เมื่อความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนเปลี่ยนสถานะกลายเป็นคนรัก

เพื่อนสนิท คิดเกินเลย - ตอนที่ 4 - โดย ฮาเร็มควีน @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ชาย-ชาย,วัยว้าวุ่น,ไทย,เรื่องสั้น,แฟนตาซี,นิยายวาย,#BL,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

เพื่อนสนิท คิดเกินเลย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

รัก,ชาย-ชาย,วัยว้าวุ่น,ไทย,เรื่องสั้น

แท็คที่เกี่ยวข้อง

แฟนตาซี,นิยายวาย,#BL,รักวัยรุ่น

รายละเอียด

เมื่อความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนเปลี่ยนสถานะกลายเป็นคนรัก

ผู้แต่ง

ฮาเร็มควีน

เรื่องย่อ

สารบัญ

เพื่อนสนิท คิดเกินเลย-ตอนที่ 1 -,เพื่อนสนิท คิดเกินเลย-ตอนที่ 2 -,เพื่อนสนิท คิดเกินเลย-ตอนที่ 3 -,เพื่อนสนิท คิดเกินเลย-ตอนที่ 4 -,เพื่อนสนิท คิดเกินเลย-ตอนที่ 5 -,เพื่อนสนิท คิดเกินเลย-ตอนที่ 6 -,เพื่อนสนิท คิดเกินเลย-ตอนที่ 7 -,เพื่อนสนิท คิดเกินเลย-ตอนที่ 8 -,เพื่อนสนิท คิดเกินเลย-ตอนที่ 9 -,เพื่อนสนิท คิดเกินเลย-ตอนที่ 10 -,เพื่อนสนิท คิดเกินเลย-ตอนที่ 11 -,เพื่อนสนิท คิดเกินเลย-ตอนที่ 12 -,เพื่อนสนิท คิดเกินเลย-ตอนที่ 13 -,เพื่อนสนิท คิดเกินเลย-ตอนที่ 14 -,เพื่อนสนิท คิดเกินเลย-ตอนที่ 15 -,เพื่อนสนิท คิดเกินเลย-ตอนที่ 16 -,เพื่อนสนิท คิดเกินเลย-ตอนที่ 17 -,เพื่อนสนิท คิดเกินเลย-ตอนที่ 18 -,เพื่อนสนิท คิดเกินเลย-ตอนที่ 19 -,เพื่อนสนิท คิดเกินเลย-ตอนที่ 20 -,เพื่อนสนิท คิดเกินเลย-ตอนที่ 21 -,เพื่อนสนิท คิดเกินเลย-ตอนที่ 22 -,เพื่อนสนิท คิดเกินเลย-ตอนที่ 23 -,เพื่อนสนิท คิดเกินเลย-ตอนที่ 24 -,เพื่อนสนิท คิดเกินเลย-ตอนที่ 25 -,เพื่อนสนิท คิดเกินเลย-ตอนที่ 26 -,เพื่อนสนิท คิดเกินเลย-ตอนที่ 27 -,เพื่อนสนิท คิดเกินเลย-ตอนที่ 28 -,เพื่อนสนิท คิดเกินเลย-ตอนที่ 29 -,เพื่อนสนิท คิดเกินเลย-ตอนที่ 30 -,เพื่อนสนิท คิดเกินเลย-ตอนที่ 31 -,เพื่อนสนิท คิดเกินเลย-ตอนที่ 32 -,เพื่อนสนิท คิดเกินเลย-ตอนที่ 33 -

เนื้อหา

ตอนที่ 4 -

ใช้เวลาในการอาบน้ำในรอบที่สองของผมก็ใช้เวลานานกว่าปกติเพราะผมก็ต้องช่วยชาจินอาบน้ำพร้อมกับล็อกมือเขาไม่ให้มาขยำแก้มก้นนุ่มที่น่าสัมผัสของผม

เพราะถ้าเมื่อมือของชาจินสัมผัสเมื่อไรก็หมายความว่ามังกรของเขาก็จะได้แวะถ้ำอีกครั้งโดยที่ถ้ำของผมตอนนี้ยังไม่พร้อมเปิดแวะเยี่ยมเยือน

ยอมออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพเสื้อผ้าตัวเดิมเพราะถ้าสวมแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวผมอาจจะไม่รอดก็เป็นไปได้

"ว้าว! สวยจัง.." หันไปมองพร็อพที่อยู่ใกล้โซฟาโดยที่ด้านหน้าของโซฟามีทีวีตั้งเอาไว้โดยที่เขาจัดเหมือนห้องผมอยู่ในโลกแฟนตาซีงั้นแหละ "มึงก็มีฝีมือด้านการจินตนาการเหมือนกันนะชาจิน"

"แล้วชอบมั้ยล่ะ?" ชาจินถามก่อนที่จะสวมกอดผมจากด้านหลังพร้อมกับฝังจมูกที่ซอกคอขาวของผมจนผมรู้สึกจั๊กจี้ "หอมจัง"

"ชะ..ชอบดิ!" ถึงกับต้องพูดตะกุกตะกักเพราะผมเริ่มที่จะมีอารมณ์อีกรอบแล้ว

แต่เพื่อไม่ให้ต้องสลบไปอีกเป็นรอบที่สองผมจึงพยายามแงะตัวออกจากการกอดของเขาให้ได้และดูเหมือนจะสำเร็จเพราะชาจินก็ยอมปล่อยผมแต่โดยดี

"เป่าเค้กเลยดีกว่า" ผมว่าอย่างอายๆ พร้อมกับเสสายตามองไปทางหน้าต่างที่ตอนนี้ท้องฟ้าได้เปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินพร้อมกับดวงดาวระยิบระยับ

ทำไมมันถึงเริ่มมืดเร็วจัง?

ยังไม่ทันที่จะได้ทำอย่างที่ปากได้พูดเอาไว้ผมก็โดนแย่งงานจากชาจินเพราะเจ้าตัวทำให้เองเลยตั้งแต่เอาเค้กออกมาจากตู้เย็น เสียบเทียนบนเค้กยันจุดไฟจนปลายเทียน

"อธิษฐาณสิ! นินิว" พร้อมกับยื่นเค้กมาตรงหน้าผมแล้วยิ้มอ่อนสุดหล่อกระชากใจ

ผมหลับตาลงพร้อมกับประสานมือเข้าหากันก่อนที่จะอธิษฐาน..'ขอให้ผมมีความสุขได้ทุกวันด้วยเถอะ' แล้วลืมตาขึ้นมาเพื่อที่จะมองไปที่เทียนแล้วเป่าจนไฟดับลงทั้งหมด

"สุขสันต์วันเกิด!" แปะๆ "ปีนี้ก็อายุยี่สิบเอ็ดแล้วสิ"

"รู้สึกแก่ขึ้นมาอีกปียังไงก็ไม่รู้" ผมก็พูดเล่นๆ หรอกนะ..แต่สีหน้าดันทำหน้าหงอยไปก่อนจนชาจินวางเค้กบนโต๊ะใกล้โซฟาก่อนที่จะสวมกอดผมเล่นเอาผมถึงกับงุนงงกับการกระทำของเขา

"ไม่เห็นแก่สักหน่อย..ยังไงนินิวก็ยังน่ารักสำหรับชาจินเสมอ" ทั้งที่เป็นคำชมปกติแต่คนฟังอย่างผมถึงกับเขินจนหน้าแดงก่อนที่จะสวมกอดชาจินตอบรับ

"นั่นสินะ.." ก่อนที่ผมจะเปลี่ยนสีหน้าและแววตาที่เจ้าเล่ห์ "นอกจากจะน่ารักยังทำให้ชาจินถึงกับอ่อนระทวยได้อีกด้วย" พอผมว่าอย่างนั้นชาจินก็ถึงกับเงียบนั่นเป็นการสื่อได้ว่าเขากำลังเขินโดนหลักฐานที่ชี้ชัดก็คืออาการหูแดงของเขา

ผละออกจากการสวมกอดของชาจินเมื่อท้องผมร้องประท้วงก่อนที่จะนั่งลงที่โซฟาเงียบๆ เพราะหน้าที่การตัดเค้กก็ยังคงเป็นชาจินทั้งที่ผมควรทำเองเพราะเป็นเจ้าของงาน

"อะ.." พร้อมกับยื่นจากเค้กที่มีลูกสตรอเบอร์รี่ลูกโตและแวววาวน่ากิน "ชอบใช่มั้ยล่ะ? สตรอเบอร์รี่น่ะ" ผมผงกหัวแทนคำตอบ

เขารู้ได้ยังไงน่ะ?

ทั้งที่ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้นแท้ๆ

นินิวทำหน้าฉงนใส่ชาจินอย่างมีคำถามและเขาก็รู้ด้วยว่านินิวสงสัยอะไร..จะไม่ให้เขารู้ได้ยังไงล่ะว่าเจ้าตัวชอบสตรอเบอร์รี่ก็ทำสายตาเปล่งประกายซะขนาดนั้นและคงไม่ได้ชอบอย่างเดียวอาจจะคลั่งเลยก็ได้

เห็นชาจินยิ้มเป็นคำตอบผมก็ไม่สงสัยอะไรอีกก่อนที่จะใช้ส้อมจิ้มไปที่สตรอเบอร์รี่ลูกโตแวววับแล้วเอาเข้าไปในปากและเมื่อฟันกับลิ้นได้สัมผัสกับลูกสตรอเบอร์รี่สดและฉ่ำ..น้ำในลูกสตรอเบอร์รี่ก็แตกในปากผมทันทีที่เล่นเอาผมมีความสุขขั้นสุดจนคนข้างๆ อาจจะนึกว่าผมเพื้ยนก็เป็นได้

"ยังมีอีกนะ" ชาจินว่าก่อนที่จะกินเฉพาะส่วนที่เป็นเนื้อเค้กจนผมถึงกับงุนงง

"มึงไม่ชอบสตรอเบอร์รี่หรอชาจิน?" ถึงปากจะถามด้วยความสงสัยแต่สายตากลับจ้องเขม็งที่ลูกสตรอเบอร์รี่พร้อมกับปล่อยออร่าสังหารเพื่อไม่ให้ใครหน้าไหนแย่งไปได้

"ก็ไม่ได้ถึงกับเกลียดนะ..แต่กูเก็บให้คนสำคัญก็เท่านั้นเอง" ได้ยินประโยคหลังเต็มหูแบบชัดๆ พร้อมกับรอยยิ้มอ่อนสุดกระชากใจก็เล่นเอาผมถึงกับใจละลายจนอยากได้คนตรงหน้าเป็นแฟนให้รู้แล้วรู้รอด

'ถ้าได้ชาจินเป็นแฟนก็ดีสิ..ถ้าจะดูแลเอาใจใส่กูเก่งขนาดนนี้' ผมพึมพำคนเดียวเพราะไม่มีความกล้าพอที่จะบอกกับเขาตรงๆ 

แต่ถึงขนาดผมพูดเบาแล้วนะยังทำให้ชาจินได้ยินอีกซะอย่างนั้น

"มาถึงขนาดนี้แล้ว..ไม่ให้กูเป็นสามีของมึงเลยล่ะนินิว?" พร้อมกับรอยยิ้มอ่อนที่ทำเอาผมถึงกับใจเต้นแรงจนไม่อยากเชื่อเลยว่าวันนี้ตัวผมเองจะขายออกหลังจากที่อยู่ในต่ำแหน่งควีนปักษา (นกตลอดนั่นแหละ) มาตั้งนาน

พอหายใจเต้นแล้วก็กินเค้กส่วนที่เหลือก่อนที่จะวางจานเค้กบนโต๊ะแล้วถือวิสาสะไปนั่งบนตักของชาจินด้วยการหันหน้าไปทางเขา

"อยากลองรสจูบรสวิปครีมจัง?" ผมขอด้วยเสียงอย่างออดอ้อนจนคนฟังถึงกับหูแดงก่อนที่จะโน้มหน้ามาดูดปากผมพร้อมกับแลกลิ้นที่เปื้อนวิปครีมอย่างร้อนแรง