ชาย-ชาย,วัยว้าวุ่น,ไทย,เรื่องสั้น,รัก,แฟนตาซี,นิยายวาย,รักวัยรุ่น,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
"โกหกแบบนั้นเดี่ยวจะโดนคุณลาเต้เกลียดเอาได้นะพี่ชาย"
"ก็มันน่าสนุกดี เผื่อว่าคุณลาเต้อาจจะเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาบ้าง"
ทั้งสองพี่น้องพูดคุยกันสองคนในขณะที่ผมต้อนรับและเอาใจลูกค้าที่มานั่งดื่มในร้านพร้อมขนมทานเล่น สิ่งที่แตกต่างระหว่างกินที่บ้านและกินที่ร้านก็คือ...
ถ้าเป็นพวกเค้กเวลากินที่ร้านก็จะมีท๊อปปิ้งอย่างสตรอเบอร์รี่สดตกแต่งไว้ด้านบน ส่วนพวกคุ้กกี้ผมก็จะตกแจ่งด้วยมาชเมลโล่ที่ราดด้วยซอสช็อกโกแลต
ผมทำงานวนลูปแบบนี้หลายๆ รอบจนในที่สุดก็ถึงเวลาที่ต้องปิดร้าน
อุปกรณ์ทั้งหมดผมต้องเป็นคนล้างเองเพราะเป็นเจ้าของร้าน ส่วนโต๊ะเก้าอี้และพื้นที่เคยเป็นหน้าที่ของผมก็ยกให้คนหล่อทั้งสองเก็นและเช็ดด้วยตนเอง
ในเวลาตั้งสองช่วยโมงก่อนที่จะวางอุปกรณ์ที่ผ่านน้ำได้บนตะแกรงเพื่อให้ลมผ่านจะได้แห้งเร็ว
ทั้งๆ ที่ผมอยู่ในห้องแอร์แต่ก๋สามารถที่จะเหนียวตัวได้เพราะเคลื่อนไหวตลอดเวลาพร้อมกับเหงื่อที่ไหลและแห้งไปพร้อมกันเพราะแอร์ในร้าน
ครั้นเนื้อครั้นตัวจนแผ่นหลังแดงไปหมดจนต้องถอดเสื้อผ้าออก แต่ผมยังจำได้ว่าเคยมีคนบอกว่าอย่าโป๊ต่อหน้าจึงได้ตัดสินใจมาถอดในห้องน้ำแทนพร้อมทั้งกางเกงและชั้นในจนตอนนี้ผมเปลือยทั้งตัว
กำลังจะเปิดน้ำอุ่นลงอ่างเพื่อสำหรับแช่กลับสะดุ้งตกใจเมื่อประตูที่ผมลืมล็อกไว้ได้เลื่อนออกและปรากฏสองหนุ่มที่เปลื่อยทั้งตัวเข้ามา
ไม่มีความเขินอายสำหรับผมเพราะมีอะไรๆ ที่เหมือนกันหมด ยกเว้นก็แน่พวกเขาสองคนจะตัวขาวเป็นกระดาษจนผมอิจฉาเล็กๆ เท่านั้น
ส่วนผมเป็นผิวสองสีนะ
"อาบน้ำพร้อมกันได้ไหงห้องน้ำแคบแบบนี้?" ผมว่าติดบ่น แต่พวกเขาสองคนก็ยังยืนและมองนิ่งมาทางผมจนเกิดระแวงแปลกๆ ขึ้นมา
พวกเขาคงไม่ได้โกรธผมจนอยากต่อยหน้าผมหรอกนะ
หนึ่งในนั้นเดินเข้ามาหาผมใกล้ๆ จนผมเดินถอยหลังจนติดผนังและไม่สามารถหนีไปไหนได้ในห้องน้ำที่คับแคบนี้ "ผมขอโทษ! มะ..เมื่อกี้ผมไม่ได้ตั้งใจจะว่าพวกคะ..อื๊อ!?"
ลิ้นร้อนได้เข้ามาในโพรงปากผมจนต้องดันอกของเขาออกเพราะเริ่มจะหายใจไม่ออก แต่ถึงอย่างนั้นผมกลับฟินอย่างกับพวกโรคจิตเวลาถูกจู่โจมแบบนี้
สงสัยเป็นเพราะโสดมานานจนเหงาหงอยเป็นแน่!
กลิ่นกายอันหอมหวานของเจ้าตัวทำให้ผมดันคิดชื่อหนึ่งขึ้นมาในหัวได้ก่อนที่จะเผลอพูดออกมาเมื่อเจ้าตัวผละออกอย่างอ้อยอิ่ง
"คะ..คุณช็อกโค้.."
"ว่าไงครับ?" มองอย่างมีคำถามก่อนที่จะไม่ฟังคำตอบแล้วไซร้คอผมพร้อมจูบอย่างกระหายโดยที่สายตาของผมจ้องไปที่อีกคนหนึ่งที่หนึ่งเหมือนกำลังดุผม
และชื่อถัดมาก็ผุดขึ้นมาในความคิดอีกครั้ง
"คุณคอฟฟี่?" และเมื่อเจ้าของใบหน้านิ่งได้ยินเขาก็เปลี่ยนมายิทที่มุมปากแทน
ผมจะบอกว่าเขาโครตหล่อเลย แต่หล่อคนละแบบกับคุณช็อกโค้
ถ้าให้เปรียบเทียบก็คือ..
คุณช็อกโค้ละมุนหวานเหมือนช็อกโกแลต ส่วนคุณคอฟฟี่ละมุนปนขมเหมือนกาแฟ
