เรื่องราวความรัก
ของทั้งห้าคู่ ที่มีอุปสรรค ที่เรียกว่าความฝันของแต่ละคน มาขวางกั้น เกิดเป็นความรัก ที่อาจเปิดเผยได้
ด้วยเส้นเรื่องของแต่ละคู่ ที่มีรสชาติที่แตกต่างกับอุปสรรค ที่ไม่เหมือนกัน พวกเขาจะจับมือกันก้าวข้ามอุปสรรค เหล่านั้นไปด้วยกันได้หรือไม่ มาติดตามไปพร้อมๆกัน ในเซ็ตนิยาย my year love
รัก,ชาย-หญิง,ชาย-ชาย,ไทย,หญิง-หญิง,พล็อตสร้างกระแส,LGBTQIA+,รักโรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เรื่องราวความรัก
ของทั้งห้าคู่ ที่มีอุปสรรค ที่เรียกว่าความฝันของแต่ละคน มาขวางกั้น เกิดเป็นความรัก ที่อาจเปิดเผยได้
ด้วยเส้นเรื่องของแต่ละคู่ ที่มีรสชาติที่แตกต่างกับอุปสรรค ที่ไม่เหมือนกัน พวกเขาจะจับมือกันก้าวข้ามอุปสรรค เหล่านั้นไปด้วยกันได้หรือไม่ มาติดตามไปพร้อมๆกัน ในเซ็ตนิยาย my year love
ผู้แต่ง
Alinda-อลินดา
เรื่องย่อ
เรื่องราวความรัก
ของทั้งห้าคู่ ที่มีอุปสรรค ที่เรียกว่าความฝันของแต่ละคน มาขวางกั้น เกิดเป็นความรัก ที่อาจเปิดเผยได้
ด้วยเส้นเรื่องของแต่ละคู่ ที่มีรสชาติที่แตกต่างกับอุปสรรค ที่ไม่เหมือนกัน
พวกเขาจะจับมือกันก้าวข้ามอุปสรรค เหล่านั้นไปด้วยกันได้หรือไม่
มาติดตามไปพร้อมๆกัน ในเซ็ตนิยาย my year love
เพราะต่างคนต่างมีความฝัน มีเส้นทางเป็นของตัวเอง การแยกจากถึงต้องมาถึง
หนึ่งคนก้าวเดินออกไปแสงไกล อีกคนกลับอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน
หนึ่งคนพร้อมที่จะยกเลิกคำมั้นสัญญาเสมอ อีกกลับยึดมั่นในคำสัญญาไม่เปลี่ยนแปลก
ความรักครั้งนี้จะเป็นเช่นใดจะต้องแยกจากหรือพวกเขาจะได้กับมารักกัน
มาติดตามเรื่องราวความรักของคู่นี้ไปพร้อมๆกัน ในนิยายเรื่องนี้ได้เลย
#เจ้าขุนอิงฟ้า #อลินดา #Alinda
บทที่ 6
06
“เอาล่ะ เสร็จแล้ว หลังจากนี้ก็ฝากด้วยนะจ้ะ คุณน้องสาว”
สิ้นประโยคดังกล่าวของพี่อิงดาว รอยยิ้มร้ายก็ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของพี่อิงดาว พร้อมกับร่างสูงของพี่เจ้าขุนที่เดินเข้ามาในห้องแต่งตัว ยิ้มให้กับฉันเล็กน้อย เอ่ยทักทายฉันขึ้นมาพร้อมรอยยิ้มจับตัวได้แล้วนะครับ เสียงพี่เจ้าขุนเอ่ยปากบอกกับฉันขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม
~Jaokhun~
ผมเอ่ยปากบอกกับอิงฟ้าขึ้นหลังจากที่ไม่ได้เจอเธอมานาน มือหนาของผมยกขึ้นจับที่ไหล่ของเธอแผ่วเบา ก่อนที่ผมจะเอ่ยปากบอกกับหญิงสาวตรงหน้าขึ้นมา
“พี่ไม่อย่างรอ หลายวันที่ผ่านพี่คิดอยู่ตลอด”
“คิดซ้ำๆคิดเสมอ คิดอยู่ทุกวันตั้งแต่วันนั้นที่เราได้กลับมาพบกันสามปีที่รอคอย ตอนนี้พี่รู้แล้วว่าความไม่ต้องแยกจาก แต่เราจะเดินไปพร้อมกันแม้เส้นทางจะแตกต่าง เราก็สามารถสำเร็วไปด้วยกันได้ มีอย่างมีฟ้าอยู่ในทุกความสำเร็จของพี่”
“กลับมาหาพี่นะครับ”
ผมเอ่ยปากบอกกับคนอ่อนวัยขึ้นมา เธอนิ่งอึ้งเล็กน้อยก่อนที่จะถอนหายใจออกมา เอ่ยปากตบกลับผมขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม
“ฟ้ารู้ค่ะ แต่พี่ช่วยรอฟ้าอีกนิดได้ไหม”
“อีกแค่นิดเดียวฟ้าอย่างลองพยายามด้วยตัวคนเดียวก่อน”
“เหมือนที่พี่เคยทำ”
“ฟ้าเคยทิ้งพี่ให้เดินคนเดียวโดยไม่มีฟ้า”
“ถ้าเราจะเดินไปอย่างเดินไปพร้อมกันจริงๆ”
“อย่างน้อยให้ฟ้าได้เดินทางเพียงคนเดียว ให้ถึงบันไดขั้นเดียวกับพี่ก่อนถึงตอนนั้นเราค่อยเดินขึ้นไปพร้อมๆกันนะคะ”
เธอเอ่ยปากบอกกับผมขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม ผมได้แต่ถอนหายใจออกมา พยักหน้ารับคำให้กับเธอเล็กน้อย สวมกอดเธอแน่นทางด้านเธอเองก็ไม่ไดปฏิเสธอ้อมกอดของผม
“กรี๊ดดดดดดดดดดด อร๊ายยยยยย แอร๊ยยยยยย>o<”
เสียงกรี๊ดแสบแก้วหูของเอแคร์นักแสดงสมทบของซีรีส์เรื่องนี้ที่เพิ่งมาถึงดังขึ้น ก่อนที่เธอจะออกแรงกระชากร่างของอิงฟ้าอย่างแรงให้ออกห่างจากผม ผลักร่างของอิงฟ้าให้ล้มลงไปกับพื้นดีที่ซันเดย์ที่เห็นเหตุการณ์คว้าร่างของอิงฟ้าไว้ทันโดยมีธาดาเพื่อนสนิทของผมที่เป็นนายทุนซีรีส์และตามจีบซันเดย์ช่วยรับไว้อีกแรง ไม่งั้นบ้างที่ฟ้าอาจจะบาดเจ็บไปแล้วก็ได้ ผมชักสีหน้าไปพอใจเล็กน้อยแกะมือเอแคร์ที่คล้องแขนผมไว้อย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของออก ก่อนที่ผมจะเอ่ยปากบอกกับเอแคร์ขึ้นมาอย่างหัวเสีย
“เอแคร์คุณทำอะไรของคุณ ถ้าฟ้าบาดเจ็บขึ้นมาผมไม่เอาคุณไว้แน่”
สิ้นประโยคดังกล่าวของผมเอแคร์ชักสีหน้าเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะเอ่ยตอบผมขึ้นมาอย่างไม่สบอารมณ์
“ก็ยัยนี่มันเป็นใครถึงกล้ามายุ่งกับ ของๆแคร์ละคะ แคร์ไม่ยอมเด็ดขาด”
“ยุ่งกับของๆคุณ พูดดีๆว่าผมไปเป็นของคุณตั้งแต่เมื่อไร ที่ผมจำได้ระหว่างคุณกับผมแค่เพื่อนร่วมงาน”
“และผมไม่เคยคิดมากไปกว่านั้น”
ผมตะคร้อใส่เอแคร์อย่างหัวเสียเดินแยกจากเอแคร์ไปหาฟ้าที่พี่สาวของเธอกำลังเช็คอยู่ว่าน้องสาวหัวแก้วหัวแหวนของเธอบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า
“กรี๊ดดดดดดดด”
เสียงกรี๊ดแสบแก้วหูของเอแคร์ดังขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับร่างของกีฬาคนเขียนบนวิ่งเข้ามาในห้องแต่งตัวถามเอแคร์เพื่อนสนิทนักแสดงสาวของตัวเองอย่างเป็นห่วงออกนอกหน้า
“เกิดอะไรใครทำอะไรเธอหรือเปล่า”
สิ้นประโยคคำถามของกีฬาคนที่เอ่ยปากตอบคำถามกีฬาขึ้นก็คือซันเดย์ที่เอ่ยปากตอบขึ้นด้วยท่าทีไม่สบอารมณ์
“ใครจะกล้าทำอะไรเพื่อนสนิทของคนเขียนบทอย่างคุณเอแคร์ละครับ แต่ถ้าเพื่อนคุณคนเขียนบททำนะใช้”
“เพื่อนคุณผลักเพื่อนผม”
“ดีแค่ไหนที่เพื่อนผมไม่บาดเจ็บ ถ้าสนิทกันขนาดนั้นก็เตือนๆกันหน่อยก็ดีนะครับ”
สิ้นประโยคดังกล่าวหน้าของคนเขียนบทก็ถอนสีขึ้นมาเล็กน้อยหันไปตั้งคำถามกับเพื่อนสาวคนสนิทของตัวเอง แต่เพื่อนสนิทสาวคนสวยของคนเขียนบทก็หลบสายตาเล็กน้อย
“ฉันเปล่าทำ นายต้องเชื่อฉันนะ”
“ก็ใครใช้ให้ยัยนี่มายุ่งกับคุณละคะ เจ้าขุน”
“ก็คุณกับฉัน…”
“ผมกับคุณมันทำไม ผมว่าผมเองก็ชัดเจนมาตลอดนะ”
สิ้นประโยคดังกล่าวของผม ผมก็ยกมือของตัวเองขึ้นลูบหัวของฟ้าเบาๆเอ่ยปากถามฟ้าขึ้นมา
“ไม่บาดเจ็บใช้ไหมค่ะ ขอโทษด้วยนะ”
“ครั้งหน้าเรื่องแบบนี้พี่จะไม่เกิดขึ้นอีกนะคะ”
สิ้นประโยคดังกล่าวของผมแก้มของอิงฟ้าขึ้นเป็นแดงละลื่นเล็กน้อย พยักหน้าให้กับผมเบาๆ ก่อนที่เธอจะเอ่ยปากบอกกับผมขึ้นมาพร้อมรอยยิ้มน่ารักและสดใสตามแบบฉบับของเธอซึ่งมันทำให้ผมตกหลุดรักเธอซ้ำๆได้ตลอด
“ขอบคุณค่ะ”
~Ingfa~
ฉันเอ่ยปากบอกกับพี่เจ้าขุนขึ้นมาพี่เจ้าขุนพยักหน้าให้กับฉันเล็กก่อนที่ฉันจะเอ่ยบอกกับพี่เจ้าขุนมาอีกครั้งพร้อมรอยยิ้ม
“แต่ฟ้าไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ”
“คุณไปถ่ายเถอะ”
คนอายุมากกว่าขมัวคิ้วให้กับฉันเล็กน้อยกับคำแทนชื่อที่ฉันใช้เรียกคนอายุมากกว่ายี้ตาลงข้างหนึ่ง พร้อมกับยกนิ้วเรียวของตัวเองขึ้นแตะที่ริมฝีปาก ก่อนที่ฉันจะกระซิบข้างหูของคนอายุมากกว่าขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม
“รอหน่อยนะคะ ฟ้าจะรีบวิ่งให้ทันพี่ อีกแค่นิดเดียว”
“รักนะคะ พี่เจ้าขุนของฟ้า”
สิ้นประโยคดังกล่าวฉันจังหวะที่เจ้าขุนเผลอหอมแก้มพี่เจ้าขุนหนึ่งทีเป็นการให้กำลังใจ โดยมีร่างสูงของซันเดย์กับพี่ธาดายืนบังอยู่ ก่อนที่ฉันจะรีบวิ่งออกจากห้องแต่งตัวของกองถ่าย ในขณะที่พี่เจ้าขุนยังยืนค้างอยู่ มือของพี่เจ้าขุนแตะที่แก้มตัวเองเล็กน้อยอย่างอึ้งๆ รอยยิ้มดีใจปรากฏขึ้นมาบนใหยหน้าของคนอายุมากกว่า อิงดาวที่เห็นการกระทำของน้องตัวเองก็อึ้งไปแพ้กัน ก่อนที่อิงดาวจะดึงสติของตัวเองให้กลับมา ยกมือขึ้นตบไหล่ชายหนุ่มคนรักของน้องตัวเองเบาๆ เอ่ยปากแซวชายหนุ่มขึ้นมา
“เด็กมันแสบกว่าที่คิดอีก”
ชายหนุ่มเอ่ยปากพูดลอยๆขึ้นมา ก่อนที่มือหนาจะค่อยๆลดลงมาจากแก้มของชายหนุ่ม พร้อมรอยยิ้มที่ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของชายหนุ่มวันนี้ มีกำลังใจล้ม พี่จะตั้งหน้าตั้งตารอวันที่เด็กแสบของพี่ ตาทันพี่นะครับ ชายหนุ่มคิดขึ้นมาในใจ ก่อนที่ชายหนุ่มจะเอ่ยปากพูดมาเสียงแผ่วเบา เดินออกจากห้องแต่งตัวไป พอดีกับทีทีมงานกำลังจะเดินเข้ามาตามชายหนุ่ม
“ให้ตายเถอะแบบนี้พี่จะไปไหนรอดละครับ”
“หลงแบบหาทางออกไม่ได้”
“แสบขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่นะ ยัยเด็กแสบ”