รัก,ชาย-ชาย,วัยว้าวุ่น,ไทย,เรื่องสั้น,แฟนตาซี,นิยายวาย,#BL,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เช้าวันต่อมา
"นินิว..ไปออกกำลังกายกัน!" อยู่ๆ ก็มีคนมาขัดความสุขในการนอนเหมือนกับมีใครบางคนถีบผมตกเตียงกะทันหันนั่นแหละจนทำเอาผมถึงกับรู้สึกหงุดหงิด
แต่พอรีบตื่นขึ้นมาเพื่อที่จะหาเรื่องกลายเป็นว่าต้องหน้าเห่อร้อนแทนเพราะชุดออกกำลังกายที่แนบแน่นของชาจินทำเอาผมถึงกับมีอารมณ์
และเพราะมันยังเช้าเกินไปผมก็เลยขี้เกียจที่จะเสียน้ำและเสียแรงเลยขอให้เขาทำอย่างอื่นที่ใช้แรงน้อยที่สุดแทน
"กูอยากได้มอนิ่งคิส" แล้วยกแขนทั้งสองข้างจนชาจินรู้ในสิ่งที่ผมต้องการจะสื่อก่อนที่จะยื่นยองๆ เพื่อให้ความสูงเท่ากับผมและผมก็สามารถที่จะโอบคอเขาได้ง่ายยิ่งขึ้นกว่าเดิมและไม่เมื่อย
ริมฝีปากของผมได้สัมผัสกับริมฝีปากนุ่มๆ ของชาจินก่อนที่จะเปลี่ยนมาเลียจนเขาเปลี่ยนมาเลียดูบ้างกลายเป็นว่าจากจูบที่หอมหวานกลายมาเป็นจูบที่ร้อนแรงจนทั้งผมและชาจินถึงกับหายใจแรง
เป็นการจูบที่ใช้แรงน้อยที่สุดแต่เหนื่อยเหมือนวิ่งรอบสนามสักสามรอบได้
"อืม..จ๊วบ..แผล็บ" จนผมจูบจนหนำใจนั่นแหละผมถึงจะยอมผละออกมาเองซึ่งชาจินก็ยอมปล่อยแต่โดยดีก่อนที่จะเลยเถิดไปจนอาจไม่จบแค่จูบอย่างเดียว
ใช้เวลาในการอาบน้ำไม่ค่อยนานเท่าไรก่อนที่จะออกมาในสภาพผ้าขนหนูผืนเดียว
เพิ่งนึกได้ในสิ่งที่ต้องการจะพูด "ว่าแต่ว่า! มึงไปเอาชุดจากไหนมาวะ?" ตอนมาเมื่อวานก็มาตัวเปล่านะ
"กูเอามาจากในรถกูน่ะเพราะกูชอบเก็บสำรองไว้ในรถ..เผื่อต้องออกจากบ้านหลายวัน"
"อ้อ..เป็นคนเตรียมพร้อมเอาไว้ก่อนโดยนิสัยสินะ" ผมว่าก่อนที่จะปลดผ้าขนหนูอย่างไม่อายเหมือนในห้องมีผมคนเดียวงั้นแหละจนชาจินถึงกับหูแดงและลามไปถึงแก้มเมื่อผมก้มหาเสื้อในตู้จนเข้าได้เห็นก้นขาวๆ และรูจีบที่แดงเถือกของผมกับไข่สองใบและหนอนน้อยที่อ่อนตัว
จนกระทั่งเจอเสื้อผ้าที่ต้องการจะใส่คือเสื้อคอกลมแขนสั้นกับกางเกงพละขายาว...ปกติผมชอบใส่ขาสั้นมากกว่าแต่ไม่รู้ว่าอารมณ์ไหนของผมกันแน่ที่อยู่ๆ อยากใส่กางเกงขายาวเหมือนกลัวว่าชาจินจะหวงทั้งที่เขาก็ยังไม่ได้แสดงอาการด้วยซ้ำ
"ไปกันเลยมั้ย?" ผมว่าด้วยรอยยิ้มหวานก่อนที่จะทำหน้างุนงงเมื่อชาจินเอามือมาปิดหน้าตัวเองเหมือนไปเห็นสิ่งที่น่าอายเข้างั้นแหละ "เป็นอะไรชาจิน?" ผมถามเพราะอยากรู้โดยที่ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าตัวเองคือสาเหตุ
"มะ..ไม่มีอะไร" ชาจินตอบด้วยเสียงตะกุกตะกักก่อนที่จะเดินท่าโก้งโค้งเหมือนกุ้งออกจากห้องไป
ทำไมเขาถึงได้เดินท่าประหลาดจัง?
โรงยิมแห่งนึง
พอผมได้มาถึงพร้อมกับชาจินเจ้าตัวก็เดินออกห่างจากตัวผมทันทีเพื่อที่ต้องการเล่นเวทและสถานที่นี้ก็ไม่จำเป็นต้องสอนด้วยเพราะใครใครก็เล่นเป็นและแม้แต่ผมที่ไม่ค่อยชอบออกกำลังกายยังรู้วิธีเล่นเลย
เหม่อมองไปที่ลู่วิ่งที่ดูเหมือนสนุกและง่ายเป็นอันดับสองแต่ความเป็นจริงมันเหนื่อยสุดๆ เลย
เหม่อมองไปที่จักรยานที่ตั้งอยู่กับที่ซึ่งเป็นสิ่งที่เล่นง่ายเป็นอันดับหนึ่ง (ภายในความคิดเห็นส่วนตัวของผมเอง) และไม่ค่อยเสียเหงื่อมากเท่าไรผมจึงเลือกที่จะเล่นมัน
นั่งบนเบาะก่อนที่จะใช้ตีนเหยียบที่เอาไว้ปั่นก่อนที่จะเลื่อนระดับปานกลางที่ไม่ปั่นไวไปและไม่ปั่นหนักมากไป
แต่นั่งไปได้แค่ครึ่งชั่วโมงก็เท่านั้นอยู่ผมก็รู้สึกเหนื่อยก่อนพร้อมกับเหงื่อที่ทำให้ผมถึงกับครั่นเนื้อครั่นตัวจนอยากอาบน้ำซะเดี๋ยวนี้
"หิมะตกในประเทศไทยแน่เลยนินิวที่อยู่ๆ มึงก็มาออกกำลังกายเนี่ย?" หันไปทางเจ้าของเสียงทะเล้นจนได้เห็นซิกแพ็คแน่นๆ หน้าลูบไล้ของกภพเข้าแถมยังทำให้ผมถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากอีกด้วย
"..." ไม่มีคำพูดใดออกมาจากปากผมเลยแม้แต่คำเดียวเพราะสายตายังจ้องไปที่ซิกแพ็คของกภพจนจะสิ่งร่างเขาอยู่รอมร่อ
และเพราะอาการของผมกภพถึงกับยิ้มทะเล้นอีกครั้งก่อนที่จะเดินมาหาใกล้ผมแล้วดึงมือผมข้างหนึ่งมาลูบไล้ที่ลอนหกแพ็คของเขาได้ตามต้องการโดยที่ไม่จับเวลา
แต่เพราะความเขินเพราะถูกจับการกระทำได้โดยง่ายผมจึงดึงผ้าขนหนูที่พาดตัวกภพแทนเพื่อที่จะมาเช็ดหน้ากลบความอาการเห่อร้อนทั่วใบหน้า
แต่ยิ่งได้สูดดมผ้าขนหนูที่กลิ่นหอมดอกไม้อย่างกับโรคจิตหัวใจของผมที่เต้นเป็นปกติก็เต้นแรงราวกับกลองรัวทันที
"เอาคืนไป!" พร้อมกับปาผ้าขนหนูใส่ซิกแพ็คของเขาก่อนที่จะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วเกาทั่วร่างกายเพราะอาการคันมันเริ่มทวีคูณแล้ว
"ไปอาบน้ำด้วยกันมั้ย?" อยู่ๆ กภพก็ชวนผมอาบน้ำ..ชวนอาบน้ำกันสองคนหรอ! แบบนั้นผมก็ต้องได้แนบแน่นกับเขาน่ะสิ!
ถ้าจะถามว่าเสียใจมั้ย?
ก็ไม่?
"แต่กูไม่มีชุดเปลี่ยนนะกภพ" ถึงอยากอาบน้ำกับเขามากแค่ไหนแต่ก็ต้องคิดในหลักความเป็นจริงอยู่ดีและผมก็ไม่อยากใส่เสื้อผ้าที่เหม็นกลิ่นเหงื่ออีกด้วยเพราะไม่งั้นก็จะอาบน้ำทำไมก็ในเมื่อสุดท้ายก็กลับมาสกปรกอยู่ดี
"กูมีเปลี่ยน" แต่พอได้ยินคำพูดของเขาที่เหมือนเสียงสวรรค์ผมก็เดินนำหน้าทันทีจนลืมไปเลยว่าผมไม่เคยมาที่นี่มาก่อนแล้วจะรู้ได้ยังไงล่ะว่าห้องน้ำยิมอยู่ที่ไหน
