เรื่องราวของ อิงฟ้า เด็กสาวที่เดินทางมาบนเส้นทางนักเขียนกว่าสิบปี เพื่อไปให้ถึงเส้นชัยของความฝัน กับคำมั่นสัญญากับคนที่เธอรัก รอวันโคจรกลับมาพบกันอีกครั้ง กับเส้นชัยของความฝัน ที่ทั้งสองคนทำสำเร็จ
รัก,ชาย-หญิง,ชาย-ชาย,ไทย,หญิง-หญิง,ดราม่า,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
my year love ลุ้นรักล่าฝัน(ยัย)นักเขียนหน้าใส
เรื่องราวของ อิงฟ้า เด็กสาวที่เดินทางมาบนเส้นทางนักเขียนกว่าสิบปี เพื่อไปให้ถึงเส้นชัยของความฝัน กับคำมั่นสัญญากับคนที่เธอรัก รอวันโคจรกลับมาพบกันอีกครั้ง กับเส้นชัยของความฝัน ที่ทั้งสองคนทำสำเร็จ
เพราะต่างคนต่างมีความฝัน บนเส้นทางของตัวเอง การจากลาถึงต้องมาถึง พร้อมคำหมั้นสัญญา จะกลับมาพบกันอีกครั้ง กับเส้นทางความฝันที่ประสบความสำเร็จ
บทที่ 4
04
พี่เจ้าขุนเอ่ยปากบอกกับฉันขึ้นมา ฉันหัวเราะออกมาเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยปากปิดบทสนทนาขึ้นมา เอ่ยปากช่วงทุกๆคนออกจากห้องแต่งตัว หลังจากเห็นนาฬิกาที่ข้อมือบอกเวลาใกล้ห้าโมงครึ่งแล้ว
“ทุกคนใกล้ห้าโมงครึ่งแล้วนะคะ ฟ้าว่าเรารีบออกจากห้องกันดีกว่า อีกเดียวคนที่จะมาใช้ห้องนี้ต่อก็จะมาแล้วนี่น่า”
สิ้นประโยคดังกล่าวของฉันทุกคนภายในห้องพยักหน้ารับคำก่อนจะรีบหันไปเก็บกระเป๋าของตัวเอง ก่อนที่ทุกคนจะพากันเดินออกจากห้อง เดินไปที่ลานจอดรถของห้าง
“นัดเจอกันอีกทีที่ร้านอาหาร ทีเดียว”
ร้านอาหาร XXX
หลังจากจบมื้ออาหารคืนนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้านโดยที่พี่เจ้าขุนอาสาไปส่งฉันที่บ้าน แต่มีหรือที่ฉันจะยอม ฉันเอ่ยปากปฏิเสธชัดเจนสุดท้ายพี่เจ้าขุนก็ต้องคอตกขับรถกลับคอนโด้ของตัวเอง
เช้าวันถัดมา
“ฟ้าแน่ใจนะว่าจะไม่ขึ้นเครื่องไปพร้อมกัน”
เสียงหวานของคนมีศักดิ์เป็นพี่สาวฉันเอ่ยปากถามย้ำขึ้นระหว่างที่เตรียมตัวจะออกจากห้อง ฉันพยักหน้ารับคำเล็กน้อยเป็นการยืนยันคำตอบของคำถามของพี่อิงดาว
พี่อิงดาพยักหน้ารับคำเล็กน้อย ก่อนที่จะยกกล่องแซมวิซที่ฉันทำให้ฉันดู พร้อมกับพี่อิงดาวที่เอ่ยปากบอกกับฉันขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม
“ส่วนเจ้านี้รับรองส่งถึงมือพี่เจ้าขุนของเธอแน่นอน”
สิ้นประโยคดังกล่าวพี่อิงดาวใส่รองเท้าวิ่งลงออกจากห้องไปฉันยกมือขึ้นโบยมือบ๊ายบายตามหลังพี่สาวของฉัน มือบ้างยกขึ้นปิดปากของตัวเองเล็กน้อยบิดขี้เกียจเดินกลับเข้าไปในห้องล้มตัวลงกลับไปนั่งที่เก้าอี้ทำงานภายในห้องนอน เขียนต้นฉบับนิยายของฉันเตรียมส่งสำนักพิมพ์ต่อ
ก่อนที่ฉันจะลุกขึ้นเดินออกจากโต๊ะทำงานเดินเข้าไปอาบน้ำภายในห้องอาบน้ำทันทีหลังจากอัพนิยายลงเว็บอ่านนิยายออนไลน์เสร็จ ก่อนจะกลับออกมาจากห้องน้ำมาจัดกระเป๋าเดินทางของตัวเองต่อ เตรียมเดินทางไปที่สนามบินเดินทางไปเชียงใหม่ด้วยเครื่องบินรอบสองทุ่งของวันนี้ หลังจากคุยงานกับลูกค้าเสร็จ
สนามบิน XXX
เวลา 20.00 น.
“เรียบร้อยและค่ะ”
เสียงหวานพนักงานต้อนรับเอ่ยปากบอกกับฉันขึ้นมา ฉันพยักหน้ารับคำเล็กน้อยก่อนจะรับบัตรโดยสารของฉันมาถือไว้ เดินเข้าไปในเกรดสำหรับขึ้นเครื่องทันที เดินไปหาที่นั่งของตัวเอง ก่อนที่สามทุ่มกว่าๆของวัน เครื่องบินทีฉันนั่งมา ก็ล่อนลงจากท้องฟ้าเข้าจอดที่สนามบินปลายทาง
ทันทีที่ฉันลงจากเครื่องรถ ฉันไม่รอช้าเดินไปรับกระเป๋าเดินทางของตัวเองก่อนที่ฉันจะเดินออกจากสนามบินไปโบยรถสาธารณะให้ไปส่งที่โรงแรมที่พักของฉันที่จอดเอาไว้ทันที
กลิ่นหอมอ่อนจากดอกกาสะลอง ที่ปลูกเอาไว้หน้าโรงแรมลอยมาแต่ที่ปลายจมูก ก่อนที่รถสาธารณะจะชะลอหยุดลงหน้าโรงแรม ฉันค่อยๆลากกระเป๋าเดินทางเข้าไปเช็คอินภายในโรงแรม
“ยินดีรับค่ะ”
“คุณลูกจอดไว้หรือเปล่าค่ะ”
เสียงพนักงานต้อนรับเอ่ยปากถามฉันขึ้นมาพร้อมรอยยิ้มเป็นภาษาเหนือ ฉันยิ้มรับให้กับพนักงานเล็กน้อยก่อนที่ฉันจะเอ่ยปากตอบกลับพนักงานประจำโรงแรมขึ้นมา
“จอดไว้ค่ะ ชื่ออิงฟ้า”
สิ้นประโยคตอบกลับของฉันพนักงานต้อนรับพยักหน้าตอบกลับฉันขึ้นมาพร้อมรอยยิ้มก่อนจะก้มลงพิมพ์หาชื่อฉันในคอมพิวเตอร์ประจำโรงแรมสักพัก ก่อนที่เธอจะเอ่ยตอบฉันขึ้นมาหลังจากหาชื่อฉันเจอ
“คุณอิงฟ้า ชั้น 22 ห้อง 2209 คีย์การ์ดกับกุญแจห้องค่ะ”
เสียงหวานของพนักงานเอ่ยปากบอกกับฉันขึ้นมาพร้อมรอยยิ้มเป็นภาษาเหนือ ส่งคีย์การ์ดกับกุญแจห้องมาให้ฉัน ฉันพยักหน้าให้กับพนักงานเล็กน้อยก่อนจะรับคีย์การ์ดกับกุญแจห้องมาถือไว้เดินเข้าไปในลิฟท์ของโรงแรมกดขึ้นชั้น 22
รออยู่สักพักประตูลิฟท์ก็ถูกเปิดออก ฉันไม่รอช้าก้าวเท้ายาวๆเดินไปที่ห้องของตัวเองทันที ในขณะที่ ชั้น 20 ของโรมแรม ร่างสูงของเจ้าขุน เดิน ออกจากห้อง 2009 ผ่านทางเดินของชั้น 20 เข้าไปในลิฟท์ของทางโรงแรมพร้อมกับซันเดย์ ระหว่าง เจ้าขุนกับอิงฟ้า มีเพียงชั้น 21 ขวางกั้นเอาไว้เท่านั้น
“ค่ะ ถึงโรงแรมแล้วค่ะ”
“อืมหลังจากนี้ ไม่ให้เจอแล้วละค่ะ”
“คะ พี่อิงดาวไม่ต้องหวงนะคะ”
“อย่างน้อยๆก็จนกว่า ประตูความฝันของฉันจะกว้างมากพอให้เดินเข้าไปได้”
ฉันเอ่ยปากตอบคำถามพี่อิงดาวขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม มือบางยกขึ้นใช้คีย์การ์ดกับกุญแจไขเข้าไปในห้อง”
“ค่ะ แค่นี้นะครับ ฝากพี่ดูแลพี่เจ้าขุนแทนฟ้าด้วยนะคะ”
“ค่ะ บ๊ายบาย”
สิ้นประโยคตอบกลับของฉัน ปลายสายของพี่อิงดาวก่อนวางสายไป พร้อมกับประตูห้องที่ถูกเปิดห้อง ฉันเข็นกระเป๋าเดินทางของตัวเองเข้าไปในห้อง ก่อนที่ฉันจะล้มตัวลงนอนบนเตียงนอนของโรงแรม ถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ก่อนที่ฉันจะเปิดสมาร์ทโฟนของตัวเองขึ้นดู
“อดทนหน่อยนะคะ ให้ความคิดถึงได้ทำงานของมันบ้าง”
“ฉันจะรีบวิ่งตามพี่ให้ทันนะคะ”
“พี่เจ้าขุน”
จบประโยคนั้นฉันก็วางสมาร์ทโฟนของตัวเองกลับลงไปบนเตียงนอนก่อนที่ฉันจะลุกขึ้นจากเตียงของโรงแรมฉันก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำภายในห้องน้ำทันที
ก่อนที่ฉันจะกลับออกมาจากห้องน้ำ กดโทรออกหาคุณแม่กับคุณยายที่ไปเปิดร้านอาหารไทยที่ฝรั้งเศส คุยกันสัก ฉันก่อนกดวางสายจากคนเป็นแม่
ก่อนที่ฉันจะลุกมานั่งเขียนนิยายต่อสักพักก่อนที่จะเข้านอน ในเวลาเกือบเที่ยงคืนของวัน ก่อนจะตื่นขึ้นมาอีกทีในช่วงสายๆของวันถัดมา เพราะฉันนักกับซันเดย์กับอีสเตอร์เอาไว้ช่วงบ่ายๆของวัน