โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
แฟนตาซี,ผจญภัย,ลึกลับ,ชาย-ชาย,สงคราม,สงคราม,ผจญภัย,ลึกลับ,ต่างโลก,นิยายวาย,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
ผู้แต่ง
D.seyouinz
เรื่องย่อ
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายวาย ชาย x ชาย
แนว : Fantasy, Adventrue, Action, Survival, Romance, Steam-punk, Sci-fi
การหลับตาลงและตื่นขึ้นจากภวังค์ความฝันอันยาวนาน ไม่สามารถลบล้างความจริงยามตื่นที่ว่าคุณตาของเด็กหนุ่มคนนี้จากเขาไปแล้ว การยอมรับชะตากรรมของเขาไม่ได้หมายถึงการตกลงยินดีรับบทชีวิตที่ถูกกำหนดไว้ตรงหน้า
'แต่เป็นเขาที่จะกุมอำนาจฟันเฟืองแห่งโชคชะตานี้ไว้เอง'
การจากไปของคนสำคัญจะนำพาเขาไปสู่เรื่องราวที่เขาค้นหา อดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง เหตุใดเขาจึงถูกรับเลี้ยงโดยคุณตา
ท่ามกลางโลกของผู้มีสัญญาณจิตนามว่าวาร์เชอน์ และผู้มีสติปัญญานามว่าชาว์โรล โลกของเขาถูกขับเคลื่อนด้วยสิ่งประดิษฐ์ของพวกชาว์โรล เทคโนโลยีเครื่องจักรไอน้ำเครื่องยนต์กลไกอันซับซ้อนที่หยิบยืมจากพลังอำนาจของอัญมณีสีดำ
เขาเดินทางอย่างโดดเดี่ยว ระหว่างทางพบกับพวกพ้องที่จริงใจร่วมทุกข์ร่วมสุขไปกับเขา เผชิญหน้ากับบทพิสูจน์อันท้าทาย สงครามอันยาวนาน ความปรารถนาในตัวตนของตนเอง บทบันทึกที่ขาดหาย
จะนำพาเขาและพวกพ้องไปสู่บทสรุปสุดท้าย
ที่ว่าจริง ๆ แล้วเขาคือใคร
นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียน
*คำเตือน* *โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*
Trigger warning, Abuse, Anxiety, Blood, BDSM, Brainwashing, Classism, Coercion, Corpse, Domestic violence, Decapitation, Gaslighting, Hostages, Murder, Mutilation, PTSD, Paranormal, Submission, Starvation, Terrorism, Torture, Violence, War
เนื้อหาที่มีความละเอียดอ่อน, การทำร้ายใช้ความรุนแรง, ความวิตกกังวล, เลือด, รสนิยมตกลงปลงใจทั้งสองฝ่าย, ล้างสมอง, การเหยียดชนชั้น ,การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับ*, ศพ, ความรุนแรงในครอบครัว, การตัดหัวประหารชีวิต, การบิดเบือนสร้างความคิดทับ, การจับเป็นตัวประกัน, ฆาตกรรม, ทำให้พิการ, ความหวาดกลัวจากเหตุสะเทือนขวัญ, ตำนาน, อำนาจเป็นฝ่ายรอง, ความหิวโหย,การก่อการร้าย, การทารุณ, การใช้ความรุนแรง, สงคราม
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
(ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558
บทที่ 3
ไม่นานกลไกที่เคยหยุด ก็เกิดสิ่งคลิกเบา ๆ อีกครั้ง ส่งผลให้บางอย่างพุ่งทะลุออกมาทันทีที่มีฟฟ์เปิดผ้าสีแดงสดออก
ละอองเกสรและดอกไม้หยิบมือล่องลอย ไม่นานละอองสีสดใสเล่นตัวลูบไล้สัมผัสสิ่งนั้นทีสิ่งนี้ที เปลี่ยนสีละเล่นคล้ายกับนางฟ้าภูตในตำนาน ล่องลอยสัมผัสกับเส้นผมสีเพลิงของมีฟฟ์
เพียงพริบตา ละอองก็เปลี่ยนเป็นเพลิงสีแดงและละล่องลอยหายจากไปในสายตามีฟฟ์และคุณลุงในที่สุด เปิดโอกาสให้มีฟฟ์ได้ค้นพบของขวัญที่แท้จริงของคุณตา...ที่ทิ้งไว้ให้เขา
เป็น
“กระดาษและสร้อย”
คุณลุงยิ้มและกลั้นขำเล็กน้อยกับความขี้เล่นของไอ้ตาแก่ตัวแสบ
ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยนะ มุกจีบสาวแบบนี้หรือหนุ่มนะ?
