ชาย-ชาย,วัยว้าวุ่น,ไทย,เรื่องสั้น,รัก,แฟนตาซี,นิยายวาย,รักวัยรุ่น,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาในเช้าวันถัดไปในเวลาที่เร็วราวกับเป็นเรื่องโกหกพร้อมกับเหนียวไปทั่วร่างกายเนื่องจากเหงื่อไหลซึมที่ต้นตอมาจากอากาศร้อนจากข้างนอกที่ทะลุกกระจกเข้ามาภายในห้องที่ถึงแม้จะเปิดแอร์ก็ตาม
ผลักคนนอนทับไปอีกด้านจนรู้สึกถึงความเสียวและพอมองไปที่ช่วงล่างของคุณช็อกโค้ด้วยความสงสัยใครรู้ก็ได้คำตอบ
หนอนน้อยที่นิ่งสนิทของเขากับช่วงล่างของผมที่มีคราบน้ำรักหลงเหลืออยู่
นี่พวกเขาลักหลับผมหรอ?
งงอยู่สักพักก่อนที่จะตัดสินใจลุกขึ้นไปอาบน้ำเพื่อชำระร่างกายให้สะอาดทั้งภายนอกและภายในด้วยร่างกายที่แข็งแรงจนน่าประหลาดใจทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ปวดหัวเหมือนมีหินก้อนใหญ่อยู่บนหัว
เมื่อออกมาจากห้องน้ำในสภาพเสื้อนอนตัวเดียวกับเมื่อคืนก็ได้เดินเข้าไปในห้องเพื่อที่จะปลุกสองแฝดให้ตื่นไปอาบน้ำ แต่ปลุกเท่าไรก็ไม่ตื่นทั้งสองคนเลยจึงได้เอาหลังมือไปอังที่หน้าผากและปรากฏว่ามันร้อน
ทำไปกี่รอบถึงได้ป่วยนอนซมขนาดนี้กัน?
หรือไม่ก็อาจจะติดจากผม? เพราะในการ์ตูนหรือนิยายที่มีเนื้อหาสิบแปดบวกส่วนมากจะเป็นแบบนี้...ถ้ามีอะไรกันโดยที่อีกฝ่ายป่วยก็จะทำให้คนคนนั้นติดหวัดแทนและคนป่วยก็จะหายราวกับปาฏิหาริย์
พอกลายมาเป็นแบบนี้ผมจึงจัดการแก้ผ้าทั้งสองคนก่อนที่จะหาชุดนอนมาเปลี่ยนซึ่งน่าแปลกที่พวกเขาใส่ได้พอดีทั้งที่เป็นไซร์ร่างเล็กแบบผม
หรือถ้าไม่ก็อาจจะเป็นเสื้อของพวกเขาเองที่มาอยู่ในตู้เสื้อผ้าของผมตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้
หลังจัดการสวมเสื้อผ้าเสร็จพร้อมกางเกงผมก็เดินเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้งเพื่อที่จะไปเอาน้ำอุ่นใส่กะละมังพร้อมผ้าเช็ดตัวในการที่จะไปเช็ดตัวพวกเขาให้ตัวอุ่นขึ้น
คุณช็อกโค้ลืมตาขึ้นมามองในตอนที่ผมเริ่มเช็ดจากหน้าอกด้วยการเลิกเสื้อพร้อมรอยยิ้มเจื่อนโดยที่ผมไม่ได้เห็นและไม่ได้สนใจเพราะทำหน้าที่ของตัวเองอยู่
ดึงแต่กางเกงออกจนสุดปลายเท้าก่อนที่จะเช็ดจนสะอาดและดึงกางเกงขึ้นมาอีกครั้ง
จากนั้นก็ไปจัดการกับแฝดพี่อย่างคุณคอฟฟี่และทำทุกอย่างเหมือนกับของคุณช็อกโค้ก่อนหน้านี้จนเจ้าตัวรู้สึกตัวและลืมตาขึ้นมามองผมที่กำลังดึงกางเกงขึ้นพอดี
"มามีอะไรกันอีกครั้งไหมครับเผื่อผมจะดีขึ้น"
"ป่วยกันไปป่วยกันมาก็ไม่สิ้นสุดพอดี"
"นั่นสินะครับ แหะๆ" อันนี้คุณช็อกโค้พูด
