โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
แฟนตาซี,ผจญภัย,ลึกลับ,ชาย-ชาย,สงคราม,สงคราม,ผจญภัย,ลึกลับ,ต่างโลก,นิยายวาย,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
ผู้แต่ง
D.seyouinz
เรื่องย่อ
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายวาย ชาย x ชาย
แนว : Fantasy, Adventrue, Action, Survival, Romance, Steam-punk, Sci-fi
การหลับตาลงและตื่นขึ้นจากภวังค์ความฝันอันยาวนาน ไม่สามารถลบล้างความจริงยามตื่นที่ว่าคุณตาของเด็กหนุ่มคนนี้จากเขาไปแล้ว การยอมรับชะตากรรมของเขาไม่ได้หมายถึงการตกลงยินดีรับบทชีวิตที่ถูกกำหนดไว้ตรงหน้า
'แต่เป็นเขาที่จะกุมอำนาจฟันเฟืองแห่งโชคชะตานี้ไว้เอง'
การจากไปของคนสำคัญจะนำพาเขาไปสู่เรื่องราวที่เขาค้นหา อดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง เหตุใดเขาจึงถูกรับเลี้ยงโดยคุณตา
ท่ามกลางโลกของผู้มีสัญญาณจิตนามว่าวาร์เชอน์ และผู้มีสติปัญญานามว่าชาว์โรล โลกของเขาถูกขับเคลื่อนด้วยสิ่งประดิษฐ์ของพวกชาว์โรล เทคโนโลยีเครื่องจักรไอน้ำเครื่องยนต์กลไกอันซับซ้อนที่หยิบยืมจากพลังอำนาจของอัญมณีสีดำ
เขาเดินทางอย่างโดดเดี่ยว ระหว่างทางพบกับพวกพ้องที่จริงใจร่วมทุกข์ร่วมสุขไปกับเขา เผชิญหน้ากับบทพิสูจน์อันท้าทาย สงครามอันยาวนาน ความปรารถนาในตัวตนของตนเอง บทบันทึกที่ขาดหาย
จะนำพาเขาและพวกพ้องไปสู่บทสรุปสุดท้าย
ที่ว่าจริง ๆ แล้วเขาคือใคร
นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียน
*คำเตือน* *โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*
Trigger warning, Abuse, Anxiety, Blood, BDSM, Brainwashing, Classism, Coercion, Corpse, Domestic violence, Decapitation, Gaslighting, Hostages, Murder, Mutilation, PTSD, Paranormal, Submission, Starvation, Terrorism, Torture, Violence, War
เนื้อหาที่มีความละเอียดอ่อน, การทำร้ายใช้ความรุนแรง, ความวิตกกังวล, เลือด, รสนิยมตกลงปลงใจทั้งสองฝ่าย, ล้างสมอง, การเหยียดชนชั้น ,การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับ*, ศพ, ความรุนแรงในครอบครัว, การตัดหัวประหารชีวิต, การบิดเบือนสร้างความคิดทับ, การจับเป็นตัวประกัน, ฆาตกรรม, ทำให้พิการ, ความหวาดกลัวจากเหตุสะเทือนขวัญ, ตำนาน, อำนาจเป็นฝ่ายรอง, ความหิวโหย,การก่อการร้าย, การทารุณ, การใช้ความรุนแรง, สงคราม
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
(ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558
บทที่ 1
เสียงวิ่งของเด็กหนุ่มที่เป็นสิ่งแปลกแยกในป่าแห่งนี้ เสียงหอบจากการวิ่งหนี กระเสือกกระสน ส่งผลให้ป่าที่เคยเงียบงัน กลับส่งเสียงร้องเรียกขึ้นอย่างฉับพลันภายในป่าอันมืดมิด ต้นไม้หักโค่น ลมพัดกรรโชกคล้ายพายุ เสียงสัตว์ป่ามากมาย ต่างกู่ก้องตอบรับกับสิ่งแปลกปลอมตรงหน้า...ที่ย่างกรายเข้ามาในผืนป่าของตน