“ก็เหมาะกับเขาดี”
“ให้ของขวัญด้วยสิ่งนี้ ไหนขอลุงดูหน่อยได้ไหมว่า มันคือสร้อยอะไร” มีฟฟ์นั้นยังคงรู้สึกทึ่งและกำลังชื่นชมสิ่งมหัศจรรย์ของสัญญาณจิตตรงหน้า พลันคล้ายได้สติก็ส่งให้คุณลุงดู
มีฟฟ์รู้สึกแปลกประหลาดกับสิ่งที่พบเห็นมันเป็นสัญญาณจิตที่สวยงามมาก ในตอนนี้เขาหยิบกระดาษขึ้นมาเพื่อที่จะอ่านสิ่งที่คุณตาเขียนไว้ให้เขาข้างใน
พบกับสัญลักษณ์บางอย่างเป็นลักษณ์เดียวกันกับสร้อยตรงหน้า แต่ลักษณะขององค์ประกอบภายนอกไม่เหมือนกัน
วินาทีนั้น…
กระดาษเกิดเปลี่ยนแปลงไปคล้ายละอองเกสรดอกไม้ มีฟฟ์จดจำรายละเอียดที่กำลังจะหลุดล่องลอยไปไกล
ในนั้นมีเพียง 1 คำที่เขียนไว้
คือคำว่า ‘โชคชะตา’
คุณลุงใช่ว่าจะสนใจแต่เพียงสร้อยเท่านั้น แต่เขารู้อยู่แล้วว่ากระดาษใบนั้นหากมีคนอ่านจะเป็นยังไง และเขาเลือกที่จะยอมรับ เปลี่ยนไปสนใจสร้อยสีเงินดังกล่าวแทน
คุณลุงปรายตามองเพียงเล็กน้อย สำหรับฉากอันน่าสนใจของมีฟฟ์และละอองเกสรแทนคำบอกลา
“เป็นยังไงบ้างหนูมีฟฟ์”
“ลุงว่าสร้อยเส้นนี้เหมาะกับหนูมากเลยในตอนนี้ สร้อยสีเงินมีสัญลักษณ์คล้ายปลาตรงนี้ด้วย”
“ลุงคงว่าหมีน้อยกับปลาเป็นของคู่กันแน่เลย” หลังจากคุณลุงกล่าวแซวมีฟฟ์ก็ขำเพียงเล็กน้อย
“คงเป็นอย่างคุณลุงว่า” มีฟฟ์รู้สึกเขินอายเล็กน้อยกับสิ่งที่ผู้นำหมู่บ้านแซวเขา
“คุณตาของผมเป็นแบบนั้นเสมอ” พลางคิดถึงใบหน้าของคนที่กล่าวถึง รอยยิ้มจาง ๆ และความขี้เล่น
“เป็นอะไรที่น่าแปลกใจเสมอ” ใบหน้าที่มีฟฟ์แสดงออกในตอนนี้เป็นใบหน้าที่มีรอยยิ้ม เสมือนรอยยิ้มของคนที่รู้จักความรัก...ความรักของพ่อที่เป็นของจริงคงอยู่ถาวร
“ว่าแต่มันคือสร้อยอะไรเหรอครับคุณลุง คุณลุงพอจะทราบไหมครับตอนที่คุณตาให้มา” มีฟฟ์กล่าวอย่างมีความหวังเกี่ยวกับความสงสัยของตน
“เป็นสร้อยที่มีความสามารถพิเศษเฉย ๆ น่ะ คงคิดไว้แล้วว่าหนูจะได้เป็นนักผจญภัยอย่างที่เคยบอกไว้” ฮึ ก็ได้เป็นอย่างที่ไอ้ตาคนนั้นวางแผนไว้นั่นแหละ ปากบอกไม่อยากให้เป็นแต่ใจจริงยินดีอย่างยิ่งเลยแหละ
“ส่วนสัญลักษณ์ตรงนี้ ลุงไม่แน่ใจ อาจจะไม่มีความหมายมั้ง”
“คุณตาของแกก็เป็นแบบนี้แหละ แปลกๆ” ผู้นำหมู่บ้านกล่าวอย่างขำขันเล็กน้อย ปรายตาเล็กน้อยจ้องมองเจ้าตัวเล็กข้างหน้า “สิ่งที่คาดเดาได้ คือเขาคาดเดาไม่ได้” พลางพิจารณาสิ่งที่ตกหล่นไป
“ไปเถอะ ไปฉลองกับพวกคนหนุ่มสาวตรงนู้นต่อเถอะ” ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหัน ไม่ได้อยู่ในสายตาของมีฟฟ์เลย “อยู่กับลุงที่อายุจวนจะเข้าขั้นคุณตาละ คงหมดสนุกแย่ในคืนนี้” มือที่มีรอยหย่นตามเวลาโบกสบัดคล้ายทำทีไล่มีฟฟ์ให้กลับไปในงานเลี้ยงได้แล้ว
หลังจากนั้นมีฟฟ์พูดคุยอีกเล็กน้อย กับลุงผู้นำหมู่บ้านและพี่ชายที่เป็นลูกชายของเขา ไม่นานก็กลับมาเข้าร่วมงานอีกครั้ง งานเฉลิมฉลองเพื่อเริ่มต้นวันใหม่อีกวัน
.
.
‘ในเช้าวันใหม่วันนี้นั้น มีฟฟ์ก็เริ่มต้นด้วยการตื่นสายซะแล้ว แต่มีฟฟ์คงว่าไม่เป็นอะไรหรอกพักผ่อน 1 วัน
ไม่ได้หยุดไปเลยสักหน่อย การตื่นขึ้นมาล้างหน้าแปรงฟัน อาบน้ำ ใช้ชีวิตประจำวันเอือย ๆ ไปเรื่อย ๆ
ช่างมีความสุขจังเลยน๊า’
บานหน้าต่างเสื่อมโทรมบานเดิม แต่กลับมีสิ่งแปลกใหม่เข้ามา
“ว่าง๊ายย ต้นไม้ต้นน้อยของมีฟฟ์” มือน้อยพลางหาบัวรดน้ำเตรียมใส่น้ำ แต่แท้จริงแล้วหากมองโดยคนอื่น มันคงอธิบายว่าเป็นถังน้ำมากกว่า รอยเจาะรูเล็ก ๆ และส่วนประกอบมากมายที่พยายามยื่นออกมาจากตัวถัง มันต้องทำหน้าที่เป็นบัวรดน้ำที่ดีไม่แพ้ของจริงแน่นอน
“วันนี้สนใจจะออกดอกผลิบานให้ชมสักครั้งหน่อยไหม หลังจากเลี้ยงดูแกมาตั้งนาน”
“ไม่เหรอ แย่จัง” เขารดน้ำอย่างทะมัดทะแมงคล้ายทำเป็นกิจวัตรประจำวันอยู่แล้ว วางสิ่งประดิษฐ์ในวัยเยาว์ลง
“อาหารน่าจะหมดแล้ว คงต้องเข้าหมู่บ้านไปซื้อของเพิ่ม น้องต้นไม้เอาอะไรมั้ย” ...’น้องต้นไม้ไม่ตอบ…หยิ่งมาก’
“ก็ถ้าตอบมา มีฟฟ์ก็คงต้องวิ่ง” ปรากฏเป็นภาพเด็กหนุ่มหัวเราะคิกคักอยู่คนเดียวในบ้านหลังเดิม
และในวันนั้นเองมีฟฟ์ได้เดินทางเข้าหมู่บ้านอีกครั้ง เพื่อจัดเตรียมอุปกรณ์สำหรับการเดินทาง รวมไปถึงอาหารสำหรับการเดินทาง การเดินทางที่ไกลมาก ๆ ...
.
.
ณ ร้านค้าขนมปังแห่งหนึ่ง ในหมู่บ้านฟุลตัน...
กรุ๊งกริ๊ง!
เสียงกระดิ่งแผ่วเบาดังขึ้น ปลุกเจ้าของร้านขี้เซาให้ตื่นมาต้อนรับลูกค้า
“สวัสดีครับลุงริค วันนี้ก็หลับอีกเช่นเคยนะครับ” ลุงริคลุกขึ้นมางัวเงียพยายามทำความเข้าใจกับสิ่งที่เด็กหนุ่มตรงหน้ากำลังพูดกับเขา
“วันนี้ผมมาซื้ออาหารสำหรับ 7 วันครับ”
“แล้วก็พวกเนื้อตากแห้งสำหรับการเดินทางไกลด้วยครับลุง” มีฟฟ์พลางนึกถึงลิสต์รายชื่อของที่จำเป็นต้องเตรียมไป
“โอ๊ะ เยอะเลยนี่ หนูจะเอาไปทำอะไรตั้งเยอะแยะ” “เดินทางไกล? จะไปไหนเหรอ” ลุงริครู้สึกตกใจเล็กน้อยกับการเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ นี้ เด็กน้อยสู่พ่อหนุ่มที่กำลังจะเดินทางออกจากหมู่บ้าน
“กำลังจะไปเมืองหลวงน่ะครับ” เขาหยิบเงินที่สะสมมานานส่งให้ลุงริคเพื่อเป็นค่าอาหาร
“เพราะผมจะไปสมัครเป็นนักผจญภัย”
“บันทึกเรื่องราวเหมือนกับคุณตาของผมน่ะครับ” หน้าตาสดใส กับคำพูดที่ไร้เดียงสาปรากฏออกมาให้ชมได้ไม่ยาก
“นักผจญภัยมันอันตรายนะหนู คุณตาเอ็งก็ตายเพราะเป็นนักผจญภัยนี่ แกก็รู้” หลังจากพูดจบ ลุงริคก็กลับคิดได้
“ตาขอโทษนะหนู” สีหน้าเป็นห่วงแสดงออกมาให้เห็นได้ชัด คล้ายไม่ได้ปิดบังใด ๆ กับลูกค้าคนเดิมตรงหน้า
เขายิ้มตอบ “คงไม่มีอะไรมากกว่านี้แล้วล่ะครับ” มีฟฟ์สะอึกเล็กน้อยกับคำพูดที่ว่าคุณตาตายเพราะว่าเป็นนักผจญภัย
ภายใต้บรรยากาศที่อบอุ่น โต๊ะไม้สีเข้มที่แม้ผ่านกาลเวลามาอย่างยาวนาน แต่ยังคงตั้งตระหง่านต้อนรับลูกค้าที่หิวโซ โหยหาความสดใสของขนมปังที่ทำขึ้นจากหัวใจ ตะกร้าไม้สานสีเข้มอ่อนมากมายเรียงรายกอปรกับขนมปังรูปร่างแปลกตา ทั้งวงกลม ทั้งเกลียว หรือแบน เป็นสิ่งที่น่าคุ้นตาและเคยชิน
ไม่...แต่ร้านนี้กลับแปลกออกไป
“การเป็นนักผจญภัย ลุงน่ะเห็นมานักต่อนักแล้ว” ... “สุดท้ายก็ไม่มีอะไรน่าสนใจเลย”
สักพักบานประตูสีเข้มเข้าคู่กับตู้และโต๊ะต้อนรับ ถูกผลักออกปรากฏให้เห็นสิ่งประดิษฐ์น้อยใหญ่ที่เป็นเสมือนหัวใจของร้านขนมปังแห่งนี้ เผยโฉมให้เห็นตามร่องรอยสึกหรอของบานประตูเล็กน้อย และผู้มาใหม่ที่กำลังโอบอุ้มลูกรักออกมาจากในครัว สิ่งประดิษฐ์อันใหญ่โตและซับซ้อนกลับผลิตสิ่งเล็กน้อยและสวยงามออกมา ขนมปังสีทองบนตะกร้าสานส่งกลิ่นหอมตลบอบอวลไปทั่วทั้งร้าน
“ใช่จ้ะ หนูแน่ใจเหรอจ๊ะ? ว่าจะเป็นเหมือนกับคุณตาของหนู” เสียงที่อ่อนนุ่มและอ่อนโยนเท่า ๆ กับขนมปังที่เธอทำออกมา ส่งเสียงตอบรับกับเด็กหนุ่มตรงหน้า เธอคือภรรยาของลุงริค
“ครับ ผมอยากจะเป็นนักผจญภัยให้ได้” สายตาผงะออกจากขนมปังส่งกลิ่นหอมชวนหลงใหลที่คุณป้ายกออกมา ตอบกลับคุณป้าด้วยท่าทีคล้ายคนที่คิดเรื่องนี้มาเป็นอย่างดีแล้ว
“ไม่ใช่เพื่อแค่การจดบันทึก แต่เพื่อค้นหาอดีตของผมด้วย”
เสี้ยววินาทีนั้นที่มีฟฟ์พูด ลุงริคตาเบิกกว้างเล็กน้อยและกลับมาเป็นปกติ โดยที่ไม่มีใครสังเกตปฏิกิริยาสิ่งนี้ได้ทัน
“ถ้าสิ่งนี้เป็นสิ่งที่แกอยาก ก็จงไปซะเถอะ...ทำมันให้สำเร็จ” คู่สามีภรรยาจัดเตรียมอาหารและของพิเศษเล็กน้อยให้พ่อหนุ่มมีฟฟ์ พร้อมบอกลาเขาที่จะเดินทางไกล ไกลมาก ๆ
สิ่งที่ร้านนี้ไม่เหมือนร้านอื่น อาจเป็นเพราะความอบอุ่นและความอ่อนโยนที่ส่งผ่านขนมปังสีทองออกมาก็เป็นได้
.
.
ณ ที่ไม่ใกล้ไม่ไกลนัก ทางทิศตะวันออกของหมู่บ้านฟุลตัน
“หัวหน้ากิลด์ครับ ในสงครามครั้งนี้เราจำเป็นต้องทำลายหมู่บ้านฟุลตันด้วยเหรอครับ?” สมาชิกกิลด์คนหนึ่งพลางกล่าวกับหัวหน้ากิลด์ เรื่องความสงสัยของตน
“ไม่งั้นกิลด์คู่แข่งตลอดกาลของเราจะรับคำท้าสงคราม ครั้งนี้เหรอ” สายตาบนใบหน้าที่ปรากฏร่องรอยของความแก่ชรา พลางตอบ
“แล้วชาวบ้านในหมู่บ้านฟุลตัน...”
.
.
“แน่นอน” หัวหน้ากิลด์เบอร์เนอร์ ตอบรับกับสมาชิกกิลด์
ทุกครั้งที่รบ ทุกครั้งที่ศึก รวมถึงครั้งนี้ ใครจะอยากสูญเสีย...จริงหรือไม่?
เปิดตัวภาคสงครามกิลด์แล้ว 1 วู้ยยย จะเจอไอ้ตัวโจ๊กละ
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา