โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
แฟนตาซี,ผจญภัย,ลึกลับ,ชาย-ชาย,สงคราม,สงคราม,ผจญภัย,ลึกลับ,ต่างโลก,นิยายวาย,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
ผู้แต่ง
D.seyouinz
เรื่องย่อ
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายวาย ชาย x ชาย
แนว : Fantasy, Adventrue, Action, Survival, Romance, Steam-punk, Sci-fi
การหลับตาลงและตื่นขึ้นจากภวังค์ความฝันอันยาวนาน ไม่สามารถลบล้างความจริงยามตื่นที่ว่าคุณตาของเด็กหนุ่มคนนี้จากเขาไปแล้ว การยอมรับชะตากรรมของเขาไม่ได้หมายถึงการตกลงยินดีรับบทชีวิตที่ถูกกำหนดไว้ตรงหน้า
'แต่เป็นเขาที่จะกุมอำนาจฟันเฟืองแห่งโชคชะตานี้ไว้เอง'
การจากไปของคนสำคัญจะนำพาเขาไปสู่เรื่องราวที่เขาค้นหา อดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง เหตุใดเขาจึงถูกรับเลี้ยงโดยคุณตา
ท่ามกลางโลกของผู้มีสัญญาณจิตนามว่าวาร์เชอน์ และผู้มีสติปัญญานามว่าชาว์โรล โลกของเขาถูกขับเคลื่อนด้วยสิ่งประดิษฐ์ของพวกชาว์โรล เทคโนโลยีเครื่องจักรไอน้ำเครื่องยนต์กลไกอันซับซ้อนที่หยิบยืมจากพลังอำนาจของอัญมณีสีดำ
เขาเดินทางอย่างโดดเดี่ยว ระหว่างทางพบกับพวกพ้องที่จริงใจร่วมทุกข์ร่วมสุขไปกับเขา เผชิญหน้ากับบทพิสูจน์อันท้าทาย สงครามอันยาวนาน ความปรารถนาในตัวตนของตนเอง บทบันทึกที่ขาดหาย
จะนำพาเขาและพวกพ้องไปสู่บทสรุปสุดท้าย
ที่ว่าจริง ๆ แล้วเขาคือใคร
นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียน
*คำเตือน* *โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*
Trigger warning, Abuse, Anxiety, Blood, BDSM, Brainwashing, Classism, Coercion, Corpse, Domestic violence, Decapitation, Gaslighting, Hostages, Murder, Mutilation, PTSD, Paranormal, Submission, Starvation, Terrorism, Torture, Violence, War
เนื้อหาที่มีความละเอียดอ่อน, การทำร้ายใช้ความรุนแรง, ความวิตกกังวล, เลือด, รสนิยมตกลงปลงใจทั้งสองฝ่าย, ล้างสมอง, การเหยียดชนชั้น ,การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับ*, ศพ, ความรุนแรงในครอบครัว, การตัดหัวประหารชีวิต, การบิดเบือนสร้างความคิดทับ, การจับเป็นตัวประกัน, ฆาตกรรม, ทำให้พิการ, ความหวาดกลัวจากเหตุสะเทือนขวัญ, ตำนาน, อำนาจเป็นฝ่ายรอง, ความหิวโหย,การก่อการร้าย, การทารุณ, การใช้ความรุนแรง, สงคราม
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
(ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558
บทที่ 5
ได้เวลาออกเดินทางกันจริง ๆ แล้ว!
หลังจากมีฟฟ์เดินทางต่อเพื่อไปบอกลาพี่สาวพี่ชายภายในหมู่บ้านฟุลตัน มีคนเป็นห่วงมากมายรวมถึงผู้คนก็เอ็นดูเด็กน้อยคนนี้เป็นอย่างมาก ไม่อยากให้หนูมีฟฟ์นั้นประสบพบเจอกับเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เป็นอันตราย ก็ได้แต่อวยพรและโบกมือลา ขอให้มีฟฟ์นั้นโชคดีกับเส้นทางที่มีฟฟ์อยากจะเลือกเอง
‘ขอให้โชคดี’
.
