ชาย-ชาย,แฟนตาซี,ดราม่า,ไซไฟ,ทะลุมิติ,ดราม่า,นิยายวาย,แฟนตาซี,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“อาา~”
เป็นไงล่ะมึงไปเรียนไม่ถึงวันถูกสั่งพักการเรียนไปละ2สัปดาห์
และใช่ครับตอนนี้ผมอยู่ที่คฤหาสน์แอสเธอร์เรียบร้อยแล้ว ตอนคลาวด์อ่านจดหมายที่ทางอคาเดมี่เขียนถึงผู้ปกครองของ ‘ฮิมเมล แอสเธอร์’ เขาก็เอาแต่มองผมด้วยสายตาเฉยชาเหมือนทุกทีก่อนจะถอนหายใจแล้วไล่ผมกลับห้องไป
ก็เดาไม่ยากว่าในจดหมายนั้นเขียนอะไรเอาไว้
เพราะไอ้หน้าหมานั้นคนเดียวเลยแท้ ๆ
.
.
.
หลังจากที่จัดของเสร็จผมก็เดินออกมาเดินดูรอบ ๆ โรงเรียน สำหรับผมก็ไม่ได้ประทับใจมากสักเท่าไหร่เลย
คงเป็นเพราะผมชอบบรรยากาศของตึกกระจกสูง ๆ แบบที่โลกเก่ามากกว่า
โลกเก่า…
นั้นสินะ…
“...”
“ตอนโดนรถชนโทรศัพท์ในกระเป๋าแตกด้วยหรือเปล่านะเป็นห่วงจัง”
ว้าวสุด ๆ ผมมาอยู่ที่โลกที่ไม่มีอินเตอร์เน็ตไม่มีโซเชียลมาได้เกือบ4เดือนแล้ว
รู้สึกเสียศักดิ์ศรีสุด ๆ คอมเม้นต์ของชาวเน็ตประสาทแดกบ้างคนผมยังเถียงด้วยไม่ชนะเลย
ตึง
“เอ๊ะ!”
“เห้ย เดินไม่ดูทางวะ”
อาา~ เจอเรื่องยุ่งยากอีกแล้ว
นายเองตั้งหากที่วิ่งมาชน ถ้าเป็นผมเมื่อก่อนสมัยมัธยมก็คงจะรีบพูดขอโทษไปแล้วไม่ว่าตัวเองจะเป็นฝ่ายผิดหรือไม่
แต่พอได้ลองเปิดแอคหลุดแล้วแสดงความคิดเห็นของตัวเองอย่างสุดโต่งโดยที่ไม่ต้องกลัวอะไร ทุกอย่างหลังจากนั้นก็เปลี่ยนไป ถ้าใครมาหาเรื่องผมก่อนละก็ไม่ว่ามันจะเป็นใครที่ไหนผมก็พร้อมที่จะแยกเขี้ยวกัด
แล้วกูก็จะไม่ยอมมึงด้วย
“ขอโทษสิ”
หลอนไร ถ้าขอโทษก็เท่ากับว่ากูยอมรับว่าตัวเองผิดอ่ะดิ
“แต่นายเป็นคนวิ่งมาชนฉันนะ”
“จะกล่าวหาว่าฉันผิดเหรอห้ะ”
กะ กล่าว แหมม
“หรือไม่จริง”
“พูดแบบนี้ได้ยังไงห้ะ”
“ขอโทษฉันสิ”
“ฉันไม่ผิด!”
อ้าวไอ้เด็กเวรนี่
“นายจะไม่ยอมขอโทษจริง ๆ ใช่ไหม ฉันจะไปฟ้องท่านพ่อ”
ฟ้อง?
เด็กจริง ๆ นั้นแหละ
ก็ไม่ชอบเอาชนะหรอก แต่เรื่องอะไรกูต้องแพ้
“นายกี่ขวบเนี่ย โตจนหมาเลียไข่ไม่ถึงแล้ว หยุดแหกปากโวยวายเสียงดังสักที”
“ว่าไงนะ!!”
“หูไม่ดีหรือไงจะให้พูดซํ้าเหรอ เอางั้นก็ได้”
จากนั้นผมกับไอ้เตี้ยนั้นก็ไปจบกันที่ห้องพักครู ฟิวนั้นแหละ
เหตุการณ์หลังจากออกจากห้องนั้นแล้วผมก็ได้ทำการแหย่มันไปอีกที
โดยการโชว์นิ้วกลางสัญลักษณ์แทนคำพูดให้กับไอ้นั้น
“อะไรวะนั้น ถึงจะไม่รู้ว่ามันคืออะไรแต่มันคือการท้าทายแน่ ๆ ล่ะ”
ถูกต้องเอาไปเลย10คะแนน
.
.
.
เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละครับท่านผู้ชม
ผ่านมาหนึ่งวันแล้วหลังจากโดนพักการเรียน
แต่…
โดนพักการเรียนเนี่ยสนุกจริง ๆ นั้นแหละ พวกเด็ก ๆ เองก็ไปเรียนกันหมดแล้ว คฤหาสน์เองก็สงบสุด ๆ
อาา~
“ชอบบรรยากาศแบบ…”
ฮิมเมลยังไม่ทันที่จะพูดชมบรรยากาศแสนสงบสุขของวันนี้จบก็มีเสียงคนกล่าวตัดบทเขาเสียก่อน
“นายน้อยเพคะ มีจดหมายส่งถึงท่านค่ะ”
จดหมาย?
ร้อยวันพันปีไม่เคยมีจดหมายส่งถึงผมเลยพอโดนพักการเรียนปุ๊บมาปั๊บ
ฮิมเมลยื่นมือเรียวไปหยิบจดหมายจากสาวใช้ก่อนจะพลิกหลังซองดูว่าใครเป็นคนส่งมา
….
ผู้ส่ง เซเดน แอสเธอร์
ไม่จำเป็นต้องอ่านหรอกมั้ง แต่…ก็อยากรู้เหมือนกันว่าหมอนี่มันจะสรรหาคำไหนมาเยาะเย้ยผม
คิดจะมาสู้กับนักเลงคีย์บอร์ดอย่างพี่ยังเร็วไปร้อยปีไอ้หนู
[ อาฮาฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า‘ฮิมเมล’ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ]
อืม…
ไม่น่าเปิดอ่านเลยจริง ๆ