้วก็งัดประตูเข้ามา พอมองไปรอบ ๆ ไม่เห็นคุณ ผมก็เลยลองขึ้นมาชั้นสองเห็นประตูหน้าห้องเป็นรูปสิงโต ก็เลยลองเปิดดู ผมก็เห็นคุณนอนป่วย ผมเลยถือวิสาสะเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ แล้วก็นี่ผมไปซื้อโจ๊กมาให้คุณกำลังร้อน ๆ เลย" ลีโอตักโจ๊กใส่ช้อนแล้วเป่าจากนั้นก็ยื่นให้สิงโต

"อะไรของคุณเนี่ย ผมไม่รู้จะขอบคุณหรือจะแจ้งตำรวจดี สิ่งที่คุณทำไม่ต่างจากโจรเลยนะ" สิงโตเอามือกุมขมับตนเอง

"ก็ผมทั้งส่งข้อความทั้งโทรหาคุณ คุณก็ไม่อ่าน ไม่ตอบ ไม่รับสาย คุณรู้ไหมว่าผมเป็นห่วงคุณแทบแย่ ผมนึกว่าคุณจะหนีผมไปซะแล้ว" ลีโอทำสีหน้าเป็นห่วงสิงโต จนสิงโตกลับรู้สึกผิดแทน

สิงโตหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็พบแต่ข้อความและสายที่ไม่ได้รับจากลีโอเป็นร้อย ๆ สาย

"สงสัยผมไปกดโดนปิดเสียง ว่าแต่คุณบอกว่าคุณเช็ดตัวให้และก็เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ผมด้วย"

ลีโอพยักหน้า สิงโตเลยเปิดกางเกงดูก็พบว่าไม่เพียงแค่เสื้อที่ถูกเปลี่ยนแต่ รวมไปถึงกางเกงในด้วย

"ผมขอบใจคุณมากนะ แต่วันหลังลีโอไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้" สิงโตหน้าแดงรู้สึกเขินที่ลีโอเปลี่ยนกางเกงในให้ตนด้วย

"เรื่องเล็กน้อยเอง อีกอย่างผมคิดว่าเพราะผมทำคุณรุนแรงไปรึเปล่า คุณเลยเป็นไม่สบาย สิงโตให้ผมพาไปหาหมอไหม" ลีโอทำหน้าเศร้าสลดรู้สึกผิด

"ไม่ต้องหรอก ที่ผมไม่สบายมันคงไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้นหรอก คุณก็รู้ช่วงนี้ผมทำงานหนักด้วย โดนดุ้นคุณแค่นั้นไม่ทำให้ผมเป็นอะไรหรอก ไม่งั้นเวลาคนมีเซ็กซ์กันก็เป็นไข้ทุกคนสิ" สิงโตที่เห็นแบบนั้นไม่อยากให้ลีโอโทษตัวเองจึงได้พูดแบบนั้น

"จริงด้วย งั้นสิงโตอ้าปากสิเดี๋ยวผมป้อนโจ๊ก พอกินข้าวเสร็จจะได้กินยาลดไข้" ลีโอรีบเปลี่ยนสีหน้าจากเศร้าสลดมาเป็นยิ้มแย้มแจ่มใสทันที

(ไอคนหน้าไม่อาย นี่เราทำไมต้องเจอคนแบบนี้ด้วย พ่อครับแม่ครับ ผมทำเวรทำกรรมอะไรไว้ช่วยถามพระเจ้าให้ผมที) สิงโตรู้สึกเหนื่อยใจกับลีโอ

"ไม่ต้องป้อนผมก็ได้ ผมกินเองได้" สิงโตแย่งถ้วยกับช้อนตักกินเองรีบเคี้ยวแก้มตุ่ย เหมือนหนูแฮมสเตอร์

สักพักพอทานอาหารเรียบร้อยสิงโตก็กินยา และวัดไข้อีกครั้ง ปรากฏว่าไข้เริ่มลดลงแล้ว แต่ลีโอยังอดเป็นห่วงไม่ได้ จึงได้ใช้เจลลดไข้แปะที่หน้าผากสิงโตอีกที

"ลีโอคุณไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้ ผมนอนพักสักหน่อยผมก็หาย"

"ก็ผมเป็นห่วงสิงโตนี่นา ให้ผมมองดูคนที่ผมรักนอนป่วยแล้วไม่ช่วยอะไรเลยได้ไง"

สิงโตมองลีโอด้วยท่าทีที่ตัวไม่ถูก ไม่เคยเจอใครพูดแบบนี้กับตัวเองเลย จึงรู้สึกแปลก ๆ วูบวาบที่ท้องยังไม่รู้

"คุณซื้อของให้ผมเท่าไหร่ เอาเลขบัญชีมาเดี๋ยวผมโอนให้" สิงโตรีบเปลี่ยนเรื่องทันที

"ผมไม่อยากได้เงินจากคุณสักหน่อย งั้นเปลี่ยนจากจะโอนเงินให้ผม มาเป็นหอมแก้มผมสักฟอดแทนดีกว่า"

"ประมาณสามร้อยนะครับ พร้อมเพย์คุณคือเบอร์ที่โทรหาผมนะครับ" สิงโตรีบหยิบโทรศัพท์มาจะรีบโอนเงินคืนให้ลีโอทันที

"บอกแล้วไงว่าไม่ต้องโอนให้ผม"

"ก็ผมไม่อยากหอมแก้มคุณนี่นา นี่คุณไม่กลัวติดหวัดจากผมรึไง

"ผมดูแลคุณขนาดนี้แล้ว ผมไม่กลัวติดหวัดจากคุณหรอก ในเมื่อคุณไม่อยากหอมผมก็ไม่เป็นไร ไว้คุณค่อยเลี้ยงข้าวผมทีหลังแทนแล้วกัน"