.
ณ กิลด์ไซเรอร์
“ดำเนินการไปถึงไหนแล้ว เดอเลีย” หัวหน้ากิลด์ไซเรอร์กำลังพูดกับหญิงสาว ผู้เป็นถึงนักผจญภัยติดท็อป 10 อันดับแรกของกิลด์ไซเรอร์
“ใกล้ถึงเวลาแล้วค่ะ น่าเสียดายที่ฉันไม่สามารถทำประโยชน์อะไรให้กับกิลด์นี้ได้มากมายอย่างที่หัวหน้าหวังไว้เลยค่ะ”
“ไม่เป็นไร ตรงนี้คือหน้าที่ของเธอ” หัวหน้ากิลด์ไซเรอร์ทอดมองสายตาออกไปยังบานหน้าต่างพบกับแสงตะวัน ตอบกลับท่าทีเฉยเมยกับหญิงสาวที่ตนเองเรียกเข้ามาพบ
‘ใช่ หน้าที่ของเธอ’ หญิงสาวผู้มีสัญญาณจิตแห่งน้ำ นามว่าเดอเลีย...
ในตอนแรกไม่มีใครรู้ที่มาที่ไปของเธอจู่ ๆ เธอก็มาและเมื่อถึงเวลาเธอก็จำเป็นต้องไป ไม่ใช่เพราะเธออันตรายหรือมีเหตุผลที่ไม่อาจเอื้อนเอ่ยให้ผู้ใดฟังได้ แต่เขาที่เป็นหัวหน้ากิลด์รู้ รู้มาตลอด
ว่าเธอมีเพียง 1 ภารกิจและทั้งชีวิตของเธอคือเหตุผล ที่จำเป็นต้องไป มีเพียงสัญญาณที่ผู้เป็นหัวหน้ากิลด์รู้เท่านั้น หัวหน้ากิลด์ทุกรุ่นรับรู้ได้ว่าเธอคือคนในคำบอกเล่า เพียงไม่กี่ประโยคที่เป็นประวัติศาสตร์กิลด์ไซเรอร์ กิลด์ที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อเพียงจุดประสงค์เดียว
‘คำสัญญา’
“ในวันพรุ่งนี้ คือวันที่เราจะเดินทางเพื่อปกป้องหมู่บ้านฟุลตัน” การพูดคุยกับเดอเลียทำให้เขานึกถึงอดีตหลาย ๆ อย่างที่เขาเคยผ่านมา ‘พรุ่งนี้เท่านั้น...’ สายตาที่ทอดมองออกไปไกลแสนไกล แต่กลับไม่ได้จ้องมองอะไรเลย
“ไม่ว่าพรุ่งนี้จะเป็นเช่นไร ครั้งนี้ไม่เหมือนสงครามคล้ายครั้งกาลก่อน”
โครงสร้างเพดานสูงและโค้งมนลอกเลียนเสมือนท้องเรือที่พลิกไหว ธาราแสงเสมือนคลื่นน้ำจากโคมไฟระย้าที่ตอกย้ำถึงความโออ่าของกิลด์แห่งนี้ สูงส่งส่องแสงมันสะท้อนเล่นการเคลื่อนไหวเสมือนผู้คนมากมายในที่แห่งนี้ กำลังกวัดไกวว่ายเวียนอยู่ท่ามกลางมหาสมุทรแห่งลึกลับ บรรดาปลาน้อยใหญ่กำลังเฉลิมฉลองหรือกำลังเตรียมรบใหญ่คงไม่มีใครรู้ได้
“พรุ่งนี้คือศึกสุดท้ายแห่งโชคชะตา” เราทุกคนมีหน้าที่เป็นของตัวเอง...รวมถึงตัวข้าก็ด้วยเช่นกัน หัวหน้ากิลด์หันหลังกลับมา แสดงใบหน้าที่ยิ้มรับกับศึกของวันพรุ่งนี้
เฟอร์นิเจอร์ที่ถูกจัดวางคล้ายไม่ใส่ใจ แต่กลับบรรจงสลักอย่างประณีตเผยให้เห็นลวดลายไม้ที่งดงาม แสดงถึงความแข็งแกร่งความงดงาม บรรจงลงสีสันที่แม้ผ่านกาลเวลามานานแต่สีฟ้าสดใสยังคงอยู่ บาร์น้ำโครงสร้างอันน่าทึ่งด้านหนึ่งเป็นผนังโอ็คที่ขัดเงาอย่างประณีต กอปรกับการผูกโยงด้วยเชือกคล้ายผูกรัดทุกอย่างเข้าด้วยกัน
“เธอ...เดอเลีย เธอต้องทำหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุด ทั้งหมดทั้งมวลมีเธอเป็นผู้ชี้ชะตาเท่านั้น” เขาพูดพร้อมผายมือไปทางเดอเลียด้วยสีหน้าที่จริงจังมากขึ้น สายตาจรดลงที่หญิงสาวตรงหน้า
บันไดวนที่ทำมาจากโลหะและไม้ถูกโยกใยผูกมัด นำขึ้นไปยังพื้นที่ชั้นลอยด้านบนและห้องสมุดขนาดใหญ่ บันไดถูกออกแบบให้เป็นจุดชี้นำนำทางเหล่าผู้หลงทางไปในทิศทางที่ถูกต้อง ราวจับที่มีรอยบิ่นและรอยลูบไล้ที่เกิดจากการใช้งานมาอย่างยาวนาน ทุกสิ่งในกิลด์ถูกผสมผสานความรู้สึกของการเป็นนักเดินเรือและการผจญภัย
‘ค่ะ’
บานหน้าต่างรูปงาม ถูกสลักและหลอมละลายมาจากทองเหลืองและโลหะ กล่าวกันว่ามันเคยเป็นส่วนหนึ่งของโบสถ์ศักดิ์สิทธิ์สักที่ในโลก กรอบเสี้ยวกระจกแต่ละชิ้นถูกบรรจงแบ่งปันเรื่องราวในอดีต ‘มันหลงทาง มันโหยหา แล้วมันก็เจอเข้ากับแสงสว่างที่ส่องลงมายังโลก’ นั้นคือเรื่องราวของมัน และตอนนี้มันกำลังส่องลงไปที่...
‘ฉันคือลูกหลานของตระกูลเก่าแก่ นามว่าเดอเลีย ฉันคือวาร์เชอน์ผู้มีสัญญาณจิตแห่งน้ำระดับรัวซ์ (4) ตั้งแต่เกิด ปัจจุบันฉันอยู่ระดับตริกก์ (6) ’
‘โชคชะตาที่กำหนดไว้ให้ฉันทำบางอย่าง แม่ของฉันเคยบอกกับฉันไว้ว่าเมื่อถึงเวลาฉันจะเป็นอิสระจากภารกิจทั้งปวง ในตอนนี้ฉันยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจริง ๆ แล้ว…’
เสียงหัวเราะและการสนทนากระซิบกระซาบที่ผสมผสานกับเสียงคลื่นน้ำเบา ๆ เสียงเพลงเบา ๆ จากเปียโนเก่าแก่สีเข้ม ทำให้ที่นี่เป็นสถานที่ที่ผู้คนสามารถผ่อนคลายและฟื้นฟูพลังใจได้
‘แต่สำหรับฉันแล้ว...’
‘ชีวิตที่ฉัน...เกิดขึ้นมาเพื่อทำภารกิจที่แม้แต่ฉันเองยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคือภารกิจอะไร ‘
ลมที่พัดผ่านเบา ๆ ในค่ำคืนที่สงบ เส้นผมเส้นงามกำลังโยกไหวตามแรงลมจนยุ่งเล็กน้อย เส้นผมสีเข้มพลิ้วไหวเป็นเกลียวคลื่นรอบใบหน้าราวกับม่านบาง ๆ ที่จะปกป้องเธอจากโลกใบนี้ ปลายนิ้วสัมผัสผมที่ปรกหน้าอย่างแผ่วเบาพยายามทัดผมไว้ข้างหลัง เธอหลับตาลงพยายามนึกถึงเรื่องราวมากมายที่ต้องเตรียม
แพขนตางามกะพริบขึ้น เผยให้เห็นถึงสายตางามที่หม่นแสงเล็กน้อย จ้องมองออกไปไกลแสนไกล
‘หรือชีวิตฉันจะยังเป็นของฉันไหมฉันที่เป็นอิสระ’
.
.
ณ ทางด้านมีฟฟ์
มีฟฟ์เดินทางออกจากหมู่บ้านแล้ว เบื้องต้นมีฟฟ์วางแผนไว้ว่าจะเดินทางไปที่เมืองโอเดลล์ก่อน ที่อยู่ทางตอนใต้ของหมู่บ้านฟุลตัน ที่นั่นเป็นหนึ่งในสถานที่ที่เป็นศูนย์กลางของการติดต่อค้าขาย บรรดาพี่สาวพี่ชายก็ติดต่อซื้อขายกับพ่อค้า แม่ค้าคนกลางที่นี่เพื่อเป็นรายได้ให้ตัวเองและครอบครัว
หมู่บ้านฟุลตันแต่เดิมเป็นเนินเขาที่ห่างไกลจากเมืองหลวงมาก ไม่ใช่เพราะว่าระยะทางมันไกล แต่เพราะว่าเส้นทางการติดต่อการค้าน้อยมากสำหรับเส้นทางบนพื้นดิน
ฟุลตันแต่เดิมเป็นพื้นที่ธรรมชาติ เนินเขาแห่งหมู่นกนานาพันธุ์ รูปลักษณ์ของภูมิทัศน์สวยงาม ภูเขารูปร่างคล้ายขนนกเรียงรายตระการตา รายล้อมไว้ด้วยสายธารน้ำ สินค้าที่ขายดีที่สุดของที่นี่ คือนก แต่ไม่ใช่เพื่อทำอาหารแต่เป็นนกสื่อสารทางไกล เพราะเป็นหมู่บ้านที่นกจะผลัดเปลี่ยนฤดูกาล จึงเป็นถิ่นฐานที่มีพันธุ์นกมากมาย
มีฟฟ์รู้สึกประหม่าเล็กน้อยในขณะนี้ ที่ใกล้จะออกจากเขตหมู่บ้านฟุลตันแล้ว ‘ทำไมถึงใจหายแบบนี้นะ’
มันจะไม่มีอะไร ผมจะฮึบ ผมเลือกแล้ว ผมจะทำได้และผมจะเดินทางต่อไป
‘ก้าวแรกเล็กๆ ก้าวนี้จะเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล’
ตอนนี้มีฟฟ์อยู่ในเขตพื้นที่ติดต่อระหว่างหมู่บ้านฟุลตันและเมืองโอเดลล์แล้ว บริเวณนี้เป็นพื้นที่ทุ่งหญ้าสวยงามมีดอกไม้เรียงรายนานาพรรณ ส่งกลิ่นหอมเป็นอย่างมากมันทำให้มีฟฟ์สดชื่นและรู้สึกอยากนั่งพักอิ่มเอมกับบรรยากาศแบบนี้ก่อน ‘งั้นรอสักครู่นะ คุณการผจญภัย ขอผมนั่งพักตรงนี้แป๊บนึง’
แต่แล้ววินาทีนั้นก็เปลี่ยนไป มีเสียงมากมายเข้ามาในโสตประสาทของมีฟฟ์ สัญชาตญาณสั่นเตือนว่าให้ป้องกันตัว
โลกใบนี้ ‘ไม่ใช่เพียงแค่ มอนสเตอร์เท่านั้นที่อันตราย มนุษย์เองก็อันตรายยิ่ง’
มีฟฟ์สบตาเข้ากับกองทัพของนักผจญภัยมากมาย มีฟฟ์เองนั้นก็เข้าใจในที่สุดว่า นี่อาจจะเป็นสงครามระหว่างกิลด์ไซเรอร์และกิลด์เบอร์เนอร์ ที่ผู้นำหมู่บ้านเตือนมาว่าการเดินทางอาจพบเจอกับเหตุการณ์นี้ แต่ลุงเขาเองก็บอกไม่ได้ว่าจะเกิดขึ้นอีกครั้งเมื่อไหร่
ใครเขาจะคิดว่าเป็นวันนี้ล่ะ! ซวยมีฟฟ์ยิ่งนัก!
มีฟฟ์ขอโกยเท้าวิ่งแล้วนะ
ในทุกการกระทำทุกกิริยาของมีฟฟ์หัวหน้ากิลด์ไซเรอร์ได้เห็นทุกอย่าง วินาทีที่หัวหน้ากิลด์เทเลพอร์ตมานั้นได้เห็นทุ่งหญ้าและทุ่งดอกไม้ขนาดใหญ่สุดลูกหูลูกตา เขาคิดว่าใกล้จะถึงเวลาแล้ว
แต่ทันทีที่เขาสบตากับเด็กหนุ่มตรงหน้าร่างกายสีขาวทอง เส้นผมสีแดงเพลิง ตาสีดำขลับ วินาทีนั้นโลกทั้งใบของหัวหน้ากิลด์ก็คล้ายหยุดลง เป็นเขาจริง ๆ
ในที่สุดก็มาถึง คำบอกเล่าเพียงไม่กี่ประโยคที่ว่าไว้ ว่าเมื่อถึงเวลาจะมีเด็กหนุ่มมาพร้อมคำสัญญา เส้นผมพระอาทิตย์ ตารัตติกาล กายเนื้อทองคำส่องสว่างทั่วทั้งโลก
“หัวหน้ากิลด์ เป็นอะไรไปคะ?” สมาชิกกิลด์ถามกับหัวหน้าของตนที่มีอาการแปลกแตกต่างไป เมื่อพวกเรามาถึงที่นี่ จริง ๆ แล้วหัวหน้าควรเป็นคนที่คุ้นเคยกับสงครามอันยาวนานนี้ที่สุดแล้ว
แต่ครั้งนี้กลับไม่ใช่ ตอนนี้ร่างกายของหัวหน้าสั่นสะท้านไปทั้งตัวคล้ายคนที่หัวใจกำลังเต้นแรงเพราะตื่นเต้นเสียอย่างงั้น
“ไม่มีอะไร วันนี้จะเป็นไม่เหมือนเดิม” หัวหน้ากิลด์พลางกะพริบตาอีกครั้งและทำสมาธิกับสงครามตรงหน้าใหม่ แต่สายตายังคงทอดมองถึงเด็กหนุ่มคนนั้น
“เดอเลีย เริ่มต้นได้” เมื่อเห็นสัญญาณจังหวะเหมาะสม หัวหน้ากิลด์ก็ส่งสัญญาณให้เดอเลีย หญิงสาวที่ตนเองคาดหวังไว้ในศึกสงครามครั้งนี้
ไม่นาน ณ ด้านหน้าของกลุ่มคนมากมายทางฝั่งกิลด์ไซเรอร์ ปรากฏเส้นทางยาวให้กับหญิงสาวคนนี้
ทุกย่างก้าวที่เธอก้าวมันหนักแน่นแต่สวยงามคล้ายมีบางสิ่งบางอย่างที่ไม่อาจเข้าใจได้ ใบหน้าเฉยชาแม้จะแต่งแต้มได้อย่างงดงาม แต่กลับไม่สามารถปกปิดความเศร้าใจในดวงตาคู่นั้นได้
‘ค่ะ’
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา