โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
แฟนตาซี,ผจญภัย,ลึกลับ,ชาย-ชาย,สงคราม,สงคราม,ผจญภัย,ลึกลับ,ต่างโลก,นิยายวาย,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
ผู้แต่ง
D.seyouinz
เรื่องย่อ
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายวาย ชาย x ชาย
แนว : Fantasy, Adventrue, Action, Survival, Romance, Steam-punk, Sci-fi
การหลับตาลงและตื่นขึ้นจากภวังค์ความฝันอันยาวนาน ไม่สามารถลบล้างความจริงยามตื่นที่ว่าคุณตาของเด็กหนุ่มคนนี้จากเขาไปแล้ว การยอมรับชะตากรรมของเขาไม่ได้หมายถึงการตกลงยินดีรับบทชีวิตที่ถูกกำหนดไว้ตรงหน้า
'แต่เป็นเขาที่จะกุมอำนาจฟันเฟืองแห่งโชคชะตานี้ไว้เอง'
การจากไปของคนสำคัญจะนำพาเขาไปสู่เรื่องราวที่เขาค้นหา อดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง เหตุใดเขาจึงถูกรับเลี้ยงโดยคุณตา
ท่ามกลางโลกของผู้มีสัญญาณจิตนามว่าวาร์เชอน์ และผู้มีสติปัญญานามว่าชาว์โรล โลกของเขาถูกขับเคลื่อนด้วยสิ่งประดิษฐ์ของพวกชาว์โรล เทคโนโลยีเครื่องจักรไอน้ำเครื่องยนต์กลไกอันซับซ้อนที่หยิบยืมจากพลังอำนาจของอัญมณีสีดำ
เขาเดินทางอย่างโดดเดี่ยว ระหว่างทางพบกับพวกพ้องที่จริงใจร่วมทุกข์ร่วมสุขไปกับเขา เผชิญหน้ากับบทพิสูจน์อันท้าทาย สงครามอันยาวนาน ความปรารถนาในตัวตนของตนเอง บทบันทึกที่ขาดหาย
จะนำพาเขาและพวกพ้องไปสู่บทสรุปสุดท้าย
ที่ว่าจริง ๆ แล้วเขาคือใคร
นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียน
*คำเตือน* *โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*
Trigger warning, Abuse, Anxiety, Blood, BDSM, Brainwashing, Classism, Coercion, Corpse, Domestic violence, Decapitation, Gaslighting, Hostages, Murder, Mutilation, PTSD, Paranormal, Submission, Starvation, Terrorism, Torture, Violence, War
เนื้อหาที่มีความละเอียดอ่อน, การทำร้ายใช้ความรุนแรง, ความวิตกกังวล, เลือด, รสนิยมตกลงปลงใจทั้งสองฝ่าย, ล้างสมอง, การเหยียดชนชั้น ,การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับ*, ศพ, ความรุนแรงในครอบครัว, การตัดหัวประหารชีวิต, การบิดเบือนสร้างความคิดทับ, การจับเป็นตัวประกัน, ฆาตกรรม, ทำให้พิการ, ความหวาดกลัวจากเหตุสะเทือนขวัญ, ตำนาน, อำนาจเป็นฝ่ายรอง, ความหิวโหย,การก่อการร้าย, การทารุณ, การใช้ความรุนแรง, สงคราม
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
(ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558
บทที่ 12
ทันทีที่เห็นว่าสมาชิกกิลด์ของตนเองครบแล้ว รวมถึงเสบียงและอุปกรณ์ต่าง ๆ ที่เหล่าสมาชิกนั้นพกมาด้วย เตรียมพร้อมสำหรับการเทเลพอร์ตแล้ว
หัวหน้ากิลด์สอดมือเข้าไปที่เสื้อของตนเองควานหาลูกแก้วเทเลพอร์ต สัมผัสบางเบาเพื่อเป็นการส่งพลังงานสื่อสารกับจิตธรรมชาติและบอกสถานที่ที่จะไป ก่อนวางมันลงที่พื้น
ชั่วเวลาอึดใจ
