เรื่องราวของ อิงฟ้า เด็กสาวที่เดินทางมาบนเส้นทางนักเขียนกว่าสิบปี เพื่อไปให้ถึงเส้นชัยของความฝัน กับคำมั่นสัญญากับคนที่เธอรัก รอวันโคจรกลับมาพบกันอีกครั้ง กับเส้นชัยของความฝัน ที่ทั้งสองคนทำสำเร็จ
รัก,ชาย-หญิง,ชาย-ชาย,ไทย,หญิง-หญิง,ดราม่า,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
my year love ลุ้นรักล่าฝัน(ยัย)นักเขียนหน้าใส
เรื่องราวของ อิงฟ้า เด็กสาวที่เดินทางมาบนเส้นทางนักเขียนกว่าสิบปี เพื่อไปให้ถึงเส้นชัยของความฝัน กับคำมั่นสัญญากับคนที่เธอรัก รอวันโคจรกลับมาพบกันอีกครั้ง กับเส้นชัยของความฝัน ที่ทั้งสองคนทำสำเร็จ
เพราะต่างคนต่างมีความฝัน บนเส้นทางของตัวเอง การจากลาถึงต้องมาถึง พร้อมคำหมั้นสัญญา จะกลับมาพบกันอีกครั้ง กับเส้นทางความฝันที่ประสบความสำเร็จ
บทที่ 2
02
~Jaokhun~
สามปีสามปีที่ผมเฝ้ามองหา สามปีที่ผมเฝ้าคิดถึงเธอ สามปีที่ผมยังเฝ้ารอคอยเธอ ในที่สุดวันนี้ผมก็ได้พบกับเธอ อิงฟ้า รักแรกและรักเดียวของผมเสมอมา
“ให้ตายทำอะไรของมึง จะมาติ่งผู้ชาย กูก็ไม่ว่าหลอกนะแต่มึงอย่างลืมสิว่ามึงเป็นคนของสาธารณะ”
“สาธารณะที่แปลว่ามึงมีคนรู้จักมึงเยอะอ่ะ เข้าใจบ้างไหม มึงเนี่ยนะ”
เสียงใสของคู่จิ้นของผมอย่างซันเดย์เอ่ยปากบอก มือของซันเดย์ยกขึ้นกุมขมับตัวเองเล็กน้อยผมส่าบหัวเบาๆก่อนที่ผมจะเดินแยกออกจากหลังเวทีไป พอดีกับที่อิงดาวพี่สาวของคนอ่อนวัยกว่าเดินมาขวางหน้าผมไว้
“นายจะไปหาฟ้าใช้ไหม”
อิงดาวที่เพิ่มเดินเข้ามาหลังเวทีเอ่ยปากถามผมขึ้นมาเอ็งหลังผิงกำแพงหลังเวที กอดอกมาที่ผม ผมยักไหล่ให้กับอิงดาวเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้ารับคำตอบกลับหญิงสาวขึ้นมาเล็กน้อย หญิงสาวพยักหน้ารับคำก่อนที่เธอจะเอ่ยปากเตือนผมขึ้นมา
“จะไปฉันก็ไม่ว่า แต่ระวังหน่อยและกัน อย่าให้แฟนคลับกับนักข่าวเห็นนายอยู่กับน้องสาวฉันสองคนตามลำพังและกัน ฉันไม่อย่างให้น้องสาวฉันลำบากใจ”
สิ้นประโยคดังกล่าวของอิงดาวผมพยักหน้ารับคำเธอเล็กน้อยก่อนที่ผมจะเดินแยกออกจากหลังเวที โดยไม่ลืมใส่หมวกใส่แว่นปิดบังตัวตนของผม เพราะทางผมเองก็ไม่ได้อยากทำให้คนที่ผมรักลำบากเหมือนกัน
สิ้นความคิดของชายหนุ่ม ชายหนุ่มไม่รอช้าเดินแยกออกมาจากหลังเวที ตามหาหญิงสาวผู้เป็นคนรักของชายหนุ่มเดินหาสักพักชายหนุ่มก็แผ่นหลังบางของหญิงยืนอยู่หน้าร้าน ไทยากิ ขนมญี่ปุ่นรูปปลา
“เอาไส้ถั่วแดง ชาเขียว ช็อกโกแลต แล้วก็สตอเบอรี่ค่ะ”
เสียงหวานของอิงฟ้าเอ่ยปากบอกกับพนักงานหน้าร้านขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม รออยู่สักพัก ไทยากิ ที่เธอสั่ง พนักงานสาวก็ส่งมาให้เธอพร้อมรอยยิ้ม
เธอเอ่ยปากพูดขอบคุณพนักงานเล็กน้อยพร้อมรอยยิ้ม เตรียมหยิบเงินในกระเป๋าสตางค์ของเธอขึ้นมาจ่ายให้กับพนักงานผมก็ชินตัดหน้าจ่ายให้เธอก่อน อิงฟ้าขมัวคิ้วเข้ามากันเล็กน้อยเตรียมหันมาโว้ยวายใส่ผม แต่ก่อนที่จะได้โว้ยวายอะไรขึ้นมาเสียงหัวเราะคิกคักของพนักงานขายดังขึ้น เอ่ยปากแซวเธอขึ้นมา
“ตายจริงน่ารักจังเลยนะคะ มีคุณแฟนตามมาจ่ายให้ด้วยแบบนี้หนุ่มๆในร้านฉันก็พากันอกหักสิคะ”
“ขอบคุณที่อุดหนุนนะคะ เดรสกันให้สนุกนะคะคุณลูกค้า”
สิ้นประโยคของพนักงานสาวภายในร้านผมเหลือบสายตามองเข้าไปหลังร้านเล็กน้อย เห็นพนักงานหนุ่มในร้านหลายๆคนมองมาที่ ยัยตัวแสบของผมเป็นตาเดียว
“ให้ตายเถอะ แฟนผมก็ฮอตไม่เบานะเนี่ย”
“ชัดจะหวงแล้วสิ”
ผมคิดขึ้นมาในใจมองไปยัยตัวแสบที่ตอนนี้ไม่ได้สนใจอะไรนอกจากของกินที่อยู่ในมือเดิน เดินนำผมไปที่ร้านขนมร้านอื่นหน้าตาเฉย โดยมีผมวิ่งไล่ตามแถบไปทัน
“อันนี้ แล้วก็อันนี้ด้วย เก็บเงินจากคนด้านหลังเลยนะคะ”
เสียงหวานของยัยตัวแสบเอ่ยปากกับพนักงานหน้าร้านขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม ชี้นิ้วในพนักงานหน้าร้านเก็บเงินจากผมที่เดินตามมาด้านหลัง จนเธอกินอิ่มจุใจ ยัยตัวแสบก็เดินนำผมกลับที่หลังเวทีเดินไม่พี่สาวของเธอกระโดดกอดพี่สาวของเธออย่างขี้อ้อนตามภาษาของเธอ พี่สาวของเธอยิ้มเอ็นดูก่อนที่คนมีศักดิ์เป็นพี่สาวจะเอ่ยปากถามยัยตัวแสบขึ้นมา
“ว่าไงแกล้ง ตัวแสบแกล้งพี่เขาจนพอใจแล้วสินะ”
“เป็นไงบ้าง”
ยัยตัวแสบหัวเราะคิกคักออกมา ก่อนที่ยัยตัวแสบจะเอ่ยตอบคำถามคนมีศักดิ์เป็นพี่สาวขึ้นมา
“อิ่มจังตังอยู่ครบค่ะ”
“อยู่ครบ”
ผมถ้วนคำยัยตัวแสบขึ้นมา ก่อนที่ผมจะถอนหมวกกับแว่นตาของตัวเองออกยกมือขึ้นกอดอกเหลือบสายตามองไปที่ร่างบาง รอยยิ้มไร้เดียงสาปรากฏขึ้นบนใบหน้าของอิงฟ้า
“ใครใช้ให้พี่ออกไปหาฟ้าละคะ”
“ดีที่พี่ดาวทักไปบอกฟ้าก่อน ถ้าแฟนคลับพี่มาเห็นเข้าทัวร์ลงฟ้าขึ้นมาจะทำยังไงละคะ”
“พี่เป็นคนสาธารณะนะคะ”
เสียงหวานของฟ้าเอ่ยปากบอกกับผมขึ้นมาเสียงดุ ก่อนที่ยัยตัวแสบจะหันไปบอกกับนมีศักดิ์เป็นพี่สาวของตัวเองขึ้นมา
“พี่อิงดาวค่ะ เดี๋ยวฟ้ากลับคอนโด้ก่อนนะคะ”
“จะกลับแล้วเหรอ ไปกินข้าวกับพวกพี่ก่อนดีไหม ไหนๆก็ไหนๆแล้ว”
อิงดาวเธอเอ่ยปากช่วงน้องสาวของตัวเอง พร้อมรอยยิ้มร่างบางส่ายหัวเบาๆ เล็กน้อยตอบกลับพี่สาวของตัวเอง ก่อนที่อีสเตอร์ที่มองเหตุการณ์มานาน เอ่ยถามขึ้นมา
“เดี๋ยวสิ ขอถามอะไรหน่อยนะ คือแบบว่าระหว่างพี่กับฟ้า เพื่อนฉันดูถ้าแล้วจะไม่ได้รู้จักกันแบบศิลปินกับแฟนคลับใช้ไหมค่ะ ดูจากที่ฟ้าเพื่อนฉันกล้าดุพี่เจ้าขุน”
“เรื่องนั้น…”
“บอกๆไปเถอะ สองคนนี้เพื่อนสนิทฟ้าไม่ใช้เหรอจ้ะ”
~Ingfa~
“บอกๆไปเถอะ สองคนนี้เพื่อนสนิทฟ้าไม่ใช้เหรอจ้ะ”
เสียงหวานของพี่อิงดาวเอ่ยปากบอกกับฉันขึ้นมาพร้อมรอยยิ้มก่อนที่พี่อิงดาวจะหันไปขอความเห็นจากพี่เจ้าขุนเล็กน้อยพี่เจ้าขุนยักไหล่เบาๆเป็นการตอบคำถามเอ่ยปากบอกกับพี่อิงดาวขึ้นมา
“เดิมทีถ้าบอกทุกคนได้ผมก็อย่างบอก แต่ถ้าเป็นแบบนั้นฟ้าก็คงไม่ยอม แต่ถ้าบอกแค่สองคนนี้ คงไม่เป็นอะไร”
พี่เจ้าขุนพูดก่อนที่พี่เจ้าขุนจะเดินอ้อนจากเก้าอี้ตัวเองมาคล้องแขนที่เอวฉันพร้อมรอยยิ้มสร้อยคอคู่ของฉันกับพี่เจ้าขุนก็ถูกโชว์ออกให้อีสเตอร์กับซันเดย์เห็นยัยอีสเตอร์กับซันเดย์เบิกตากว้างก่อนที่ซันเดย์จะเป็นฝ่ายเดินอ้อมไปยืนข้างๆพี่เจ้าขุมกระซิบถามบ้างอย่างกับพี่เจ้าขุม
“ตัวจริงเหรอครับคนนี้”
“เพราะแบบนี้เหรอครับไม่ว่าใครจะเข้ามาหาพี่ พี่ถึงได้ปฏิเสธ”
สิ้นประโยคดังกล่าวพี่เจ้าขุนก็พยักหน้ารับคำตอบกลับให้ซันเดย์ ในขนาดที่ซันเดย์พยายามตั้งคำกับพี่เจ้าขุน ทางด้านยัยอีสเตอร์ตอนนี้ค้างไปเป็นที่เรียบร้อย
“ยังมึงถึงขั้นค้างเลยเหรอ”
“วาสนาเพื่อนกูจริงๆ”
“ว่ามึงกับพี่เจ้าขุนครบกันกี่ปีแล้ว”
“บอกกูหน่อยได้ป่ะ”
ประโยคหลังซันเดย์กระซิบถามฉันขึ้นมาพร้อมรอยยิ้มก่อนที่ฉันจะตอบกลับมันขึ้น
“ถ้ารวมวันมะรืนนี้ด้วย ก็ประมาณ 6 ปีได้มั้ง”
“6 ปี”
“ของจริงชิบหาย”
“คนนี้รักจริงหวังแต่งสินะ”
“คบกันก่อนที่พี่เจ้าขุนจะเข้าวงการอีกนะมึง”
“เอาแบบนี้ถ้าวันไหนที่พวกนักเลคีย์บอร์ดรังแกมึง”
“เดียวกูจะออกหน้าช่วยปกป้องมึงอีกแรง”
“ถ้างั้นถ้าถึงตอนนั้น ก็รบกวนด้วยและกันนะครับ”
“แต่ถึงเราไม่ช่วยออกหน้า พี่เองก็ไม่ปล่อยให้ ใครมายุ่งกับแฟนพี่อยู่แล้ว”
พี่เจ้าขุนเอ่ยปากบอกกับฉันขึ้นมาพร้อมรอยยิ้มมือหนาคล้องที่เอวฉันแน่น จนพี่อิงดาวต้องเข้ามาขวาง
“พอเลย ให้มันน้อยๆหน่อยค่ะ พี่สาวเขายืนอยู่ตรงนี้”