ชาย-หญิง,ดราม่า,รัก,ไทย,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ไม่รู้ว่าความรักของเรามันเฉื่อยชาขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ อาจจะเป็นตอนที่เราทั้งสองไม่สามารถหาเวลาว่างที่ตรงกันได้ เธอคิดเสมอว่าเราทั้งคู่ต่างเติบโตไปอีกหนึ่งก้าว ตัวเธอต้องตื่นแต่เช้าเพื่อให้เข้างานทันภายใน 8 นาฬิกาในขณะที่เขาเพิ่งจะถึงห้องตอนตี 4 นาฬิกากลับมาก็ไม่เห็นหน้ากันก่อนนอนก็ไม่ได้นอนกอดกัน เป็นแบบนี้มานานแค่ไหนกันนะ ถ้าเป็นเมื่อก่อนเราสองคนคงได้กินข้าวพร้อมหน้ากันทุกวัน เข้านอนพร้อมกันทุกคืน
'เรียนวันนี้เป็นไงบ้าง เหนื่อยไหม'
ประโยคแรกที่ที่มักจะได้ยินจากปากเขาที่เราสองคนเจอกันในทุกๆ วันเขาจะมารับหลังเลิกเรียนและไปหาอะไรอร่อยๆ ทานกัน
'วันนี้ไม่เหนื่อยเลยค่ะ แต่แอบง่วงนิดหน่อย'
'แอบหลับหรือเปล่าเนี่ยหนู' พี่ฟ้ามองด้วยสายตาจับผิด
'แฮะ..ก็มีสัปหงกนิดหน่อยค่ะ แต่รู้เรื่องน้า'
'หืม..ยังไงครับ' พี่ฟ้าสงสัยกับประโยคที่เธอพูด
'ก็หนูถามเพื่อนตอนเลิกคลาสว่าวันนี้เรียนอะไร มีงานไหม แค่นี้ก็เหมือนได้เองเรียนแล้ว' วริญตอบติดตลก
'ดื้อ'
'ไม่ดื้อน้า'
'ดื้อที่สุดเลยคนนี้ ปะ ขึ้นรถกัน'
'ค่า'
ทั้งสองได้มาถึงที่ตลาดท้ายมหาวิทยาลัยเพื่อมาหาอะไรทานและมานั่งเล่นแถวนี้ ที่นี่มีร้านอาหารมากมาย มีอาหารหลายสัญชาติครบจบในที่เดียวไม่ต้องไปหาที่ไหนไกล
.
.
.
"พี่ฟ้ากลับมาแล้วเหรอคะ"
หญิงสาวงัวเงียตื่นขึ้นมาจากการหลับใหล ขณะนี้เป็นเวลา ตี 3.00 นาฬิกาเสียงประตูห้องถูกเปิดพร้อมความสว่างที่เล็ดลอดเข้ามาภายในห้องนอนทำให้เธอรู้ว่าคนที่เธอรอตลอดทั้งคืนได้กลับมาแล้ว
"อืม ทำไมไม่นอนดีๆ ตื่นมาทำไม" ฟ้าถามเธอเพราะพรุ่งนี้เธอต้องตื่นไปทำงานแต่เช้าและตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว
"หนูรอพี่ค่ะ พี่ทานอะไรมาหรือยังคะ" วริญถามด้วยความห่วงใย
พี่ฟ้าชอบทำงานเพลินจนลืมไปว่าตัวเองต้องทานข้าว บางวันก็ไม่ได้ทานอะไรเลยตื่นมาก็ไปทำงานเลย วริญอดเป็นห่วงไม่ได้จึงทำให้ทุกครั้งที่ฟ้าถึงห้องเธอมักจะถามเขาด้วยประโยคนี้ 'ทานอะไรมาหรือยังคะพี่ฟ้า'
"อืม เรียบร้อย" ฟ้าตอบแบบปัด ๆ
"พี่อยากอาบน้ำเลยไหม เดี๋ยวหนูไปเตรียมน้ำให้นะ"
"ไม่ต้อง"
วริญหน้าเจื่อนอย่างเห็นได้ชัดเมื่อได้ยินคำตอบจากเขา หลังจากนั้นพี่ฟ้าก็เดินเข้าห้องน้ำไปชำระล้างร่างกายอันเหนื่อยล้า เมื่อออกมาจากห้องน้ำแล้วก็เห็นหญิงสาวนั่งรอเขาอยู่บนที่นอน
"รออะไรวริญ" ฟ้าถามด้วยสีหน้าที่สงสัย
"นี่ค่ะ หนูเตรียมเสื้อให้พี่"
เธอยื่นเสื้อผ้าให้อีกฝ่ายแต่สิ่งนั้นกลับไม่ถูกรับ ชายหนุ่มปรายตามองและเดินไปยังตู้เสื้อผ้าและหยิบเสื้อมาสวมใส่ วริญมองพี่ฟ้าทุกฝีก้าวตั้งแต่ที่เขามองเธอด้วยหางตาและถอนหายใจเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าและเลือกชุดมาสวมใส่เอง
วริญเก็บความน้อยเนื้อต่ำใจนี้ไว้เพียงในใจ แต่คงไม่รอดพ้นสายตาของพี่ฟ้า
"เป็นอะไรทำไมทำหน้าอย่างนั้น"
"เปล่าค่ะ"
"เป็นอะไรก็บอกมาวริญ ถ้าไม่พูดพี่ก็ไม่รู้ด้วยกับเธอนะ"
"เปล่าค่ะ" เธอตอบเขาเหมือนเดิม
"วริญ พี่ไม่อยากทะเลาะกับเธอตอนนี้นะ พี่ทำงานเหนื่อยมาทั้งวันแล้วกลับมาต้องเดาใจเธออีก มันเหนื่อยนะ" พี่ฟ้าพูดออกมายาวเหยียดเป็นอีกครั้งที่คำพูดของฟ้าทำให้เธอน้อยใจ หญิงสาวมองเขาด้วยหางตาและขึ้นไปนอนฝั่งตัวเอง
"หนูไม่ได้เป็นอะไรค่ะ หนูจะนอนแล้ว" เป็นอย่างนี้ทุกครั้งที่พี่ฟ้าโมโห เขามักจะเรียกวริญว่า 'เธอ' แทนที่จะเป็น 'หนู' เหมือนอย่างที่เรียกประจำ
"อืม"
ทั้งคู่ไม่มีบทสนทนาอะไรหลังจากนั้น ต่างคนต่างเงียบต่างคนต่างนอนหันหลังกันแทนที่จะนอนกอดกันเหมือนคนที่รักกัน วริญนอนหันหลังให้พี่ฟ้า น้ำตาแห่งความเสียใจก็เริ่มไหลออกมาตามแรงโน้มถ่วงผ่านจมูกที่แสนรั้นและเปียกซึมปลอกหมอนในที่สุด ในขณะที่อีกฝ่ายเมื่อเห็นไหล่สั่นเทาจากการพยายามกลั้นเสียงสะอื้น แต่เขาก็ไม่ได้มีท่าทีที่จะไปกอดปลอมเธอเลยเขาทำเพียงแค่มองและนอนหันหลังลงข้างเธอ
.
.
.
เช้าวันต่อมา
เช้านี้เป็นกลายเป็นวันที่ไม่ค่อยสดใสเลยสำหรับหญิงสาวถึงแม้ว่าตื่นขึ้นมาแล้วจะพบชายหนุ่มนอนหลับอยู่ข้างกาย ถ้าเป็นเมื่อก่อนหญิงสาวจะตื่นขึ้นมาและทักทายอีกฝ่ายทันที ไม่ว่าจะเป็นการกอด หอมแก้ม หรือจูบแต่ไม่นานมานี้เหมือนอีกฝ่ายดูเหมือนจะไม่ค่อยชอบให้ทำสักเท่าไหร่ ทุกครั้งที่ทำเช่นนั้นอีกฝ่ายจะรำคาญและเนื่องจากเหตุการณ์เมื่อคืนที่ทำให้หญิงสาวรู้สึกน้อยใจนั้น เช้านี้จึงทำให้เธอนั้นมองอีกฝ่ายเปลี่ยนไป
'มอนิ่งค่ะพี่ฟ้า' สิ่งแรกหลังจากที่ลืมตาตื่นวริญจะทักทายอีกฝ่าย เธอมักจะเขยิบเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขา
'มอนิ่งครับ' พี่ฟ้ารู้สึกตัวและทักทายเธอ เราทั้งสองกอดกันสักพักหลังจากนั้นวริญจึงเตรียมตัวไปทำงาน
'หนูเสร็จหรือยังคะ มาทานอะไรรองท้องก่อนค่ะ' ฟ้าถามเมื่อเห็นว่าใกล้สายแล้วแต่วริญยังไม่ออกจากห้อง
'เสร็จแล้วค่ะ แต่มันจะสายแล้วนะ'
'พี่ถึงบอกว่าให้ทานอะไรรองท้อง เดี๋ยวจะปวดท้องเอานะ'
'ก็ได้ค่ะ' วริญยอมกินแต่โดยดี
'เก่งมากค่ะ'
'งั้นหนูไปแล้วนะ'
'เดินทางปลอดภัยนะ ถึงแล้วทักบอกพี่ด้วยนะ'
'ได้ค่ะ'
'อย่าลืม'
'ค่า'
ช่วงแรกๆ ที่หญิงสาวได้งานทำชายหนุ่มมักจะอาสาไปส่งเธอที่ทำงานเสมอ แต่หญิงสาวเห็นว่าชายหนุ่มมักจะอ่อนเพลียในทุกๆ เช้าที่ต้องตื่นไปส่งเธอเพราะงานของชายหนุ่มเป็นงานกลางคืนกว่าจะถึงห้องพักก็เกือบเช้าแล้ว เย็นวันนั้นหญิงสาวจึงตัดสินใจเปิดอกคุยกันว่าเธอจะไปทำงานเองโดยให้เหตุผลว่าอยากให้เขาได้พักผ่อนได้อย่างเต็มที่ แรกๆ ชายหนุ่มไม่เห็นด้วยที่จะให้เธอไปทำงานเองแต่เมื่อนานวันเข้าความล้าสะสมทำให้เขาไม่สบายเนื่องจากพักผ่อนไม่เพียงพอ เพราะเหตุนี้ชายหนุ่มจึงต้องจำยอมให้เธอไปทำงานด้วยตัวเองโดยที่เธอต้องบอกเขาทุกครั้งที่ถึงที่ทำงานเพราะเขาเป็นห่วงเธอ
แต่แล้ววันนี้ก็มาถึงวันที่ไม่มีการสวมกอดในตอนเช้า ไม่มีการบอกลาก่อนไปทำงาน เมื่อแต่งตัวเรียบร้อยแล้วหญิงสาวหันไปมองอีกฝ่ายที่กำลังนอนอยู่และเดินออกจากห้องไปอย่างเงียบเชียบ
.
.
.
ติ้ง!
เสียงข้อความแจ้งเตือนที่ดังมาจากเครื่องมือสื่อสารของวริญ
"..." วริญมองแจ้งเตือนก็อดแปลกใจไม่ได้เมื่อเห็นว่าใครส่งข้อความมาหาเธอ แต่เธอก็ตอบกลับไปโดยทันที
"ทำอะไรอยู่" นั่นเป็นข้อความจากฟ้า
"นั่งพักอยู่ค่ะ" เธอตอบกลับไป
"เย็นนี้ไปข้างนอกกับพี่นะ"
"ไปไหนคะ" ทุกทีเธอจะดีใจทุกครั้งที่อีกฝ่ายชวนเธอออกไปข้างนอกแต่ไม่ใช่กับวันนี้
"ไปงานวันเกิดแบงก์ มันให้ชวนหนูไปด้วย"
"ได้ค่ะ เจอกันที่งานเลยไหมคะ"
"เดี๋ยวพี่ไปรับ ใกล้เลิกงานก็ทักมาบอกพี่ด้วย"
"โอเคค่ะ"
.
.
.
"วริญเย็นนี้ห้ามเบี้ยวเด็ดขาด" เจมี่เพื่อนสาวที่ทำงานเอ่ยท้วงนัดขึ้นมา
"เย็นนี้เหรอ"
"ใช่สิยะ อย่าบอกนะว่าหล่อนลืมแล้ว"
"..."
"โอ๊ย แล้วสรุปไปไหมเนี่ย"
"คงไม่ได้ไปแล้วอะเจมี่ พอดีพี่ฟ้าชวนไปงานวันเกิดเพื่อน"
"เสียดายอะ แล้วพี่ฟ้ามารับปะเย็นนี้"
"ใช่ๆ พี่ฟ้ามารับ"
"โอ๊ย สุดหล่อไม่เห็นหน้ามานานละ เลิกงานแล้วเรียกชั้นไปด้วยนะอยากไปเจอคนหล่อ" หล่อนพูดแกมขำไปด้วยและเดินไปที่โต๊ะทำงานของตัวเอง
ก่อนเลิกงานเธอได้โทรหาชายหนุ่มให้มารับตามที่เจ้าตัวต้องการ เมื่อถึงเวลาเลิกงานเธอและเจมี่ได้ออกไปด้วยกัน เจมี่ทักทายพี่ฟ้าเขายิ้มตอบ หญิงสาวบอกลาเพื่อนร่วมงานและเดินขึ้นรถไป
.
.
.
งานวันเกิด
ระหว่างทางไปงานวันเกิดของแบงก์เพื่อนสนิทของพี่ฟ้า บรรยากาศในรถค่อนข้างอึดอัดทุกอย่างเงียบมีเพียงเสียงเพลงที่ดังอยู่ ใช้เวลาไม่นานก็ถึงที่หมาย ทั้งคู่ลงจากรถและเดินเข้างานด้วยกัน
"มาแล้วเหรอวะไอฟ้า" เจ้าของวันเกิดทักทายแขกที่มาร่วมงาน
"เออ" ชายหนุ่มตอบกลับไป
"น้องวริญคนสวยเข้ามาข้างในก่อนค่ะ" หลังจากทักทายกันเรียบร้อยพี่แบงก์ก็ชวนวริญเข้าไปนั่ง
"..." วริญทำตัวไม่ถูก ทุกครั้งที่เจอกันพี่แบงก์จะเรียกเธอว่าคนสวยแต่เธอก็ไม่ชินกับมันสักที อาจจะเป็นเพราะคนที่เรียกไม่ใช่แฟนของตัวเอง
"ให้มันน้อยๆ หน่อยไอแบงก์" พี่ฟ้าปรามเพื่อนของเขาเมื่อได้ยินพี่แบงก์เรียกเธออย่างนั้น
"ก็สวยจริงๆ หรือมึงจะเถียง"
"กูรู้ก่อนมึงอีก" พี่ฟ้าตอบกลับไป แต่กลับเป็นเธอที่รู้สึกเขินกับคำพูดของเขา แสดงว่าเธอยังเป็นคนสวยของพี่ฟ้า วริญคิดในใจ
เมื่อพูดจบพี่ฟ้าจับมือวริญและเดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะที่พี่แบงก์ได้เตรียมไว้ เมื่อมาถึงที่นั่งแขกส่วนมากก็จะเป็นเพื่อนๆ สมัยเรียนมหาลัย สมัยมัธยมของพี่แบงค์และพี่ฟ้าอย่างที่บอกว่าพวกเขาเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากและเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยมัธยมปลายจนถึงตอนนี้ก็ทำงานกันแล้ว
"น้องวริญเป็นไงบ้างคะ ไอฟ้ารังแกหนูไหม" พี่แบงก์ถามเธอ
"หนูสบายดีค่ะ พี่ละคะ" วริญหันไปมองพี่ฟ้าและตอบพี่แบงก์ไป
"ดีแล้วล่ะ พี่สบายดี"
"หนูอยากไปห้องน้ำไหม" อยู่ๆ ฟ้าก็แทรกถามวริญเมื่อเห็นว่าทั้งคู่คุยอย่างถูกคอ
"เอ่อ.."
"อะไรวะ กูคุยกับน้องอยู่"
"มึงไปคุยกับเพื่อนๆ คนอื่นๆ ดิ มาคุยอะไรกับแฟนกู แฟนเขานั่งหัวโด่อยู่นี่"
"เอ้า ก็ไม่ได้เจอน้องมานาน มึงก็ไม่ค่อยพาน้องไปไหนถ้าวันนี้กูไม่บอกให้มึงชวนน้องมาด้วย มึงก็คงไม่พาน้องมาหรอก"
"เอ่อ พี่ๆ อย่าทะเลาะกันเลยนะคะ พี่ฟ้าหนูอยากเข้าห้องน้ำ" วริญแทรกบทสนทนาของทั้งคู่เมื่อเห็นว่าทั้งสองเริ่มมีปากเสียงกัน
"ไปค่ะ พี่พาไป"
ทั้งสองลุกออกจากที่นั่งและไปเข้าห้องน้ำ หลังจากเข้าห้องน้ำเสร็จทั้งสองอยู่ต่อไม่นานก็ขอตัวกลับก่อนเพราะพรุ่งนี้หญิงสาวต้องไปทำงานแต่เช้า เมื่ออยู่บนรถบรรยากาศต่างๆ เริ่มคลี่คลายไม่เป็นเหมือนขามา ทั้งคู่คุยกันตลอดทาง
"หนูลืมถามค่ะ วันนี้พี่ไม่ได้ไปทำงานเหรอคะ" เมื่อเห็นว่าบรรยากาศมันเริ่มเงียบเกินไปวริญจึงตัดสินใจยิงคำถามที่สงสัยมาสักพัก
"วันนี้พี่ขอหยุดค่ะ" ฟ้าตอบ
"อ๋อค่ะ แล้วมันจะไม่เป็นอะไรเหรอคะ" วริญถามกลับ
"ไม่หรอก พี่ลางานไว้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว พี่ลาหนึ่งอาทิตย์"
"โห นานจัง อยากลาแบบนั้นบ้าง"
"งั้นวันเสาร์นี้เราไปเที่ยวที่ใกล้ๆ แถวนี้กัน"
"ได้ค่ะ" วริญรีบตอบกลับมาเลยทันที
เมื่อถึงห้องแล้วทั้งคู่ก็แยกย้ายไปทำธุระส่วนตัวเอง เมื่อหญิงสาวเดินออกมาจากห้องน้ำเธอเห็นอีกฝ่ายนั่งอยู่ปลายเตียงก็อดสงสัยไม่ได้เลยถามออกไปว่า
"พี่ไม่นอนเหรอคะ"
"ยังไม่ง่วงเลย ว่าจะหาหนังดูสักเรื่องแล้วค่อยนอน หนูง่วงหรือยังถ้าง่วงแล้วเรานอนกัน"
"ยังไม่ค่อยง่วงเหมือนกันค่ะ"
"ดูหนังด้วยกันไหม"
"ดูค่ะ"
"งั้นหนูเลือกเลยว่าจะดูเรื่องอะไรพี่ตามใจหนู"
"ได้ไงกันพี่เป็นคนชวนนะ พี่เลือกเลยค่ะ"
"ไม่เป็นไร พี่อยากให้หนูเลือกค่ะ"
"โอเคค่ะ"
หลังจากที่ทั้งคู่เลือกหนังเสร็จทั้งคู่ก็นอนดูหนังด้วยกัน หญิงสาวรู้สึกปลอดภัยที่ได้อยู่ในอ้อมกอดนี้ หญิงสาวรู้สึกชอบมากๆ ระหว่างที่หญิงสาวดูหนังอยู่นั้นแต่เธอนั้นไม่ได้โฟกัสเนื้อหาในหนังเลยเพราะในใจของเธอคิดถึงเรื่องอื่นอยู่
'ตอนนี้ความคิดของเธอตีกันไปหมดจนไม่สามารถโฟกัสหนังที่ดูอยู่ตรงหน้าได้เลย เหตุการณ์หลายๆ เหตุการณ์ทำให้เธอได้ขบคิดอะไรบางอย่าง ตั้งแต่ที่เราทั้งสองเป็นแฟนกันจนถึงตอนนี้ เธอมีความรู้สึกว่าตัวเองจะถูกรักแค่ตอนที่อีกฝ่ายมีความสุข แต่รู้สึกเป็นภาระทุกครั้งที่เขามีทุกข์ หลายครั้งที่รู้สึกถอดใจกับความสัมพันธ์นี้แต่มันก็เพียงชั่วคราวเท่านั้น เพราะอย่างไรก็ตามเธอก็ยังรักเขาเหมือนเดิมทุกครั้งไป'
.
.
.
.
โปรดติดตามตอนต่อไป
ฝากเรื่องยาวเรื่องที่สองเราด้วยนะคะทุกคน เราจะอัปทุกวันเสาร์นะคะฝากทุกคนคอมเมนท์ติชมได้ด้วยน้า