สิงโตมองไปที่ใบหน้าของลีโอก็รู้สึกหัวใจเต้นแรงผิดปรกติ วันนี้ลีโอก็แต่งตัวเหมือนปรกติทุกวันแต่ทำไม่วันนี้สิงโตกลับรู้สึกว่าลีโอดูดีเป็นพิเศษ

"นี่คุณไม่เหนื่อยเหรอรีบกลับบ้านพักผ่อนได้แล้ว" สิงโตมองดูเวลาในโทรศัพท์ก็ตกตกใจ

"นี่มันบ่ายสองเองนี่นายังไม่ใช่เวลาเลิกงานเลย หรือว่าคุณแอบอู้งานมาหาผม คุณทำแบบได้ยังไงคุณพึ่งได้รับตำแหน่งหัวหน้าแผนกนะ เดี๋ยวคนอื่นเขาจะว่าได้"

"ฮาฮ่า ผมลาครึ่งวัน ส่วนใครจะว่ายังไงก็ช่าง ยังไงทุกคนเขาก็มองว่าผมได้ตำแหน่งเป็นเพราะว่าผมคือหลานชายท่านประธาน"

"นั้นสินะ ทั้งที่คุณก็พยายามหนักเหมือนกัน งั้นเอาเป็นว่าคุณกลับบ้านคุณเถอะ วันนี้ผมรบกวนคุณมากพอแล้ว ขอบใจมากนะลีโอ"

"คุณหายโกรธผมแล้วเหรอ"

"นั้นมันคนละเรื่องกัน เรื่องนั้นก็ยังโกรธอยู่ ส่วนที่ผมขอบใจคือคุณอุตส่าห์ลาครึ่งวันมาหาผม ทั้งที่วันนี้เป็นวันแรกของการเป็นหัวหน้าของคุณแท้ ๆ อาจจะโดนคนอื่นว่าลับหลังก็ได้"

"เพราะคุณคือคนสำคัญของผม ผมจะสนคนอื่นทำไม ผมบอกแล้วว่าผมรักคุณจริง ถึงวันนี้คุณจะยังไม่รักผม ผมเชื่อว่าในสักวันผมจะทำให้คุณรักผมให้ได้"

"พูดมากอยู่ได้ผมง่วงแล้ว ถ้าคุณยังไม่อยากกลับตอนนี้ งั้นจะเดินเล่นดูโทรทัศน์ก็เชิญแต่อย่าเสียงดังผมจะนอน" สิงโตพูดเสร็จก็นอนหันหลัง เอาผ้าห่มมาคลุมโปงตัวเอง

(นี่เราไข้ขึ้นจนเป็นบ้าไปแล้วรึไง หมอนั่นทั้งโรคจิต วิตถาร ไร้ยางอาย และก็บนยังเป็นผู้ชายที่มีดุ้นใหญ่ยักษ์ ดูดีตรงไหน)

ลีโอยิ้มให้สิงโต แล้วลองเดินดูรอบห้องของสิงโต ที่มีรูปภาพของสิงโตตั้งแต่เด็กจนโต รวมไปถึงรูปของพ่อแม่สิงโต

(คุณพ่อคุณแม่ของสิงโตครับ ผมรักสิงโตมาก และผมจะดูแลสิงโตเป็นอย่างดี หวังว่าคุณพ่อคุณแม่จะช่วยดลใจให้สิงโตรักผมบ้างนะครับ) ลีโอมองรูปพ่อแม่สิงโตแล้วอธิษฐานสื่อสารในใจ

ลีโอไม่ลืมที่จะแอบถ่ายรูปภาพสิงโตตั้งเด็กจนปัจจุบัน รูปที่ตนไม่เคยมีไว้เก็บไว้อัดภาพใส่กรอบติดห้องตน

ตอนเย็นลีโอวัดไข้ให้สิงโตก็พบว่าตอนนี้สิงโตไข้ลดลงจนเป็นปรกติ

"สิงโตผมจะกลับแล้วนะ ผมซื้อข้าวต้มไว้ให้แล้ววางไว้ตรงนี้นะ ใจจริงผมอยากลงมือทำกับข้าวให้คุณ แต่ตู้เย็นคุณไม่มีวัตถุดิบทำอาหารเลย และเครื่องครัวคุณก็มีแค่กระทะอย่างเดียว ตะหลิว ทัพพีก็ไม่มี คุณใช้ชีวิตมายังไงเนี่ย"

"อืม จะกลับแล้วเหรอ วันนี้ขอบใจมากนะ พรุ่งนี้เจอกันที่บริษัท ถึงบ้านแล้วต้องรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าทันทีเข้าใจไหม เดี๋ยวติดหวัดจากผม ผมจะยิ่งรู้สึกแย่"

"ครับ อย่าลืมกินยานะ แต่ว่าจะให้ผมเฝ้าไข้คุณต่อสักคืนได้นะ ถ้าคุณต้องการ"

"ไม่เป็นไร ผมไม่อยากรบกวนคุณไปมากนี้แล้ว และก็อีกอย่าง ไม่รู้เป็นเพราะไข้ลดรึเปล่า พอตอนนี้มองหน้าคุณแล้วทำให้ผมนึกถึงเรื่องตอนนั้น"

"ผมขอโทษงั้นผมกลับก่อนนะ" ลีโอเดินคอตกออกจากห้องสิงโตไป

"เฮ้ออ พอลีโอทำหน้าแบบนี้ทีไร รู้สึกเหมือนเราเป็นฝ่ายผิดทุกทีเลย"