ชาย-หญิง,ดราม่า,รัก,ไทย,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หลังจากที่ทั้งคู่ทะเลาะกันใหญ่โต ต่างคนก็ต่างหันหลังใส่กัน
ถึงแม้ว่าจะมีเรื่องผิดใจกันอย่างไรทั้งสองก็ยังคงต้องอาศัยอยู่ในสถานที่เดียวกัน นอนเตียงเดียวกัน ใช้ห้องน้ำห้องเดียวกัน ตื่นเช้ามาก็เจอหน้ากัน นี่สินะชีวิตคนรักถึงจะทะเลาะกันแค่ไหนก็ยังคงต้องอยู่ด้วยกัน อาจจะเป็นเพราะว่าหญิงสาวมาอยู่ที่นี่ตัวคนเดียว
ครั้งที่เธอตัดสินใจย้ายมาอยู่กับเขา นั่นเท่ากับว่าเธอได้เลือกที่จะทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลัง ไม่ว่าจะเป็นครอบครัว สัตว์เลี้ยง เพื่อน เพราะเธอหวังที่มาใช้ชีวิตอยู่กับเขา แต่ใครจะไปคิดล่ะว่าจะมีวันนี้
วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่เธอตื่นมาเจอเขานอนอยู่ข้างๆ กี่วันแล้วที่พวกเขาไม่ได้คุยกันอย่างเมื่อก่อน อย่างมากก็แค่ถามไถ่กันทั่วไป อย่างเช่น จะเข้านอนตอนไหน จะกินข้าวตอนไหน จะเข้าห้องน้ำก่อนไหม แค่นี้จริงๆ ไม่มีแล้วอ้อมกอดที่พร้อมอ้าแขนตอนเธอจะออกไปทำงาน ไม่มีแล้วจุมพิตที่มอบให้กัน
ตอนนี้มันก็ไม่ได้อะไรกับการต่างคนต่างอยู่
"ไปทำงานก่อนนะคะ" หญิงสาวบอกกับชายหนุ่มที่นั่งทานข้าวเช้าที่โต๊ะอาหาร
วันนี้เขาตื่นเช้าเพราะต้องไปทำธุระ
"ถึงแล้วบอกด้วย" เขาละสายตาออกจากจานข้าวตรงหน้าและมองเธอ
"ค่ะ" เธอพูดพร้อมกับเดินออกจากห้องไป
.
.
.
ที่ทำงาน
"มาเช้าจังเลยครับน้องวริญ"
"สวัสดีค่ะ" หญิงสาวทักทายคนตรงหน้าพร้อมมองนาฬิกาข้อมือ
อีก 5 นาทีจะเข้างานสายเนี่ยนะ
"ทานอะไรมาหรือยังครับ" คนตรงหน้าถาม
"อ๋อ ยังเลยค่ะ"
"ถ้าไม่เป็นการรบกวน พี่มีขนมเค้กมา"
"ไม่รบกวนเลยค่ะ ขอบคุณมากๆเลยนะคะ" เธอยื่นมือรับขนมที่อีกฝ่ายยื่นให้ "พี่ชอบทำขนมเหรอคะ" เธอถาม
"อ๋อ ไม่ใช่พี่หรอกครับ คือแม่พี่เปิดร้านน่ะ พี่เลยหยิบติดมือมานิดหน่อย"
"อ๋อค่ะ ถึงว่าอร่อยมากๆ เลย ขอบคุณอีกครั้งนะคะ งั้นวริญไปที่โต๊ะก่อนนะคะ ขอบคุณสำหรับขนมอีกครั้งค่ะ" พูดจบเธอก็เดินไปที่โต๊ะของตัวเอง
แต่ยังไม่ทันได้นั่งลงบนเก้าอี้เสียงของจิมมี่ก็ดังมาแต่ไกล
"เห็นนะ" จิมมี่ทัก
"ขนมนี่เหรอ"
"ขนมก็ส่วนของขนม แต่ที่เห็นน่ะคือไม่สนิทกับพี่ชิตตั้งแต่เมื่อไหร่"
"ไม่ได้สนิทอะไรเลยนะ จำได้ไหมว่าขนมที่วางมาไว้บนโต๊ะคราวก่อนก็ของพี่ชิตนะ อันนี้แม่พี่เขาเปิดร้านเลยหยิบติดมือมาด้วย"
"อ้าว สรุปคือพี่ชิตเหรอเนี่ย เนียนเลยนะทำเป็นมาทวงงานฉัน"
วริญขำ
"ว่าแต่พี่เขาจีบปะ แบบนี้ ติดไม้ติดมือมาแต่ไม่เห็นติดถึงมือฉันบ้างเลย"
"จะบ้าเหรอ ฉันมีแฟนแล้วนะ เขาคงจะเอามาให้วันอื่นๆ แหละ เดี๋ยวก็คงคิวเธอ"
"อดเลย"
"อดอะไร หยุดเลยฉันมีแฟนแล้ว ไม่ต้องมาชงให้เสียเวลา ฉันรักพี่ฟ้ามากรู้ไว้ด้วย"
"จ้า แม่สาวคลั่งรัก เบื่อ" จิมมี่มองบนแล้วเดินกลับโต๊ะตัวเองไป
.
.
.
ทางด้านของชายหนุ่ม
"ฮัลโหล อยู่ไหนครับ โอเคครับ ผมถึงแล้วนะ รออยู่ข้างล่าง"
หลังจากที่พูดกับปลายสายเสร็จเขาก็วางสาย
วันนี้ชายหนุ่มออกมาทำธุระช่วงบ่าย ซึ่งผิดจากปกติที่ชายหนุ่มมักจะนอนและตื่นไปทำงานในช่วงเย็นของวัน แต่วันนี้เขากลับตื่นมาพร้อมกับวริญ โดยที่เขาบอกกับแฟนสาวว่ามาทำธุระ แต่ไม่ได้บอกว่ามาทำธุระอะไร
เมื่อรอไปสักพักคนที่รอก็ลงมาจากข้างบน
"รอนานไหมคะ"
"ไม่เลยครับ"
ใช่ ธุระของเขาคือมาเจอแก้ม
แก้ม นี่เป็นผู้หญิงที่เขามักจะบอกกับแฟนสาวของตัวเองว่าเป็นแค่เพื่อน เป็นแค่คนที่บังเอิญเจอที่ทำงาน แต่ตอนนี้พวกเขาทั้งสองกลับมีช่วงเวลาดีๆ ด้วยกัน
"ไปไหนกันดีครับ" ชายหนุ่มถามสาวที่นั่งอยู่ข้างกาย หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ออกเดินทาง
.
.
.
ติ๊ง!
เสียงแจ้งเตือนข้อความในมือถือของวริญ
หญิงสาวยกมือถือขึ้นมาดูว่าใครเป็นคนส่งข้อความมาหาเธอ แต่เมื่อเห็นมาว่าใครส่งมามันทำให้เธอค่อนข้างแปลกใจ แต่เธอก็ตอบกลับไป
"ใกล้แล้วค่ะ" เธอตอบกลับไป
จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพี่ฟ้าแฟนหนุ่มของเธอ
"พี่รอคาเฟ่แถวบริษัทนะ เลิกแล้วก็ทักมานะ"
นั่นเป็นข้อความที่อีกฝ่ายพิมพ์มา มันน่าแปลกที่วันนี้ชายหนุ่มมารับเธอ อาจจะเป็นเพราะเขามาทำธุระและผ่านหน้าบริษัทเธอเลยแวะรับ นั่นเป็นสิ่งที่เธอคิด
.
.
.
"เลิกงานแล้วค่ะ" เธอพิมพ์หาชายหนุ่ม
"โอเคครับ พี่รอนะ"
แปลกจริงๆ นะระหว่างที่เดินไปหาเขาในหัวของเธอก็หยุดคิดไม่ได้
"สวัสดีค่ะ" หญิงสาวทักทายเมื่อขึ้นรถ
"เป็นไงบ้าง เหนื่อยไหม" ชายหนุ่มถาม
แปลกอีกแล้ว
"ไม่เท่าไหร่ค่ะ" เธอตอบกลับไปใจ
เธอเริ่มรู้สึกแปลกๆ ที่นั่งถูกเลื่อน กลิ่นภายในรถเปลี่ยนไป ไม่เป็นอย่างที่เคย
เธอตัดสินใจถามคนข้างกาย
"พี่ซื้อกลิ่นใหม่มาเหรอคะ"
"เอ่อ.." ชายหนุ่มตอบไม่ถูก
"ที่นั่งก็ถูกเลื่อนด้วย" เธอพูดเบาๆ
"วันนี้พี่ไปทำธุระที่ไหนว่าเหรอคะ"
เมื่อถูกถามมากๆ ชายหนุ่มก็ล่กทำตัวไม่ถูกกลัวถูกจับได้
"เอ่อ..คืออย่างนี้ค่ะ พอดีพี่ต้องไปทำธุระแล้วเจอกับแก้มพอดี เลยไปพร้อมกันเพราะเห็นว่ามันคือทางเดียวกันค่ะ"
"พี่แก้มอีกแล้วเหรอคะ" เธอถาม
"ก็...ครับ แต่แค่ติดรถไปด้วยเฉยๆ ค่ะ"
เธอเปิดลิ้นชักแล้วตกใจกับสิ่งที่เห็นในนั้นมีลิปสติกที่ไม่ใช่ของเธอ หญิงสาวหยิบมันขึ้นมา
"อันนี้ก็ของพี่แก้มใช่ไหมคะ แบบนี้ไม่ได้แค่นั่งรถด้วยกันเฉยๆ แล้วค่ะพี่ฟ้า ถ้ามันถึงขั้นต้องฝากลิปสติกไว้ในรถเนี่ย"
"หนูใจเย็นๆ ก่อนนะคะ พี่อธิบายได้"
"พี่ก็จะอธิบายอยู่ตลอดนั่นแหละ พี่ไม่เคยสนใจความรู้สึกที่หนูเสียไปด้วยซ้ำ"
"ก็พี่มีเหตุผลนี่คะ พอไม่อธิบายก็หาว่าพี่ยอมรับ พอจะอธิบายก็ไม่ฟัง หนูจะให้พี่ทำอย่างไรคะ"
"แล้วความรู้สึกของหนูที่เสียไปแล้วละคะ พี่จะทำยังไง พี่อธิบายแล้วมันได้อะไรคะ ก่อนที่พี่จะทำพี่เคยนึกถึงหนูไหมว่าหนูจะรู้สึกยังไง พี่เล่นมาอธิบายตอนที่พี่ทำไปแล้ว เพื่ออะไรคะถามหน่อย"
"วริญ ตอนนี้หนูกำลังไม่ฟังพี่นะ"
"ฟังค่ะ หนูฟังพี่มาตลอดมีแต่พี่ที่คิดจะฟังหนูบ้างไหม ว่าการกระทำของพี่มันทำให้หนูรู้สึกอย่างไร"
ฮึก
หญิงสาวร้องไห้ออกมา
ชายหนุ่มใช้เหตุผลของตัวเองเป็นหลักโดยไม่นึกถึงความรู้สึกของหญิงสาวที่เสียไป เขาเป็นแบบนี้เสมอและจะเป็นเธอทุกครั้งที่ยอมแพ้ทุกครั้งไป ด้วยประโยคที่ว่า 'พี่อธิบายได้'
.
.
.
โปรดติดตามตอนต่อไป
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านถึงตอนนี้นะคะ ขอคอมเมนท์คนละ 1 ฝากรีวิวให้กันด้วยน้า
