"ผมเกลียดคุณลีโอผมจะลาออก" สิงโตไม่ว่าจะทำอะไรก็มักจะแพ้ลีโอเสมอ" สิงโตผมไม่ยอมให้คุณลาออกเด็ดขาด คุณจะต้องอยู่กับผมไปตลอดชีวิต" ลีโอไม่เคยคิดอยากแข่งอะไรกับสิงโตเลย เพราะเขาแอบรักสิงโตข้างเดียวมาตลอด
ชาย-ชาย,รัก,ไทย,เรื่องสั้น,20+,18+,pwp,nfsw,nc,ลูกน้อง,เจ้านาย,ออฟฟิศ,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
"ผมเกลียดคุณลีโอผมจะลาออก" สิงโตไม่ว่าจะทำอะไรก็มักจะแพ้ลีโอเสมอ" สิงโตผมไม่ยอมให้คุณลาออกเด็ดขาด คุณจะต้องอยู่กับผมไปตลอดชีวิต" ลีโอไม่เคยคิดอยากแข่งอะไรกับสิงโตเลย เพราะเขาแอบรักสิงโตข้างเดียวมาตลอด
ผู้แต่ง
ลูกไก่สามตัว
เรื่องย่อ
คำเตือนก่อนอ่าน เรื่องนี้มีการอธิบายฉากมีเพศสัมพันธ์ มีการพยายามข่มขืน และมีการข่มขู่ให้ทำตาม ไม่เหมาะกับผู้ที่มีอายุต่ำกว่า18ปี
(รูปจะมาตอนไรท์มีตังค์จ้างวาดนะ)
ลีโอ (พระเอก)
รูปร่าง : ผิวขาว เนียน สมเป็นหลานท่านประธาน มีกล้ามนิดหน่อยเพื่อดึงดูดให้สิงโตสนใจ สูง 189 เซนติเมตร
นิสัย : ชอบยิ้ม มนุษยสัมพันธ์ดี ชอบแกล้งสิงโต หวงสิงโตหนักมากไม่ว่าจะกับผู้ชายหรือผู้หญิง (เวลามีเซ็กซ์กับสิงโต ชอบเผลอกระแทกแรงๆ คุมตัวเองไม่อยู่)
สิ่งที่ชอบ : สิงโต (ยิ่งสิงโตอ้อนยิ่งชอบมาก อยากให้สิงโตยิ้มให้บ่อยๆ)
สิ่งที่ไม่ชอบ : ตอนที่ไม่เห็นหน้าสิงโต ตอนที่สิงโตไม่อยู่ใกล้ๆ ตอนที่สิงโตไปชอบคนอื่น
(รูปจะมาตอนไรท์มีตังค์จ้างวาดนะ)
สิงโต (นายเอก)
รูปร่าง : ผิวขาวเหลือง รูปร่างสมส่วน สูง 175 เซนติเมตร
นิสัย : เป็นคนไม่ชอบยอมแพ้ ถึงแม้จะแพ้ให้ลีโอตลอดแต่ก็พยายามพัฒนาตนเอง เพื่อหวังว่าจะชนะลีโอในสักวัน เป็นคนขี้รำคาญไม่ชอบให้ใครมาเกาะแกะตนเอง จึงมักพูดผลักไสลีโอทุกครั้ง เป็นคนขี้สงสารแพ้น้ำตาไม่ชอบให้ใครทำหน้าเศร้า
สิ่งที่ชอบ : ของกินอร่อย เพลงโปรด สาวผิวขาวตัวเล็กน่ารักขี้อ้อน
สิ่งที่ไม่ชอบ : ลีโอ เป็นฝ่ายถูกกด (แต่หลัง ๆ เริ่มติดใจ)
เรื่องย่อ
สิงโตรู้สึกน้อยใจในความพยายามของตัวเองที่แพ้ลีโอครั้งแล้วครั้งเล่า ล่าสุดก็แพ้ให้กับลีโออีกครั้งเรื่องการเลื่อนตำแหน่งเป็นหัวหน้าแผนก วันงานกินเลี้ยงยินดีที่ลีโอได้เป็นหัวหน้าแผนก สิงโตที่รู้สึกน้อยใจจึงได้ดื่มแอลกอฮอล์จนเมาขาดสติ
"ผมเกลียดคุณลีโอผมจะลาออก"
"สิงโตผมไม่ยอมให้คุณลาออกเด็ดขาด คุณจะต้องอยู่กับผมไปตลอดชีวิต"
การพลาดไปมีเซ็กส์กับคนที่ไม่ชอบแค่เพียงครั้งเดียว ทำให้ชีวิตของสิงโตต้องอยู่ในกำมือของลีโอหัวหน้าแผนก
"งั้นเอาแบบนี้ สิงโตช่วยลองคบเป็นแฟนผมสามเดือน แล้วผมจะลบคลิปกับรูปคุณทั้งหมดทิ้ง และหลังจากนี้ผมจะไม่ยุ่งกับคุณในทางชู้สาวอีก ถึงคุณจะอยากลาออกผมก็ไม่ห้ามตกลงไหม"
"งั้นเอาแบบนั้นก็ได้ ผมมีทางเลือกรึไงบางทีคุณได้ลองคบกับผม มันอาจจะทำให้คุณผิดหวังจนถอดใจเองไม่ต้องรอถึงสามเดือนก็ได้"
"หรือไม่สิงโตก็อาจจะตกหลุมรักผมเพราะความใกล้ชิดแบบแฟนก็ได้"
"งั้นก็ลองดูแค่สามเดือนเอง"
สิงโตยอมตกลงทำตามสัญญาที่ลีโอเสนอมา สามเดือนที่ชายแท้อย่างลีโอต้องมาเป็นแฟนกับลีโอผู้คลั่งรัก น้ำหยดลงหินทุกวันหินยังกร่อนแต่หัวใจของสิงโตไม่ใช่หิน โดนลีโอหยอดทุกวันสิงโตก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ
"นี่เรากำลังเป็นอะไรไปเนี่ย"
"ฟ้าใสไม่ต้องเกร็งมากก็ได้ จริง ๆ ลีโอเป็นคนกันเอง อัธยาศัยดี เข้ากับคนอื่นได้ง่าย แต่ที่ลีโอหน้าบูดเป็นตูดลิงคงเพราะพึ่งได้เป็นหัวหน้าแผนกเลยเครียดคิ้วขมวดติดกันอย่างนี้"
"ลีโอเลิกเก๊กวางมาดได้แล้ว ฟ้าใสยืนเกร็งตัวสั่นหมดแล้ว"
"ชิ ใช่สิ ผมมันไม่ใช่ผู้หญิง ขาว สวย ตัวเล็ก น่ารัก คุณถึงได้ปฏิบัติกับผมแบบนี้"
เพี๊ยะ! สิงโตตีแขนลีโอเรียกสติ
"โอ๊ย! สิงโตทำไมต้องตีผมด้วย"
"ก็มันน่าตีไหม ลีโอคุณคิดบ้าอะไรอยู่ ฟ้าใสอยู่บ้านตรงข้ามผม ผมรู้จักตั้งแต่น้องยังเป็นทารก โตมาด้วยกันมาไม่ต่างจากพี่น้องแท้ ๆ ไม่ได้คิดอะไรแบบที่คุณคิดหรอก"
"สิงโตอย่าโกรธผมเลยนะ ฟ้าใสพี่ขอโทษที่พูดไม่ดี ในเมื่อเราเป็นน้องของสิงโต งั้นก็เรียกพี่ว่าพี่ลีโอก็ได้" ถึงแม้ลีโอจะยิ้มให้ฟ้าใส แต่ฟ้าใสก็รับรู้ด้วยสัญชาตญาณว่าลีโอยังไม่ค่อยจริงใจกับตนเท่าไหร่
"ไม่เป็นไรค่ะ ฟ้าใสไม่คิดมาก ว่าแต่จะให้เรียกพี่ได้เหรอคะ ก็ในเมื่อคุณลีโอเป็นหัวหน้า"
"ได้สิพี่ไม่ถือ"
"ได้ค่ะพี่ลีโอ แต่ว่าพี่ลีโอนี่หน้าคุ้น ๆ ใช่คนที่พี่สิงโตเคยบอกว่า..."
"ฟ้าใส หยุดพูดเดี๋ยวนี้ พี่หิวข้าวแล้วรีบไปกันเถอะเดี๋ยวพี่เลี้ยงข้าวเราเอง" สิงโตรีบเอามือปิดปากฟ้าใสทันที ทำให้ลีโอรู้สึกสงสัยว่าสิงโตเล่าเรื่องอะไรเกี่ยวกับตนให้ฟ้าใสฟัง
"โอเคค่ะ พี่สิงโตพี่ลีโอพวกเราไปกินข้าวกันเถอะ" ฟ้าใสรับรู้ได้ว่าทั้งสองคนต้องมีอะไรบางอย่างแน่นอน จึงพยายามรักษาระยะห่างระหว่างตนกับสิงโต
ทั้งสามนั่งรับประทานอาหารด้วยกัน โดยที่ลีโอนั่งข้างสิงโต ส่วนฟ้าใสนั่งข้างหน้าสิงโต
"พี่สิงโต ฟ้าใสลืมซื้อน้ำเดี๋ยวขอตัวไปซื้อน้ำก่อนนะคะ" ฟ้าใสรู้สึกถึงพลังงานบางอย่างที่แผ่มาจากลีโอ จึงทำตัวเจียมเนื้อเจียมตัว ไม่กล้าสบตาลีโอเท่าไหร่นัก
"ฟ้าใสนั่งอยู่นี่แหละ เดี๋ยวพี่ซื้อให้เองเอาน้ำอะไร"
"งั้นฟ้าใสเอานมชมพูนะคะ รบกวนด้วย"
พอสิงโตลุกจากโต๊ะพ้นสายตา ลีโอก็ไม่รอช้ารีบถามฟ้าใสทันที
"ฟ้าใสพี่ขอถามเราได้ไหม ว่าเราชอบสิงโตรึเปล่า"
"พี่หมายถึงเชิงชู้สาวเหรอ ไม่มีทาง พี่สิงโตเขาเหมือนพี่ชายหนูมากกว่า พี่เขาใจดีมาก ๆ เลยนะ"
"อ๋อ..อย่างนั้นก็ดี"
"พี่ลีโอถามทำไมเหรอคะ หรือว่าพี่ชอบพี่สิงโต"
"อืม..ก็ใช่ สิ่งที่พี่รู้สึกกับสิงโตมันมากกว่าคำว่าชอบไปแล้ว เรียกว่ารักเลยดีกว่า" ลีโอรู้สึกเขินนิด ๆ ที่ต้องเราเรื่องแบบนี้ให้ฟ้าใสฟัง
"ว้าว โรแมนติกมากเลย หนูเอาใจช่วยนะคะ แต่คงจะยากหน่อยเพราะตั้งแต่ที่จำความได้ พี่สิงโตเขาชอบแต่ผู้หญิงมาตลอด"
"แล้วสิงโตเคยมีแฟนไหม"
"ก็เท่าที่เห็นพี่สิงโตไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนมาที่บ้านนะคะ แม้กระทั่งเพื่อนผู้ชายยังไม่เคยพามาบ้าน แต่ไม่กี่วันก่อนแม่เล่าให้ฟังว่ามีผู้ชายออกมาจากบ้านพี่สิงโต สงสัยคงเป็นเพื่อนที่สนิทมาก ๆ มั้ง"
"อ๋อ นั่นพี่เองแหละ พอดีวันนั้นสิงโตไม่สบายพี่เลยไปหาที่บ้าน"
"ห๊ะ! พี่สิงโตไม่สบาย ทำไมแม่กับฟ้าใสไม่รู้เรื่องเลย พี่สิงโตนะพี่สิงโต ป่วยทีไรไม่เคยคิดจะขอความช่วยเหลือคนอื่นเลย ชอบเก็บไว้คนเดียว แบบนี้ต้องเอาไปฟ้องแม่"
"สิงโตเขาเป็นแบบนี้ตลอดเลยเหรอ"
"ปรกติก็ร่าเริง อัธยาศัยดี ไม่โลกส่วนตัวสูงแบบนี้ แต่พอพ่อกับแม่พี่สิงโตเสีย พี่สิงโตก็ชอบเก็บตัวเงียบ พูดน้อยลง แต่พอขึ้นมหาลัยพี่สิงโตกลับชอบเล่าเรื่องของพี่ลี...ข้าร้านนี้อร่อยจังเลย" ฟ้าใสลืมเสียสนิทว่าไม่ควรพูดเรื่องนี้ แต่ก็เผลอหลุดพูดออกมา จึงทำทีตักข่าวใส่ปากกลบเกลื่อน
"เรื่องของพี่เหรอ" ลีโอรู้สึกอยากรู้ว่าสิงโตพูดถึงตนว่าอย่างไร
"เปล่าไม่มีอะไรค่ะ"
"บอกพี่มาเถอะ พี่ให้หนึ่งพัน" ลีโอยื่นแบงก์พันให้ฟ้าใส ฟ้าใสมองไปทางสิงโตที่ต่อแถวซื้อน้ำให้ตนอยู่
"แต่ว่าหนูไม่ใช่คนขายพี่ ขายน้องนะคะ"
ลีโอยื่นแบงก์พันให้อีกหนึ่งใบรวมเป็นสองใบเท่ากับสองพันบาท
"แต่ว่า..." ฟ้าใสช่างใจ
"พี่ให้ตามนี้ ถ้าไม่อยากบอกพี่ พี่ก็จะเอาคืนให้หมด"ลีโอยื่นให้อีกหนึ่งพัน รวมเป็นสามพัน
"ค่ะ เดี๋ยวหนูจะเล่าให้ฟัง" ฟ้าใสรีบหยิบเงินจากมือลีโอทันที
"พอพี่สิงโตเข้ามหาลัย ช่วงวันหยุดตอนมากินข้าวร้านแม่ พี่สิงโตเขาชอบเล่าให้ฟังว่ามีเพื่อนรุ่นเดียวกันคนหนึ่ง อัธยาศัยดีมาก เข้ากับคนอื่นได้ง่าย ชอบมาชวนคุย ตอนแรกพี่สิงโตเขาก็เล่าเกี่ยวกับพี่ดีมากนะ แต่หลัง ๆ พี่สิงโตเวลาเล่าเรื่องพี่เขาก็มักจะเล่าว่าเขาแพ้พี่อีกแล้ว ต้องพยายามให้มากกว่านี้แล้วสิ จะได้ชนะหมอนั่นบ้าง เวลาพูดถึงพี่ลีโอพี่สิงโตก็มักจะเผลอยิ้มออกมาด้วย หนูคิดว่าพี่ลีโอน่าจะทำให้พี่สิงโตรู้สึกมีเป้าหมายในการใช้ชีวิตต่อ คือการต้องชนะพี่ในสักวัน"
"แล้วฟ้าใสรู้ได้ยังไง ว่าพี่คือไอ้หมอนั่นของสิงโต"
"ก็บ้านฟ้าใสเป็นร้านอาหารตามสั่ง บางทีฟ้าใสเอากับข้าวไปส่งให้พี่สิงโตถึงในห้องเพราะพี่เขาอยู่ตัวคนเดียว ทำอะไรด้วยตัวคนเดียว บางทีเขาก็เหนื่อย ๆ ไม่อยากมารับอาหารด้วยตัวเอง เวลาฟ้าใสเข้าไปในห้องพี่สิงโต ฟ้าใสจะว่าเห็นในทุกรูปถ่ายของพี่สิงโต จะมีพี่ลีโออยู่ในรูปตลอดช่วงเรียนมหาลัย โดยเฉพาะรูปที่มีการแข่งขันพี่มักจะยืนตำแหน่งที่หนึ่งข้างพี่สิงโตที่เป็นที่สองเสมอ ฟ้าใสก็เลยถามพี่สิงโตว่าคนที่พี่สิงโตเล่าให้ฟังบ่อย ๆ คือพี่ในรูปใช่ไหม พี่สิงโตก็ตอบว่าใช่"
ลีโอได้ฟังก็รู้สึกดีไม่น้อย ถึงแม้สิงโตมักจะทำตัวไม่ชอบหน้าตนตั้งแต่เรียนมหาลัย แต่ก็เล่าถึงตนในด้านที่ดีไม่จงเกลียดจงชังอย่างที่ลีโอเคยคิดไว้ อีกทั้งยังได้รู้ว่าตนเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ชีวิตสิงโตมีความหมาย
"ขอบใจฟ้าใสมากนะที่เล่าให้พี่ฟัง"
"ไม่เป็นไรค่ะ พี่สิงโตเดินมาแล้ว" ฟ้าใสทำทีตักข้าวใส่ปาก
"ฟ้าใสน้ำที่สั่งได้แล้ว ค่อย ๆ เคี้ยวเดี๋ยวติดคอ นี่น้ำของเราพี่เลี้ยง" สิงโตยื่นน้ำให้ฟ้าใส
"ขอบคุณค่ะ พี่สิงโต" ฟ้าใสรับน้ำมาแล้วยกมือไหว้สิงโตทันที
"ฟ้าใสกับข้าวถูกปากไหม อร่อยสู้สีกับฝีมือแม่เรารึเปล่า"
"ก็อร่อยดีค่ะ"
"ลีโอเขี่ยข้าวอยู่นั่นแหละ หรือว่าคุณมัวแต่จีบฟ้าใสอยู่ใช่ไหม" สิงโตนั่งลงข้างลีโอที่เขี่ยข้าวไปมายิ้มน้อยยิ้มใหญ่
"เปล่าสักหน่อย ผมแค่รู้สึกไม่อยากอาหาร อยากอย่างอื่นมากกว่า" ลีโอยิ้มหวานมองสิงโตด้วยสายหยาดเยิ้ม
เพี๊ยะ! เสียงสิงโตตีแขนลีโอ
"โอ๊ย! ผมเจ็บนะเหมือนไหล่จะหลุดเลย"
"ผมตีคุณลีโอเบาจะตายอย่าสำออย คุณก็รู้อยู่แก่ใจทำไมผมต้องตีคุณ คุณนี้ชอบพูดจาสองแง่สองง่ามให้คนเข้าใจผิดตลอดเลย และก็เมื่อกี้คุณก็พูดต่อหน้าฟ้าใส" โต๊ะที่อยู่ใกล้ได้ยินเสียงสิงโตตีแขนลีโอก็หันมามองอย่างตกใจ ที่สิงโตตีหลานประธานใหญ่
"พี่สิงโตทำไมเขามองโต๊ะเราแบบนั้นล่ะ" ฟ้าใสมองไปรอบ ๆ ก็พบว่าทุกสายตาจ้องมาที่โต๊ะทั้งสามนั่งอยู่
"เอิ่ม พี่ลืมบอกไปลีโอเป็นหลานประธานใหญ่ สงสัยที่เขามองกันคงเพราะพี่ตีลีโอมั้ง
"ห๊ะ! พี่ลีโอเป็นหลานประธานใหญ่ งั้นก็รวยมากนะสิ ไม่เห็นพี่บอกฟ้าใสว่ามีเพื่อนรวยขนาดนี้เลย" ฟ้าใสมองหน้าลีโออย่างตกใจ
"ก็ไม่ใช่เพื่อนสักหน่อยแค่เรียนที่มหาลัยเดียวกันมา แล้วก็บังเอิญได้ทำงานที่เดียวกัน แผนกเดียวกันเท่านั้นเอง"
"บังเอิญจังเลยนะคะ หรือว่านี่จะคือพรหมลิขิตของพวกพี่สองคน" ฟ้าใสช่วยพูดให้สิงโตเสียอาการ
"พรมเช็ดเท้านะสิรีบกินเลย เดี๋ยวหมดเวลาพัก" สิงโตก้มหน้าก้มตาตักข้าวกิน ลีโอเห็นท่าทางเสียอาการของสิงโตก็ยิ้มอย่างชอบใจ
"ถ้าฟ้าใสเรียนจบแล้วอยากทำงานที่นี่ พี่คุยให้ได้นะ"
"จริงเหรอคะ ขอบคุณล่วงหน้าเลยค่ะ"
"ลีโอพวกผมรู้แล้วว่าคุณเป็นหลานประธาน ก็อย่าใช้ตำแหน่งในทางมิชอบ แค่คุณได้เป็นหัวหน้าแผนก เขาก็ลือกันไปทั่วว่าคุณใช้เส้นแล้ว ทั้งที่คุณก็เข้ามาทำงานโดยใช้นามสกุลแม่ตัวเองจากตำแหน่งเล็ก ๆ เหมือนพนักงานทั่วไป และก็ไม่เคยอ้างใช้สิทธิการเป็นหลานเลยสักครั้ง ถ้าคุณไม่ได้เป็นหัวหน้าแผนกเรื่องก็คงไม่แดง ทั้งที่คุณก็มาเช้ากลับดึก ตั้งใจทำงานสมควรได้รับตำแหน่งแล้วไหม" สิงโตพูดเสร็จก็หันไปมองลีโอที่ยิ้มจนแก้มปริ
"เลิกยิ้มได้แล้ว รีบกินข้าวก่อนจะหมดเวลา งานช่วงบ่ายยิ่งเยอะ ๆ อยู่"
ในวันนี้อย่างน้อยลีโอก็ได้รู้แล้วว่าสิงโตถึงจะไม่ชอบตนมากแค่ไหนแต่ก็ไม่ได้เกลียดตนมากขนาดนั้น และยังเข้าข้างตนอีกด้วย ทำให้บ่ายวันนี้ลีโอตั้งใจทำงานอย่างอารมณ์ดี