สายตาของเด็กหนุ่มไม่สามารถโฟกัสหรือจับสายตาหยุดลงที่ตรงหน้าได้ คล้ายโลกทั้งใบกลั่นแกล้งเด็กหนุ่มก็ไม่ปาน เป็นสัตว์ป่าดุร้ายตรงหน้าที่หมายจะเอาชีวิตเขาเป็นมื้อค่ำให้ครอบครัวตนเองในค่ำคืนที่เงียบงันนี้
ในตอนนี้ทุกสิ่งคล้ายหยุดลงในสายตาของเด็กหนุ่ม เสียงขู่กรรโชกของสัตว์ป่าดุร้ายเป็นเพียงเสียงเดียวที่ยังคงดังกึกก้องภายในโสตประสาทของเขา
เด็กหนุ่มสบตาเข้ากับสายตาดุร้ายสีแดงก่ำหิวโหยอย่างไร้ที่สิ้นสุด เขาไม่รู้ว่าสัตว์ร้ายตรงหน้ามีอาหารตกถึงท้องครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ แต่ดูท่าแล้วครั้งล่าสุดของมันคงเป็นตัวเขาเองเป็นแน่
ภายในหัวเกิดเป็นภาพซ้อนทับมากมาย ทั้งคำวิงวอน คำภาวนา คำขอโทษ และทั้งคำขอบคุณ เกิดขึ้นอย่างเอ่อล้นมากมายเกินกว่าจะพูดให้ใครสักคนได้ยินได้ หากวันนี้เขาเลือกที่จะเชื่อฟังคุณตา เขาคง...อาจจะไม่พบจุดจบในวันนี้
‘ในวันนี้ คุณเป็นเด็กดี หรือยัง?’
‘สำหรับผม ผมทำมัน จนหลับตาทำยังได้’
‘แต่แย่หน่อยที่อาจไม่มีวันพรุ่งนี้’
‘ให้ผมทำ...’
เสี้ยววินาทีหนึ่งที่เด็กหนุ่มตกลงยอมรับ และเสมือนโลกก็ตกลงยินดีที่จะทำตามจุดประสงด์ใด ๆ ที่เด็กหนุ่มคล้ายยอมรับได้ แต่กลับกลายเป็นว่า... มีเสียงย่ำเท้าหนักแน่น วิ่งเข้ามาในช่วงวินาทีสุดท้าย ที่สัตว์ป่าตนนั้นกำลังจะขย้ำเด็กหนุ่ม
เขายำเกรง ไร้ความเกรงกลัว ไร้การต่อต้าน ใช่ เขารู้อยู่ก่อนแล้วว่า สัตว์ป่าตนนี้เป็นสัตว์ร้ายที่อาฆาตแค้น หากเขาปลิดชีวิตมันลง ในภายภาคหน้าพวกพ้องหรือครอบครัวของมันจะตามออกล่าเอาคืนเป็นแน่ ซึ่งจะทำให้มีภัยแก่คนรอบตัวเขาและพวกมันไม่เคยพลาด
“วิ่งออกไป ตามเส้นทางดวงดาว อย่างที่ตาเคยสอน”
“แล้วอย่าวิ่งกลับมา!”
ผู้ใหญ่คนนี้จะเป็นแสงนำทางให้แกเองไอ้ลูกชาย ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้สึกหวาดหวั่นและหวั่นกลัวแต่อย่างใด แต่เขาจำเป็นต้องเข้มแข็งเพื่อให้ลูกชายตนเอง...เดินหน้าต่อไปได้
เพียงเฮือกสุดท้าย เขาภาวนาเชื่อมต่อสัญญาณจิตส่องนำทางแก่เด็กหนุ่มในค่ำคืนนี้ ไม่นานทั้งบาดแผล ทั้งความเหนื่อยล้าและด้วยวัยที่ชรามากแล้ว ก็ไม่สามารถทนรับอาการบาดเจ็บจากการกัดกระชากของสัตว์ร้ายได้ จึงเหนื่อยเพลียและเหนื่อยล้า เขาหลับตาลงช้า ๆ เข้าสู่การหลับใหลชั่วนิจนิรันดร์
สัตว์ร้ายแม้ยามนี้แม้หิวโหยและจำต้องล่าเพื่อหาอาหารให้ครอบครัวตน แต่มันใช่ว่าจะไร้สติปัญญาเฉกเช่นสัตว์ป่าตนอื่น มันกลับรู้สึกเคารพและยำเกรงอย่างยิ่งต่อร่างกายที่กำลังจะเย็นชืดอย่างช้า ๆ ตรงหน้า มันไม่สามารถกล้ำกลืนฝืนกินต่อร่างกายที่เสมือนเป็นภาพสะท้อนถึงตัวตนของมัน...
‘...เป็นคุณพ่อ’
‘ที่รักครอบครัวตนเองสุดหัวใจ’
ในยามนี้เด็กหนุ่มกำลังวิ่งหนี วิ่งหนีอย่างสุดความสามารถ วิ่งหนีให้เร็วที่สุด อย่างที่ทั้งชีวิตนี้เขาจะทำได้แล้ว เขาไม่ยอมรับชะตากรรมตรงหน้าแต่ใช่ว่าเขาจะยอมรับความตายด้วยเช่นกัน หากคุณตาปรารถนาให้เขาปลอดภัย เขาจะต้องปลอดภัยให้ได้และออกไปจากป่าแห่งนี้ เผื่อบางทีเขาอาจจะได้รับรางวัล...อย่างเช่นการได้พบกับคุณตาอีกครั้ง
แม้น้ำตาไหลอาบแก้ม...
เด็กหนุ่มเงยหน้าอย่างกล่ำกลืนเพียรนึกถึงเสียงแหบแห้งที่พร่ำสอน การเอาตัวรอดในป่าที่ไร้ทางออก หากตนยังใช้ตามองจะไม่สามารถออกไปได้ จำเป็นต้องรับรู้ด้วยหัวใจ ป่าแห่งนี้ก็เป็นเช่นนี้นั่นแหละ ป่าเดอะไนท์ ป่าที่เป็นทั้งจุดเริ่มต้นและจุดจบในตัวเอง
สายตามองผ่านน้ำตาที่เอ่อล้น เขาต้องเข้มแข็งมากพอที่จะข้ามผ่านความเจ็บปวด ความไร้เดียงสา และจำเป็นต้องเติบโตเป็นผู้ใหญ่สักทีในตอนนี้ สายตาจับจ้องพระจันทร์ที่กำลังเต็มดวงบนท้องฟ้า มันกลับคล้ายการกลั่นแกล้ง เขาวิ่งตามแสงนำทางไปอย่างไร้ทางออกและไร้ความหวัง เขาจะไม่หันหลังกลับไปเพื่อให้คุณตานั้นสบายใจ
เพื่อให้คุณตาสบายใจ...
เขาสะดุดล้มลงอย่างรุนแรงหน้าจมลงดิน ผมสีแดงเพลิงคลุกเคล้าดินอย่างไร้ความสวยงามเช่นเดิม ทั้งหมดเขากลับไม่รู้สึกเจ็บปวดกายแต่อย่างใด ในตอนนี้เขารู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจยิ่งกว่า เขาลุกขึ้นและวิ่งต่อไป วิ่งจนเห็นแสงสว่างน้อย ๆ คล้ายหิ่งห้อยที่คุณตาเล่าให้ฟังเรื่องสุดท้ายถึงความสวยงามภายในป่าแห่งนี้
ทันใดนั้นบางสิ่งก็ปรากฏ เป็นชาวบ้านที่ร่วมแรงร่วมใจออกตามหาเด็กหนุ่มตรงหน้าที่ริมชายป่า ทันทีที่เขาออกมาได้มีอ้อมกอดหนึ่งผละเข้าโอบกอดเด็กหนุ่มอย่างไร้เงื่อนไข เด็กหนุ่มในตอนนี้ดวงตาไม่สามารถลืมขึ้นมามองสิ่งใดได้อีก ความหนักหนาสาหัสในค่ำคืนนี้กล่อมให้เด็กหนุ่มหลับใหล...ในที่สุด
.
.
สถานการณ์ของสถานที่แห่งหนึ่ง ที่ไกลออกไป
ร่างอันแข็งแกร่งของนักผจญภัยคนหนึ่งในสมรภูมิรบต้องพบกับความพ่ายแพ้อย่างหมดสภาพ ร่างกำลังคุกเข่าลง ใบหน้าเงยมองชายนักผจญภัยที่เป็นดั่งศัตรูตอนนี้ ตรงหน้า สายตากระทบต้องแสงกับปลายมีดแหลมสีดำคมกริบ
เขาคนนั้นคือ ฟิค ดาวเนอร์ นักผจญภัยผู้เป็นตำนาน แม้ท่ามกลางสนามรบที่แสนดุเดือด สายฝนไม่อาจทำให้ความสง่างามของเขาถดถอยลงได้ เส้นผมสีขาว แววตาสีเขียวสว่าง
การเปล่งวาจาแต่ละครั้งของเขาคล้ายคำสั่งที่ไม่อาจคัดค้านและขัดขืนการกระทำได้ แม้ภายในหัวและจิตใจของฟิคตอนนี้ เสมือนตายทั้งเป็น แต่ใช่ว่าสงครามครั้งนี้เขาเป็นผู้เริ่ม ไม่ใช่ เขาไม่ใช่ผู้เริ่มต้น
เขาเป็นเพียงหมากที่ใช้แล้วทิ้งขององค์เหนือหัวเท่านั้น และใช่ คำพูดเพียงไม่กี่คำของ ‘องค์เหนือหัว’ จะทำให้
หัวใจเล็ก ๆ ที่สั่นคลอนดวงนี้กำลังแตกสลาย
‘นาย...ไม่ได้ไร้หนทางอยู่คนเดียว’
‘ฉันก็ด้วยเช่นกัน ที่รัก...’ เขาคนนั้นกล่าว
ว่ากันว่าสงครามครั้งนั้น ฟิค ดาวเนอร์ ไม่ได้สังหารศัตรูอย่างที่องค์เหนือหัวออกคำสั่งไว้ แต่เป็นเขาคนนั้นที่เดินเข้าหาปลายมีดแหลมและกอด ฟิค ดาวเนอร์ เป็นครั้งสุดท้าย
ด้ามมีดกริชชนกลางอกของ ฟิค ดาวเนอร์ ปลายมีดแทงทะลุหัวใจของชายผู้ที่เป็นดั่งศัตรูของราชอาณาจักร
และ
ชายที่เป็นคนรักของ ‘ฟิค ดาวเนอร์’
ณ ตอนนั้นทั้งโลกพบว่าเขาทั้งคู่คือคนรักกัน แต่นั่นคือเรื่องของ...ในไม่ช้า
ค่ำคืนอันยาวนานนี้กำลังจะสิ้นสุดลง เพราะพระอาทิตย์ที่กำลังส่องแสงสีทองเป็นหลักฐานที่ดีที่สุด ลูบไล้หยอกเย้ากับมวลนก ล่องลอยเหนือท้องนภา ต่างส่งเสียงร้องกล่าวขานและปิติยินดีกับเช้าวันใหม่ แต่อาจจะยกเว้นบ้านสีมืดหลังหนึ่ง บ้านที่เคยคับแคบเกินไปสำหรับผู้อยู่อาศัยสองคน
บานหน้าต่างเสื่อมโทรมปรากฏนกน้อยตัวหนึ่งอ้อยอิ่งร้องเล่นอยู่บริเวณชานหน้าต่าง นกน้อยสังเกตเข้าไปภายในบ้าน เสียงหายใจสม่ำเสมอทำให้รู้ว่าบ้านหลังนี้มีผู้อยู่อาศัยที่กำลังหลับอยู่
บ้านหลังเล็กที่ดูเหมาะสำหรับการอยู่คนเดียวหรือสองคน ปรากฏร่างเด็กหนุ่มในค่ำคืนก่อน ดวงตาดวงน้อยเปิดขึ้นอย่างช้า ๆ ในที่สุดเด็กหนุ่มตรงหน้าก็ตื่นขึ้น ตื่นมาพบกับวันใหม่ที่ไม่เหมือนเมื่อวานอีกแล้ว
ในตอนที่ผมฟื้นขึ้นมา ผมก็พบว่าตัวเองอยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย ข้างเตียงมีพี่สาวคนหนึ่งกำลังทำการรักษาให้ผม แต่ในตอนนี้ผมรู้สึกร้อนรุ่ม กระวนกระวาย ไม่สามารถรอการรักษาให้เสร็จขั้นตอนได้ ผมอยากที่จะยืนยันได้ก่อนว่าคุณตาของผมยังคง...อยู่กับผม ผมลุกขึ้นตามหาร่างกายที่ผมอยากจะเห็นที่สุดในตอนนี้
“มีฟฟ์” คาดว่าอาจจะเป็นชื่อของเด็กหนุ่มที่ประสบพบเจอเหตุการณ์นี้ ที่พี่สาวเรียกเขา
สายตาของพี่สาวที่ปรายตามองภายในดวงตาของผู้มีพระคุณตรงหน้ามันช่างว่างเปล่า ทันทีที่ผมเห็นสายตานั้นผมกลับอยากที่จะคิดเข้าข้างตัวเอง ว่าคุณตาอาจจะรักษาอยู่อีกห้องหรืออีกเตียงก็ได้ ทันทีที่ผมคิดจะวิ่งออกไป
“มีฟฟ์ พี่รู้ว่าเรากำลังจะไปไหน เขา...อยู่ที่ศาลากลาง”
ผมรับรู้สิ่งที่พี่สาวตรงหน้ากำลังบอกกล่าวกับผม ในตอนนั้นผมรู้สึกมีความหวังเล็กน้อยถึงมันจะแค่คำภาวนาที่ไม่เป็นจริงก็ตาม ผมรีบเร่งอย่างที่สุดเพื่อที่จะไปพบคุณตาอีกครั้ง ผมต้องรีบไปตามหาคุณตาที่รักษาตัวอยู่ที่ศาลากลาง แต่เมื่อไปถึงกลับพบผู้คนมากมายคล้ายกำลังทำพิธีการบางอย่าง
“มีฟฟ์ ลุงเสียใจด้วยนะ”
เป็นประโยคที่มีฟฟ์ กลับไม่อยากฟังที่สุดในตอนนี้ เสียงที่อ่อนโยนไม่สามารถปลอบประโลมหัวใจดวงเล็กดวงนี้ให้ไม่แตกสลายลงได้
เสมือนถูกปลุกขึ้นจากความฝันถูกกระชากขึ้นลงซ้ำ ๆ บนผืนน้ำให้รู้สึกขมขื่น ไม่ตายแต่ก็ไม่เหมือนอยู่ เขาตื่นจากภวังค์ความฝันที่คุณตายังคงอยู่ กลับพบความจริงที่ว่าร่างกายเย็นชืดตรงหน้าคือคุณตาของเขาจริง ๆ รอยบาดแผลและรอยกัดบาดลึกไปถึงจิตใจของมีฟฟ์
‘ตอนนี้เขาต้องยอมรับมันแล้วจริงๆ’
อย่างน้อยสัตว์ร้ายในป่าก็ยังยินยอมให้พวกเขาคนในหมู่บ้านรับกลับมาทำพิธีได้ ไม่มีส่วนไหนที่ถูกกินหรือถูกกระทำอย่างโหดร้ายผิดนิสัยสัตว์ป่าอย่างแท้จริง
พี่ชายร่างกายมอมแมมคนหนึ่งเล่าว่า ก่อนที่พวกเขาจะเจอร่างคุณตา เป็นเขาเองที่พบเข้ากับสัตว์ร้ายตัวนั้น ร่างกายใหญ่โตขนฟูฟองสีมืดสายตาเย่อหยิ่งกำลังจดจ้องผู้มาใหม่อย่างเขา สายตาที่แม้ไม่เป็นมิตรแต่ก็ไม่ได้ทำร้าย
มันเพียงกำลังนั่งรอคอยบางสิ่งบางอย่าง
สายตาของเขาจรดลงที่ร่างไร้ลมหายใจ เขาก็เข้าใจได้ในทันที ‘มันรอให้พวกเขามารับร่างคุณตากลับไป’ ไม่มีท่าทีที่ดุร้าย ทันทีที่พี่ชายพบมัน ใช่ว่าเขาจะไม่ยอมรับว่าเขาก็รู้สึกกลัวแต่เขามาเพื่อรับร่างนั้นกลับไป เขาเลือกที่จะประนีประนอม โยนชิ้นเนื้อขนาดใหญ่ เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนกับร่างร่างนั้น
และใช่ มันยินยอมตอบตกลงแต่โดยดี
แม้ท่าทีจะไม่ยินยอมยามที่พี่ชายโยนชิ้นเนื้อหนาชิ้นใหญ่คล้ายหมูคล้ายหมาคล้ายสัตว์เลี้ยงที่รอคอยอาหาร แต่มันก็ยอมคาบชิ้นเนื้อนั้น และหันหลังเดินจากไป สายตาสุดท้ายที่จ้องมองมาก็อดคิดไปเองไม่ได้ว่า ‘มันต้องการอะไรกันแน่’ มันไม่ได้ทำร้ายกลุ่มชาวบ้านคนไหนเลย
ในคืนวันนั้นผมไม่สามารถกล่อมตัวเองให้หลับได้อีกต่อไป ความกระวนกระวาย การเปลี่ยนแปลงที่กะทันหัน ผมไม่สามารถปรับตัวได้ทัน
ตอนนั้น...ในช่วงงานพิธีของคุณตา มีผมที่ยังคงร้องไห้...น้ำตาเอ่อล้นออกมาไม่หยุด ผมไม่ได้เป็นเด็กที่ทุกคนต่างเข้าใจว่าสดใสและชอบยิ้มอีกต่อไป แต่ทุกคนจะเข้าใจผมได้...ในที่สุด
ค่ำคืนที่มืดครึ้ม เมฆดำทึบปกคลุมทั่วฟ้า ปิดบังแสงจันทร์ที่เคยส่องสว่างให้เหล่าผู้เดินทางได้ที่พักพิง สายลมเย็นเบา ๆ พัดผ่าน ทำให้ทุกอย่างดูหม่นหมองและเติมเต็มความไม่แน่นอน ใบไม้ที่สั่นไหวคล้ายกระซิบเสียงคร่ำครวญที่โศกเศร้าให้เหล่าผู้ที่ยังคงตาตื่น เสียงแปลกประหลาดดังขัดแย้งกับเสียงธรรมชาติ
ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้น
“มีฟฟ์ พี่ขอเข้าไปหน่อยนะ” พี่สาวคนเดียวกัน ที่เป็นผู้ดูแลมีฟฟ์ในวันนั้น เธอขออนุญาตเปิดประตูเข้าบ้านของคุณตาและมีฟฟ์เข้าไป เธอค่อนข้างเป็นห่วงเด็กหนุ่มคนนี้เป็นอย่างมากกับการสูญเสียที่กะทันหัน
แต่ภาพที่ปรากฏขึ้นเป็นภาพบรรยากาศบ้านที่เงียบงัน ข้าวของถูกรื้อกระจัดกระจายออกมา เธอเดินเข้าไปภายในบ้านให้ลึกขึ้นเผื่อคนที่ตามหาจะอยู่ในนั้น เธอพบกับแสงน้อย ๆ กับบานประตูที่เปิดออก เธอค่อนข้างตกตะลึงกับสิ่งที่เธอเห็นตรงหน้า
เด็กหนุ่มที่หน้าตาทรุดโทรมลงในเวลาเพียงไม่กี่วัน คาดว่าหลังจากจบงานพิธีมีฟฟ์จะไม่ได้กินอะไรเลยนั้นก็เมื่อ 2 – 3 วันก่อนได้แล้ว เธอพบกับอิริยาบถที่เด็กหนุ่มกำลังถือมีดน้ำตาไหลริน
ฉึบ...
“มีฟฟ์!” เสียงสั่นคลอน ความไม่มั่นคงเกาะกุมเข้าหัวใจหญิงสาว เธอรีบเข้าไปหาเด็กหนุ่ม หยิบมีดออกจากมือเล็กของเขา
“ทำไมทำแบบนี้ มีฟฟ์ พี่อยู่ที่นี่นะ” น้ำตาที่เคยกลั้นไว้ มันกำลังไหลคล้ายคนบ้า ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรให้เด็กหนุ่มตรงหน้าได้สติดี
เสียงของเธออาจจะ...ส่งไปไม่ถึงเด็กหนุ่มตรงหน้าแล้ว
เธอทำอะไรรรนังมีฟฟ์ !
เป็นนิยายเรื่องแรกของผมเลยนะครับ อะไร ๆ ก็ดูใหม่ไปหมดแต่ผมจะพยายามครับ !
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา