ชาย-ชาย,แฟนตาซี,ดราม่า,ไซไฟ,ทะลุมิติ,ดราม่า,นิยายวาย,แฟนตาซี,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
วันหยุดของผมผ่านไปอย่างรวดเร็ว
อายุปูนนี้แล้วยังจะต้องไปโรงเรียนอีก
กูจะบ้าา
ในขณะที่ฮิมเมลกำลังจะก้าวขาขึ้นรถม้าเขาก็หันหลังไปมองคฤหาสน์ พบกับคลาวด์ที่ยืนอยู่หน้าคฤหาสน์
ดวงตามองลงตํ่ามาที่ฮิมเมล แม้จะไม่พูดอะไรแต่ก็ถือว่าเป็นการสื่อความหมายฉบับคลาวด์ แอสเธอร์
สายตาคือแบบ ‘มึงอย่าไปสร้างเรื่องอะไรอีกนะ’ มาก ๆ ครับ
ฮิมเมลถอนหายใจออกเบา ๆ ก่อนจะหันกลับมาและก้าวขาขึ้นไปนั่งในรถม้า
ดู ๆ แล้วเรานี่มันก็ตัวปัญหาเหมือนกันแฮะ(พึ่งรู้ตัว)
.
.
.
ไม่นานนักรถม้าของตระกูลแอสเธอร์ก็มาถึงหน้าทางเข้าอคาเดมี่
ฮิมเมลเดินลงจากรถม้าก่อนจะเดินไปหาคนขับรถม้า
“ไปส่งถึงหอไม่ได้เลยเหรอ”
ฮิมเมลพูดพลางส่งสายตาวิ้งวิ้งให้กับคนขับรถม้าเป็นการอ้อนขอร้อง
“ไม่ได้ครับ”
เสียงทุ้มเอ่ยอย่างหนักแน่น
ต้องเปลี่ยนวิธี
“เห้ย! พ่อฉันไม่จ่ายเงินเดือนให้แกหรือไงห้ะ”
จากคนที่ทำตาวิ้งวิ้งเมื่อกี้กลายเป็นคนหยาบคายขึ้นมาทันที
“ทางอคาเดมี่ไม่ อนุญาตให้ขับรถเข้าไปภายในครับ ต้องขออภัยจริง ๆ ขอรับ”
ชายรับใช้อีกคนก้มหัวให้ฮิมเมลพลางยื่นกระเป๋าที่มีข้าวของของฮิมเมลอยู่ข้างในให้กับเขา
ไม่อยากเดินผ่านคนเยอะ ๆ เลยแฮะ
.
.
.
และแล้วฮิมเมลก็เจอเข้ากับปัญหาอีกอัน
แล้วผมต้องไปไหนเนี่ย ไปเรียนห้องไหนวิชาไหน
ไอ้เรื่องวิชาเขาจะต้องเลือกไปกันแล้วแน่ ๆ ผมครวทำไง
อืมเมลเหลือบตาขึ้นมองข้างบนก่อนจะเห็นป้ายที่ติดอยู่บนประตูห้องข้าง ๆ ที่เขายืนอยู่
วิทยาศาสตร์
ห้องวิทสินะ ติดป้ายไว้ซะสูงเชียวประตูก็ใช่ว่าจะเล็ก
ฮิมเมลถอนหายใจออก
ก่อนสองมือจะค่อย ๆ ยกขึ้นดันประตูเพื่อเดินเข้าไปข้างในห้อง
สายตาทอดมองไปทั่วห้องอย่างลวก ๆ บนโต๊ะที่มีแต่หลอดแก้วที่ภายในว่างเปล่าไม่มีสารหรือนํ้าสีม่วงสีเขียวอยู่ข้างในแบบโลกนู้นเลย
ฮิมเมลค่อย ๆ ย่างเท้าเดินสำรวจไปทั่วห้องก่อนจะเจอเข้ากับเทคโนโลยีจอแสดงผลอยู่ในอากาศสีฟ้า
อย่างลํ้าอ่ะ
ให้เด้าคงจะเป็นเวทมนตร์อะไรสักอย่าง
ฮิมเมลเลิกสนใจตรงนั้นไป ก่อนจะอ่านข้อความที่ขึ้นอยู่บนจอนั้น
[สมาชิก]
ผู้เข้าเรียนวิชาวิทยาศาสตร์เจ็ดคน
สมาชิกชมรมวิทยาศาสตร์หนึ่ง
ห้ะ หนึ่งคน?
ถามจริ๊ง
สมัยผมเรียนคนเขาแย่งกันเข้าชมรมวิทยาศาสตร์แทบเป็นแทบตายอันนี้มีหนึ่งคน
ฮิมเมลยิ้มแห้งสักพักก่อนจะมีเสียงดังขึ้นทำเอาเขาตกใจวิญญาณแทบหลุดออกจากร่าง
โครม!!
อะไร อะไร อะไร
ฮิมเมลตกใจพลางหันหน้ามองลงไปที่ต้นเสียงไม่ไกลจากเท้าตัวเองมีเด็กชายเส้นผมสีนํ้าเงินในชุดนักเรียนนอนคว่ำอยู่กับพื้น
ตกลงมาจากไหนครับเนี่ย
ฮิมเมลเงยหน้าขึ้นมองด้านบนก่อนจะพบกับต้นเหตุ เปลที่ถูกแขวนเอาไว้ด้านบน เกือบที่จะแตะกับเพดาน
สม ไปนอนอะไรบนนั้นล่ะพ่อคุณ
ฮิมเมลย่อตัวลงมองเด็กหนุ่มยังไม่ทันที่จะอ้าปากปลุกเด็กหนุ่มก็ตื่นขึ้นเสียก่อน
เขาลุกขึ้นยืนพรวดทำเอาฮิมเมลถึงกับเดินถอยหลังไปก้าวหนึ่งโดยอัตโนมัติ
“เฮ้ นาย…”
เด็กหนุ่มจ้องเขม็งมาที่ฮิมเมลทำเอาฮิมเมลสะดุ้งเดินถอยหลังไปอีกก้าว ทันใดนั้นเขาก็เปลี่ยนท่าที่ทันทีก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ฮิมเมลและจับมือทั้งสองข้างของฮิมเมลขึ้นมาก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยสายตาอ้อน ๆ
“นายจะมาเข้าชมรมงั้นเหรอ”
“ปะ…”
“ดีใจจัง”
เขาพูดพลางเอาหน้ามาถูที่บริเวณแก้มของฮิมเมลด้วยความอ้อน ๆ
ถึงจะไม่เคยเจอคนแบบนี้จริง ๆ แต่…น่ารักสุด ๆ ไปเลย
ฮิมเมลที่ทนลูกอ้อนของอีกฝ่ายไม่ไหวเลยจำเป็นต้องตามนํ้าไป
“ด ได้เหรอ”
“ได้สิ ที่ผ่านมาเหงามากเลยดีใจที่มีนายนะ”
เขาพูดด้วยท่าทางหงอย ๆ แต่มันดูเศร้ามากซะจนฮิมเมลถึงกับแปลกใจ
น่าจะเหงามากจริง ๆ
