"ผมเกลียดคุณลีโอผมจะลาออก" สิงโตไม่ว่าจะทำอะไรก็มักจะแพ้ลีโอเสมอ" สิงโตผมไม่ยอมให้คุณลาออกเด็ดขาด คุณจะต้องอยู่กับผมไปตลอดชีวิต" ลีโอไม่เคยคิดอยากแข่งอะไรกับสิงโตเลย เพราะเขาแอบรักสิงโตข้างเดียวมาตลอด
ชาย-ชาย,รัก,ไทย,เรื่องสั้น,20+,18+,pwp,nfsw,nc,ลูกน้อง,เจ้านาย,ออฟฟิศ,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
"ผมเกลียดคุณลีโอผมจะลาออก" สิงโตไม่ว่าจะทำอะไรก็มักจะแพ้ลีโอเสมอ" สิงโตผมไม่ยอมให้คุณลาออกเด็ดขาด คุณจะต้องอยู่กับผมไปตลอดชีวิต" ลีโอไม่เคยคิดอยากแข่งอะไรกับสิงโตเลย เพราะเขาแอบรักสิงโตข้างเดียวมาตลอด
ผู้แต่ง
ลูกไก่สามตัว
เรื่องย่อ
คำเตือนก่อนอ่าน เรื่องนี้มีการอธิบายฉากมีเพศสัมพันธ์ มีการพยายามข่มขืน และมีการข่มขู่ให้ทำตาม ไม่เหมาะกับผู้ที่มีอายุต่ำกว่า18ปี
(รูปจะมาตอนไรท์มีตังค์จ้างวาดนะ)
ลีโอ (พระเอก)
รูปร่าง : ผิวขาว เนียน สมเป็นหลานท่านประธาน มีกล้ามนิดหน่อยเพื่อดึงดูดให้สิงโตสนใจ สูง 189 เซนติเมตร
นิสัย : ชอบยิ้ม มนุษยสัมพันธ์ดี ชอบแกล้งสิงโต หวงสิงโตหนักมากไม่ว่าจะกับผู้ชายหรือผู้หญิง (เวลามีเซ็กซ์กับสิงโต ชอบเผลอกระแทกแรงๆ คุมตัวเองไม่อยู่)
สิ่งที่ชอบ : สิงโต (ยิ่งสิงโตอ้อนยิ่งชอบมาก อยากให้สิงโตยิ้มให้บ่อยๆ)
สิ่งที่ไม่ชอบ : ตอนที่ไม่เห็นหน้าสิงโต ตอนที่สิงโตไม่อยู่ใกล้ๆ ตอนที่สิงโตไปชอบคนอื่น
(รูปจะมาตอนไรท์มีตังค์จ้างวาดนะ)
สิงโต (นายเอก)
รูปร่าง : ผิวขาวเหลือง รูปร่างสมส่วน สูง 175 เซนติเมตร
นิสัย : เป็นคนไม่ชอบยอมแพ้ ถึงแม้จะแพ้ให้ลีโอตลอดแต่ก็พยายามพัฒนาตนเอง เพื่อหวังว่าจะชนะลีโอในสักวัน เป็นคนขี้รำคาญไม่ชอบให้ใครมาเกาะแกะตนเอง จึงมักพูดผลักไสลีโอทุกครั้ง เป็นคนขี้สงสารแพ้น้ำตาไม่ชอบให้ใครทำหน้าเศร้า
สิ่งที่ชอบ : ของกินอร่อย เพลงโปรด สาวผิวขาวตัวเล็กน่ารักขี้อ้อน
สิ่งที่ไม่ชอบ : ลีโอ เป็นฝ่ายถูกกด (แต่หลัง ๆ เริ่มติดใจ)
เรื่องย่อ
สิงโตรู้สึกน้อยใจในความพยายามของตัวเองที่แพ้ลีโอครั้งแล้วครั้งเล่า ล่าสุดก็แพ้ให้กับลีโออีกครั้งเรื่องการเลื่อนตำแหน่งเป็นหัวหน้าแผนก วันงานกินเลี้ยงยินดีที่ลีโอได้เป็นหัวหน้าแผนก สิงโตที่รู้สึกน้อยใจจึงได้ดื่มแอลกอฮอล์จนเมาขาดสติ
"ผมเกลียดคุณลีโอผมจะลาออก"
"สิงโตผมไม่ยอมให้คุณลาออกเด็ดขาด คุณจะต้องอยู่กับผมไปตลอดชีวิต"
การพลาดไปมีเซ็กส์กับคนที่ไม่ชอบแค่เพียงครั้งเดียว ทำให้ชีวิตของสิงโตต้องอยู่ในกำมือของลีโอหัวหน้าแผนก
"งั้นเอาแบบนี้ สิงโตช่วยลองคบเป็นแฟนผมสามเดือน แล้วผมจะลบคลิปกับรูปคุณทั้งหมดทิ้ง และหลังจากนี้ผมจะไม่ยุ่งกับคุณในทางชู้สาวอีก ถึงคุณจะอยากลาออกผมก็ไม่ห้ามตกลงไหม"
"งั้นเอาแบบนั้นก็ได้ ผมมีทางเลือกรึไงบางทีคุณได้ลองคบกับผม มันอาจจะทำให้คุณผิดหวังจนถอดใจเองไม่ต้องรอถึงสามเดือนก็ได้"
"หรือไม่สิงโตก็อาจจะตกหลุมรักผมเพราะความใกล้ชิดแบบแฟนก็ได้"
"งั้นก็ลองดูแค่สามเดือนเอง"
สิงโตยอมตกลงทำตามสัญญาที่ลีโอเสนอมา สามเดือนที่ชายแท้อย่างลีโอต้องมาเป็นแฟนกับลีโอผู้คลั่งรัก น้ำหยดลงหินทุกวันหินยังกร่อนแต่หัวใจของสิงโตไม่ใช่หิน โดนลีโอหยอดทุกวันสิงโตก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ
"นี่เรากำลังเป็นอะไรไปเนี่ย"
เช้าวันถัดมา สิงโตหลังจากที่ได้นอนพักผ่อนเต็มที่เมื่อวาน ทำให้วันนี้สิงโตมาทำงานด้วยอารมณ์ดีแจ่มใสสุด ๆ
สิงโตมาถึงก่อนเวลาเข้างานสามสิบนาที ทำความสะอาดโต๊ะเช็กเอกสารงานต่าง ๆ ที่ทำค้างไว้อยู่บนโต๊ะ สิงโตมองซ้ายมองขวาเพราะทั้งแผนกยังไม่มีใครมาทำงานเลย โดยเฉพาะลีโอมักจะมาถึงพร้อมตนเสมอแต่วันนี้ไม่เห็นแม้แต่เงา
"จริงสิได้เป็นหัวหน้าแผนกแล้วนี่นาคงอยู่ห้องทำงานส่วนตัว แล้วเราจะรู้สึกเศร้าทำไมดีซะอีก จะได้ไม่มีคนมากวนใจแต่เช้า" สิงโตแม้จะจัดโต๊ะอยู่แต่เอาแต่คิดเรื่องลีโออยู่ในหัว
"ไปแอบดูสักหน่อยคงไม่เป็นไรมั้ง ยังไม่ใช้เวลาเข้างานด้วยซ้ำ" สิงโตรู้สึกกระวนกระวายใจแปลก ๆ อาจเป็นเพราะเรื่องเมื่อวานที่ลีโอลางานมาดูและตนช่วงบ่าย กลัวว่าลีโอจะติดหวัดจากตนรึเปล่า
สิงโตเดินมาถึงห้องทำงานส่วนของหัวแผนกก็พบว่าล็อกอยู่ จึงเดินกลับไปที่โต๊ะตน สักพักเลยเวลาเข้างานมาแล้วครึ่งชั่วโมง สิงโตที่นั่งไม่ติดเก้าอี้จึงได้ทำทีเป็นเดินไปเข้าห้องน้ำ แล้วก็แวะแอบดูห้องทำงานของลีโอ
"ยังล็อกอยู่อีกหรือว่าเมื่อวานจะติดหวัดจากเรารึเปล่า คงไม่ใช่หรอกมั้งหมอนั้นแข็งแรงจะตาย"
"ใจลอยคิดถึงผมอยู่เหรอครับ คุณผู้ช่วย" ลีโอที่เห็นสิงโตแอบยืนดูหน้าห้องทำงานตน จึงได้เดินเบา ๆ ไปพูดข้างหูสิงโต"
"อ๊ากก ลีโอ" สิงโตตกใจถอยหลังเกือบล้ม แต่ลีโอเข้ามาประคองไว้ได้ทัน
"สิงโตเป็นอะไรไหมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ"
"ลีโอตกใจหมดเลย ผมไม่เป็นไรแล้วครับ" สิงโตตั้งสติผลักลีโอออก แล้วเดินถอยหลังเว้นระยะห่างจากลีโอเล็กน้อย
"ว่าแต่คุณมาทำอะไรตรงนี้เหรอครับคุณสิงโต มีเอกสารอะไรให้ผมตรวจสอบเหรอ" ลีโอยิ้มให้สิงโต
"ก็..ก็ผมแค่มาเข้าห้องน้ำ" สิงโตพูดตะกุกตะกักหลบสายตาลีโอ
"แต่ว่าห้องน้ำอยู่ทางนู้น คุณสิงโตเดินเลยมาไกลจังเลยนะครับ"
"ก็ผมเห็นว่าคุณยังไม่มาทำงาน ผมก็นึกว่าคุณจะไม่สบายเพราะผมเสียอีก"
"ผมไม่เป็นอะไรหรอกครับ ขอบใจมากนะครับที่เป็นห่วงผมคุณผู้ช่วย"
"งั้นก็ดีแล้วครับ ว่าแต่เมื่อกี้คุณลีโอเรียกผมว่าอะไรนะ"
"ผมเรียกคุณว่าคุณผู้ช่วย เพราะต่อจากนี้คุณจะต้องมาเป็นผู้ช่วยผมหรือจะเรียกอีกอยากว่าเลขาก็ได้" ลีโอยิ้มดีใจในขณะที่สิงโตยังคงยืนช็อกกลางอากาศ
"อะไรนะ แต่ว่าคุณกิตเข้าเป็นผู้ช่วยอยู่แล้วไม่ใช่เหรอหรือว่าคุณไล่เขาออกเพราะอยากให้ผมมาทำแทน"
"ฮาฮ่า ไม่ใช่คุณกิตพึ่งย้ายตามคุณกรหัวหน้าแผนกคนเก่าไปสาขาอื่น ผมก็เลยเสนอชื่อคุณสิงโตให้มารับตำแหน่งนี้แทน เช้านี้ผมเลยมาช้านิดหน่อย ขอโทษที่ให้คุณเป็นห่วง ตำแหน่งนี้คุณเหมาะสมที่สุดแล้วเพราะว่าคุณรู้ใจผมสุด ๆ และก็ยังทำงานได้ดีไร้ที่ติอีก"
"ไอเรื่องทำงานดีผมไม่จะขัด แต่เรื่องที่คุณบอกว่าผมรู้ใจคุณนี่มันหมายความว่าไง ผมไม่ได้รู้จักคุณดีขนาดนั้นสักหน่อย"
"ก็คุณเป็นแอนตี้แฟนผมนี่นา คุณน่าจะรู้จักผมดีกว่าตัวผม หรือถ้าไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องของผมจริง ๆ เราค่อยเรียนรู้กันไปก็ได้" ลีโอยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี เพราะว่าลีโอวางแผนจัดการให้สิงโตได้มาทำงานอยู่ใกล้ ๆ ตน เพราะเวลาที่ลีโอคิดถึงสิงโตจะได้ไม่ต้องเดินไปไกลแค่เปิดประตูออกมา หรือเรียกสิงโตให้มาตนได้ตลอดเวลา
"นี่ไงครับเอกสารยืนยัน ตั้งแต่วันนี้ไปคุณสิงโตต้องย้ายของไปอยู่หน้าห้องผม" ลีโอยื่นเอกสารให้สิงโต สิงโตรับเอกสารมาอ่านก็รู้สึกไม่ค่อยอยากเชื่อเท่าไหร่
(นี่นะเหรออำนาจหลานประธาน อยากทำอะไรยังไงก็ได้ ทำไมไม่ขอเป็นผู้บริหารระดับสูงไปเลยละ)
"คุณลีโอ คุณนี่มันทำให้ผมรู้สึกอยากอกแตกตายทุกวันวันละสามเวลาจริง ๆ"
"สีหน้าคุณสิงโตทำไมเหมือนโมโหผมอย่างนั้นละครับ ทั้งที่ผมตั้งใจทำเพื่อคุณขนาดนี้ นี่ผมทำอะไรผิดไปเหรอ เงินเดือนตำแหน่งนี้ก็ได้เพิ่มขึ้นจากเดิมตั้งสามสิบเปอร์เซ็นต์ และก็อีกอย่างเป็นงานง่าย ๆ แค่ประสานงานกับดูแลจัดการเรื่องเอกสารนิดหน่อย และก็ดูตารางงานจัดเวลาให้ผมเท่านั้นเอง"
"มันก็ดี แต่ผมชอบทำงานวางแผนการตลาดร่วมกับเพื่อนร่วมงานคนอื่น ๆ มากกว่า"
"คุณสิงโต คุณไม่มีสิทธิปฏิเสธ ตำแหน่งนี้ใคร ๆ เขาก็อยากทำทั้งนั้นแหละ หรือคุณแค่ไม่อยากทำงานร่วมกับผม ผมน้อยใจนะเนี่ย" ลีโอแสร้งตีหน้าเศร้า"
"ในเมื่อผมได้รับตำแหน่งนี้ผมคงปฏิเสธไม่ได้ งั้นผมขอไปเคลียร์งานเก่าก่อน"
"ไม่ต้องทำแล้ว อีกอย่างผมบอกให้ทุกคนช่วยยกของมาให้แล้ว นั้นไงเดินกันมาพอดี" สิงโตหันไปมองข้างหลังก็ต้องตกใจสุดขีด
(นี่มันหมัดมือชกกันแล้วนี่นา ลีโอไอ้คนไร้ยางอาย)
สิงโตได้แต่ยืนนิ่งทำตัวไม่ถูก หันกลับไปมองหน้าลีโอที่ยิ้มออกมาแบบไม่รู้สึกผิดเลยสักนิด ก็ยิ่งรู้สึกโมโห
"ทุกคนขอบคุณมากนะครับ เดี๋ยวเย็นวันเสาร์นี้ผมเลี้ยงเครื่องดื่มทุกคนเอง" ลีโอตะโกนบอกทุกคนที่ช่วยยกข้าวของสิงโตมาจัดวางที่โต๊ะผู้ช่วยหน้าห้องตน
(ถ้าฆ่าไอ้หมอนี่ เราจะติดคุกกี่ปีเนี่ย) สิงโตได้แต่บ่นในใจ มองลีโอด้วยความเคียดแค้น
ตั้งแต่ที่สิงโตได้ทำงานเป็นผู้ช่วยของลีโอ ถึงงานจะไม่ค่อยหนักมาก แต่สิงโตก็รู้สึกรำคาญลีโอสุด ๆ ได้แต่อดกลั้นความหงุดหงิดไว้ในใจ
ลีโอมักเรียกสิงโตให้เข้าไปหา บอกให้ทำนู่นทำนี้ในห้อง ทั้งที่บางอย่างก็เป็นสิ่งเล็กน้อยที่ลีโอก็สามารถทำเองได้ เช่นของตก หยิบของ หรือแม้กระทั่งเอาของไปซ่อนเผื่อให้สิงโตหา
บางทีลีโอก็เป็นฝ่ายออกไปหาสิงโต พูดจาสองแง่สองง่าม แกล้งทำเป็นสอนงานเพื่อโดนตัวสิงโต สิงโตก็ได้แต่ทำตามคำสั่ง หากเป็นคนธรรมดาพนักงานเหมือนกัน สิงโตคงไม่ยอมอยู่เฉย นี่เป็นหัวหน้าตนและหลานชายท่านประธาน สิงโตคิดว่าหากตนตุกติกคงได้ถูกสักเก็บแน่นอน
"นี่ครับคุณลีโอกาแฟร้อนที่สั่งได้แล้วครับ" สิงโตแสร้งยิ้มเก็บสีหน้าไม่พอใจไว้ในใจ
"คุณสิงโตครับ กาแฟมันดูร้อนมากเลย รบกวนช่วยเป่าให้ผมได้ไหม"
"ถ้าคุณลีโอรู้สึกว่ามันร้อนเกินไป เดี๋ยวผมเอาไปใส่น้ำแข็งให้ครับ"
"ผมไม่ต้องการน้ำแข็ง ผมต้องการให้คุณเป่ากาแฟแก้วนี้ เดี๋ยวนี่"
"คุณลีโอครับ ผมว่าการเป่ากาแฟ มันเป็นการกระทำที่นอกเหนือจากหน้าที่ผู้ช่วยนะครับ"
"งั้นถ้าคุณไม่เป่ากาแฟให้ผมตอนนี้ วันนี้ผมจะไม่เซ็นอะไรทั้งนั้น" ลีโอกอดอกทำหน้าบึ้งตึงใส่สิงโต
สิงโตถอนหายใจ และจำใจหยิบแก้วกาแฟขึ้นเป่าให้ลีโอ ลีโอพอเห็นสิงโตทำตามในสิ่งที่ตนต้องการก็เลิกบึ้งตึงและหันมายิ้มอย่างชอบใจแทน
"นี่ครับ น่าจะเย็นลงมากแล้ว คุณลีโอน่าจะดื่มได้" สิงโตเป่าไปสักพักก็วางแก้วลง ลีโอก็ยกแก้วกาแฟขึ้นมาจิบทันที
"ร้อน! ร้อนจังเลย คุณสิงโตช่วยเป่าที่ปากให้ผมได้ไหม" ลีโอทำหน้าตาออดอ้อนสิงโต
"ไม่ครับ หมดธุระของผมแล้ว ถ้ามีเรื่องเกี่ยวกับงานค่อยเรียกนะครับ" สิงโตเดินทำหน้าทะมึนออกจากห้องทำงานลีโอทันที
(ลีโอไอ้บ้านี่ เอาความไร้ยางอายไปไว้ไหนหมดตัวก็โต ยังจะมาขอให้เราทำอะไรแบบนั้นอีกโรคจิตจริง ๆ ถ้าได้งานใหม่เมื่อไหร่จะออกให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย)
หลังจากที่สิงโตเดินออกจากห้องไป ลีโอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วเลื่อนดูรูปภาพต่าง ๆ ของสิงโตที่ตนได้แอบถ่ายไว้
"สิงโตผมต้องทำยังไงให้คุณยิ้มให้ผมบ้าง ต้องทำยังไงให้คุณรักผมเหมือนที่ผมรักคุณ" ลีโอจูบหน้าจอโทรศัพท์ตัวเองที่มีรูปสิงโต
ลีโอดูรูปสิงโตไปสักพัก ก็กดเข้าไปดูวิดีโอในโทรศัพท์ วันนั้นที่ลีโอมีเซ็กส์กับสิงโต ลีโอได้ถ่ายวิดีโอเก็บไว้ว่าสิงโตเต็มใจมีเซ็กส์ตน และหากวันใดวันหนึ่งสิงโตคิดจะลาออกอีก จะได้เอามาใช้ข่มขู่สิงโตได้ในภายหลัง
ลีโอจิบกาแฟที่มีลมหายใจของสิงโตผสมอยู่ไปด้วย ดูคลิปไปด้วย สักพักก็จินตนาการว่ากำลังมีเซ็กส์กับสิงโตอยู่
ลีโอรูดซิปกางเกงลง แล้วควักแก่นกายตนออกมา ใช้มือหนาจับแก่นกายตนรูดขึ้นรูดลง จินตนาการว่าสิงโตกำลังขึ้นขย่มให้ตนขณะนี้อยู่
"อะส์ อ่าา สิงโตตอดให้แน่นกว่านี้ ผมจะไม่ไหวแล้ว" ลีโอหยิบโทรศัพท์โทรหาสิงโต
"สวัสดีครับ สิงโตพูดครับ คุณลีโอมีอะไรให้ช่วยรึเปล่า"
"อื้อส์ ช่วยเรียกชื่อผมที คุณสิงโต" ลีโอใช้มืออีกข้างถือโทรศัพท์แนบหูตน ส่วนมืออีกข้างก็ชักแก่นกายไปพร้อมกับสนทนากับสิงโต
"คุณลีโอเลิกล้อเล่นได้แล้วผมจะทำงาน" สิงโตวางสาย
พอสิงโตกดวางสาย ลีโอก็รีบกดไปที่รูปสิงโตกำลังนอนหลับตาในคืนนั้น และปล่อยน้ำกามที่หน้าจอโทรศัพท์ตัวเอง
"อ่าา สิงโต ผมจะทำให้คุณต้องครางเรียกชื่อผมด้วยตัวเองให้ได้เลย" พอปลดปล่อยกามอารมณ์เสร็จลีโอก็ตั้งใจทำงานต่อดังเดิม
พอตอนเที่ยงลีโอก็รีบเปิดประตูออกมากะว่าจะชวนสิงโต ไปกินข้าวเที่ยงด้วยกัน
"คุณผู้ช่วยไปกิน..." ลีโอต้องชะงัก เพราะมีสาวสวยในชุดนักศึกษากำลังยืนคุยกับสิงโตอยู่อย่างกะหนุงกะหนิงยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แบบที่ไม่เคยทำกับตนมาก่อน ทำให้ลีโอที่เห็นดังนั้นรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก จึงรีบเดินเข้าไปฝ่ากลางวงสนทนาและยืนประชิดแนบตัวสิงโต
"สวัสดีค่ะคุณลีโอ" นักศึกษาสาวที่เห็นลีโอเดินฝ่ากลางระหว่างการสนทนาของตนกับสิงโตก็รู้สึกตกใจมาก รีบยกมือไหว้ทันที
"สวัสดีครับ คุณคือนักศึกษาฝึกงานที่พึ่งมาฝึกงานวันนี้สินะครับ"
"ใช่ค่ะ คุณลีโอ" นักศึกษายืนเกร็งตัวสั่น
"คุณเดินมาทำอะไรตรงนี้ครับ พื้นที่ฝึกงานคุณคือในห้องแผนกการตลาดไม่ใช่เหรอ มายืนทำอะไรที่โต๊ะผู้ช่วยของผม" ลีโอพูดพร้อมโอบไหล่สิงโต
"คุณลีโอครับ นี่น้องที่รู้จักผมเอง เธอชื่อฟ้าใส เธอแค่มาชวนผมไปกินข้าวเที่ยงก็แค่เท่านั้น" สิงโตรีบแกะมือและมองค้อนลีโอทันที
"อย่างงั้นเองเหรอครับ แต่ว่าคุณลืมไปแล้วใช่ไหมว่าจะเลี้ยงข้าวผม ตอบแทนที่ผมดูแลคุณวันนั้น" ลีโอแสร้งยิ้มให้สิงโต ทั้งที่ไม่พอใจสิงโตที่ออกโรงปกป้องฟ้าใส
"ถ้าพี่สิงโตไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรค่ะ ไว้วันหลังพี่สิงโตค่อยไปกินข้าวกับฟ้าใสก็ได้ วันนี้ไปกินกับคุณลีโอเถอะค่ะ" ฟ้าใสยืนเกร็งตัวสั่นไม่กล้าสบตาลีโอ เพราะสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิตที่แผ่ออกมา
"ฟ้าใสไปกินข้าวกับพี่ ลีโอถ้าคุณอยากให้ผมเลี้ยงข้าวก็ไปด้วยกันหมดนี้แหละ"