บนตึกสูงเสียดฟ้าแห่งตึก BB ความรักได้ผลิบานระหว่างหญิงสาวลึกลับที่ใช้ชีวิตผ่านโดรน และชายหนุ่มผู้พิการที่โชคชะตาเล่นตลกให้ขาสูญเสียความสามารถไป เมื่อเหตุการณ์ลักพาตัวนำพาให้ทั้งคู่ได้พบกัน ความช่วยเหลือเล็กๆ น้อยๆ กลายเป็นจุดเริ่มต้นของสายใยที่ค่อยๆ ผูกพันแน่นแฟ้นขึ้น ท่ามกลางบรรยากาศอันแสนโรแมนติกของท้องฟ้าที่ทอดตัวอยู่เบื้องล่าง

รักบนท้องฟ้า ของตึกBB - ตอนที่2 ตอบแทน นักบินโดรน โดย เอลฟ์สีดำ @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ตลก,ชาย-หญิง,ไทย,เรื่องสั้น,นางเอกสวยมาก,พระเอกอบอุ่น,พระเอกหล่อ,พระเอกรวย,พระเอกธงเขียว,นางเอกน่าสงสาร,นางเอกเก่ง,โดรน,ยุคปัจจุบัน,เบาสมอง,อ่านเพลิน,ไม่ดราม่า,สนุกเฮฮา,นิยายรัก,นิยายสั้น,นิยายตลก,นิยายรักชายหญิง,ชีวิตประจำวัน,รักโรแมนติก,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

รักบนท้องฟ้า ของตึกBB

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

รัก,ตลก,ชาย-หญิง,ไทย,เรื่องสั้น

แท็คที่เกี่ยวข้อง

นางเอกสวยมาก,พระเอกอบอุ่น,พระเอกหล่อ,พระเอกรวย,พระเอกธงเขียว,นางเอกน่าสงสาร,นางเอกเก่ง,โดรน,ยุคปัจจุบัน,เบาสมอง,อ่านเพลิน,ไม่ดราม่า,สนุกเฮฮา,นิยายรัก,นิยายสั้น,นิยายตลก,นิยายรักชายหญิง,ชีวิตประจำวัน,รักโรแมนติก,รักวัยรุ่น

รายละเอียด

บนตึกสูงเสียดฟ้าแห่งตึก BB ความรักได้ผลิบานระหว่างหญิงสาวลึกลับที่ใช้ชีวิตผ่านโดรน และชายหนุ่มผู้พิการที่โชคชะตาเล่นตลกให้ขาสูญเสียความสามารถไป เมื่อเหตุการณ์ลักพาตัวนำพาให้ทั้งคู่ได้พบกัน ความช่วยเหลือเล็กๆ น้อยๆ กลายเป็นจุดเริ่มต้นของสายใยที่ค่อยๆ ผูกพันแน่นแฟ้นขึ้น ท่ามกลางบรรยากาศอันแสนโรแมนติกของท้องฟ้าที่ทอดตัวอยู่เบื้องล่าง

ผู้แต่ง

เอลฟ์สีดำ

เรื่องย่อ

บนตึกสูงเสียดฟ้าแห่งตึก BB ความรักได้ผลิบานระหว่างหญิงสาวลึกลับที่ใช้ชีวิตผ่านโดรน และชายหนุ่มผู้พิการที่โชคชะตาเล่นตลกให้ขาสูญเสียความสามารถไป เมื่อเหตุการณ์ลักพาตัวนำพาให้ทั้งคู่ได้พบกัน ความช่วยเหลือเล็กๆ น้อยๆ กลายเป็นจุดเริ่มต้นของสายใยที่ค่อยๆ ผูกพันแน่นแฟ้นขึ้น ท่ามกลางบรรยากาศอันแสนโรแมนติกของท้องฟ้าที่ทอดตัวอยู่เบื้องล่าง






เชิญชวนให้เข้ามาอ่านนิยายเรื่อง "รักบนท้องฟ้าของตึก BB"



นิยายเรื่องนี้ได้แรงบันดาลใจมาจากคลิปวิดีโอที่นักเขียนได้เห็นบนอินเทอร์เน็ต ซึ่งเป็นคลิปที่แสดงให้เห็นผู้คนกำลังบินโดรนอยู่ที่ตึกแห่งหนึ่ง ในคลิปนั้นยังมีเด็กคนหนึ่งอยู่ด้วย และมีผู้คนอีกหลากหลายที่ปรากฏตัวในคลิป



จากคลิปวิดีโอนี้ นักเขียนได้นำตัวละครเหล่านั้นมาสร้างสรรค์เป็นนิยายเรื่องนี้ขึ้นมา แต่พระเอกของเรื่องไม่มีในคลิปนั้น เป็นเพียงการสร้างตัวตนขึ้นมาให้เกิดนิยายเรื่องนี้ตามความคิดสร้างสรรค์ของนักเขียน



นิยายเรื่องนี้มีภาค 2 ด้วยนะคะ แต่ทางนักเขียนขอให้ภาคแรกถึง 10,000 วิวถึงจะมีภาค 2 ตามมาค่ะ



ยังไงก็ขอให้ทุกคนเข้ามาอ่านกันเยอะๆ นะคะ รับรองว่าสนุกและฟินแน่นอนค่ะ

สารบัญ

รักบนท้องฟ้า ของตึกBB-ตอนที่1 การรู้จัก แต่ไม่พบเจอ,รักบนท้องฟ้า ของตึกBB-ตอนที่2 ตอบแทน นักบินโดรน,รักบนท้องฟ้า ของตึกBB-ตอนที่3 ครูสอน บินโดรน,รักบนท้องฟ้า ของตึกBB-ตอนที่4 นัดตกลง จ้างงาน,รักบนท้องฟ้า ของตึกBB-ตอนที่5 คุยข้อตกลง,รักบนท้องฟ้า ของตึกBB-ตอนที่6 ซื้อของเตรียม สำหรับวันพรุ่งนี้,รักบนท้องฟ้า ของตึกBB-ตอนที่7 ตื่นสายตั้งแต่ บินโดรนวันแรก,รักบนท้องฟ้า ของตึกBB-ตอนที่8 น้ำตาของ คนนั้น,รักบนท้องฟ้า ของตึกBB-ตอนที่9 อาการป่วย,รักบนท้องฟ้า ของตึกBB-ตอนที่10 เห็นหน้าครั้งแรก,รักบนท้องฟ้า ของตึกBB-ตอนที่11 เก็บ หรือ ลบ,รักบนท้องฟ้า ของตึกBB-ตอนที่ 12 หายไป,รักบนท้องฟ้า ของตึกBB-ตอนที่ 13 การกลับมา,รักบนท้องฟ้า ของตึกBB-ตอนที่ 14 คิดตาม,รักบนท้องฟ้า ของตึกBB-ตอนที่ 15 พูดอ้อมๆ

เนื้อหา

ตอนที่2 ตอบแทน นักบินโดรน

ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ในอีกสองวันถัดมา



"คุณแม่ครับ เรื่องเจ้าของโดรนคนนั้น ผมจัดการเองได้ไหมครับ เพราะยังไงผมก็ควรเป็นคนไปขอบคุณเขาด้วยตัวเอง แล้วช่วงนี้คุณแม่ก็ไม่ค่อยว่างอยู่ด้วย" หญิงสาวมองลูกชายอย่างเป็นห่วง แต่ก็อยากตามใจเขา จึงยอมลูกชายคนนี้เป็นครั้งที่สอง



"เรื่องนั้นก็พอได้นะลูก แต่ว่าแม่ไม่วางใจ กลัวจะมีเหตุการณ์คล้ายกับตอนนั้นเกิดขึ้นกับลูกอีก เดี๋ยวแม่จ้างคนไปช่วยดูแลนะ"



ลูกเลี้ยงของครอบครัวนี้รับเลี้ยงมาสามคน คนที่ถูกจับไปคือคนโตที่รับเลี้ยงมาจากบ้านเด็กกำพร้าในต่างประเทศ และยังเหลืออีกคนที่อาจจะทำแบบเดิมซ้ำอีกได้ เพราะสองคนนั้นสนิทกัน คุณแม่จึงไม่วางใจให้ลูกชายสุดที่รักอยู่เพียงลำพัง



"ผม..."



"แหม...จะบอกว่าไปคนเดียวได้ล่ะสิ รอบนี้แม่ไม่ยอมแล้ว ยังไงช่วงนี้ลูกก็เอาแบบนี้ไปก่อนนะ แม่จะได้สบายใจยังไงล่ะ"



"ก็ได้ครับ แม่" ธีระพยักหน้าตกลง เขาเป็นคนพิการที่ไม่อยากให้ตัวเองเป็นภาระใคร จึงไม่ชอบเวลาที่ใครมาช่วยเหลือในเรื่องที่เขาสามารถทำได้เอง



บรรยากาศภายในห้องพักเงียบลง ธีระเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง สายตาของเขาจับจ้องไปที่ท้องฟ้ากว้างไกลที่ไร้ซึ่งผู้คน เขานึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ความรู้สึกกลัวและสิ้นหวังยังคงวนเวียนอยู่ในใจของเขา แต่เขาก็พยายามอย่างสุดความสามารถที่จะเข้มแข็งและก้าวต่อไป





ณ ตึก BB ชั้นแปด



เสียงไอแห้งๆ ก้องกังวานไปทั่วห้องนอนที่มืดมัว



หญิงสาวผมดำขลับ ดวงตาสีนิลเข้ม ผิวพรรณขาวผ่องราวหิมะ นอนอยู่บนเตียงในชุดนอนสีขาวสะอาด เธอสวมหน้ากากอนามัยสีฟ้าครอบใบหน้าไว้แน่น ในมือของเธอถือจอยสติ๊กสำหรับบังคับโดรนไฮเทคที่สามารถแสดงผลภาพแบบดิจิทัลได้ผ่านหน้าจอของโดรน



เนเน่ คือชื่อของเธอ ชื่อนั้นปรากฏอยู่บนโดรนทุกตัวของเธอ เธอเป็นสตรีมเมอร์เกมชื่อดังที่ยึดอาชีพนี้เป็นหลัก



เนเน่ใช้ชีวิตอยู่แต่ในห้อง ไม่ยอมออกไปไหนเลย



ปกติเธอเป็นคนที่มีสุขภาพแข็งแรงมาตลอด



แต่เหตุการณ์ในวันนั้น... ได้นำพาความวุ่นวายมาสู่โดรนของเธอ จนเชื้อโรคบางอย่างติดมากับโดรนและทำให้เธอป่วย



"ไม่น่าไปยุ่งเลย ใครเป็นไข้เนี่ย คุณตำรวจรึเปล่านะที่เอาไข้มาติดฉัน ฉันเลยอดสตรีมเกมหาเงินเลย" น้ำเสียงหวานของเนเน่พูดกับตัวเองอย่างน่าสงสารราวกับว่ากำลังร้องไห้ไปด้วยพูดไปด้วย



สีหน้าของเนเน่ดูเซ็งสุดๆ แถมยังซีดเซียวเหมือนคนป่วยหนัก สายตาของเธอค่อยๆ เลื่อนไปยังรูปครอบครัวที่ตั้งอยู่บนหัวเตียงนอนของเธอ



"หิวแล้ว ยังไงก็ขับโดรนไปเอาของมาก่อนดีกว่า"



หลังจากที่พูดกับตัวเองจบ โดรนก็ถูกขับออกไป เป้าหมายคือร้านสะดวกซื้อหน้าตึก BB จนกระทั่งโดรนบินผ่านหน้าตึกและเห็นยามตะโกนเรียก



"ทางนี้ ทางนี้ ลงมาคุยกันก่อน"



โดรนถูกควบคุมให้บินไปหาในทันที



"มีเรื่องอะไรเหรอคะพี่ยาม...?"



"คือว่าคุณนายบ้านคนรวยน่ะ คนที่เนเน่เคยช่วยลูกชายเขาเอาไว้เมื่อครั้งก่อน เขาฝากพี่มาบอกว่า อยากมอบสินน้ำใจให้ และอยากจะนัดคุยด้วยสักหน่อย"



"เน่ไม่เอาหรอกค่ะพี่ยาม พี่ยามบอกคุณนายให้ทีนะคะ ว่าไม่เป็นไร"



"อ๋อ งั้นได้ เดี๋ยวพี่บอกให้นะ แล้วนี่เราไม่สบายเหรอ เห็นใส่หน้ากากให้หมีชมพูที่ติดอยู่ที่โดรน" ชายวัยทำงานมองดูตุ๊กตาหมีที่ติดอยู่ที่โดรน หญิงสาวมักจะแต่งตัวให้มันเหมือนแทนเป็นตัวของเธอเอง



ถ้าเธอใส่หน้ากากให้กับตุ๊กตา นั่นก็เท่ากับว่าเธอกำลังป่วย



"ใช่ค่ะ ไม่สบาย"



"หายไวๆ นะงั้น" พูดจบพี่ยามก็ช่วยจับโดรนให้ตรงกับที่ๆ เหมาะกับการขึ้นบิน การเดินทางของโดรนยังคงลอยต่อไปมุ่งหน้าสู่เป้าหมาย



โดรนเข้าไปจอดที่หน้าร้านสะดวกซื้อพร้อมตะโกนเรียกพนักงานขายผ่านไมโครโฟนให้มารับออเดอร์ตามกระดาษที่จดรายการซื้อไว้ให้ จากนั้นก็ชำระเงินด้วยการสแกนจ่าย ทุกอย่างเกิดขึ้นผ่านตัวโดรนสุดไฮเทคของหญิงสาว



ระหว่างทางกลับบ้าน เนเน่ได้พบกับผู้คุ้นเคย



"โอ้โห เด็กซนของฉัน" เสียงทักทายอันเป็นเอกลักษณ์ของโดรนหมีดังขึ้น



ตรงหน้าของเนเน่นั้นคือเด็กชายคนที่อาศัยอยู่ชั้นบนสุดของตึก BB สมัยก่อนทั้งสองไม่ค่อยถูกชะตากันนัก แต่ปัจจุบันความสัมพันธ์ก็ดีขึ้นมาบ้าง



"พี่สาว ปากนะปาก แม่ผมบอกให้คุยกันเพราะๆ นะ เดี๋ยวเถอะ"



เด็กชายกอดอกทำท่าโกรธเคือง



"โอ้โฮ...ได้ค่าาา น้องเซโร่ของพี่"



เด็กชายยิ้มอย่างน่ารักราวกับพอใจ



"พี่หายไปไหนตั้งหลายวัน...ผม..." ยังไม่ทันพูดจบ เด็กชายก็เหลือบไปเห็นเจลลดไข้ที่เนเน่ซื้อมา จึงรู้ได้ทันทีว่าเธอไม่สบาย



"อ๋อ...ที่แท้ไม่สบายนี่เอง"



"ใช่จ้ะพี่ไม่สบาย"



"พี่...ผิดนัดผม" เพียงประโยคสั้นๆ จากปากเด็กน้อย



หญิงสาวนึกขึ้นมาได้ก็ทั้งตกใจและรู้สึกผิด



"โอ้โห แย่แล้ว พี่ลืมจริงๆ ด้วย ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ"



"ถ้าเป็นปกติผมจะโกรธมากนะ แต่ผมรู้แล้วว่าวันนั้นพี่ไปช่วยคนเอาไว้ เลยจะโกรธน้อยลงให้ก็ได้" เขาพูดพลางหาจังหวะที่เนเน่เผลอ แล้วรีบพุ่งมาจับโดรนของเธอเอาไว้ หญิงสาวไหวตัวไม่ทัน พยายามจะขึ้นบินแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว โดรนถูกจับไว้แน่น พร้อมกับถูกพาเดินไปยังมุมหนึ่งของร้าน



"อ๊าย ปล่อยนะ ปล่อยน๊า"



"วันนี้พี่ต้องชดใช้คืนผมหนึ่งวันเต็ม!!"



"ฮะ จะให้พี่ไปทำอะไรเด็กเล่นแบบนั้นอีกเหรอ ไม่เอาๆ"



"ถ้าพี่ไม่ทำดีๆ ผมจะแกล้งพี่"



"แกล้งพี่เหรอเด็กดื้อ พี่จะฟ้องแม่เธอนะ"



"โตขนาดนี้พี่ยังขี้ฟ้องอยู่เลยนะ"



"เรื่องของพี่ เรากดกันไม่ลงหรอกนะ เหอะๆ"



ต่างฝ่ายต่างรู้ใส้รู้พุงกันดี เพราะอยู่ร่วมกันมาเป็นเวลาถึงสามปีแล้ว มีข้อต่อรองให้มาถกเถียงกันอยู่ไม่จบสิ้น



"แล้วสรุปพี่จะเอายังไงครับ"



"เอ่อ...เปลี่ยนเป็นทำอย่างอื่นแทนจะได้ไหม"



"ไม่ได้ครับ พี่ผิดนัดผมเอง เมื่อวานนี้ผมเลยโดน..." เด็กน้อยพูดไม่ทันจบเผลอหลุดปากเรื่องที่ตัวเองไม่อยากพูดออกมา เอามือปิดปากไว้อย่างน่ารัก



"หา...เพราะงั้นเองสินะ แล้วนี่เป็นอะไรมากไหม"



เธอถามไปอย่างห่วงใย เด็กคนนี้มักถูกเพื่อนในห้องรังแก คนที่เป็นที่พึ่งคอยปกป้องเขาก็เป็นเธอนี้เองที่คอยขับโดรนอยู่กับเขาในหลายๆช่วงเวลา เล่นด้วย คุ้มกัน และอีกมากมาย



"ได้แผลถลอกๆมาครับ

"ไปหาคุณแม่ให้คุณแม่ทายาให้สิ"



"ไม่ได้ครับ คุณแม่รู้แน่ๆ ว่าผมแอบไปไหนมา"



"รู้ว่าอะไร"



"เขาจะว่าผมที่ไม่ยอมหลบหลีกเองน่ะสิครับพี่" แววตาของเขาดูเศร้าสร้อย



พี่สาวที่ขับโดรนอยู่ข้างๆ เห็นใจเด็กชายขึ้นมาทันที



"อ่าๆ งั้นก็ได้ แต่ว่านะ รอบก่อนพี่เสียโดรนราคาหลายหมื่นไปตัวหนึ่งเลยนะ"



"รอบนี้ให้พี่ขับ ตามที่ผมสั่งละกัน"



"เยี่ยม ถ้าแบบนั้นพอเข้าท่า พี่ตกลง"



ทั้งสองคนจัดการธุระที่ร้านสะดวกซื้อเสร็จก็พากันไปหยุดอยู่ที่หน้าอาคารแห่งหนึ่ง ชั้นล่างสุดของตึกออกแบบมาให้มีเหมือนรั้วบ้านเล็กๆ กั้นอยู่



ณ ตึกสูงสง่าแห่งนี้ มีกฎเหล็กห้ามเลี้ยงสัตว์เลี้ยงอันเป็นที่รัก เนื่องจากเจ้าของตึกมีอาการแพ้ขนสัตว์อย่างรุนแรง แม้กระทั่งน้องเซโร่ ผู้ชื่นชอบสุนัขเป็นชีวิตจิตใจ ก็ต้องเก็บความปรารถนาที่จะได้อยู่ใกล้ชิดไว้ในใจ ด้วยความที่แพ้ขนสัตว์เช่นกัน น้องเซโร่จึงได้แต่อาศัยแอบมองสุนัขที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังหนึ่งอยู่เป็นนิจ



ครั้งหนึ่ง น้องเซโร่ได้เจรจากับเนเน่ เพื่อขอให้เซโร่ขับโดรนไปเล่นกับสุนัขตัวนั้นในระยะใกล้ชิด แต่โชคร้ายที่สุนัขตัวนั้นดุร้ายเกินคาด อีกทั้งเสียงของโดรนก็ยิ่งทำให้มันไม่พอใจ จึงเห่าและไล่กัดโดรนอยู่ตลอดเวลา



ด้วยความที่น้องเซโร่ยังเป็นเด็กและเพิ่งหัดขับโดรนเป็นครั้งแรก จึงเกิดความผิดพลาดจนทำให้โดรนถูกกัดจนพังยับเยิน



"พี่ๆ ขับไปทางซ้ายหน่อยสิ ขวาๆ ใกล้เข้ามาอีกนิดพี่ ใกล้เข้ามาอีก"



"พูดง่ายนะ เรา มันแยกเขี้ยวใส่โดรนพี่ไม่หยุดเลยลูก"



"ฮ่าๆ ตลกจังเลย" เด็กน้อยหัวเราะอย่างมีความสุข



ดวงอาทิตย์เริ่มคล้อยต่ำลงหลังจากที่ทั้งคู่เล่นโดรนกันมาอย่างสนุกสนานเป็นเวลาสองชั่วโมง แบตเตอรี่ของโดรนเริ่มหมดลงอย่างรวดเร็ว



"แบตเตอรี่หมดแล้ว เราแยกย้ายกันเถอะเซโร่ เล่นทั้งวันไม่ไหวหรอก" หญิงสาวเอ่ยขึ้น



"ก็ได้ แต่ผมขอเล่นอีกนิด" เด็กชายตอบกลับ



ด้านหลังของเด็กชายและโดรนหมีนั้น ธีระและคนรับใช้ชั่วคราวของเธอกำลังเดินมาด้วยกัน รถเข็นเคลื่อนที่เข้ามาใกล้เด็กชาย



เซโร่ตกใจเมื่อเห็นรถเข็นเป็นครั้งแรก



"เห้ย เก้าอี้ขยับได้!"



เสียงของเซโร่ดังเข้าไมโครโฟน ทำให้โดรนได้ยินและบินสูงขึ้นเพื่อหลบสุนัข จากนั้นจึงหมุนตัวไปมองต้นเสียง 'นั่นมัน... ใครกันนะ' หญิงสาวอุทานขึ้นในใจเมื่อเห็นภาพตรงหน้า



"อันนี้เรียกว่าเก้าอี้วีลแชร์ครับน้อง..." ชายหนุ่มรูปหล่อกล่าวอย่างเป็นมิตร พร้อมกับยิ้มแย้มให้เด็กชายตรงหน้า



"วีลแชร์เหรอ" เด็กชายไม่รู้จัก แต่ตอนนี้มันดูน่าสนใจมากเหลือเกิน