"ผมเกลียดคุณลีโอผมจะลาออก" สิงโตไม่ว่าจะทำอะไรก็มักจะแพ้ลีโอเสมอ" สิงโตผมไม่ยอมให้คุณลาออกเด็ดขาด คุณจะต้องอยู่กับผมไปตลอดชีวิต" ลีโอไม่เคยคิดอยากแข่งอะไรกับสิงโตเลย เพราะเขาแอบรักสิงโตข้างเดียวมาตลอด
ชาย-ชาย,รัก,ไทย,เรื่องสั้น,20+,18+,pwp,nfsw,nc,ลูกน้อง,เจ้านาย,ออฟฟิศ,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
"ผมเกลียดคุณลีโอผมจะลาออก" สิงโตไม่ว่าจะทำอะไรก็มักจะแพ้ลีโอเสมอ" สิงโตผมไม่ยอมให้คุณลาออกเด็ดขาด คุณจะต้องอยู่กับผมไปตลอดชีวิต" ลีโอไม่เคยคิดอยากแข่งอะไรกับสิงโตเลย เพราะเขาแอบรักสิงโตข้างเดียวมาตลอด
ผู้แต่ง
ลูกไก่สามตัว
เรื่องย่อ
คำเตือนก่อนอ่าน เรื่องนี้มีการอธิบายฉากมีเพศสัมพันธ์ มีการพยายามข่มขืน และมีการข่มขู่ให้ทำตาม ไม่เหมาะกับผู้ที่มีอายุต่ำกว่า18ปี
(รูปจะมาตอนไรท์มีตังค์จ้างวาดนะ)
ลีโอ (พระเอก)
รูปร่าง : ผิวขาว เนียน สมเป็นหลานท่านประธาน มีกล้ามนิดหน่อยเพื่อดึงดูดให้สิงโตสนใจ สูง 189 เซนติเมตร
นิสัย : ชอบยิ้ม มนุษยสัมพันธ์ดี ชอบแกล้งสิงโต หวงสิงโตหนักมากไม่ว่าจะกับผู้ชายหรือผู้หญิง (เวลามีเซ็กซ์กับสิงโต ชอบเผลอกระแทกแรงๆ คุมตัวเองไม่อยู่)
สิ่งที่ชอบ : สิงโต (ยิ่งสิงโตอ้อนยิ่งชอบมาก อยากให้สิงโตยิ้มให้บ่อยๆ)
สิ่งที่ไม่ชอบ : ตอนที่ไม่เห็นหน้าสิงโต ตอนที่สิงโตไม่อยู่ใกล้ๆ ตอนที่สิงโตไปชอบคนอื่น
(รูปจะมาตอนไรท์มีตังค์จ้างวาดนะ)
สิงโต (นายเอก)
รูปร่าง : ผิวขาวเหลือง รูปร่างสมส่วน สูง 175 เซนติเมตร
นิสัย : เป็นคนไม่ชอบยอมแพ้ ถึงแม้จะแพ้ให้ลีโอตลอดแต่ก็พยายามพัฒนาตนเอง เพื่อหวังว่าจะชนะลีโอในสักวัน เป็นคนขี้รำคาญไม่ชอบให้ใครมาเกาะแกะตนเอง จึงมักพูดผลักไสลีโอทุกครั้ง เป็นคนขี้สงสารแพ้น้ำตาไม่ชอบให้ใครทำหน้าเศร้า
สิ่งที่ชอบ : ของกินอร่อย เพลงโปรด สาวผิวขาวตัวเล็กน่ารักขี้อ้อน
สิ่งที่ไม่ชอบ : ลีโอ เป็นฝ่ายถูกกด (แต่หลัง ๆ เริ่มติดใจ)
เรื่องย่อ
สิงโตรู้สึกน้อยใจในความพยายามของตัวเองที่แพ้ลีโอครั้งแล้วครั้งเล่า ล่าสุดก็แพ้ให้กับลีโออีกครั้งเรื่องการเลื่อนตำแหน่งเป็นหัวหน้าแผนก วันงานกินเลี้ยงยินดีที่ลีโอได้เป็นหัวหน้าแผนก สิงโตที่รู้สึกน้อยใจจึงได้ดื่มแอลกอฮอล์จนเมาขาดสติ
"ผมเกลียดคุณลีโอผมจะลาออก"
"สิงโตผมไม่ยอมให้คุณลาออกเด็ดขาด คุณจะต้องอยู่กับผมไปตลอดชีวิต"
การพลาดไปมีเซ็กส์กับคนที่ไม่ชอบแค่เพียงครั้งเดียว ทำให้ชีวิตของสิงโตต้องอยู่ในกำมือของลีโอหัวหน้าแผนก
"งั้นเอาแบบนี้ สิงโตช่วยลองคบเป็นแฟนผมสามเดือน แล้วผมจะลบคลิปกับรูปคุณทั้งหมดทิ้ง และหลังจากนี้ผมจะไม่ยุ่งกับคุณในทางชู้สาวอีก ถึงคุณจะอยากลาออกผมก็ไม่ห้ามตกลงไหม"
"งั้นเอาแบบนั้นก็ได้ ผมมีทางเลือกรึไงบางทีคุณได้ลองคบกับผม มันอาจจะทำให้คุณผิดหวังจนถอดใจเองไม่ต้องรอถึงสามเดือนก็ได้"
"หรือไม่สิงโตก็อาจจะตกหลุมรักผมเพราะความใกล้ชิดแบบแฟนก็ได้"
"งั้นก็ลองดูแค่สามเดือนเอง"
สิงโตยอมตกลงทำตามสัญญาที่ลีโอเสนอมา สามเดือนที่ชายแท้อย่างลีโอต้องมาเป็นแฟนกับลีโอผู้คลั่งรัก น้ำหยดลงหินทุกวันหินยังกร่อนแต่หัวใจของสิงโตไม่ใช่หิน โดนลีโอหยอดทุกวันสิงโตก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ
"นี่เรากำลังเป็นอะไรไปเนี่ย"
สิงโตที่เพลียหนักมากกว่าจะได้นอนก็ตีหนึ่งเกือบตีสอง ทำให้วันนี้ตื่นสายกว่าปรกติ พอตื่นสิงโตรู้สึกปวดเมื่อยเนื้อตัวเป็นอย่างมาก รู้สึกเจ็บระบมไปทั้งตัวโดยเฉพาะหลัง
"โอ๊ย! ปวดไปหมดเลย" สิงโตบ่นกับตัวเองทั้งที่ยังไม่ลืมตา พอลืมสิงโตลืมตาขึ้นก็ต้องตกใจภาพตัวเองบนเพดาน
"เรื่องเมื่อคืน คือเรื่องจริงสินะ อะไรมันดลใจให้เราไปทำสัญญากับลีโอแบบนั้น ถ้าหนีตอนนี้ไปอยู่ต่างประเทศกับป้าทันไหมเนี่ย"
"จะหนีไปไหนเหรอจ๊ะที่รัก ได้ยินแว่ว ๆ ว่าจะหนี แค่คืนเดียวก็คิดจะผิดสัญญาแล้วเหรอ" จู่ ๆ ลีโอก็เปิดประตูห้องเข้ามา ทำให้สิงโตตกใจ
"ใครจะหนีไม่มี" สิงโตพูดเสียงสูง
"ไม่ใช่ว่าสิงโตได้ผมแล้วจะคิดหนีไม่อยากรับผิดชอบเหรอ ผมจะฟ้องกรมแรงงาน"
"เกี่ยวอะไรกับกรมแรงงาน"
"ก็สิงโตใช้แรงกายผมสร้างความสุขให้คุณ แล้วคุณก็จะทิ้งผมไปไง" ลีโอแสร้งทำหน้าตาเศร้าสร้อยเสียใจ
"เฮ้อ อันที่จริงผมแค่ตกใจภาพตัวเองบนเพดาน ผมขอร้องนะถ้าจะให้ผมนอนห้องนี้กับคุณทุกคืน เวลานอนก็ต้องเห็นรูปตัวเองทำหน้าแบบนั้นผมรู้สึกแปลก ๆ "
"ได้สิแฟนตัวเองขอร้องทั้งที งั้นเดี๋ยวผมเอาออกให้แล้ว แล้วเอารูปผมไปติดแทนเวลาลืมตาขึ้นมา คุณจะได้เห็นรูปปมเป็นคนแรก"
"ลีโอไม่ต้องก็ได้มั้ง ยังไงผมก็เจอหน้าคุณแทบจะยี่สิบสี่ชั่วโมงอยู่แล้ว ขอเป็นเพดานเปล่า ๆ หรือไม่ก็รูปดาว รูปท้องฟ้าแทนได้ไหม"
"ได้สิ ผมแค่พูดเล่น เดี๋ยวพอพวกเรากินข้าวเสร็จพวกเราค่อยมาช่วยกันเอาออก" ลีโอยิ้มสิงโตด้วยท่าทีที่สดใส แม้ว่าตนพึ่งจะได้แต่ก็รีบตื่นแต่เช้ามาเตรียมอาหารให้สิงโต
"ขอบใจมากนะที่เช็ดตัวให้ และก็เปลี่ยนชุดให้ แล้วก็...เอา...ไอนั่นออกให้ด้วย" สิงโตพูดในขณะที่ก้มหน้าไม่กล้าสบตาลีโอเพราะรู้สึกเขินอาย
"ไอนั่นคืออะไรเหรอ" ลีโอแสร้งทำหน้าไม่รู้เรื่องราว
"ลีโอผมรู้ว่าคุณรู้ความหมาย ไม่ต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้เลยนะ"
"สิงโตไม่ต้องขอบใจผมหรอก ก็ผมเป็นแฟนคุณนี่นาเรื่องแค่นี่เอง ผมทำให้ได้ตลอดแหละ อีกอย่างผมก็บอกแล้วว่าผมจะทำความสะอาดรูก้นให้คุณเอง ก็ผมเป็นคนปล่อยน้ำเชื้อไว้จนเต็มนี่นา ที่นี่คุณไม่ต้องเป็นห่วงแล้วว่าผมปล่อยข้างในคุณ คุณจะความสะอาดยาก งั้นหลังจากนี้ผมขออนุญาตแตกในคุณทุกครั้งได้ไหม"
"ก็ได้ ถ้าคุณทำแบบนี้ให้ผมตลอดผมก็ไม่ว่าอะไร ว่าแต่คุณมียาแก้ปวดไหม ผมรู้สึกปวดไปทั้งตัวเลย"
"ผมเตรียมไว้ให้คุณแล้ว และก็มีอาหารเช้าง่าย ๆ พวก ขนมปังปิ้ง ไข่ดาว ไส้กรอก คุณจะทานที่ห้องนี้หรือให้ผมอุ้มคุณไปที่โต๊ะทานอาหาร"
"ไม่ต้องทั้งสองอย่างนั้นแหละ เดี๋ยวผมลุกไปเอง โอ๊ย!" สิงโตที่พยายามลุกด้วยตัวเองรู้สึกเจ็บหลังเป็นอย่างมาก
"ลุกก็จะไม่ไหวอยู่แล้ว อย่าดื้อสิสิงโตถ้าคุณไม่อยากกินทีห้องเดี๋ยวผมอุ้มไปเอง" ลีโออุ้มสิงโตในท่าเจ้าหญิงไปที่โต๊ะทานอาหาร
"ลีโอคุณแค่พยุงผมก็พอ ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้ ผมใจหายใจคว่ำหมด ตัวผมก็ไม่ได้เล็กเดี๋ยวก็พากันล้มทั้งคู่หรอก"
"เรื่องแค่นี้เอง ผมเป็นแฟนคุณผมทำให้ได้อยู่แล้ว และก็ผมออกกำลังกายทุกวันแข็งแรงจะตาย คุณก็เห็นหุ่นผมภายใต้ชุดนอนคู่รักนี้แล้วนี่นา"
"แหวะ! เดี๋ยวนะชุดนอนคู่รัก"
"ใช่ชุดนอนคู่รัก ผมซื้อเก็บมาไว้นานหลายปีแล้ว ได้ใส่คู่กับคุณจริง ๆ สักที"
สิงโตมองชุดที่ตัวเองสวมและมองไปที่ชุดนอนที่ลีโอสวมเป็นลายเดียวกันต่างกันแค่ของลีโอเป็นชุดนอนแขนสั้นกางเกงขายาว ส่วนของตนนั้นเสื้อแขนยาวแต่กางเกงขาสั้น
"ลีโอคุณนี่มันจริง ๆ ถ้าชอบผมมานานขนาดนั้นแล้วทำไม่จีบผมเลยตรง ๆ ไม่แน่ผมอาจจะตกหลุมรักคุณตั้งนานแล้วก็ได้"
"สิงโตผมจีบคุณตั้งแต่ตอนเรียนมหาลัย จนเราทำงานที่เดียวกัน ทุกรอบตัวเราสองคนรู้หมด เพื่อน ๆ พี่ ๆ ที่คณะรู้ทุกคน ทุกคนที่แผนกก็รู้กันหมด พวกเขาดูผมออกว่าผมชอบคุณขนาดไหน มีแต่คุณนั่นแหละที่ไม่เคยรู้"
"จริงดิ ทำไมผมไม่รู้เลย"
"ผมก็อยากรู้เหมือนกัน งั้นคุณก็กินอาหารไปด้วยและก็ฟังสิ่งที่ผมพูดไปด้วย เพราะกว่าคุณจะฟังผมจบก็เย็นพอดีและก็คุณจะได้รีบกินยาด้วย ผมไม่อยากให้คุณต้องทนปวดนาน ๆ" ลีโอนั่งฝั่งตรงข้ามสิงโต
"อืมก็ได้" สิงโตเองก็รู้สึกหิวมากเช่นกัน
"สิงโตคุณจำได้ไหมตอนปีหนึ่งเทอมแรกหลังจากที่ได้เจอคุณอีกครั้ง ผมก็เข้าไปทักทายตีสนิทคุณ ซื้อน้ำซื้อขนมไปให้คุณบ่อย ๆ แต่คุณก็แค่ยิ้มปลอม ๆ ให้ และก็รับของกินเอาไว้ และก็ไปให้คนอื่นต่อผมเสียใจมากนะ"
"ก็คุณซื้อแต่ชานมกับช็อกโกแลตให้ทุกวัน เป็นใคร ใครก็ต้องเบื่อ อีกอย่างผมก็นึกว่าคุณแค่เป็นคุณหนูต้องการซื้อเพื่อนไว้เป็นคนรับใช้ ผมก็เลยแค่ยิ้มแล้วรับไว้ ส่วนเรื่องที่ผมเอาไปให้คนอื่นต่อ วันนั้นเพื่อนคนนั้นน้ำตาลตกผมเลยยื่นให้เขากินก่อน คุณรู้ไหมคุณทำให้ผมเอียนชานมไข่มุกกับช็อกโกแลตไปพักใหญ่เลยนะ"
"ผมไม่รู้นี่นา ก็ผมเห็นสิงโตโพสต์ลงแอพสีฟ้าว่าของโปรดค ผมเลยอยากซื้อให้คุณกินทุกวัน ผมขอโทษ"
"ช่างมันเถอะ คุณหวังดีนี่นา แต่ผมต่างหากที่ต้องขอโทษที่เข้าใจเจตนาคุณผิด"
"และก็ตลอดสี่ปี ผมตั้งใจลงทะเบียนเรียนวิชาเหมือนกันกับคุณตลอดสี่ปี คุณไม่สังเกตเหรอว่าทำไมผมนั่งข้างคุณทุกคาบ เพื่อนทุกคนรู้หมดว่าผมชอบคุณเลยที่นั่งข้างคุณไว้ให้ผมเสมอ"
"หึ ไม่ใช่ว่าไม่สังเกตก็เราเรียนคณะเดียวกันสาขาเดียวกัน บังเอิญลงตรงกันก็เกิดขึ้นได้ และผมก็แค่ตั้งใจเรียนไม่ค่อยสนอยู่แล้วว่าต้องนั่งข้างใคร ว่าแต่คุณรู้ได้ไงว่าแต่ละเทอมผมลงเรียนอะไรบ้าง" สิงโตเริ่มรู้สึกสงสัย
"ถ้าผมพูดแล้วอย่าโกรธคนคนนั้นนะ"
"ไม่โกรธหรอก คงเป็นเพื่อนผมสินะ มีคนรู้แค่ไม่กี่คนตอนผมลงทะเบียน"
"ใช่ เสือคนที่เป็นรูมเมทของคุณ ผมแค่ขอให้เขาบอกว่าแต่เทอมคุณลงเรียนอะไรบ้าง"
"ไอเสือนะไอเสือ สงสัยเราคงต้องได้เจอกันเร็ว ๆ นี่แหละ"
"ไหนว่าสิงโตจะไม่โกรธเสือเขาไง"
"ก็ไม่ได้โกรธหรอกแค่โมโห และก็อย่าบอกนะเวลาผมลงแข่งหรือประกวดอะไร ไอเสือมันรายงานคุณด้วยทั้งหมด คุณเลยตามไปลงแข่งและก็ประกวดกับผม"
"ก็ใช่แต่ผมไม่ได้ตั้งจะเป็นที่หนึ่งนะ ผมแค่อยากทำอะไรร่วมกับคุณ และก็อยากถ่ายรูปกับคุณด้วย แต่ว่าพอผมได้ทำอะไรก็มักจะเต็มที่ตลอดเลยชนะคุณอยู่เรื่อยเลย ผมขอโทษนะ"
"อ๋อเรื่องทั้งหมดมันเป็นอย่างนี้นี่เอง ลีโอในฐานะที่ตอนนี้เราเป็นแฟนกัน อันที่จริงผมก็ไม่ได้โกรธหรือโมโหที่คุณชนะผมทุกครั้งหรอกนะ แต่ที่ผมโกรธและเกลียดคุณก็เพราะว่าคุณเอาแต่พูดว่า ผมไม่ได้อยากชนะคุณเลย มันเหมือนคุณกำลังเยาะเย้ยผมว่าเหมือนผมไม่ควรที่จะลงแข่ง ผมเลยโกรธคุณทุกครั้ง"
"ผมขอโทษ ผมแค่กลัวคุณโกรธก็เลยพูดแบบนั้นคุณก็เลยยิ่งโกรธผม"
"ไม่เป็นไรหรอกเรื่องมันผ่านมาแล้ว และก็การที่คุณชนะผมทุกครั้ง มันก็ยิ่งกระตุ้นให้ผมมีความพยายามมากกว่าเดิมเพื่ออยากชนะคุณด้วย มันก็สนุกดีนะตอนนั้น"
"และก็เรื่องผู้หญิงที่คุณชอบ ผมก็ได้ตั้งใจจะทำให้เขาเลิกชอบคุณนะ"
"อันนั้นผมเข้าใจแล้ว ถึงไม่มีคุณเธอก็ไม่เลือกผมอยู่ดี"
"ตลอดช่วงเรียนมหาลัย ผมพยายามพูดคุยซื้อนั้นซื้อนี่ให้คุณ พูดหยอกคุณทุกวัน คุณเอาแต่หน้าบึ้งใส่ผม ไม่ก็ตอบไปที ทำผมน้อยใจอยู่หลายครั้งเลยนะ"
"ก็คุณชอบพูดจาแปลก ๆ มุกเสี่ยวเหมือนจีบสาว ผมก็นึกว่าคุณแค่อวดคำพูดเพื่อจีบสาวนี่นา และก็ของคุณที่คุณซื้อให้ผม ผมก็ยังเก็บไว้อยู่ทุกชิ้นไม่กล้าทิ้งเสียดาย นึกว่าคุณซื้อมาเยาะเย้ยดูถูกผมซะอีกที่ผมจนกว่าคุณ ที่ผมแพ้คุณ และก็วันวาเลนไทน์ที่คุณซื้อดอกไม้ให้ผม ผมก็นึกว่าคุณเยาะเย้ยที่ผมไม่มีสาว ๆ ที่ไหนมาซื้อดอกไม้มาให้"
"ฮาฮ่า สิงโตคุณนี่ก็เข้าใจผมผิดไปเยอะมากเหมือนกันนะ ถ้าผมมอมเหล้าปล้ำคุณตั้งแต่ตอนนั้น แล้วจับเข่าคุยกัน คุณก็คงไม่เข้าใจผิดขนาดนี้"
"ก็ไม่มีใครเคยทำกับผมแบบนี้นี่นา อีกอย่างใครจะไปคิดว่าตัวเองจะมีผู้ชายมาชอบและก็พยายามเพื่อเราขนาดนี้ คุณอย่าหัวเราะผมสิ ผมก็อายนะ"
"ผมไม่หัวเราะแล้ว และก็ตอนทำงานผมก็ชวนคุณกินข้าวเที่ยงด้วยกันทุกวัน มาแต่เช้าเพื่อมารอเจอคุณคนแรก เลิกงานเวลาเดียวกันกับคุณ ชงกาแฟเผื่อคุณทุกเช้า ไม่มีเพื่อนร่วมงานที่ไหนเขาทำแบบนี้กันหรอก อีกอย่าง...ช่างมันเถอะ คุณก็คงเข้าใจความหมายหลาย ๆ อย่างที่ผมทำให้คุณแล้วนะ"
"อืม เข้าใจแล้ว ผมผิดเองแหละที่บื้อเกินไป คุณจีบผมมาเจ็ดปี แต่เข้าใจคุณผิดอยู่เรื่อยเลย ขอโทษนะ"
"ไม่เป็นไร ตอนนี้เราเข้าใจกันแล้วนี่นา ที่นี่คุณรู้สึกหวั่นไหวกับผมบ้างรึยัง" ลีโอหยิบทิชชูเช็ดคราบซอสที่เลอะปากสิงโต
"เจ็ดปีที่ผ่านมาผมไม่นับมันหรอก คุณต้องเริ่มนับหนึ่งใหม่"
"ได้สิแปดปีผมก็รอมาแล้ว กับอีแค่สามเดือนผมจะทำให้คุณหวั่นไหวให้ได้เลยคอยดู"
สิงโตพอได้เคลียร์ความเข้าใจผิดต่าง ๆ ที่มีต่อลีโอ เขาก็เริ่มรู้สึกแปลก ๆ หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
(ทั้งที่พึ่งตื่นใส่แค่ชุดนอนแท้ ๆ ทำไมวันนี้ลีโอดูดีจัง นี่เราเป็นอะไรไปแล้ว จะมาหวั่นไหวอะไรตอนนี้)
สิงโตรีบก้มหน้าตั้งใจกินโดยไม่สนสายตาลีโอที่ยิ้มและมองมาทางตน สักพักสิงโตกินอาหารและรับประทานยาเรียบร้อย จึงอาสาเก็บจานไปล้างเอง
"สิงโตคุณไม่ต้องทำก็ได้ เดี๋ยวผมล้างเอง"
"ไม่ได้ ผมมาอาศัยอยู่กับคุณจะให้มาแค่กินกับนอนได้ยังไง"
"งั้นตามใจคุณแล้วกัน แต่ว่าเมื่อคืนคุณสัญญาอะไรไว้คงไม่ลืมใช่ไหม" ลีโอพูดพร้อมกับเอามือล้วงเข้าไปในกางเกงสิงโตแล้วก็บีบคลึงก้น
"เดี๋ยวนะลีโอ คุณจะทำแต่เช้าเลยเหรอ"
"นี่มันก็สายแล้วนะ คุณยังไม่มอนิ่งคิสและบอกรักผมเลย อีกอย่างเมื่อคืนคุณก็ไม่ได้ทำ"
(ตกใจหมดนึกว่าจะให้มีเซ็กส์แต่เช้า) สิงโตรู้สึกอายที่คิดเลยเถิด สิงโตรีบล้างฟองที่จานและล้างมือตัวเอง แล้วหันหน้ามาหอมแก้มลีโอ
"ผมรักคุณ ลีโอ" สิงโตรู้สึกเขินและอายหนักมากจนหน้าแดง หูแดงยิ่งกว่าลูกมะเขือเทศ
"ผมก็รักคุณ สิงโต" ลีโอกำลังจะเอาปากประกบปากสิงโต แต่สิงโตดันถอยหนี
"อย่าพึ่งจูบปากได้ไหม ผมยังไม่แปรงฟัน"
"ฮาฮ่า ผมก็ตกใจหมดเลย ผมก็นึกว่าสิงโตกลัวการจูบไปแล้ว"
"ทำไมเดี๋ยวนี้คุณหัวเราะผมบ่อยจัง ผมก็แค่ไม่มั่นใจตัวเอง"
"โถ ผมขอโทษ" ลีโอเข้าไปกอดสิงโตที่กำลังน้อยใจตน จากนั้นลีโอก็ล้วงมือเข้าไปในกางเกงอีกครั้ง แล้วขยำก้นทั้งสองข้าง จากนั้นเอานิ้วลูบปากทางรูสวาทของสิงโต
"อื้อส์ ลีโอคุณอยากมีเซ็กส์กับผมอีกแล้วเหรอ"
"ใช่ ผมขอทำนะ เมื่อคืนผมอดทนมาก ๆ เลยที่ไม่ลักหลับคุณ"
"นี่ผมควรดีใจใช่ไหม"
"ผมว่าตอนนี้รูก้นคุณน่าจะยังกว้างอยู่ เราไม่ต้องเสียเวลาเตรียมข้างหลังคุณ และก็คุณเองก็อยากทำมันอีกใช่ไหมรูก้นคุณมันบอก ขมิบใส่นิ้วมือผมยกใหญ่เชียว"
"ก็ได้ จะทำก็รีบทำเถอะตอนบ่ายต้องไปขนของผมที่บ้านอีก"