โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
แฟนตาซี,ผจญภัย,ลึกลับ,ชาย-ชาย,สงคราม,สงคราม,ผจญภัย,ลึกลับ,ต่างโลก,นิยายวาย,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
ผู้แต่ง
D.seyouinz
เรื่องย่อ
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายวาย ชาย x ชาย
แนว : Fantasy, Adventrue, Action, Survival, Romance, Steam-punk, Sci-fi
การหลับตาลงและตื่นขึ้นจากภวังค์ความฝันอันยาวนาน ไม่สามารถลบล้างความจริงยามตื่นที่ว่าคุณตาของเด็กหนุ่มคนนี้จากเขาไปแล้ว การยอมรับชะตากรรมของเขาไม่ได้หมายถึงการตกลงยินดีรับบทชีวิตที่ถูกกำหนดไว้ตรงหน้า
'แต่เป็นเขาที่จะกุมอำนาจฟันเฟืองแห่งโชคชะตานี้ไว้เอง'
การจากไปของคนสำคัญจะนำพาเขาไปสู่เรื่องราวที่เขาค้นหา อดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง เหตุใดเขาจึงถูกรับเลี้ยงโดยคุณตา
ท่ามกลางโลกของผู้มีสัญญาณจิตนามว่าวาร์เชอน์ และผู้มีสติปัญญานามว่าชาว์โรล โลกของเขาถูกขับเคลื่อนด้วยสิ่งประดิษฐ์ของพวกชาว์โรล เทคโนโลยีเครื่องจักรไอน้ำเครื่องยนต์กลไกอันซับซ้อนที่หยิบยืมจากพลังอำนาจของอัญมณีสีดำ
เขาเดินทางอย่างโดดเดี่ยว ระหว่างทางพบกับพวกพ้องที่จริงใจร่วมทุกข์ร่วมสุขไปกับเขา เผชิญหน้ากับบทพิสูจน์อันท้าทาย สงครามอันยาวนาน ความปรารถนาในตัวตนของตนเอง บทบันทึกที่ขาดหาย
จะนำพาเขาและพวกพ้องไปสู่บทสรุปสุดท้าย
ที่ว่าจริง ๆ แล้วเขาคือใคร
นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียน
*คำเตือน* *โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*
Trigger warning, Abuse, Anxiety, Blood, BDSM, Brainwashing, Classism, Coercion, Corpse, Domestic violence, Decapitation, Gaslighting, Hostages, Murder, Mutilation, PTSD, Paranormal, Submission, Starvation, Terrorism, Torture, Violence, War
เนื้อหาที่มีความละเอียดอ่อน, การทำร้ายใช้ความรุนแรง, ความวิตกกังวล, เลือด, รสนิยมตกลงปลงใจทั้งสองฝ่าย, ล้างสมอง, การเหยียดชนชั้น ,การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับ*, ศพ, ความรุนแรงในครอบครัว, การตัดหัวประหารชีวิต, การบิดเบือนสร้างความคิดทับ, การจับเป็นตัวประกัน, ฆาตกรรม, ทำให้พิการ, ความหวาดกลัวจากเหตุสะเทือนขวัญ, ตำนาน, อำนาจเป็นฝ่ายรอง, ความหิวโหย,การก่อการร้าย, การทารุณ, การใช้ความรุนแรง, สงคราม