กระแสลมที่แรงพัดผ่านเหมือนพายุ การระเบิดของมวลอากาศทำให้ผู้คนตกใจ ฝุ่นและดอกไม้ปลิวว่อน ผู้คนในเหตุการณ์ต่างตกใจกับปฏิกิริยาของสิ่งประดิษฐ์ใหม่ เส้นผมที่ปลิดปลิว นักผจญภัยที่สวมใส่หมวกคู่ใจต่างต้องกอบกุมหมวกของตนเองไว้กันจ้าละหวั่น ราวรายละเอียดเล็ก ๆ ถูกประดิดประดอยขึ้นมาใหม่ ลูกแก้วกำลังเซาะแสวงมองหาสถานที่ที่ร้องขอ
ทันใดนั้นกรอบโลหะที่แข็งกระด้าง เปลี่ยนรูปลักษณ์ลวดลายและแปรเปลี่ยนเป็นกรงทรงกลม ลูกแก้วที่แต่เดิมเป็นแก้ว บัดนี้สลายหายไป เปลี่ยนแปลงเป็นจักรวาลขนาดย่อม ๆ ทรงกลมขยายขึ้นภายในกรงทอง
ความตื่นเต้นตระการตาจากเหล่าสมาชิกกิลด์ ทำเอาหัวหน้ากิลด์ไซเรอร์ถึงกับรู้สึกปวดหัว ‘เจ้าพวกนี้ ทำอย่างกับไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน ก็ใช้มาเป็นสิบ เป็นร้อยครั้งแล้วไม่ใช่รึไง เจ้าพวกนี้มันน่าหงุดหงิดจริง ๆ ’ เขาคิดในใจ
“เอาเถอะ เชิญพวกเจ้าก่อน ใครบาดเจ็บพยายามพยุงตัวเองไว้” หัวหน้ากิลด์กล่าวอย่างเบื่อหน่าย ท่าทีผายมือเชิญให้สมาชิกกิลด์ตนเอง นำหน้าตนไปก่อน
ท่าทีที่ดูเฉยเมยของหัวหน้ากิลด์ไซเรอร์เป็นที่ประจักษ์แก่กิลด์มานานแล้ว ท่ามกลางสายตาที่เย็นชา และความพูดน้อยของเขา กลับไม่สามารถปกปิดความห่วงใยได้ แม้เป็นรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็มีเขาเป็นผู้ใส่ใจคนแรกเสมอ
แม้กระทั่งครั้งนี้
ยามศึกสงครามต้องการรบก็มีเขาที่อาสาไปเป็นคนแรกก่อนด้วยตนเอง เพื่อดูลาดเลาและทางหนีทีไล่ โดยเขาจะเข้าไปดูสถานที่ก่อนเสมอ เมื่อพบว่าสถานที่และรอบบริเวณต่าง ๆ ปลอดภัย ก็จะส่งสัญญาณบอกสมาชิกกิลด์คนอื่น ๆ
สามารถเข้ามาในพื้นที่ดังกล่าวได้ ยามสงครามจบ คนที่จะปกป้องท้ายกระบวนย่อมเป็นเขาเสมอ แม้กระทั่งตอนนี้ถึงมีเทเลพอร์ตขนาดใหญ่ที่ไม่ต้องกังวลว่าจะมีผู้ลอบทำร้ายระหว่างทางอีกต่อไป ก็ยังมีเขาที่จะปิดท้ายกระบวนเสมอ
เป็นความใส่ใจที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง ของผู้มีหน้าที่เป็นถึงหัวหน้าแห่งกิลด์ไซเรอร์
‘ความห่วงใยที่จับต้องไม่ได้ แต่สัมผัสได้’ สมาชิกกิลด์หลายคนคิดในทำนองเดียวกัน
สมาชิกของกิลด์ไซเรอร์คนแล้วคนเล่า ทยอยเดินทางเข้าสู่เทเลพอร์ตเพื่อกลับไปยังกิลด์ของตนและคนสุดท้ายก็คือหัวหน้ากิลด์ ‘ในตอนนี้ข้าได้รับการยืนยันแล้วว่าบทบันทึกของกิลด์ไซเรอร์เป็นเรื่องจริง ศึกครั้งนี้เป็นเรากิลด์ไซเรอร์ที่ชนะสงครามอย่างแท้จริง’
“อา ฟันเฟืองกำลังเคลื่อนไปอย่างช้า ๆ แม้ติดขัดไปบ้าง แต่มันจำเป็นต้องเดินหน้าต่อไป”
‘ข้าสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลง ที่มันกำลังเดินอย่างช้า ๆ’ เขาพึมพำอย่างแผ่วเบา ปล่อยให้คำพูดของตนล่องลอยไปไกลกับสายลมตรงหน้า
วูบบ เสียงปิดลงของเทเลพอร์ตสร้างความโล่งใจของธรรมชาติที่พยายามกรีดร้องถึงความสงบที่หายไป
ในที่สุดก็กลับมาสงบสักที...ทุ่งหญ้าสีเขียวขจีกำลังฟื้นฟูตนเอง
.
.
ณ กิลด์ไซเรอร์ สมาชิกกิลด์ทั้งหมดได้กลับสู่บ้านของตนเองแล้ว!
‘ตัวข้าที่เป็นหัวหน้ากิลด์ไซเรอร์นั้นกำลังเดินสำรวจ สอบถามอาการบาดเจ็บเป็นครั้งคราว ของสมาชิกกิลด์คนต่าง ๆ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครเสียชีวิต ศึกครั้งนี้นับว่าเป็นสงครามที่ค่อนข้างอันตรายและรุนแรง วาร์เชอร์สัญญาณจิตแห่งไฟ เขาคนนั้นค่อนข้างแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก’
ท่ามกลางผู้คนมากมายที่กำลังกวัดไกวกับเรื่องของตนเอง แผ่นหลังที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมานานกลับโดดเด่นเป็นสง่า เสื้อเชิ้ตสีขาวสายคล้องหนังรัดกุมส่วนต่าง ๆ เอาไว้ ประกอบไปกับเสื้อคลุมไหล่สีน้ำตาลที่มีลูกเล่นเสมือนผู้หลักผู้ใหญ่ที่มีอำนาจผ่อนปรนไว้เพื่อความเป็นกันเอง ทั้งหมดกลับแสดงถึงความโดดเดี่ยวเดียวดายเป็นบรรยากาศที่น้อยคนนักจะเข้าใจถึงตัวตนของหัวหน้ากิลด์ไซเรอร์
สายตาคมจรดจ้องมองที่นาฬิกาพกสีทอง ลายหน้าปัดงามประกอบไปด้วยฟันเฟืองเล็ก ๆ มากมายกำลังบ่งบอกเวลาว่าเวลาตอนนี้เท่าใด และเหมาะสมกับเวลาน้ำชาของเขาแล้ว ‘วันนี้มีอะไรให้ข้าคิดมากมายจริง ๆ’ เมื่อได้สิ่งที่ต้องการแล้วมือหยาบที่สวมถุงมือสีดำล้วงเก็บนาฬิกาที่เป็นดั่งสิ่งแทนใจของตนลงไว้ที่หน้าอกแนบไว้ที่หัวใจของเขา
‘แม้ตัวข้าเองที่อายุนับร้อยปีได้แล้ว ก็ไม่พบใครที่มีพรสวรรค์ขนาดเท่านั้นมาก่อน’ ตัวเขาเองได้เพียงแต่หยิบยืมพลังจากจิตแห่งธรรมชาติเท่านั้น ‘ข้าไม่มีสัญญาณจิตที่แข็งแกร่งพอจะต่อสู้ด้วยตัวคนเดียวอีกแล้ว’
‘สำหรับข้า เด็กสาวนามว่าเดอเลีย อายุยังนับว่าน้อยยิ่งนักสำหรับองค์ความรู้ต้นกำเนิดของเธอ ที่สามารถยืดขยายเวลาได้ คล้ายการเล่นมนตร์บทหนึ่งบนโลกใบนี้ สัญญาณจิตของเธอแม้เธออาจจะไม่ได้แข็งแกร่งเท่าจิตแห่งไฟคนนั้นในสงคราม แต่ก็ยังนับว่าเธอมีข้อได้เปรียบอย่างหาไม่ได้ ซึ่งมันเป็นเรื่องขององค์ความรู้และความชำนาญ ที่ต้นกำเนิดของเธอเป็นผู้ครอบครอง’
ภายในห้องโถงงามแห่งกิลด์ไซเรอร์แสงสอดส่องยังคงทำงานเช่นเดิม บานหน้าต่างรูปงามที่ถูกสลักและหลอมละลายจากทองเหลืองและโลหะยังคงประกายความงามของเสี้ยวกระจกหลากหลายสีสันที่บรรจงแบ่งปันเรื่องราวของมัน กลิ่นอายความสนุกหนานสลักลึกไปในไม้ รอยบิ่นและรอยชำรุดกลับทำให้มันดูคลั่งมากยิ่งขึ้น
ผู้คนมากมาย ปรากฏหญิงสาวตาฟ้าพลางพูดคุยกับสมาชิกกิลด์ที่บาดเจ็บ สอบถามอาการและปฐมพยาบาลเท่าที่เธอรู้ เหงื่อที่ไหลตามกรอบหน้า เส้นผมที่ปรกหน้าเล็กน้อยเข้าคู่ได้ดีกับบรรยากาศความงามของสถานที่แห่งนี้
“เดอเลีย...!” เสียงของผู้มาใหม่ทำให้เดอเลียตกใจ
“อะ...ฉันตกใจหมดเลย” สีหน้าท่าทางที่แสดงความวิตกกังวลเล็กน้อยปรากฏขึ้น
“เดอเลียหัวหน้ากิลด์เรียกเธอไปพบ เขาอยู่ที่ห้องพักผ่อนนะ” สมาชิกกิลด์คนหนึ่ง มาแจ้งเรื่องที่หัวหน้ากิลด์ไหว้วานเธอ เรียกเดอเลียไปพบเขาที่ห้อง
“ขอบคุณนะคะ ฉันกำลังไป” เดอเลียผละออกจากการช่วยเหลือเพื่อนสมาชิกกิลด์ และฟังเนื้อหาที่หญิงสาวคนนั้นบอกกล่าวกับเธอ
ก๊อก ก๊อก
เดอเลียเดินทางมาพบกับหัวหน้ากิลด์ ขณะรอให้หัวหน้ากิลด์อนุญาตให้เธอสามารถเข้าพบได้ เธอกลับหันไปเห็นกับเด็กหนุ่มผมสีแดงเพลิง ที่ตัวเธอเองนั้นเป็นคนช่วยชีวิตไว้ด้วยเช่นกัน เกิดเป็นความแปลกประหลาดใจเล็ก ๆ ของเดอเลีย
“เข้ามาได้เดอเลีย” เสียงแหบของหัวหน้ากิลด์ไซเรอร์กล่าวเชิญเดอเลียให้เข้ามาพบตนได้
มือเรียวสวยผลักประตูหรูหราออก “เรียกฉันมาพบ มีอะไรหรือคะหัวหน้ากิลด์” เธอเปิดประตูเข้ามาพบหัวหน้ากิลด์ เธอเกิดความสงสัยขึ้นสำหรับการเรียกเธอมาพบเป็นการส่วนตัวแบบนี้
“เด็กคนนั้นมาด้วยรึเปล่า” หัวหน้ากิลด์ที่กำลังง่วนอยู่กับเอกสารตรงหน้า ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาดูเธอ กล่าวเสียงแหบออกมา
“เขาอยู่ด้านนอกค่ะ”
“เรียกเขาเข้ามา” ทันทีที่หัวหน้ากิลด์บอกเธอแบบนั้น เดอเลียก้าวเท้าอย่างไม่เร่งรีบ บอกกล่าวเชิญเด็กคนนั้นเข้ามาพบหัวหน้ากิลด์พร้อม ๆ กัน
“เจ้าเป็นใคร ทำไมเจ้าถึงอยู่ในที่ที่ไม่สมควรจะอยู่?” ในที่สุดหัวหน้ากิลด์ก็วางเอกสารที่ต้องจัดการตรงหน้าลง เงยหน้าขึ้นมาพบกับ หนึ่งหญิงสาวและหนึ่งเด็กหนุ่มตรงหน้า กล่าวเปิดประเด็นที่ตนเองรู้อยู่แล้ว
“ผมชื่อมีฟฟ์ครับ” มีฟฟ์รีบตอบอย่างกระตือรือร้นในทันที
“เจ้าหนูมาทำอะไรในเขตพื้นที่ติดต่อหมู่บ้านฟุลตัน และเมืองโอเดลล์” สายตาคมหมุนเก้าอี้เปลี่ยนท่าทีเป็นการลุกขึ้นยืนพลางรอบสังเกตเด็กหนุ่มตรงหน้า
“ผมกำลังจะเดินทางไปที่เมืองโอเดลล์ เพื่อจะสมัครเป็นนักผจญภัยครับ” ‘คนนี้น่ากลัวจังเลย...’ มีฟฟ์คิดไว้ในใจ
“มีอะไรนอกเหนือจากนั้นรึเปล่า?” หัวหน้ากิลด์คงยังหน้านิ่งคล้ายคนกำลังคิดอะไรบางอย่าง
“อย่างเช่นจุดประสงค์?”
“ผมอยากจะเป็นนักผจญภัย แล้วก็อยากที่จะออกค้นหาอดีตของผมครับ” มีฟฟ์กล่าวด้วยท่าทีหน้าตาสดใส คล้ายคนที่ไม่รู้จักโลกใบนี้มากพอ
‘อ่า... เป็นเขา จริง ๆ’ หัวหน้ากิลด์พลางรับฟังและคิดถึงบทบันทึกที่กล่าวถึงเด็กหนุ่มตรงหน้า
“งั้นข้ามีบางสิ่งบางอย่างที่ต้องบอกเจ้า ตามข้ามา” เขารับฟังเงียบ ๆ เปิดบทสนทนาเท่าที่จำเป็นเท่านั้น อย่างที่เคยชินทำ พลางก้าวเท้าเดินอย่างเชื่องช้า มือไขว้หลังอย่างอ้อยอิ่งไปที่ไหนสักแห่ง ‘โอ้ ข้าเกือบลืมไปเลย’ ท่าทีที่ห่างออกไปไกล หมุนกลับมามองหน้าของหญิงสาว
“เจ้าด้วยเดอเลีย เราต้องยืมพลังของเจ้า”
‘?’
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา