เมื่อเด็กสาวที่ป่วยใกล้ตายวิงวอนขอพรต่อสวรรค์ขอให้เธอได้มีชีวิตอยู่ต่อไปแต่สุดท้ายสวรรค์ก็ไม่ฟังเสียงร้องจากเธอ เธอตายจากไปจากโลกนี้ไปแต่จู่ๆเธอกลับได้ไปพบเจอกับโลกใหม่อีกใบที่แสนประหลาด
ผู้แต่ง
M990เรื่องย่อ
สุชาดาเด็กสาววัยสิบเก้าปีบริบูรณ์จู่ๆในคืน
วันเกิดของเธอก็เกิดเรื่องราวเลวร้ายบางอย่าง
ขึ้นโดยไม่ทันได้ตั้งตัว วันที่13-3-2023 คือวัน
คล้ายวันเกิดของเธอในอายุครบสิบเก้าปีบริบูรณ์
ในตอนนั้นที่เกิดเรื่องคือเวลาจากห้าทุ่มห้าสิบห้า
ไปจนถึงเที่ยงคืนห้านาทีซึ่งเป็นเวลาของการที่
เวลาของดาราจักรกำลังจะปรับเปลี่ยนดวงพอดี
ตอนนั้นสุชาดากำลังจะเข้านอนหลังจากที่เธอ
และครอบครัวและเพื่อนพ้องฉลองวันเกิดเธอ
เสร็จ วินาทีที่เธอกำลังจะขึ้นไปนั่งบนเตียงจู่ๆ
เธอก็รู้สึกหน้ามืดแล้วก็ล้มลงสู่พื้นในทันทีแล้วก็
สลบไปในที่สุดโดยที่เธอยังคุยสายค้างอยู่กับ
ใครคนหนึ่งอย่างมีความสุข
"พรุ่งนี้ฉันตัดสินใจแล้วว่าฉันจะไปสารภาพรัก
กับพี่เขา ฉันจะใจกล้าหน้าด้านขอพี่เขาเป็น
แฟนฉันช่วยเป็นกำลังใจให้ฉันด้วยนะ"
"............…............"
"หมายความว่าไง!!!!!!"
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะคนปลายสายพูดอะไรกับเธอ
หรือเป็นเพราะสาเหตุอะไรกันแน่ที่จู่ๆก็ทำให้
เธอล้มลงไปกองอยู่กับพื้นพร้อมกับการหมดสติ
ไปแบบไม่ทันได้ตั้งตัว พอรุ่งเช้าเธอตื่นขึ้นมา
เธอก็ได้พบว่าตัวเองได้นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย
ที่โรงพยาบาลที่ไหนสักแห่ง หลังจากที่ลืมตาขึ้น
มาเธอก็เห็นพ่อแม่พี่น้องญาติคนสนิทและเพื่อนๆ
ของเธอยืนล้อมข้างเตียงของเธอเต็มไปหมดและ
สีหน้าของแต่ละคนก็ไม่ค่อยจะสู้ดีนักโดยเฉพาะ
คุณยายและคุณแม่ของเธอที่บนใบหน้าเห็นมีแต่
คราบน้ำตาเปื้อนหน้าเต็มไปหมด ทั้งสองคนต่าง
นั่งกุมมือสวยๆของเธออยู่อย่างไม่ห่างวางตาเลย
เหมือนภายในใจกำลังมีเรื่องให้กลุ้มใจอย่างหนัก
สุชาดาค่อยๆตื่นลืมตาขึ้นมาช้าๆเพราะเธอรู้สึกว่า
ตอนนี้ร่างกายของเธอนั้นเหนือการควบคุมมาก
จากสมองของเธอ ทันทีที่เธอมองเห็นทุกอย่าง
ได้อย่างชัดเจนเธอก็รีบฉีกยิ้มส่งให้กับทุกคน
เพื่ออยากจะบอกว่าตอนนี้ตัวเธอนั้นสบายดีแล้ว
"แม่คะแม่เป็นอะไรทำไมถึงร้องไห้ล่ะเกิดอะไร
ขึ้นหรอทำไมทุกคนถึงได้กลับมาอีกล่ะไม่ใช่ว่า
เมื่อกี้ทุกคนกลับบ้านไปนอนกันหมดแล้วหรอ
หรือว่ามีเซอร์ไพรส์วันเกิดอะไรให้หนูอีกหรอก
นะคะคุณแม่คุณยาย"
"ชาดาลูก!!! อย่าพึ่งพูดอะไรมากเลยนะคนดี
ของยายตอนนี้หลานสาวคนดีของยายหิวมั้ย
อยากกินน้ำหรือหิวข้าวหรือเปล่าลูก"
"คุณยายคะคุณยายเป็นอะไรคะร้องไห้ทำไม
เจ้านันตามันทำอะไรให้ยายโมโหอีกแล้วใช่มั้ย
คะเนี่ย คุณยายไม่ร้องนะเดี๋ยวหนูจะจัดการมัน
ให้คุณยายนะโอเคมั้ย ไม่ร้องนะคะไม่ร้อง"
สุชาดายกมือขึ้นเช็ดน้ำตาที่เปื้อนใบหน้าให้กับ
คุณยายสมรของเธอพร้อมกับเอ่ยปลอบใจโดย
ที่เธอก็ยังไม่ได้คิดเอะใจอะไรกับพฤติกรรมที่
แปลกไปของทุกคนที่อยู่ตรงนั้น พอเธอฟื้นขึ้น
มาได้เพียงไม่นานเหล่าคุณหมอและพยาบาลก็
ต่างพากันได้วิ่งวุ่นเข้ามาในห้องของเธออีกครั้ง
เพราะเมื่อเธอฟื้นขึ้นมาได้ไม่นานเธอก็เกิดอาการ
หัวใจวายเฉียบพลันช็อกหมดสติไปอีกครั้งโดย
ที่ครั้งนี้อาการเธอนั้นหนักลงกว่าเดิมมาก
"คุณหมอคะลูกของฉันเป็นยังไงบ้างคะคุณหมอ
ทำไมแกที่เพิ่งจะฟื้นขึ้นมาก็กลับไปเป็นแบบนี้ได้
อีกบอกเราเถอะค่ะคุณหมอ"
"หมอต้องบอกแบบนี้ครับ ผู้ป่วยตอนนี้หลังจาก
ที่ช่วยกลับมาได้อาการก็ยังคงทรงตัวอยู่ครับ
แต่หมอก็ยังคงยืนยันคำเดิมครับว่าให้ญาติเริ่ม
เตรียมใจไว้เลยเพราะเธอเป็นระยะสุดท้ายแล้ว
ที่ผ่านมาโรคไม่ส่ออาการให้เห็นอาจเป็นเพราะ
ร่างกายของคนไข้แข็งแรงและมีจิตใจที่เข้มแข็ง
ตอนนี้ก็ทำได้แค่พยุงอาการไม่ให้ทรุดลงกว่านี้
หมอจะจัดยาเพื่อไม่ให้เธอเจ็บปวดมากก่อนเธอ
จะจากไป"
"ลูกของฉันจะไม่รอดแล้วหรอคะไม่มีทางรักษา
ได้เลยงั้นหรอคะคุณหมอ ช่วยเธอหน่อยเถอะ
นะคะเธออายุเพิ่งจะสิบเก้าปีเองได้โปรดเถอะค่ะ
หาทางช่วยเธอที"
"ญาติคนไข้ครับ หมอเองก็รู้ดีแล้วในใจก็เห็นใจ
คนไข้มากเหมือนกันแต่ในสามเดือนที่ผ่านมานี้
เราหาทางและปรึกษากับหลายๆโรงพยาบาลแม้
กระทั่งหมอผู้เชี่ยวชาญที่ต่างประเทศแล้วทุกคน
ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเคสนี้หาได้ยากมากๆ
ปกติแล้วคนไข้ส่วนมากถ้ามีเนื้องอกที่มีก้อนใหญ่
มากขนาดนี้เกิดขึ้นในร่างกาย ร่ายกายน่าจะมี
ปฏิกิริยาอะไรบ่งบอกออกมาบ้างแต่นี่เธอเป็นมา
นานมากแล้วจนเข้าขั้นระยะสุดท้ายของโรคแล้ว
เธอจะมามีอาการก็ตอนที่หนักแล้วไม่สามารถที่
จะรักษาได้แล้ว ผมไม่อยากจะพูดคำนี้หรอกนะ
ครับแต่ไม่มีทางรักษาได้แล้วจริงๆหมอเสียใจด้วย
จริงๆนะครับ เธออาจจะอยู่ได้ไม่ถึงหนึ่งเดือนแล้ว
ในระหว่างนี้ถ้าเกิดคนไข้ฟื้นขึ้นมาญาติก็ควรใช้
เวลากับคนไข้ให้ได้มากที่สุดอยู่กับเธอเป็นกำลัง
แรงใจให้เธอเผื่อเธอจะอยู่กับเราให้ได้นานที่สุด"
"ไม่เกินเดือน!!!! ยัยหนูของยาย"
สุชาดาหลังจากช็อกแล้วถูกยื้อชีวิตกลับคืนมา
ได้อีกครั้งพอหลังจากที่เธอฟื้นขึ้นมาสีโลกของ
เธอก็เปลี่ยนไป เธอเมื่อได้สติกลับคืนมาแต่ยัง
ไม่ทันจะได้ลืมตามองดูหน้าใครๆหูของเธอก็
พลันได้ยินคำพูดของคนในครอบครัวของตัวเอง
จนหมดแล้วว่าเธออาจจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่ถึง
หนึ่งเดือนสาเหตุเป็นเพราะเธอมีเนื้องอกในก้าน
สมองซีกซ้ายขนาดใหญ่อีกทั้งเจ้าเนื้องอกตัวนี้
ก็ได้ก่อเป็นมะเร็งที่ร้ายแรงไปแล้วทั่วสมองถึง
แม้นว่าถ้าผ่าก็ใช่ว่าจะมีทางรอดโอกาสที่จะรอด
นั้นเป็นศูนย์ เนื้อก้านสมองถูกมะเร็งกัดกินลาม
เป็นวงกว้างไปทั่วทุกที่ของสมองเพราะฉะนั้น
หมอจึงแนะนำให้ญาติคนไข้ทำใจ และมันก็เป็น
แบบนั้นจริงๆสุชาดาอยู่ได้ไม่ถึงเดือนเธอก็พลัน
จากโลกใบนี้ไปอย่างสงบ
"ถ้านรกหรือสวรรค์มีจริงได้โปรดท่านช่วยรับฟัง
คำขอจากหนู นางสาวสุชาดา พิเศษโสณี คนนี้
สักครั้งจะได้มั้ยคะปีนี้หนูเพิ่งจะอายุแค่สิบเก้าปี
เองนะคะท่าน ท่านใจดีให้หนูได้เกิดมาแล้วทำไม
ท่านไม่ปล่อยให้หนูได้อยู่สร้างความดีให้โลกใบนี้
อีกสักหน่อยล่ะคะท่าน หนูยังไม่มีโอกาสได้เรียน
มหาลัยให้จบเลยหนูยังไม่มีโอกาสที่จะหาเงินมา
ตอบแทนคุณพ่อแม่ปู่ย่าตายายเลยหนูยังไม่ได้
มีโอกาสพาครอบครัวของหนูไปเที่ยวที่ไหนสวยๆ
สักที่เลยหนูยังไม่มีโอกาสได้คุยกับน้องชายดีๆ
เลยเราสองคนพี่น้องส่วนมากก็เอาแต่ทะเลาะกัน
ตลอดจนพ่อแม่ต้องไม่ค่อยสบายใจ หนูเป็นพี่สาว
โตจนถึงป่านนี้ก็ยังไม่เคยได้สอนน้องทำการบ้าน
เลยสักครั้งแล้วอีกอย่างหนูโตมาจนถึงป่านนี้หนู
ยังไม่เคยมีแฟนเลยสักคนเมื่อหลายเดือนก่อนนี้
หนูเพิ่งจะไปแอบชอบรุ่นพี่คนนึงมากะว่าจะได้ไป
สารภาพรักกับพี่เขาอยู่แล้วแท้ๆแต่ท่านก็จะมา
พรากหนูไปเสียก่อน แบบนี้หนูจะพูดว่าท่านทำ
กับหนูแบบไม่ค่อยจะยุติธรรมเลยหนูพูดได้มั้ยคะ
หนูอยากจะมีชีวิตอยู่ต่อถึงจะให้ได้ไม่นานอย่าง
น้อยๆก็น่าจะให้หนูได้เตรียมใจก่อนสักนิดนะคะ
หนูขอสักปีสองปีก็ได้ถ้าปีสองปีมันมากไปหนูขอ
แค่ปีเดียวก็ได้สิบเดือนก็ได้ห้าวันก็ยังดีให้หนูได้
มีโอกาสได้ทำใจได้บอกลาครอบครัวหนูอีกสัก
หน่อยจะได้รึเปล่า ขอร้องล่ะค่ะท่านอย่าใจร้าย
กับเด็กน้อยอย่างหนูนักเลยได้โปรดเถอะนะคะ
ได้โปรดให้หนูได้ร่ำลาพวกเขาอีกสักนิดก่อนไป
ได้มั้ยคะได้โปรดล่ะหนูขอร้องนะคะท่าน"
------ตี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด------
เสียงเครื่องวัดชีพจรร้องดังขึ้นยาวๆเพื่อแจ้งเตือน
ว่าคนไข้ได้เสียชีวิตแล้ว ลมหายใจเฮือกสุดท้าย
ของสุชาดาถูกพ้นออกมาใส่หน้ากากเครื่องช่วย
หายใจเพียงเสี้ยววินาทีแล้วก็หมดลงไปหลังจาก
นั้นในห้องก็มีแต่เสียงร้องไห้โดยความโศกเศร้า
และเสียใจกับการจากไปของผู้เป็นที่รักคนหนึ่ง
ของครอบครัวพิเศษโสณี สุชาดาหลั่งน้ำตาหยด
สุดท้ายออกมาแล้วจากไปอย่างกายสงบแต่ภาย
ในจิตใจกลับมีแต่ความหม่นหมองจิตใต้สำนึก
ของใจกลับเต็มไปด้วยคำขอร้องจากสวรรค์หรือ
คนที่กุมอำนาจอยู่เบื้องบนฟ้าที่แสนไกล
อีกหนึ่งซีกของมิติจักรวาลแสนไกล
ณ.กรุงบีดีมัลล์ แห่งฟลอเทียร์
"ท่านคะได้โปรดให้โอกาสหนูได้มีชีวิตอีกครั้ง
เถอะนะคะ ท่านคะหนูขอร้อง!!!!!"
เด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มสดใสนอนหลับอยู่บนเตียง
เธอดิ้นไปดิ้นมาพร้อมกับพูดพร่ำเพ้อละเมออะไร
ออกมาโดยที่คนเป็นแม่ก็ฟังไม่ค่อยได้ความมาก
ดีลิสเดรียเดินเข้าห้องมาปลุกผู้เป็นลูกสาวอย่าง
เช่นทุกๆวันเพื่อไปทำงานให้ทันเวลา
"อิสซี!!! อิสซี!!!! ตื่นได้แล้วนะลูกรักสายแล้ว
อิสซีจ๊ะอิสซี!!!"
"แม่คะ!!!! หนูยังไม่อยากตายพ่อคะช่วยหนูที"
คำเตือน
ตัวละคร พฤติกรรม สถานที่ หน่วยงาน
วิชาชีพต่างๆ และเหตุการณ์ที่มีการใช้
ความรุนแรงในนิยายเป็นแค่เรื่องสมมุติ
นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง
และความสนุกสนานเท่านั้นโดยไม่มี
เจตนาชี้นำหรือส่งเสริมการกระทำใดๆ
ที่เกิดขึ้นในนิยาย ตัวละครหรือเนื้อหา
อาจจะมีการใช้ความรุนแรงทางเพศ
และตัวละครอาจมีการใช้คำพูดที่ค่อน
ข้างจะหยาบคายแต่เพื่อความสมจริง
และเพิ่มอรรถรสให้กับนิยายได้สมจริง
มากขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการ
อ่านด้วยนะคะ ขอขอบคุณพระคุณ
ไว้ล่วงหน้าหากท่านจะมาเป็นผู้ใหญ่
ใจดีอุดหนุนsupportนิยายเรา🙏🙏🙏