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
(ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558
บทที่ 14
ณ อีกด้านหนึ่งของกิลด์ไซเรอร์
สมาชิกกิลด์ต่างรับรู้ถึงความผิดปกติของสายน้ำ สายน้ำที่สั่นไหวคลื่นน้ำใต้น้ำที่ไม่ปกติ มันกำลังไม่พึงพอใจอะไรบางอย่าง เนื่องจากพื้นฐานของสมาชิกกิลด์แต่ละคนมีสัญญาณจิตแห่งน้ำเป็นส่วนใหญ่ จึงเข้าใจและรู้สึกถึงกันและกันของน้ำได้
“แจ้งเตือน สมาชิกที่เข้าใกล้เขตน้ำและการกระทำที่ข้องเกี่ยวกับน้ำโดยตรง จงหยุดภารกิจและกลับเข้ากิลด์โดยเร็ว สถานการณ์ในตอนนี้ไม่ปลอดภัย” เป็นสมาชิกที่หัวหน้ากิลด์ไว้ใจ สามารถออกคำสั่งบางอย่างแทนตนเองได้
ในขณะเดียวกัน ในห้องโถงลับที่ทั้งสามคนอยู่ตอนนี้นั้น เข้าขั้นอันตรายสุด ๆ เดอเลียที่เหมือนคนเมามายกำลังพยายามฝืนตนเอง เพื่อใช้สัญญาณจิตของตนเองเข้าช่วยเหลือมีฟฟ์และหัวหน้ากิลด์จากคลื่นน้ำที่หมายจะซัดโจมตีและกัดกลืนให้จมหายไป
“โปรดแลกกับอนาคตของข้าเพื่อให้เราได้เรียนรู้อดีต โปรดแถลงไขบทบันทึกแห่งโลกด้วยเถอะ”
บทกล่าววิงวอนดังกล่าวเป็นบทสวด แลกเปลี่ยนบางสิ่งบางอย่างที่เท่าเทียมอย่างยุติธรรม หากต้องการฝืนโชคชะตา...เขาจำเป็นต้องจ่ายด้วยเวลาของเขาเพื่อตอบแทนการแหกกฎของโลกใบนี้
‘เวลาที่ข้ามี...’
วูบ !
มีฟฟ์ยืนอยู่ท่ามกลางห้องโถงขนาดใหญ่ สายตาที่จับจ้องไปทั่วบริเวณรอบ ๆ ด้วยความตะลึงกับสิ่งที่เห็น มันเป็นอะไรที่สวยงามมากสำหรับผม สว่างไสวไปด้วยแสงจากโคมไฟระย้างามหรือแท่งปริศนา รูปปั้นไซเรนที่มีเรื่องราวมันค่อนข้างดึงความสนใจของผมได้เป็นอย่างดีเลย แต่นั่น...คงไม่น่าสนใจเท่าเรื่องตรงหน้าของผม
เมื่อลุงหัวหน้ากิลด์กล่าวคำบทสวดภาวนาอะไรสักอย่าง แม้ผมไม่เข้าใจดีแต่ผมกลับรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงในบรรยากาศ เสียงที่เปล่งออกมาหนักแน่นและมั่นคง แต่กลับละลายหายไปราวเรื่องโกหก มันทำให้ผมรู้สึกขนลุกและหวาดกลัวไปถึงขั้วกระดูก สัญชาตญาณน้อย ๆ ของผมสั่นเตือนอย่างเกรงกลัว สั่งให้ผมอย่าทำอะไรผลีพลาม เสมือนมีผู้จดจ้อง ราวกับตัวตนที่ยืนอยู่ข้างหลังแต่กลับมองไม่เห็น
เสียงกระซิบกระซาบที่เข้ามายังคงดำเนินต่อไป แต่ทันใดนั้นผมเห็น...ภาพทุกอย่างช้าลง
ช้าลง...
จนมันหยุดลง
ฟันเฟืองที่เคยดังกึกก้อง...เงียบสงัด คลื่นน้ำที่เคยโหมกระหน่ำ...สงบลง ฝูงปลาที่วนเวียนจดจ้อง...เมินเฉย
วูบ...! กึก
ผมหลับตาลง และลืมตาขึ้นอีกครั้งเพราะ...
ความรู้สึกใหม่ที่สอดแทรกผ่านรองเท้าของผม ความเย็นยะเยือกที่แผ่ซ่าน อาจเป็นเพราะรองเท้าไม่ได้กันน้ำ ผมจึงรู้สึกถึงมันได้ ทุกอย่างตรงหน้าเหมือนเรื่องโกหกไปหมดเลย สายน้ำที่เคยโถมกระหน่ำซัดทุกสิ่งทุกอย่างกลับอ่อนน้อมและถ่อมตนในตอนนี้
หยดน้ำที่เกาะกุมใบหน้าของผม ผมสัมผัสมันได้...มันกำลังไหลทวนขึ้นไป สายตาที่กำลังสนใจหยดน้ำน้อยหยุดลงเมื่อผมต้องเจอกับอะไรที่ตกตะลึงยิ่งกว่า สายน้ำเคลื่อนตัวช้า ๆ จากใต้แท่นพิธีไหลเวียนไปทั่ว
ทุกหยดน้ำมีทิศทางที่แน่นอน มันกำลังไหลทวนไปหาแท่นพิธี
มวลน้ำมากมายรอบบริเวณกำลังลูบไล้ไปตามลวดลาย รูปลักษณ์ของแท่นพิธีเมื่อถึงจุดหนึ่ง มันกลับลอยกลายเป็นหยดน้ำเข้าหากัน จนกลายเป็นก้อนน้ำขนาดใหญ่เหมือนลูกขนาดย่อมใจกลางห้องโถงห้องนี้
“นี่คือการสื่อสารจิตแห่งธรรมชาติที่เป็นรูปธรรมมากที่สุด เสมือนการสื่อสารจิตแบบธรรมดา แต่สิ่งนี้จำเป็นต้องมีข้อแลกเปลี่ยน” เสียงหัวหน้ากิลด์กล่าวอย่างแผ่วเบา
“อย่างที่เจ้ารู้ ข้าแลกเปลี่ยนอนาคตของข้าเพื่ออดีตบางส่วน ทั้งหมดไม่ใช่เพื่อบอกว่าเจ้าเป็นใคร แต่เจ้ามาทำไมมีฟฟ์”
“นี่จะเป็นสิ่งที่จะช่วยเจ้าได้ ในอนาคต” เขายินดียอมแลกเปลี่ยนเวลาของเขาเพื่อช่วยเหลือเด็กหนุ่มตรงหน้า ความทรงจำของเขาแม้จำไม่ได้แต่เขารู้สึกได้ เขาจำเป็นต้องช่วยเหลือ แม้สิ่งที่เขาจ่ายไปจะเป็นอะไรที่ค่อนข้างราคาแพงก็ตาม
“สิ่งนี้เป็นสิ่งที่ไม่ควรรู้มากที่สุด ทั้งอดีตและอนาคต แต่เราจำเป็นต้องเรียนรู้จากมัน”
ผมควรตกใจและหวาดกลัวสิ...แต่ทำไมตอนนี้ผมกลับรู้สึกเฉยเมย ผมไม่เข้าใจตัวเองเลย คลื่นน้ำที่โถมเข้ามามีพี่สาวเดอเลีย สามารถปกป้องทั้งเขาและหัวหน้ากิลด์ได้
แต่ทันทีที่ลูกบอลน้ำกำลังรวบรวมร่างกาย ปรายตาของผมเห็นพี่เดอเลียชะงักไป เหมือนเธอถูกบังคับปิดกั้นการรับรู้ ชั่วขณะนั้นเธอกลับทำท่าคล้ายไซเรนตนอื่น ๆ แต่ท่าทางของเธอในตอนนี้คล้ายกับตนที่เสียหายมากกว่า เป็นไซเรนที่ถือลูกบอลแก้วลูกหนึ่ง
“เธอกำลังทำหน้าที่แทนไซเรนตนที่เสียหาย” หัวหน้ากิลด์รอบสังเกตเด็กหนุ่มคนนี้ ที่กำลังจ้องมองหญิงสาวบนแท่นพิธี จึงได้ตอบข้อสงสัยของเด็กหนุ่ม แม้เขาจะไม่ได้ถามเพื่อคลายสงสัยของเขา
