เมื่อนักเลงคีย์บอร์ดทะลุมิติเข้ามาในนิยาย

ก็ตัวร้ายไม่ได้ถูกกำหนดให้ถูกรักนิ - บทที่8 ไซฮาร์ โดย DUR_ @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ชาย-ชาย,แฟนตาซี,ดราม่า,ไซไฟ,ทะลุมิติ,ดราม่า,นิยายวาย,แฟนตาซี,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

ก็ตัวร้ายไม่ได้ถูกกำหนดให้ถูกรักนิ

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

ชาย-ชาย,แฟนตาซี,ดราม่า,ไซไฟ

แท็คที่เกี่ยวข้อง

ทะลุมิติ,ดราม่า,นิยายวาย,แฟนตาซี,#BL

รายละเอียด

ก็ตัวร้ายไม่ได้ถูกกำหนดให้ถูกรักนิ โดย DUR_ @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

เมื่อนักเลงคีย์บอร์ดทะลุมิติเข้ามาในนิยาย

ผู้แต่ง

DUR_

เรื่องย่อ

    ไทป์ที่มีงานอดิเรกเป็นการอดข้าวแล้วเอาเงินไปซื้อนิยายมาอ่าน จนมาถึงนิยายแนวโรแมนติกแฟนตาซีเรื่องล่าสุดที่เขาพึ่งอ่านจบไปหยก ๆ แล้วรู้สึกโคตรที่จะหน่วงกับเรื่องราวของตัวร้ายเลย นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกที่เขารู้สึกว่าเนื้อเรื่องมันไม่ยุติธรรมกับตัวร้ายหรือตัวประกอบบ้างตัวเลย เอาจริงความรู้สึกนี้มันก็จะอยู่แค่สองสามวันนั้นแหละ เดี๋ยวก็กลายเป็นปกติเองแต่ตอนนี้คือหน่วงมากนะ "ถ้าได้ทะลุมิติเข้าไปเป็นตัวร้ายก็คงดี ฉันจะไม่ยอมให้ใครมารังแกเธอเด็ดขาด!!" ไม่ทันขาดคำภาพตรงหน้าของเขาก็เริ่มที่จะมัว ๆ มองเห็นไม่ชัดก่อนจะค่อย ๆ จบสู่ความมืดมิด ไทป์คิดในใจ โอ้กูจะตายแล้วเหรอไม่แปลกใจเท่าไหร่คงจะได้ทะลุมิติเข้าไปอยู่ในนิยายเรื่องนี้... ซึ่งไม่ผิดไทป์เข้ามาอยู่ในนิยายเรื่องนี้จริง ๆ 

สารบัญ

ก็ตัวร้ายไม่ได้ถูกกำหนดให้ถูกรักนิ-บทที่00 ตัวร้ายไม่มีสิทธิ์,ก็ตัวร้ายไม่ได้ถูกกำหนดให้ถูกรักนิ-บทที่1 กรูว่าไม่ใช่ละ,ก็ตัวร้ายไม่ได้ถูกกำหนดให้ถูกรักนิ-ตอนที่2 ความบรรลัยในภายภาคหน้า,ก็ตัวร้ายไม่ได้ถูกกำหนดให้ถูกรักนิ-บทที่3 คนแบบนี้พี่เจอมาเยอะแล้ว,ก็ตัวร้ายไม่ได้ถูกกำหนดให้ถูกรักนิ-ตอนที่4 ไม่มีความรู้(โง่),ก็ตัวร้ายไม่ได้ถูกกำหนดให้ถูกรักนิ-บทที่5 คิดจะสู้กับนักเลงคีย์บอร์ดอย่างพี่ยังเร็วไปร้อยปีไอ้หนู,ก็ตัวร้ายไม่ได้ถูกกำหนดให้ถูกรักนิ-บทที่6 เด็กน้อย,ก็ตัวร้ายไม่ได้ถูกกำหนดให้ถูกรักนิ-บทที่7 ผ่านมาเป็นสิบปี,ก็ตัวร้ายไม่ได้ถูกกำหนดให้ถูกรักนิ-บทที่8 ไซฮาร์,ก็ตัวร้ายไม่ได้ถูกกำหนดให้ถูกรักนิ-บทที่9 ที่ผ่านมาเหงามากเลย,ก็ตัวร้ายไม่ได้ถูกกำหนดให้ถูกรักนิ-บทที่10 ไทป์คือใคร?,ก็ตัวร้ายไม่ได้ถูกกำหนดให้ถูกรักนิ-บทที่11 ดาวนับล้านดวงบนท้องฟ้า,ก็ตัวร้ายไม่ได้ถูกกำหนดให้ถูกรักนิ-บทที่12 ข้อมูลของโลกทางฝั่งนี้,ก็ตัวร้ายไม่ได้ถูกกำหนดให้ถูกรักนิ-บทที่13 ตัวปลอม,ก็ตัวร้ายไม่ได้ถูกกำหนดให้ถูกรักนิ-วันเกิด ตัวละคร

เนื้อหา

บทที่8 ไซฮาร์





    เฮเลน่าอายุเท่ากันกับเฮเซีย ตอนนี้เจ็ดขวบ…

    แปด เก้า…

    ฮิมเมลนับนิ้วมือตัวเอง

    อีกประมาณสองปีต่อจากนี้ตระกูลแอสเธอร์จะทำการก่อกบฏและได้รับชัยชนะมาอย่างสวยงาม จากนั้นก็ตั้งตัวเองขึ้นเป็นราชาของประเทศนี้
    
    แต่ว่านะ…

    ความบรรลัยมันยังไม่จบแต่เพียงเท่านี้

    ตลอดระยะเวลาที่ คลาวด์ แอสเธอร์ ปกครอง เขาก็ทำการก่อสงครามไม่หยุดไม่หย่อนจนประเทศทั่วทั้งทวีปต่างก็มองเขาเป็นศัตรูกันหมด แต่เพราะคลาวด์ใช้กลยุทธ์ที่แปลกใหม่และการจัดการระบบที่เฉลียวฉลาดสามปีหลังจากนั้นเขาก็สามารถครอบครองได้เกือบทั้งทวีปและตั้งตัวเองขึ้นมาเป็นจักรพรรดิ ซึ่งในประวัติศาสตร์ไม่เคยมีใครทำได้ด้วยระยะเวลาอันสั้นขนาดนี้มาก่อน
.
.
.

    คลาวด์ทำได้ยังไงอันนี้ฮิมเมลเขาเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน



    ไซฮาร์ ไนเรล อายุ16

    ชายหนุ่มหรี่ตาคมมองรูปของไซฮาร์ในเอกสารข้อมูลสักพักก่อนจะเอนแผ่นหลังแนบชิดกับที่พิงของเก้าอี้หรูสีแดงถอนหายใจด้วยความเหนื่อยหน่ายพลางคิดในใจ

    ไม่ได้เจอนายมานานจนฉันเลิกนับปีไปแล้วแฮะ

    เฮฟเนอร์ อีเธอร์   
    องค์รัชทายาท

    เฮฟเนอร์ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นก่อนจะยื่นมือไปเปิดลิ้นชักใต้โตะ

    ภายใต้ลิ้นชักมีกล่องขนาดไม่ใหญ่มากตกแต่งด้วยอัญมณีอย่างปราณีต แค่ดูผิวเผินก็น่าจะเดาได้แล้วว่าคงจะมีของที่มีค่ามาก ๆ อยู่ในกล่องใบนั้น

    เฮฟเนอร์เปิดกล่องออกก่อนจะเผยให้เห็นผ้าพันคอสำหรับฤดูหนาวผืนสีแดงไร้ลวดลายดูเป็นผ้าพันคอราคาถูกทั่ว ๆ ไป เขายื่นมือลงไปหยิบขึ้นมาด้วยความทะนุถนอมราวกับเป็นสิ่งลํ้าค่ายิ่งชีวิต เขาทั้งกำและสูดดมผ้าพันคอผืนนั้น

    การสูดดมที่รุนแรงซะจนเสียงดังไปทั่วห้อง ใบหน้าที่เคลิบเคลิ้มมากจนดูโรคจิต

    คิดถึง…

    เขาทำแบบนั้นอยู่สักพักก่อนจะสงบลง เสียงหายใจถี่ระรัวดังก้องทั่วทั้งห้อง

    “แฮ่ก…แฮ่ก แฮ่ก”

    นัยน์ตาสีเหลืองทองค่อย ๆ เหลือบลงมองผ้าพันคอในมือที่ถูกเขาทั้งกำทั้งขยัมจนเกิดรอยยับไปหมด

    ยับซะได้ไซฮาร์อุตส่าห์ให้มาแล้วแท้ ๆ 

    เวรเอ้ย…

    .
    .
    .

    อีกด้านหนึ่ง ณ แนวหน้าสนามรบ
    
    “เฮ้ ดูนี่มีจดหมายจากทางราชวงศ์มาที่นี่ด้วยล่ะ”

    ชายหนุ่มวัยกลางคนอายุราว ๆ สามสิบพูดขึ้นพร้อมกับก้าวเท้าเดินเข้ามาในเต็นท์ที่มีชายหนุ่มวัยกลางคนอีกหลายนายที่มีแผลเป็นจากการทำสงครามมากมายบนใบหน้านั่งอยู่ข้างใน

    “อย่าพึ่งเฉลย อย่าพึ่งเฉลย จากองค์รัชทายาทใช่มะ”

    “ปิ้งปอง ถูกต้องครับผมม”

    “เขาส่งจดหมายมาถามสารทุกข์สุขดิบนายตลอดเลยนี่ ไม่ตอบกลับเลยสักฉบับไม่ใจร้ายไปหน่อยเหรอ”

    ชายอีกคนรีบพูดเสริมพลางหันหน้าไปที่เด็กหนุ่มเจ้าของเส้นผมและนัยน์ตาที่เป็นสีม่วงดูมีเสน่ห์ ที่นั่งอยู่มุมเต็นท์

    “ดูเหมือนองค์รัชทายาทจะไปขอให้องค์ราชาออกคำสั่งเรียกตัวนายกลับน่ะ แต่เพราะนายเป็นถึงลูกชายของดยุคองค์ราชาจึงให้นายเป็นคนตัดสินใจเองน่ะ นี่ไง”

    เขาพูดพลางกางหนังสือจดหมายอย่างเป็นทางการในซองจดหมายให้ทุกคนดู

     “ยินดีด้วยนะ จะได้ไม่ต้องมาลำบาทที่นี่อีกแล้วล่ะ นายยังเด็กมากกลับไปใช้ชีวิตของตัวเองเถอะ”

    “ที่ผ่านมารัชทายาทเองก็เขียนจดหมายขอร้องอ้อนวอนให้นายกลับไปใช้ชีวิตแบบที่พวกชนชั้นสูงเขาใช้มาโดยตลอดเลยนี่ แต่ก็ไม่นึกเลยว่าจะถึงขั้นขอร้องให้องค์ราชาออกหนังสือทางการนี่ให้”

    “แล้วองค์ราชาก็ยอมออกให้ด้วยนะ สุดยอดเลยไหมล่ะ”

    “เขาคลั่งรักนายมากเลยจริง ๆ ”

    “คนที่ส่งตัวผมมาที่แห่งนี้ก็คือตระกลูของผมหากสงครามนี้ยังไม่จบลงหรือไม่มีคำสั่งจากตระกลู ผมคงไปไหนไม่ได้ครับ”

    ไซฮาร์ทกล่าวด้วยใบหน้าที่นิ่งเฉยดูไร้อารมณ์เหมือนเคย

    “เห้อ นายเนี่ย…ชีวิตนายเป็นของตระกูลหรือไง”

    เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะพูดประชดประชันไซฮาร์แต่อย่างใดแต่เขาพูดเพราะความเป็นห่วงตัวของไซฮาร์เองล้วน ๆ ไซฮาร์เองก็รู้เรื่องนั้น

    ไซฮาร์ ไนเรล ถูกส่งตัวมาเข้าร่วมสงครามตั้งแต่อายุเก้าขวบหรือเมื่อเจ็ดปีก่อนนั้นเอง น่าแปลกที่เขายังมีชีวิตรอดอยู่มาจนถึงทุกวันนี้