"ขายให้ฉันสิ ฉันจะเป็นลูกค้าคนแรกให้เธอเอง"

รักลับมาเฟียร้าย - ตอนที่1 บังเอิญ โดย แมร์ณี่ @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ชาย-หญิง,ไทย,หึงโหด,หึงแรง,รักวัยรุ่น,มาเฟีย,เคลวิน,ไอมิ,รักลับมาเฟียร้าย,อีโรติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

รักลับมาเฟียร้าย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

รัก,ชาย-หญิง,ไทย

แท็คที่เกี่ยวข้อง

หึงโหด,หึงแรง,รักวัยรุ่น,มาเฟีย,เคลวิน,ไอมิ,รักลับมาเฟียร้าย,อีโรติก

รายละเอียด

"ขายให้ฉันสิ ฉันจะเป็นลูกค้าคนแรกให้เธอเอง"

ผู้แต่ง

แมร์ณี่

เรื่องย่อ


เควิน: มาเฟียหนุ่มสุดฮอต หล่อรวยมาก ดิบเถื่อน สำหรับเขาผู้หญิงก็เหมือนของเล่นเบื่อเมื่อไหร่ก็แค่ซื้อชิ้นใหม่

"ขายให้ฉันสิ ฉันจะเป็นลูกค้าคนแรกให้เธอเอง"


ไอมิ: สาวน้อยลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่นเธอมองโลกในแง่ดีชอบช่วยเหลือผู้อื่นอยู่เสมอ และความใจดีของเธอทำให้เธอได้บังเอิญไปช่วยใครคนหนึ่ง ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ชีวิตของเธอเปลี่ยนแปลง


สารบัญ

รักลับมาเฟียร้าย-ตอนที่1 บังเอิญ,รักลับมาเฟียร้าย-ตอนที่2 หรือแค่ฝันไป,รักลับมาเฟียร้าย-ตอนที่3 พิษร้อนไอมิ,รักลับมาเฟียร้าย-ตอนที่4 คนขี้ลืม,รักลับมาเฟียร้าย-ตอนที่5 น่ารักเป็นบ้า nc,รักลับมาเฟียร้าย-ตอนที่6 คุณคนนั้น,รักลับมาเฟียร้าย-ตอนที่7 เควิน18+,รักลับมาเฟียร้าย-ตอนที่8 ข้อเสนอ

เนื้อหา

ตอนที่1 บังเอิญ

ตอนที่ 1
ในซอยเล็ก ๆ กลางเมืองใหญ่ เวลา 02.30 น. 
มีกลุ่มชายชุดดำวิ่งไล่ล่ากันอย่างดุเดือด
"มันหนีไปทางนั้นครับลูกพี่"
"แยกย้ายกันไปตามจับมันมา อย่าให้หนีไปได้ มันโดนยิงที่แขน คงไปได้ไม่ไกล ยังไงวันนี้ก็ต้องลากตัวมันกลับไปให้นาย"
จากนั้นชายชุดดำก็แยกย้ายกันออกตามไล่ล่าคู่อริ ไปตามซอยบริเวณรอบ ๆ ย่านนั้น

ไอมิ 
"เฮ้อออออ เสร็จซะที ไปเปลี่ยนชุดกลับบ้านดีกว่า เหนื่อยชะมัดเลยวันนี้"

ไอมิเด็กสาวลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น อายุ20 ปี เรียนอยู่ปี 2 คณะนิเทศศาสตร์ มหาลัย H เธอทำงานพาสไทม์เป็นพนักงานเสริฟอยู่ที่ผับ ซีC ซึ่งเป็นผับชื่อดังยอดฮิตอันดับต้น ๆ ของกลุ่มไฮโซ ลูกมหาเศรษฐี และเหล่าเซเลปคนดังในวงการบันเทิง เรียกได้ว่าผับแห่งนี้เป็นศูนย์รวมตัวพ่อตัวแม่ของวงการเลยก็ว่าได้
“ จะกลับแล้วหรอไอมิ ให้เราแวะไปส่งมั้ย ” เสียงของมอสนักดนตรีประจำผับเอ่ยถามไอมิขึ้น
“อ๋ออ อื้มมมม เรากำลังจะกลับแล้ว พอดีว่าเราจะแวะซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อหน่อยอะ มอสกลับไปก่อนเลยก็ได้ บ้านเราอยู่ใกล้ ๆแค่นี้เอง” 
“เอางั้นหรอ ถ้างั้นก็กลับดี ๆ นะ” มอสยิ้มอ่อน ๆ ให้กับไอมิ เพราะเธอมักจะปฏิเสธเขาทุกครั้งที่เขาอาสาจะไปส่งเธอที่บ้าน เพราะไอมิเป็นคนที่ขี้เกรงใจมาก ๆ
 ฐานะทางบ้านของไอมิค่อนข้างลำบาก เธออาศัยอยู่กับแม่และน้องชายตัวเล็ก ๆ หนึ่งคน เธอจึงจำเป็นต้องหารายได้เพื่อแบ่งเบาภาระของแม่ ที่มีอาชีพเปิดร้านขายขนมไทยเล็ก ๆ ที่หน้าบ้าน ด้วยการไปทำงานเป็นพนักงานเสริฟในช่วงค่ำของทุกวัน 
 ไอมิเป็นคนที่มีจิตใจดีมาตั้งแต่เด็ก พ่อของเธอเสียไปตั้งแต่น้องชายเพิ่งเกิดได้ไม่นาน เพราะถูกหุ้นส่วนทางธุรกิจโกงเงินจนหมดตัวและเป็นสาเหตุให้พ่อของไอมิล้มป่วยและเสียชีวิต ไอมิต้องช่วยแม่ดูแลน้องชายมาตั้งแต่เด็ก เธอช่วยแม่ทำทุกอย่างที่ช่วยได้ ไอมิเป็นคนที่หัวไวและเรียนเก่ง เธอจึงสามารถสอบชิงทุนเรียนฟรี เข้าเรียนในมหาลัย H ได้ โดยไม่ต้องเสียค่าใช้จ่าย แต่ต้องรักษาเกรดเฉลี่ยไม่ให้ต่ำกว่าที่มหาลัยกำหนดไว้ในทุกเทอม ซึ่งไอมิก็ทำได้เป็นอย่างดีเสมอมา
และเนื่องจากพ่อของไอมิเป็นชาวญี่ปุ่น จึงทำให้ไอมิมีรูปร่างหน้าตาน่ารัก สดใส ผิวขาวอมชมพูไปทุกส่วน หน้าอกหน้าใจใหญ่เกินตัว และมีสัดส่วนที่เรียกได้ว่าใครเห็นเป็นต้องเหลียวหลัง ซึ่งข้อดีของการมีรูปร่างที่ดีนี้ ทำให้ไอมิได้รับงานถ่ายแบบชุดชั้นใน เซ็กซี่ น่ารัก เป็นงานเสริมอีกทางหนึ่ง 
ระหว่างทางกลับบ้านหลังจากที่ไอมิแวะซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อเสร็จแล้วเธอก็เดินกลับบ้านตามปกติเหมือนทุกวัน 


ในซอยเล็ก ๆ ขณะที่ไอมิกำลังเดินกลับบ้านอยู่นั้น

“ว๊ายยยยยยยยย ช่วยยยยยอ้วยยยยยย” มือปริศนาปิดปากไอมิจากด้านหลังทำให้เธอตกใจและหวาดกลัวเป็นอย่างมาก
“เงียบ ฉันมาดี” ชายหนุ่มปริศนาค่อย ๆ คลายมือออกจากปากของคนตัวเล็ก

ไอมิค่อย ๆ หันไปมองด้านหลังด้วยความรู้สึกตกใจและหวาดกลัวสุดขีด และเธอก็ได้เห็นว่าชายหนุ่มคนที่ปิดปากเธอนั้นได้รับบาดเจ็บอยู่

“เลือดดด คุณมีเลือดออกที่แขน นี่คุณได้รับบาดเจ็บมาหรอคะ คุณไหวมั้ยคะ บ้านฉันอยู่ถัดจากซอยนี้ไป คุณไปที่บ้านฉันก่อนแล้วเดี๋ยวฉันโทรเรียกรถพยาบาลให้”
“ไม่ต้อง เธอทำแผลให้ฉันก็พอ”
“แต่ ? ”
“แค่ทำแผลก็พอ รีบพาฉันไป”
“ค่ะ ถ้าอย่างงั้นคุณอดทนหน่อยนะคะ”

 #บ้านไอมิ

“เดี๋ยวฉันทำแผลให้นะคะ คุณช่วยถอดเสื้อออกก่อนได้มั้ย ฉันจะได้ดูว่าแผลลึกรึป่าว”
 เควินก็ยอมถอดเสื้อออก เขาเสียเลือดไปมากพอสมควร ทำให้ร่างกายรู้สึกล้าเต็มที ปล่อยให้คนตัวเล็กทำแผลให้ ซึ่งเธอก็ค่อย ๆ ทำอย่างเบามือที่สุดเท่าที่จะทำได้

หลังจากทำแผลเสร็จแล้ว ไอมิจึงไปหยิบผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้ร่างสูง ในระหว่างเช็ดตัวภายใต้ความเงียบ
ไอมิจึงเป็นฝ่ายเอ่ยถามขึ้น
“ว่าแต่ทำไมคุณถึงถูกยิงมาแบบนี้หรอคะ”
“เป็นคำถามที่เด็กน้อยแบบเธอไม่ควรรู้นะ”
“เด็กน้อยหรอ ฉันอายุยี่สิบแล้วนะคะคุณ แต่ก็ขอโทษที่ถามนะคะ ถ้าคุณไม่อยากตอบก็ไม่เป็นไร เอาเป็นว่าคืนนี้คุณพักที่นี่ก่อนก็ได้นะคะ ไว้อาการดีขึ้นแล้วค่อยกลับไป”
ร่างสูงนิ่งเงียบโดยไม่ได้ตอบอะไร เขาเพียงแต่นั่งมองหญิงสาวด้วยแววตานิ่ง เกินกว่าจะคาดเดาได้ จนทำให้ไอมิรู้สึกประหม่า 

“เอ่ออออ ถ้างั้นคุณก็พักผ่อนเถอะค่ะ ฉันจะขึ้นไปบนห้องแล้ว ” 
ไอมิเอ่ยบอกเขาเพียงเท่านั้นและลุกเดินขึ้นไปบนห้อง ทิ้งให้ร่างสูงของมาเฟียหนุ่มมองตามจนสุดสายตา