“สิ่งที่เจ้าควรรู้คือสถานที่ที่เจ้ากำลังจะเดินไป ไม่มีจุดหมายปลายทางอีกแล้ว” เขากล่าวอย่างแผ่วเบา
“จับมือข้า” มือเล็กสัมผัสกับมือที่เหี่ยวย่นตามกาลเวลา ท่ามกลางมวลน้ำมหาศาลที่กำลังหมุนวนคล้ายโลก เสี้ยวหนึ่งคล้ายวงแหวนที่ปกป้องมัน
เขายื่นมือออกไปสัมผัสมันก่อน...เพื่อให้ผมทำตาม ผมยื่นมือออกไปสัมผัสกับบริเวณวงแหวนของโลกที่กำลังหมุนวนเวียนไปมา เพื่อบอกสิ่งที่ต้องการจะรู้ ผมเชื่อมต่อพลังระหว่างเขาและผม...เพื่อเข้าสู่บทบันทึกที่แท้จริง
พลันเกิดภาพสว่างวาบ ในตอนนี้พวกเขาทั้งสองไม่ได้อยู่ในโถงโดมกระจกอีกแล้ว
พวกเขาทั้งสองล่องลอยไปในอากาศ เสมือนวิญญาณผู้เป็นอิสระ มองเห็นบางสิ่งบางอย่างได้ชัดเจนขึ้น ภาพเบื้องหน้าค่อย ๆ ปรากฏเป็นช่วงเวลาที่ย้อนกลับไป ...ช่วงเวลาแห่งการเริ่มต้นของกิลด์ไซเรอร์
แต่เดิม เดิมทีการมีอยู่กิลด์ไซเรอร์ คือการปกป้องห้องโถงโดมกระจกที่พวกเขาทั้งสองทำพิธีที่ผ่านมาเท่านั้น เป็นความลับของกิลด์ไซเรอร์สูงสุด แต่เขาที่เป็นหัวหน้ากิลด์รู้...รู้ว่าวันนี้จะมาถึง
‘ใช่ วันนี้ที่มาถึง’ เขาพลางคิดในใจ
“สิ่งที่เจ้ากำลังจะเห็นคือดินแดนที่ไม่อาจเดินทางไปถึง” ภาพปรากฏขึ้น ท้องฟ้าที่สว่างสดใส ภาพประชาชนธรรมดา กำลังทำหน้าที่เป็นกิจวัตรประจำวัน คล้ายคนที่ไม่มีเรื่องทุกข์ร้อนใด ๆ ให้กังวลใจ
“นครลอยฟ้าอีวาร์ต สถานที่ที่ไม่อาจทราบความหมาย”
“สถานที่ที่เป็นบทบันทึกสูงสุด สถานที่เชื่อมต่อจิตแห่งธรรมชาติ...ท่านมิเนอร์วา”
ภาพปรากฏเป็นสิ่งก่อสร้างโบราณลวดลายที่โดดเด่น เครื่องจักรสีดำขลับกลมกลืนไปอย่างแปลกประหลาดกับความสวยงามของสถาปัตยกรรมสีขาวที่งดงาม สีสันขลิบทองที่งามงดก่อเกิดร่างกายเป็นประตูทองคำที่ดูสงบแต่กลับโอ้อวดอย่างน่าเกลียด ไม่เคยมีผู้ใดก้าวผ่านประตูนั้นได้และไม่มีประโยคบทไหนในโลก กล่าวถึงสิ่งที่อยู่ข้างหลังบานประตูนั้นเลย แม้ผู้ครอบครองบทบันทึกอย่างสัญญาณจิตแห่งน้ำก็ไม่สามารถให้คำตอบกับคำถามนี้ได้
“ข้าไม่สามารถบอกเจ้าได้ว่า เจ้าต้องทำอะไร หรือสิ่งนั้นคืออะไรสำหรับเจ้า”
“แต่นั่นคืออดีตที่จะส่งผลต่อตัวเจ้า บางทีอาจจะเป็นภารกิจของเจ้า” สายตาที่เขาจดจ้องผม ผมไม่เข้าใจความหมายที่เขามองมา เขากำลังรู้สึกอะไร?
“เฉกเช่นเดอเลีย”
แท่นประตูทองคำตั้งตระหง่านภายใต้ห้องโถงที่กว้างใหญ่ บรรยากาศของท้องฟ้ากลับไม่ได้ทำให้รู้สึกว่าเราอยู่ภายใต้ท้องฟ้าเดียวกัน แต่กลับกลายเป็นพื้นหลังของห้วงจักรวาลอันเวิ้งว้างไร้ขอบเขต ภาพที่แสดงไม่นานก็สิ้นสุดลง มวลน้ำที่เคยมั่นคงราวกับโลกและวงแหวนเริ่มสั่นไหวไม่มั่นคงอีกต่อไป
บัดนั้น...ก็แตกสลายและกลับคืนสู่ที่ของมันอีกครั้ง
เดอเลียที่ทำหน้าที่แทนไซเรนตนที่ 7 สายตาที่ปิดลงกำลังหอบหายใจอย่างหนักแสดงท่าทีความเหนื่อยล้าอันเกิดจากการใช้พลัง หลังจากการหุ่นเชิดทดแทน เธอทรุดตัวลงจากฐานพิธี และร่างกายขาวสะอาดร่วงหล่น...สู่แท่นพิธี หัวหน้ากิลด์เห็นดังนั้นจึงกระโดดเข้าไปรับร่างกายของเดอเลีย เพราะมันเป็นหน้าที่ของเขา
หัวหน้ากิลด์หันใบหน้าเล็กน้อย ดวงตาเต็มไปด้วยความลึกซึ้งและยากจะเข้าใจได้ “สิ่งที่เจ้าเห็นในวันนี้ คือคำตอบของคำถามเจ้า” เขาพูดเบา ๆ แต่หนักแน่นจ้องมองลึกลงไปยังธารดวงตาเด็กหนุ่มข้างตน
หัวหน้ากิลด์อุ้มเดอเลียที่เหนื่อยล้า ลมหายใจสม่ำเสมอบ่งบอกว่าเธอกำลังหลับ ใบหน้างามหลับตาพริ้ม เส้นผมที่สยายเคลื่อนไหวไปมา พวกเขาเดินออกจากห้องโถง มุ่งหน้ากลับไปห้องพักผ่อนที่คุ้นเคย
“ถ้าเธอฟื้นเมื่อไหร่ ข้าจะบอกอะไรบางอย่างเป็นอย่างสุดท้ายกับเจ้า”
“เธอก็กลับไปหาที่พักผ่อนเถอะ เดอเลียคงฟื้นในวันพรุ่งนี้”
“ข้า ก็อยากจะกลับไปพักผ่อนแล้วด้วยเช่นกัน” หัวหน้ากิลด์ที่เหนื่อยล้าเต็มทีในวันนี้ อยากจะพักฟื้นพลังสักเล็กน้อย ให้พร้อมสำหรับในวันพรุ่งนี้ต่อไป
แต่แย่หน่อยที่มีฟฟ์ไม่สามารถหลับลงได้ในคืนนี้ หลังผมผ่านเหตุการณ์มากมายภายในหนึ่งวัน เริ่มต้นเมื่อเช้าตัวเขาเองยังอยู่ที่หมู่บ้านฟุลตัน และใช้ชีวิตอย่างสงบสุขอยู่เลย เมื่อออกจากหมู่บ้านมาผมหวังที่จะเดินทางได้อย่างสงบสุข ค้นหาอดีตของตนเองไปเรื่อย ๆ แต่ดูท่าแล้วคงไม่ได้เรียบง่ายขนาดนั้น
วันนี้เป็นวันที่ค่อนข้างหนักหนาสำหรับเด็กหนุ่มยิ่งนัก แม้บทจะพรรณนาไว้เช่นนั้น ไม่นานมีฟฟ์ก็หลับลงได้อย่างหน้าตาเฉย
ส่งเสียง ครอกฟี้~ อย่างสบายใจเฉิบในไม่นาน คล้ายเด็กหนุ่มเตรียมพร้อมรับวันใหม่ ในไม่ช้า
ค่ำคืนอันยาวนานกำลังเดินทางอย่างช้า ๆ อย่างที่มันควรจะเป็น ผู้คนมากมายต่างหลับใหลจินตนาการถึงความฝันอันยิ่งใหญ่ของตัวเอง และเดอเลียก็ด้วยเช่นกัน...
แต่ความฝันของเธอไม่ได้ยิ่งใหญ่หรือเลิศหรูอย่างที่มันควรจะเป็น มันคล้ายกับความฝันที่ถูกกัดกินจากภายใน ราวกับดวงดาวที่ดับแสงกลางท้องฟ้า มันเพียรพยายามประกายแสงของตนอีกครั้ง
ไม่ง่ายเลย...เฉกเช่นจินตนาการของคนอื่น
อาจเป็นเพราะ...
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา