เรื่องราวความรัก
ของทั้งห้าคู่ ที่มีอุปสรรค ที่เรียกว่าความฝันของแต่ละคน มาขวางกั้น เกิดเป็นความรัก ที่อาจเปิดเผยได้
ด้วยเส้นเรื่องของแต่ละคู่ ที่มีรสชาติที่แตกต่างกับอุปสรรค ที่ไม่เหมือนกัน พวกเขาจะจับมือกันก้าวข้ามอุปสรรค เหล่านั้นไปด้วยกันได้หรือไม่ มาติดตามไปพร้อมๆกัน ในเซ็ตนิยาย my year love
รัก,ชาย-หญิง,ชาย-ชาย,ไทย,หญิง-หญิง,พล็อตสร้างกระแส,LGBTQIA+,รักโรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เรื่องราวความรัก
ของทั้งห้าคู่ ที่มีอุปสรรค ที่เรียกว่าความฝันของแต่ละคน มาขวางกั้น เกิดเป็นความรัก ที่อาจเปิดเผยได้
ด้วยเส้นเรื่องของแต่ละคู่ ที่มีรสชาติที่แตกต่างกับอุปสรรค ที่ไม่เหมือนกัน พวกเขาจะจับมือกันก้าวข้ามอุปสรรค เหล่านั้นไปด้วยกันได้หรือไม่ มาติดตามไปพร้อมๆกัน ในเซ็ตนิยาย my year love
ผู้แต่ง
Alinda-อลินดา
เรื่องย่อ
เรื่องราวความรัก
ของทั้งห้าคู่ ที่มีอุปสรรค ที่เรียกว่าความฝันของแต่ละคน มาขวางกั้น เกิดเป็นความรัก ที่อาจเปิดเผยได้
ด้วยเส้นเรื่องของแต่ละคู่ ที่มีรสชาติที่แตกต่างกับอุปสรรค ที่ไม่เหมือนกัน
พวกเขาจะจับมือกันก้าวข้ามอุปสรรค เหล่านั้นไปด้วยกันได้หรือไม่
มาติดตามไปพร้อมๆกัน ในเซ็ตนิยาย my year love
เพราะต่างคนต่างมีความฝัน มีเส้นทางเป็นของตัวเอง การแยกจากถึงต้องมาถึง
หนึ่งคนก้าวเดินออกไปแสงไกล อีกคนกลับอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน
หนึ่งคนพร้อมที่จะยกเลิกคำมั้นสัญญาเสมอ อีกกลับยึดมั่นในคำสัญญาไม่เปลี่ยนแปลก
ความรักครั้งนี้จะเป็นเช่นใดจะต้องแยกจากหรือพวกเขาจะได้กับมารักกัน
มาติดตามเรื่องราวความรักของคู่นี้ไปพร้อมๆกัน ในนิยายเรื่องนี้ได้เลย
#เจ้าขุนอิงฟ้า #อลินดา #Alinda
บทที่ 9
09
พี่เจ้าขุนใช้ไหมค่ะ ฉันเป็นแฟนคลับพี่นะคะ"
"เออ...จะเป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ ถ้าฉันจะขอถ่ายรูปกับพี่”
เสียงหวานของพนักงานสาวเอ่ยปากพูดขึ้นมาพร้อมรอยยิ้มไปรอให้พี่เจ้าขุนได้เอ่ยปากผู้อะไรแขนเรียวของเธอก็คล้องไปที่แขนพี่เจ้าขุน ฉันชักสีหน้าไม่สบอารมณ์เล็กน้อย ตบเข้าที่โต๊ะอย่างแรงจนทุกคนที่อยู่ในห้องตกใจ เอ่ยปากบอกกับทุกคนขึ้นมา
“เออ…ขอโทษค่ะ ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ”
สิ้นประโยคดังกล่าวของฉันทุกคนที่อยู่ภายในห้องก็พร้อมใจกันพยักหน้ารับคำ ก่อนที่ฉันจะรีบวิ่งออกจากห้องส่งสายเย็นยะเยือนไปให้พี่เจ้าขุนสะดุ้งเล็ก
“เออ…เดียวผมออกไปดูให้ดีกว่า ดูถ้าจะมีคนแถวๆนี้จะทำให้เพื่อนไม่สบอารมณ์สักแล้ว”
~Jaokhun~
สิ้นประโยคดังกล่าวของซันเดย์ ร่างโปร่งของซันเดย์ก็รีบวิ่งตามร่างบางของอิงฟ้าออกไปด้านนอก หลังแผ่นหลังของซันเดย์หายลับจากสายตา ผมส่งสายตาตั้งคำถามจากอิงดาวเล็กน้อย คีนอาหารที่วางบนโต๊ะกินสวีนหวานกับคู่หมั้นหนุ่มของตัวเอง
“พี่ธารพี่รู้ไหมว่าจุดจบของพ่อบ้านใจกล้า ที่กล้าละเลยแฟนตัวเอง จะเป็นยังไง ถ้าพี่ทำแบบนี้กับดาวนะ นอนนอกบ้านสถานเดียว”
สิ้นประโยคดังกล่าวของอิงดาวสายตาของเธอก็เลื่อนลงมามองที่แขนของผมที่ถูกแขนเรียวของพนักงานสาวคล้องแขนเอา ผมสะดุ้งเล็กน้อยก่อนที่จะรีบแกะแขนของพนักงานออก เอ่ยปากบอกเธอขึ้นมาอย่างสุภาพ
“ขอโทษนะครับ แต่นี้เป็นเวลาส่วนตัวเอาไว้คราวหน้าและกันนะครับ”
สิ้นประโยคดังกล่าวผมก็ดึงแขนตัวเองออกจะแขนเรียวของพนักสาว รีบวิ่งตามซันเดย์ออกจากห้อง เสียงของพนักงานสาวตระโกนเรียกไล่หลังผมมา ตั้งถ้าจะวิ่งไล่ตามผมออกจากห้องแต่โชคดีที่คนให้ช่วยกันขวางไว้
“โอ๊ะโอ้ ถ้าไม่อย่างโดยข้อหาลวนลามศิลปินโดยไม่เต็มใจแนะกลับไปทำงานของคุณดีกว่านะคะ”
หลังแผ่นหลังของชายหนุ่มหายลับออกจากเสียงใสจากอิงดาวเอ่ยปากขัดพนักงานสาวขึ้นก่อนที่เธอจะเดินไปขวางหน้าพนักงานสาวพร้อมกับคนที่อยู่ในห้องที่ช่วยกันกันอีแรง พนักงานสาวชักสีหน้าเล็กน้อยอย่างไม่สบอารมณ์ กระทืบเท้าเดินออกจากห้องทานอาหารไป
ทางด้านของเจ้าขุน
หลังจากที่ผมวิ่งตามซันเดย์ออกจากห้องมาถึงหน้าประทางเข้าห้องน้ำเห็นร่างบางของอิงฟ้านั่งกอดอกแสดงสีหน้าไม่สบอารมณ์อยู่โดยมีซันเดย์คอยปลอบให้ใจร่างบางใจเย็นลง
“ไม่เอาน้ามึง แค่งานพี่เจ้าขุนของมึงแค่ทำงานเอง”
“ทำงานกับผีดิมึงถ้าเป็นงานแฟนมิน พบปะแฟนคลับกูก็ไม่ว่าเหรอ แต่นี้มันไม่ใช้ไงมึง เข้าใจป่ะ หน้าโมโหชะมัด ถ้าไม่ติดว่าเรื่องของกูกับพี่เจ้าเป็นความลับอยู่มีแค่พวกมึงที่รู้กูคงอาละวาดไปและ”
“ให้ตายเถอะพี่เจ้าขุนก็กระไร ยอมให้คนอื่นถึงเนื้อถึงตัวได้ง่ายๆได้ไงแฟนคลับก็แฟนคลับเถอะแต่แบบนี้มันเป็นคดีได้เลยนะ พี่เจ้าขุนของมึงลืมตัวไปหรือไงว่าตัวเองเป็นคนสาธารณะ ถ้าพวกนักข่าวมาเห็นแล้วเอาไปทำข่าวจะทำไง พี่เจ้าขุนของมึงไม่คิดบ้างหรือไง”
“หอ…สระอือ…งอ….หึง สะกดแบบนี้”
“แล้วไหนที่เพื่อนกูเคยบอกว่าเข้าใจได้ไง”
“ถึงจะเคยพูดแบบนั้นจริงๆก็เถอะ”
“แต่ว่านะ…”
“เข้าใจ เอาเข้าจริงก็พูดได้ไม่เต็มหลอกนะ”
“เกลียดชะมัด เวลาที่ตัวเองเป็นแบบนี้ T_T”
“ช่างเถอะ”
“กลับห้องอาหารกันดีกว่า วิ่งออกมาแบบนั้นทุกคนคงเป็นห่วงกันหน้าดู”
สิ้นประโยคดังกล่าวของอิงฟ้าซันเดย์พยักหน้ารับคำให้กับเธอเล็กน้อย ก่อนที่ซันเดย์จะเอ่ยปากแซวอิงฟ้าขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม
“จะว่าไปสาวน้อยอิงฟ้าเพื่อนรักของกูก็มีมุมแบบนี้ด้วยสินะ ก็แฟนครับ ตัวจริงของพี่เจ้าขุนนิเนอะ ^o^”
ผมแอบฟังสองเพื่อนชี้ที่นั่งคุยกันอยู่พร้อมรอยยิ้ม แฟนผมเองก็มีมุมแบบนี้สินะ เห็นทีหลังจากนี้ผมทำอะไรคงต้องห่วงความรู้สึกเธอบ้างสินะ ยังไงเธอก็เป็นเด็กผู้หญิง ผมคิดขึ้นมาในใจ
ก่อนที่ผมจะหันหลังเดินกลับไปที่ห้องทานอาหารทิ้งให้สองเพื่อนชี้ได้นั่งคุยกันตามสบายไม่เข้าไปขัดขวาง
“ขอโทษนะครับ ทุกคนก่อนที่สองคนนั้นจะกลับมา ผมมีอะไรจะปรึษาทุกคนหน่อย”
ทันทีที่ผมเดินกลับมาถึงห้องผมเอ่ยปากบอกทุกคนที่ภายในห้องขึ้นมา ยกเว้นสองเพื่อนชี้ที่ยังไม่ได้กลับมาที่ห้องทานอาหารโปรเจคที่เราจะถึงขึ้นในเดือนหน้า ผมอย่างให้อิงฟ้ามาเป็นเป็นแฟนผมทันในจอและนอกจอนะด้วยนะครับ ทุกคนคิดว่ายังไงครับ สิ้นประโยคดังกล่าวของผมทุกคนในห้องเผยรอยยิ้มออกมาก่อนที่อิงดาวที่มีศักดิ์เป็นพี่สาวของอิงฟ้าเอ่ยปากพูดขึ้น
“ทุกคนมีความคิดแบบเดียวกันสินะ”
“พวกฉันก็กำลังคุยกันเรื่องนี้อยู่”
“รู้สึกว่านอกจากฟ้าแล้วก็ไม่เห็นว่าจะมีใครเหมาะจะมาเป็นคู่ของมึงนอกน้องอิงฟ้าเคมีสารธารณะเลยนะ มึงกับฟ้าควรคู่กันทั้งในจอและนอกจอ”
เสียงธาดานายทุนเพื่อนสนิทของผมก็เอ่ยปากบอกกับผมขึ้นมา ทุกคนในห้องก็พร้อมใจกันพยักหน้าเห็นด้วย
“ฟ้าเองก็มีแฟนคลับของตัวเองอยู่ระดับหนึ่ง เลติ้งก็ไม่หน้ามีปัญหา ดีไม่ดีอาจมีคนรอติดตามเพิ่มขึ้นด้วยก็ได้”
อิงดาวเอ่ยปากสนับสนุนเพิ่มเติม ทุกคนภายในห้องพยักหน้าเห็นด้วย สักพักอิงฟ้าที่วิ่งออกจากห้องไปกับซันเดย์ที่วิ่งตามเพื่อนสนิทตัวเองออกไปด้วยความเป็นห่วงก็เดินกลับเข้าในห้อง ฟ้าทันทีที่เดินเข้ามาเห็นผมหันหน้าหนีผมพร้อมพองแก้มใส่ผมแสดงออกว่าเธองอนผม เดินกลับไปนั่งที่ของเธอที่อยู่ข้างๆอิงดาวทันที
“เธอจะรู้ตัวไหมเวลาเธอทำหน้าแบบนี้มันน่ารักขนาดไหน”
ผมคิดขึ้นมาในใจเดินอ้อมจากทางด้านหลังของอิงดาวเดินไปแหย่เธอเล่นพร้อมรอยยิ้มใช้นิ้วชี้ของตัวเองจิ้มแก้มที่เธอพองออกมาเล็กน้อย เอ่ยปากแซวเธอขึ้นมาเล็กน้อยด้วยความเอ็นดู
“ทำหน้าแบบคงไม่ใช้ว่างอนพี่อยู่นะครับ ไหนใครนะเคยบอกว่ารับได้”
“ขอโทษนะคะ ง้อๆ”
“พี่มีแค่ฟ้าคนเดียว”
“อีกเรื่องหนึ่งคราวหน้าคราวหลังอย่าไปทำหน้าแบบให้ใครเห็นอีกนะคะ”
“พี่หวงของพี่”
“พี่ขอสงวนสิทธิ์ไว้เองคนเดียวนะคะ”
“มันน่ารักเกินไป พี่ไม่อยากให้ใครเห็น”
สิ้นประโยคดังกล่าวของผมแก้มของเธอขึ้นเป็นสีแดงละลื่นไปถึงใบหู >////< ก้มลงหอมแก้มเธอหนึ่งครั้งพร้อมรอยยิ้ม เธอตั้งท่าจะอ้างปากบานผมแต่ไม่ทันหลอกครับผมจุ๊ไปที่ริมฝีปากนุ่มของเธอเบาๆก่อนจะรีบวิ่งกลับไปนั่งที่ของตัวเองทันทีดึงทุกคนเข้าสู่การพูดถึงคุยถึงโปรเจค
ใหม่ที่จะทำขึ้น โดยยังไม่พูดถึงการวางตัวนักแสดง