รัก,ชาย-ชาย,วัยว้าวุ่น,ไทย,เรื่องสั้น,แฟนตาซี,นิยายวาย,#BL,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
"มองอะไรกูชาจิน" แล้วเหล่ตามองไปทางอื่น "กูก็อายเป็นนะ"
"มองคนน่ารักไงครับ" พร้อมกับรอยยิ้มหวานก่อนที่จะโน้มหน้ามาจูบที่หน้าผากของผมอย่างอ่อนโยนจนหัวใจของผมเต้นแรงราวกับกลองรัวแถมยังกอดผมแนบแน่นกว่าเดิมอีกด้วยจนผมรู้สึกอะไรบางอย่างที่กำลังทิ่มมือทั้งสองของผมอยู่
และเมื่อผมใช้มือสัมผัสผมก็ถึงกับหน้าแดงเถือกเพราะสิ่งที่สัมผัสได้มันทั้งแข็งและร้อนแถมยังรู้สึกนุ่มๆ หยุ่นๆ แปลกๆ อีกด้วย
เป็นสัมผัสที่คนล่ะแบบของผม..คงเป็นเพราะขนาดที่ต่างกันด้วยมั้ง?
มังกรกับหนอนน้อยมันเหมือนกันที่ไหนล่ะ!
สงสัยเป็นเพราะผมลูบๆ บีบๆ จับๆ อยู่นานพอสมควรจนชาจินรู้สึกตัวก่อนที่จะคลายอ้อมกอดแล้วนอนหงายหลังจนผมได้เห็นชัดๆ ว่ามังกรของเขาแข็งพร้อมเปิดศึกแล้วแถมตรงปลายยังมีน้ำใสใสปริ่มออกมาจนผมเห็นแล้วถึงกับกลืนน้ำลายด้วยความกระหาย
แล้วความอดทนของผมก็ขาดสะบั้นก่อนที่จะใช้มือทั้งสองจับไปที่ท่อนลำก่อนที่จะใช้ลิ้นร้อนลากตั้งแต่เส้นสองสลึงจนไปถึงรอยแยกจนน้ำใสใสที่ปริ่มออกมาเล็กน้อยกลับทะลักออกมาเต็มปากเต็มคำของผมมากกว่าเดิม
ชาจินถึงกับกัดปากอย่างกับกินของเผ็ด "ซี๊ดดด"
เมื่อผมดูดเลียน้ำใสใสจนหยดสุดท้ายคราวนี้ผมก็เปลี่ยนมาครอบปากก่อนที่จะกลืนเข้าไปทั้งดุ้นแล้วยกหัวออกแล้วเข้าไปใหม่
ทำซ้ำขึ้นๆ ลงๆ อย่างช้าๆ ก่อนที่จะเร่งสปีดให้เร้วขึ้นจนชาจินสั่นไปทั้งตัว
"อ๊า! ชาจินเสียวครับนินิว!"
ยิ่งชาจินกดหัวผมผมก็ยิ่งแถมโปรโดยการใช้ลิ้นร่วมด้วยจนชาจินเสียวคูญสองจนมังกรถึงกับกระตุกไม่หยุดจนกระทั่งเขาครางภายในลำคอพร้อมกับมังกรของเข้าได้ปล่อยน้ำนมข้นลงคอของผม
ผละปากออกมาจากมังกรก่อนที่ผมจะแลบลิ้นให้ชาจินดูว่ายังมีน้ำนมข้นขาวที่เหลือเต็มปากของผมก่อนที่ผมจะโชวฺกลืนให้ดู
"อร่อยจัง?" ผมว่าอย่างยั่วยวนจนชาจินถึงกับแก้มแดงเถือกอย่างน่ารัก
"ปะ..ไปอาบน้ำกัน"
"อยากทำที่ห้องน้ำหรอครับ?"
"แค่อาบน้ำเฉยๆ ครับ" พอได้ยินชาจินว่าอย่างนั้นผมก็งอนเล็กน้อยก่อนที่จะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เพราะการจะกินชาจินยังมีอีกหลายวิธี
ใช้เวลาในการอาบน้ำไม่ค่อยนานนักเพราะไม่ได้ทำอะไรที่มากกว่านั้นก่อนที่จะแต่งตัวสุภาพที่สุดเหมือนจะไปงานแต่งของใครสักคนนั่นแหละ
หรือว่าจะเป็นเพื่อนในห้องใครสักคน?
ไม่นะ!
ผมยังกินไม่หมดทุกคนเลย!
และผมก็ทำหน้าจ๋อยพอขึ้นมาบนรถแล้วจนชาจินถามด้วยความสงสัยปนเป็นห่วง "ถ้าไม่อยากไปก็ไม่เป็นไรนะเดี๋ยวกูอยู่เป็นเพื่อน"
"ไม่เป็นไร" ผมว่าแล้วยิ้มอย่างฝืนๆ จนคิดมโนไปไกลว่าคนที่แต่งงานอาจจะเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดอย่างไอ้มครา
ที่ผมคิดแบบนั้นเพราะตอนผมชวนมันมาในวันเกิดมันกลับปฏิเสธผมอย่างไม่ใยดีและการปฏิเสธนั้นอาจจะเป็นเพราะว่ากำลังเตรียมงานแต่งก็ได้
ถึงจะเสียดายเพราะยังไม่ได้กินผมก็คงไม่ค่อยเสียใจเท่าไรเพราะผมก็เหม็นขี้มันมันจะแย่
มีเจ้าของไปคนนึงก็ยังเหลืออีกเก้าคนน่า!
ใช้เวลาอยู่ในรถนานอยู่พอสมควรจนผมเผลอหลับไปเพราะแอร์ในรถมันเย็นสบายดีจนกระทั่งเหมือนผมได้ยินเสียงดับเครื่องนั่นแหละผมถึงจะค่อยๆ ลิมตาขึ้นมามองและได้เห็นบริษัทยักษ์ใหญ่
นึกว่าจะมางานแต่งซะอีกค่อยโล่งอกหน่อย (ที่จริงก็เสียดายอยู่นิดๆ นั่นแหละที่ไม่ได้กินไอ้มครา)
"บริษัทของชาจินหรอ?" ผมถามด้วยความอยากรู้
"ของมคราครับ..พอดีมันจัดงานเลี้ยงเนื่องในโอกาสสร้างบริษัทใหม่" ได้ยินชาจินว่าอย่างนั้นผมก็ถึงกับบางอ้อก่อนที่จะเบะปากเพราะรู้สึกหมั่นไส้ของไอ้มคราที่ชอบทำเป็นเรื่องใหญ่ตลอดเวลาจัดงานเลี้ยง
เมื่อสมัยอยู่มหาลัยก็จัดงานวันเกิดของมันเองที่คอนโดหรู..จัดงานฉลองสอบเสร็จที่บ้านตากอากาศ
อิจฉาจริ๊งคนที่เกิดมาบนกองเงินกองทองเนี่ย!
ไม่เหมือนกับผมที่เคยผ่านกับการกินข้าวคลุกน้ำปลาทุกสิ้นเดือนมาแล้ว
ก้าวลงมาจากรถพร้อมกับชาจินก่อนที่จะไปเดินควงแขนชาจินอย่างน่าไม่อายต่อสายตาคนอื่นที่ถึงคนอื่นจะไม่ได้สนใจพวกผมก็ตาม
แฟนกันเดินควงแขนเป็นเรื่องที่แปลกตรงไหนล่ะ!
แต่พอผมเดินเข้าไปในงานพร้อมกับชาจินก็ได้มีสายตาของคนคนหนึ่งที่จ้องผมเหมือนจะฆ่าซะให้ตายและเมื่อผมหันไปมองเพราะรู้สึกขนลุกซู่...สายตาคู่นั้นมาจากไอ้มครานั่นเอง
"..." ผมไม่ได้ตอบอะไรทั้งสิ้นมีเพียงแค่ชูคออย่างผู้ชนะเท่านั้นและเบะปากเหมือนตัวเองอยู่เหนือกว่าใครๆ
และเมื่อสายตาดุมันไม่ได้ผลกับผมมคราจึงเดินเข้ามาใกล้ผมทันทีก่อนที่จะเข้ามาแทรกกลางของผมและชาจินจนแขนของผมต้องผละออกจากวงแขนของชาจินด้วยความเสียดาย
"ทำอะไรของมึงเนี่ย!" ไม่มีคำตอบออกมาจากปากของไอ้มครามีเพียงแค่การกระทำเท่านั้นโดยที่มันกระชากมือของผมให้เดินตามมันไปจนผมต้องชายตาขอความช่วยเหลือจากชาจิน
แต่ชาจินกลับยิ้มเป็นคำตอบก่อนที่จะหันไปคุยกับแขกในงานคนอื่น
ทำไมชาจินทำแบบนี้กับกูล่ะ?
