หนี้ชีวิต.. - 1 สร้างเรื่อง โดย tonaor @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ชาย-ชาย

นิยายวาย

บ้านเรากำลังจะล้มละลายและผมถูกพี่ชายต่างพ่อนำมาขัดดอกให้คนใจร้าย..

ผู้แต่ง

tonaor

เรื่องย่อ

ผมร้องไห้ปริ่มใจจะขาดเพราะถูกพี่ชายบังคับให้มาเป็นทาสรับใช้ขัดดอกให้กับใครก็ไม่รู้..บ้านเรากำลังจะล้มละลาย..ทุกอย่างในบ้านกำลังจะถูกขายทอดตลาด..ผมที่ถูกเลี้ยงมาอย่างดีกำลังจะถูกเปลี่ยนชีวิตเป็นคุนหนูตกอับแค่ชั่วข้ามคืน..

หนี้ชีวิต..-1 สร้างเรื่อง,หนี้ชีวิต..-2 บ้านใหม่,หนี้ชีวิต..-3 เจอกันครั้งแรก

ผมนั่งมองรูปที่เลขาส่งมาบอกว่า..หุ้นส่วนจะส่งมาขัดดอก..ตอนแรกไม่ได้สนใจอะไรก็ปล่อยผ่านจนเวลาร่วงเลยมาจนถึงวันที่คนในรูปกำลังจะถูกส่งตัวมา..และถ้าผมไม่รับคนในรูปก็จะถูกคนอื่นรับซื้อแน่นอน..

"นีล..ชรัณรัตน์ นิลพฤกษ..อายุ19ปี..กำลังเรียนมอบีบี..คณะนิเทศครับ..สูง165..หนัก52กก..เด็กกิจกรรมด้วยครับ"..เลขาคิมอ่านชื่อให้ผมฟัง ..

 

"ถ้าเจ้าสัวเมฆาสนใจอยากจะลองอะไรใหม่ๆ...อย่างเด็กผู้ชายแต่ผมว่าน่าจะมีคนสนใจแน่นอน..น้องชายผมงานเกรดเอซะด้วย..สะอาดบริสุทธิ์รับรองว่าได้ไปคุ้มกับเงินที่เสียไปแน่นอน..ผมเป็นหนี้ห้าสิบล้านเอาน้องชายผมไปขัดดอกก่อน..แต่ต้องโอนมาให้ผมก่อนนะสิบล้าน..ถ้าสนใจก็โอนมาแต่ถ้าไม่ผมก็จะไปเสนอคนอื่น.."..เลขาคิมคือคนสนิทของผมเองที่นำไฟล์เสียงของวิทูลที่กำลังนำน้องชายตัวเองมาเสนอขายให้เลขาของผมมาเสนอให้ผมอีกที..

แต่ดูเหมือนว่าน้องชายต่างพ่อของวิทูลจะไม่รู้ว่าตัวเองกำลังถูกเร่ขาย..ถ้าวันนี้ผมไม่บังเอิญมาเห็นรูปคนตัวเล็กคงถูกเจ้าสัวอีกหลายคนซื้อตัวไปแน่ๆ..ผมเลยให้เลขาคิมจัดการให้เพราะสงสารคนตัวเล็กที่กำลังถูกพี่ชายตัวเองเร่ขายไปทั่ว..

"ไม่ต้อง..อย่าแตะต้องจนกว่าฉันจะสั่ง"..ผมรีบกรอกเสียงไปหาปลายสายหาลูกน้องในทันที..ที่รู้ว่าวิทูลกำลังนำคนตัวเล็กมาส่งให้..เพราะทันที่ที่ผมสั่งเลขาคิมก็โอนเงินเข้าบันชีให้วิทูลมันเลยเอาคนตัวเล็กมาส่งให้ในวันนี้..ผมยังนึกถึงสายตาของคนในรูปสะดุดใจผมมากทั้งหน้าตาและผิวพรรณที่ผมมองจนใจเต้นระรัว..ผมผ่านผู้คนมาเยอะมากมายแต่ไม่เคยเจอใครสะดุดตาเท่ากับเด็กผู้ชายที่อยู่ในรูป..ผมหยิบรูปนั่นใส่ในกระเป๋าเสื้อสูทด้านใน..และหยิบสูทออกจากห้องทำงานทันทีที่นึกขึ้นได้..

พอมาถึงบ้านผมก็เห็นใครบางคนวิ่งลงจากรถตู้และพยายามจะวิ่งหนีในทันทีที่รถตู้ออกไปพ้นประตูรั้วบ้าน..การ์ดในบ้านต่างวิ่งไล่คนคนนั่นที่วิ่งหนีไม่คิดชีวิต..

"นั่นมันอะไรกัน"..ผมลงรถมาได้ก็ถามลูกน้องที่วิ่งมาเปิดประตูรถให้ผม..

"พอดีคุนวิทูลเอาใครมาให้ก็ไม่รู้ครับ..บอกว่าเจ้านายเจอตัวจะรู้เอง..แต่เค้าเหมือนจะตกใจเลยวิ่งตามรถคุนวิทูล..แต่คุนวิทูลก็ไม่ได้สนใจแถมยังกร่นด่า"..ลูกน้องคนสนิทตอบผม..

"ห๊ะ..มึงว่าไงนะ..วิทูลมันเอา..คุนนีล..มาแล้วหรอ..ไหนบอกพรุ่งนี้"..คิมรีบพูดทันทีด้วยความตกใจ..

"มึงว่าไงนะ..อย่าบอกนะว่าไอ้คนที่วิ่งอยู่นั่นคือ..นีล.."..ผมเผลอพูดตะคอกใส่หน้าคนสนิทที่ทำหน้าเอ๋ออยู่..และรีบหันไปมองคนตัวเล็กที่กำลังต่อสู้กับผู้ชายร่างกำยำนับสิบคน..

ผลั้วะ..ผลั้วะ..

"เชี้ยละมึง"..เสียงเลขาคิมตะโกนลั่นและพยายามวิ่งไปหาคนที่กำลังโดนบรรดาการ์ดรุมล้อคตัว..

ผมมองไป..นีล..โดนลูกน้องผมตบเข้าไปหลายที..ร่างเล็กๆค่อยๆทรุดลงจนผมตกใจ..ผมรีบวิ่งไปที่ร่างเล็กนั่นแต่ช้าเกินไป..

"กุบอกให้หยุด..หยุด..เดียวนี้"..ผมตะโกนลั่นจนลูกน้องต่างตกใจและล่าถอยออกจากคนร่างเล็ก..พอไปถึงคิมก็เดินไปตบหน้าลูกน้องคนที่ตบนีลไปคนละที..

ผมรีบนั่งลงประคองร่างเล็กนั่นทันทีแต่คนตรงหน้าสลบไปแล้วพร้อมกับลือดที่กลบปาก..ริ้วรอยเขียวช้ำตรงมุมปากและรอยฝ่ามือเด่นชัดขึ้นบนแก้มใสนั่นทันที..ผมใช้สายตาตวัดใส่ทุกคนจนทุกคนเริ่มรนราน..ผมรีบอุ้มร่างเล็กนั่นขึ้นแนบอกและรีบนำตัวคนตัวเล็กไปที่ห้องรับแขกทันที..

"เรียกไอ้หมอมาเร็ว..ยืนบื้ออะไรกัน.."..พอมาถึงผมก็ตะโกนลั่นจนทุกคนต่างตกใจ..ผมรีบอุ้มคนตัวเล็กขึ้นไปบนห้องรับรองแขกและสั่งทุกคนให้รอผมอยู่ข้างล่างจนกว่าหมอจะมา..

แม่บ้านก็นำผ้ากับกะละมังมาให้..ทั้งที่ผมไม่เคยทำให้ใครมาก่อน..ผมก็บรรจงเช็ดหน้าเช็ดตัวให้ตนตรงหน้าอย่างเบามือที่สุด..

"ให้ป้าทำให้ไหมค่ะคุนเมฆา"..ป้านวลแม่บ้านคนเก่าแก่ถามผมด้วยความเป็นห่วง..

---

"ไม่ต้อง..ต่อไปนี้ป้ามีหน้าที่ดูแลเด็กคนนี้..เด็กคนนี้เป็นแขกของผม..ดูแลเด็กคนนี้ให้เหมือนดูแลผม"

"เธอเป็นเด็กหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูมากเลยค่ะ..ตอนแรกป้านึกว่าเป็นเด็กผู้หญิงด้วยซ้ำ..ทำไมถึงโชคร้ายจัง"..ป้านวลพูดจบก็เดินไปหยิบชุดนอนในตู้ที่มีไว้ให้แขกใส่เวลามาพักที่นี่..

พอลองพิจารณาดูดีดีก็จริงตามที่ป้านวลพูด..พอคนตัวเล็กมาอยู่ต่อหน้าตอนนี้ยิ่งดูดีกว่าในรูปที่ผมเห็นด้วยซ้ำ..ใบหน้ารูปไข่ลับกับจมูกเรียวที่ลับกับใบหน้าหวานขนตาที่ยาวเป็นแพ..ปากเรียวเล็กสีพีชแก้มที่มีสีแดงระเรื่อขึ้นเป็นรูปฝ่ามือนั่นทำให้ผมหัวเสีย..พอป้านวลเอาชุดนอนมาให้ผมก็จัดการเปลี่ยนให้ร่างเล็กทันที...

ก้อก..ก้อก..

"ว้าว..ใครว่ะเนี่ยสวยจัง..ยังกับตุ้กตาเลยว่ะ"..ไอ้หมอพูดจบก็หยิบอุปกรณ์ขึ้นมาเช็คหัวใจ..จับข้อเรียวเล็กนั่นขึ้นมาวัดชีพจร..

"เด็กกุเอง..เป็นไงมั้ง"..ผมถามไอ้หมอและปิดกระดุมให้คนตัวเล็ก..ไอ้หมอก็หยิบอุปกรณ์มาทำแผลตรงมุมปากให้คนตัวเล็ก..ใช้หลอดยาทาตรงแก้มและแขนเรียวที่มีรอยฟกช้ำแต่ไม่มาก..

"น่าจะแค่สลบไปเพราะตกใจ..ไม่มีอะไรน่าห่วงชีพจรและปอดปรกติ .ไปเก็บมาจากไหนเนี่ยะ..กุเห็นแว้ปแรกนึกว่าผู้หญิง"..ไอ้หมอพูบจบก็จับใบหน้าเรียวผลิกไปอีกฝั่ง..และหยิบหลอดยาขึ้นมาลูบเบาๆ..

ผมลองพิจารณาเนื้อตัวก็ไม่มีบาดแผลอื่นจนไอ้หมอเปิดเสื้อขึ้น..

"เชี้ย..ใครทำว่ะ..รุนแรงไปหรือเปล่าตัวก็แค่เนี้ยเอง"..ไอ้หมอเปิดเสื้อคนตัวตัวเล็กขึ้นก็เห็นรอยเขียวช้ำตรงหน้าท้องแบนราบเป็นวงกว้างผมค่อนข้างจะตกใจ..เพราะตอนเช็ดตัวก็ไม่ได้สังเกตุว่าคนตัวเล็กโดนทำร้ายตรงท้องด้วย..

ไอ้หมอบรรจงท่ยาให้อย่างเบามือ..ผมกับไอ้หมอมองหน้ากันรีบจับคนตัวเล็กพลิกตัวดูด้านหลัง..ก็เห็นรอยตามเนื้อตัวคล้ายๆรอยถูกตีมาสภาพยับทั้งหลัง..ผิวเนียนนั่นช้ำไปหมดทั่วทั้งแผ่นหลังเลยไปจนถึงก้นสวยนั่น..

"แม่ง..ซาดิสสัตว์เลยว่ะเมฆา..มึงไปเก็บคนสวยมาจากไหนว่ะ"..ไอ้หมอรีบเอาหมอนมารองส่วนท้องและผมก็ช่วยไอ้หมอค่อยๆทายาจนทั่วทั้งแผ่นหลัง..

"เดียวกุค่อยเล่ามึงช่วยรักษาก่อนได้ไหมไอ้หมอ"..ผมรีบบอกไอ้หมอทันที..ไอ้หมอรีบหยิบหลอดยามาฉีดทันทีฉีดไปสองสามเข็ม..ผมกับไอ้หมอก็ค่อยๆพลิกตัวคนตัวเล็กและไอ้หมอก็ให้น้ำเกลือน้องในทันที..สักพักใหญ่ผมกับไอ้หมอก็ลงมาด้านล่างให้ป้านวลไปเฝ้าต่อ..

"กุกลับก่อนนะมีไรโทรหาเลย..เดียวกุมาดูให้เรื่อยๆทำตามที่กุบอกเดียวดีขึ้น"..ไอ้หมอพูดจบก็ตบบ่าผมและเดินออกไปขึ้นรถหรูขับออกไปทันที..

ผมเดินไปหาลูกน้องที่กำลังเรียงแถวหน้ากระดานก้มหน้ากันเป็นแถว..โดยมีคิมยืนหน้าบึ้งอยู่ด้านข้าง..

"คุนนีลเป็นไงมั้ง..ครับนาย"..คิมถามผมด้วยท่าทางเคร่งเครียด..

"หนักเอาเรื่องเลย..เหมือนเค้าโดนสองเด้ง..ก็ไม่แปลกใจที่ลงไปกองกับพื้น"..ผมตอบคิมและมองหน้าบรรดาลูกน้องที่ก้มหน้าสำนึกผิด..

"กุก็บอกแล้วอย่าทำนอกเหนือคำสั่ง..ใครตบให้ก้าวออกมาด้านหน้า.."..ผมพูดจบก็ตวัดสายตาใส่ทุกคน..และมีคนก้าวออกมาสองสามคน..

เพี้ยะ..เพี้ยะ..เพี้ยะ..

"โทษฐานที่พวกมึงขัดคำสั่งกุ..ไสหัวออกไป"..ผมไล่ทุกคนออกไปและเดินขึ้นชั้นบนมาที่ห้องทำงานตามมาติดๆด้วยเลขาคิม..

"ติดต่อวิทูลเดียวนี้"..ผมสั่งเลขาคิมและถอนหายใจเสียงดัง..

"รับสายแล้วครับนาย"..คิดมพูดพร้อมทั้งยื่นโทรศัพท์มาให้ผม..

"สวัสดีครับ..นายหัวเมฆา..เช็คสินค้าหรือยังถูกใจไหม..หึ..หึ"..เสียงวิทูลลอยเข้ามาในสาย..

"มึงเอาน้องใส่ตะกร้าล้างน้ำมาให้..กุไม่ว่านะ..จำเป็นต้องทำร้ายร่างกายเค้าขนาดนั่นไหม..มึงเป็นพี่ชายแบบไหนกันว่ะ..เอาน้องมาขายกิน"..ผมเหลืออดกร่นด่าวิทูลไป..

"ก็เด็กมันไม่ยอมผมก็แค่สั่งสอนเบาๆ..โตมาก็ต้องช่วยใช้หนี้บ้างสิ..มันสบายมาหลายปีแล้วที่บ้านกำลังจะล้มละลาย..ถ้ามันมีริ้วรอยเจ้าสัวไม่ชอบก็ส่งคืนมา..แต่ผมไม่คืนเงินนะเพราะถือว่าคุนเช็คสินค้าไปแล้ว.."..พอวิทูลพูดจบผมอยากจะชกหน้าคนในโทรศัพท์ให้หน้าหงายเลยถ้าอยู่ตรงหน้า..

"อย่ามายุ่งกับ..นีล..อีกเค้าเป็นของกุแล้ว..ถ้ากุรู้ว่ามึงมายุ่งกับคนของกุอีก..วิทูล..มึงรู้ดีว่าจะเกิดอะไรขึ้น"..ผมกดสายทิ้งทันที..ผมปัดมือให้คิมออกไปเพราะต้องการใช้สมาธิ..งานตรงหน้ากองรอผมเคลียร์..