โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
แฟนตาซี,ผจญภัย,ลึกลับ,ชาย-ชาย,สงคราม,สงคราม,ผจญภัย,ลึกลับ,ต่างโลก,นิยายวาย,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
ผู้แต่ง
D.seyouinz
เรื่องย่อ
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายวาย ชาย x ชาย
แนว : Fantasy, Adventrue, Action, Survival, Romance, Steam-punk, Sci-fi
การหลับตาลงและตื่นขึ้นจากภวังค์ความฝันอันยาวนาน ไม่สามารถลบล้างความจริงยามตื่นที่ว่าคุณตาของเด็กหนุ่มคนนี้จากเขาไปแล้ว การยอมรับชะตากรรมของเขาไม่ได้หมายถึงการตกลงยินดีรับบทชีวิตที่ถูกกำหนดไว้ตรงหน้า
'แต่เป็นเขาที่จะกุมอำนาจฟันเฟืองแห่งโชคชะตานี้ไว้เอง'
การจากไปของคนสำคัญจะนำพาเขาไปสู่เรื่องราวที่เขาค้นหา อดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง เหตุใดเขาจึงถูกรับเลี้ยงโดยคุณตา
ท่ามกลางโลกของผู้มีสัญญาณจิตนามว่าวาร์เชอน์ และผู้มีสติปัญญานามว่าชาว์โรล โลกของเขาถูกขับเคลื่อนด้วยสิ่งประดิษฐ์ของพวกชาว์โรล เทคโนโลยีเครื่องจักรไอน้ำเครื่องยนต์กลไกอันซับซ้อนที่หยิบยืมจากพลังอำนาจของอัญมณีสีดำ
เขาเดินทางอย่างโดดเดี่ยว ระหว่างทางพบกับพวกพ้องที่จริงใจร่วมทุกข์ร่วมสุขไปกับเขา เผชิญหน้ากับบทพิสูจน์อันท้าทาย สงครามอันยาวนาน ความปรารถนาในตัวตนของตนเอง บทบันทึกที่ขาดหาย
จะนำพาเขาและพวกพ้องไปสู่บทสรุปสุดท้าย
ที่ว่าจริง ๆ แล้วเขาคือใคร
นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียน
*คำเตือน* *โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*
Trigger warning, Abuse, Anxiety, Blood, BDSM, Brainwashing, Classism, Coercion, Corpse, Domestic violence, Decapitation, Gaslighting, Hostages, Murder, Mutilation, PTSD, Paranormal, Submission, Starvation, Terrorism, Torture, Violence, War
เนื้อหาที่มีความละเอียดอ่อน, การทำร้ายใช้ความรุนแรง, ความวิตกกังวล, เลือด, รสนิยมตกลงปลงใจทั้งสองฝ่าย, ล้างสมอง, การเหยียดชนชั้น ,การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับ*, ศพ, ความรุนแรงในครอบครัว, การตัดหัวประหารชีวิต, การบิดเบือนสร้างความคิดทับ, การจับเป็นตัวประกัน, ฆาตกรรม, ทำให้พิการ, ความหวาดกลัวจากเหตุสะเทือนขวัญ, ตำนาน, อำนาจเป็นฝ่ายรอง, ความหิวโหย,การก่อการร้าย, การทารุณ, การใช้ความรุนแรง, สงคราม
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
(ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558
บทที่ 15
ค่ำคืนอันยาวนานขับเคลื่อนผ่านสายหมอกจาง คลี่ตัวเบาบางเกาะกุมไปทั่วพื้นดินและใบหญ้า เสมือนม่านที่ล่องลอยในอากาศ ความเย็นที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกายและหัวใจที่กำลังเต้น
“ฮือ.. อื้อ... ฮะ... “เสียงลมหายใจที่ไม่สม่ำเสมอปรากฏขึ้น
ฉันไม่เคยเข้าใจตัวเองเลย ฉันกำลังวิ่งหนีอะไรบางอย่างมา ลมหายใจที่หอบหนักบ่งบอกว่าร่างกายของฉันกำลังจะถึงขีดจำกัด บางสิ่งบางอย่างโจมตีฉัน ฉันพยายามที่จะปัดป้องตัวเอง แต่สิ่งที่ฉันต้องตอบโต้กลับคืออะไรล่ะ?
‘ได้โปรดเถอะให้ฉันได้ยืมพลัง ฉันต้องเชื่อมต่อกับจิตธรรมชาติ’ ในห้วงเวลาอันขับเคลื่อน ภายในความคิดของเดอเลียเกิดผนึกบางอย่างเกิดขึ้น หัวใจที่อ่อนไหวกำลังแข็งตัว มันกำลังเต้นช้าลง... เธอไม่สามารถเข้าถึงจิตธรรมชาติได้
ก่อนหน้านี้ไม่นานที่จะมีเหตุการณ์บางสิ่งที่จะโจมตีเดอเลีย
ลมสายน้อยพัดพลิ้วไปตามทุ่งหญ้า คลื่นที่เปลี่ยนแปลงพัดพากลีบดอกไม้ปลิวไสวส่งกลิ่นหอมตลบอบอวลไปด้วยความอบอุ่นหาอย่างที่สุดไม่ได้ เด็กหญิงคนงามเส้นผมสยายไปตามแรงลม แก้มแดงระเรื่อฟันซี่เล็ก รอยยิ้มปรากฏขึ้น
เดอเลียวิ่งเล่นในสวนดอกไม้ ดอกไม้สีน้ำเงินในห้วงความทรงจำปรากฏขึ้นภายในสวนดอกไม้ที่คฤหาสน์ของเธอ ดวงตาสดใส ใบหน้าเล็กกลมจิ้มลิ้ม เผยภาพบรรยากาศอันสดใส รอยยิ้มน้อยเรียกความเอ็นดูต่อผู้พบเห็นได้เป็นอย่างนี้
ท้องฟ้างามที่ไม่เหมือนคนทั่วไป ไม่ได้มีนกน้อยบินผ่านหรือก้อนเมฆงามที่เธอจะจินตนาการเป็นรูปร่างสัตว์ได้
แต่เป็นห้วงท้องทะเลกันกว้างใหญ่ ฝูงปลาน้อยใหญ่ ปลาวาฬว่ายน้ำผ่านไปมา คล้ายทำหน้าที่แทนก้อนเมฆก้อนยักษ์เสริมสร้างจินตนาการให้เด็กน้อย ว่ายน้ำละเล่นลวดลายวาดภาพและคลื่นน้ำอย่างไร้สิ่งกังวล
เด็กน้อยมีความสุขเป็นอย่างมาก เธอเกิดมาในตระกูลที่เก่าแก่ของเมืองแอทวอเตอร์ สถานที่ที่เรียกว่ามีวิวัฒนาการสูงสุดของมวลมนุษยชาติ แหล่งบทบันทึกมากมายทั่วโลกมาบรรจบกันที่นี่
ทำให้มีนักประวัติศาสตร์และนักวิจัยมากมายสร้างสิ่งประดิษฐ์ที่นี่ ตระกูลเธอก็เช่นกันเป็นตระกูลที่ทำหน้าที่รักษาบทบันทึกไว้อย่างยาวนาน ให้นักประวัติศาสตร์ค้นคว้าและค้นหาอย่างไร้ที่สิ้นสุด
แต่เพราะเป็นเช่นนั้น... จึงถูกหมายตาเอาไว้
คล้ายคำสาปที่บังอาจครอบครองบทบันทึกสูงสุดแห่งโลก บทบันทึกที่เป็นอันตรายแก่มวลมนุษยชาติ บทบันทึกของช่วงเวลาก่อนที่มวลมนุษยชาติจะสงบสุขในตอนนี้
คฤหาสน์หลังงามภายในสายตาสดใสกลับพังทลาย เปลวเพลิงร้อนแรงปะทุขึ้น กลับตาลปัตรทุกสิ่งทุกอย่างลง กลีบดอกไม้ค่อย ๆ เหี่ยวแห้ง ความงามถูกสอดแทรกด้วยความทราม แผ่นหลังน้อยแปรเปลี่ยนเป็นแผ่นหลังเดิม คือเธอเดอเลีย
ตอตะโกของสถาปัตยกรรมตรงหน้า ยังไม่สามารถปลุกเดอเลียจากภวังค์ความสับสนได้
จนกระทั่ง...
สายโซ่เส้นหนึ่งกระชากแขนของเธอมันทั้งบีบรัดและร้อน เธอสะบัดมันออกและเริ่มวิ่งหนี
เส้นผมที่สยายงาม...กลับรุงรัง เสื้อผ้าสวยหรู...กลับฉีกขาด ความเสื่อมโทรมกัดกินหัวใจของเดอเลียไปเรื่อย ๆ ความเสื่อมโทรมกำลังวิ่งไล่หลังเธอ เธอได้แต่เพียงที่จะวิ่งหนีต่อไปเรื่อย ๆ อย่างไม่มีที่สิ้นสุด เมื่อเธอหันหลังกลับไปเพื่อที่จะโจมตี
สิ่งนั้นกลับกลายเป็น...ความว่างเปล่า
‘ใช่’
‘เธอกำลังวิ่งหนีตนเอง’
เธอที่ไม่สามารถปกป้องใครไว้ได้เลย สิ่งที่จะทำร้ายเธอได้มากที่สุด
‘ก็คือตัวเธอเอง’
ทุก ๆ อย่างคล้ายมลายหายไป คฤหาสน์ที่เคยโดดเด่นส่องสว่าง มีคนมากมายพลุกพล่าน บัดนี้เหลือเพียงตอตะโก และเหลือเธอเพียงคนเดียวในที่สุด
ภายในฝันของเธอตอนนี้...ไม่ใช่ที่เมืองแอทวอเตอร์อีกต่อไป เป็นสถานที่ที่เธอไม่คุ้นเคย สถานที่แห่งนี้ไม่คล้ายสถานที่ที่เธอเคยไปหรือสถานที่ที่เธอจำได้ เป็นสถานที่แห่งไหนก็ไม่อาจทราบ เมื่อเธอพยายามค้นหาผู้คนหรืออะไรก็ได้ที่ไม่ใช่แค่สถานที่ว่างเปล่า
พลันปรากฏฉากคนคนหนึ่งกำลังกอดใครสักคน เมื่อเธอเห็นร่างที่เขากำลังกอดอยู่
คล้ายตัวเธอกำลังสั่นอย่างหวาดกลัว เธอไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเธอกำลังร้องไห้ เธอคล้ายกำลังจะตาย ความรู้สึกของเธอตอนนี้กำลังพังทลาย ไม่สามารถควบคุมสิ่งใด ๆ ได้อีก
วินาทีนั้นคล้ายโลกกำลังกลั่นแกล้งเธออย่างรุนแรง ไร้ความเมตตา ไร้ความปรานี
เหตุใดทุกสิ่งทุกอย่างจึงเกิดขึ้นกับเธอ เธอผิดมากขนาดนั้นเลยหรือ เหตุใดตัวเธอถึงต้องเจอกับเหตุการณ์เช่นนี้
ก่อนที่เธอจะจมดิ่งลงไปลึกกว่านี้ชั่วขณะหนึ่ง ในห้วงความฝันของเธอคล้ายพบพานกับความอบอุ่น ดวงตาเดิมลืมตาขึ้น แม้โลกของเธอตอนนี้จะกำลังมองผ่านน้ำตาที่เอ่อล้นออกมา แต่มันเป็นความอบอุ่นที่เธอกลับรู้สึก
‘โหยหา’
เธอตื่นแล้ว ตื่นมาพร้อมกับน้ำตาไหลอาบเต็มแก้มนวลของเธอ เธอประหลาดใจที่พบว่าเป็นมีฟฟ์ที่กำลังกอดเธอ
“พี่สาว พี่กำลังร้องไห้” เธอไม่เข้าใจอะไรหลาย ๆ อย่างเหมือนกัน แต่เธอขออยู่แบบนี้อีกสักพักหนึ่งได้ไหม มีฟฟ์คล้ายเข้าใจอะไรหลาย ๆ อย่างได้ผ่านการกระทำเล็กน้อยของหญิงสาวตรงหน้า
‘สำหรับเธอ 1 วินาที คล้ายหยุดนิ่งตลอดไป’
‘เพราะเธอนั้น...ไม่ได้มีชีวิตมานานแล้ว’
ก๊อก ก๊อก
ทันใดนั้นปรากฏเสียงเคาะประตู และเป็นหัวหน้ากิลด์ที่เดินเข้ามา เขาค่อนข้างเกิดความประหลาดใจกับสถานการณ์ตรงหน้า แต่เขาก็แก่มากแล้วจึงทำใจยอมรับได้ ดวงตาคมยักคิ้วเล็กน้อยกับความแปลกใจ
“ผมกับพี่สาวไม่ได้เป็นอะไรแบบนั้นนะครับคุณลุง” มีฟฟ์ค่อนข้างเขินอายและรีบกุลีกุจอออกจากตัวพี่สาวเดอเลีย เนื่องอาจจะทำให้หญิงสาวผู้สูงศักดิ์คนนี้เสื่อมเสียได้ในภายหลัง
เดอเลียเห็นเช่นนั้นก็เช็ดน้ำตาเล็กน้อย ยิ้มเยาะอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ให้กับความน่ารักน่าเอ็นดูจากเด็กหนุ่มชื่อมีฟฟ์
“เธอตื่นแล้ว เธอเป็นอะไรหรือไม่ สภาพของเธอดูไม่ดีเลยนะเดอเลีย” หัวหน้ากิลด์เรียบ ๆ สบาย ในมือยังคงถือแก้วชาใบโปรดของเขา
หญิงสาวก้มลงมองตัวเองและยิ้มเยาะเล็กน้อยกับสภาพที่เธอไม่พร้อมพบเจอใครในตอนนี้
“เธอก็เป็นเพียงแค่มนุษย์คนหนึ่ง อย่าได้แบกรับอะไรไว้มากมายขนาดนั้น แผ่นหลังเธอก็เล็กนิดเดียวเท่านั้นเอง”
ความมืดมิดที่กำลังกัดกินภายในถูกปัดเป่าให้หายไป...คล้ายผู้ใหญ่ตรงหน้าพูดกับเด็กน้อยในวัยเยาว์ของเดอเลีย เกิดเป็นภาพซ้อนทับมารดาผู้ที่รักเธออย่างที่สุด
มันกลับทำให้เธอน้ำตาร่วงหล่นอีกครั้ง
รอยยิ้มน้อย ปรากฏขึ้นเป็นครั้งแรก “ขอบคุณค่ะ”
หัวหน้ากิลด์ยิ้มรับและส่งยิ้มอย่างจริงใจ กลับไปให้เด็กสาวคนนั้นของเธอ
ในตอนนี้ทั้งเขาและเธอออกมาจากห้องพักผ่อนของหัวหน้ากิลด์ที่เดอเลียใช้นอนพักในคืนเมื่อวานเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ตัวเดอเลียนั้นในปัจจุบันอาศัยอยู่ภายในกิลด์จึงมีห้องพักเป็นของตนเอง เธอขอตัวเพื่อไปทำธุระส่วนตัวของเธอและจะพักผ่อนต่อ
แต่เธอก็ได้ทำหน้าที่เป็นผู้ดูแลฉุกเฉินของหนุ่มตัวน้อยคนนี้ ส่งตัวมีฟฟ์ให้เขาไปพบกับผู้ดูแลกิลด์บริเวณห้องโถง เพราะผู้ดูแลสามารถให้ความรู้และสมัครมีฟฟ์เป็นนักผจญภัยได้
“สวัสดีจ้ะ...พี่สาวคนนี้เป็นผู้ดูแลกิลด์นะ พี่รู้แล้วว่าหนูอยากจะเป็นนักผจญภัย”
โห่!~ เสียงร้องจากสมาชิกกิลด์คนอื่น ๆ ที่ได้ยินบทสนทนาของพี่สาวผู้ดูแล ที่ไม่ยอมแก่คนนี้
“เจ้าพวกนี้นี่ เดี๋ยวฉันไม่ใจดีให้ภารกิจแล้วนะ!” พี่สาวตรงหน้าหันไปตะโกนไล่หลังพวกสมาชิกกิลด์ที่โห่ร้อง เมื่อเธอแทนตนเองว่าพี่สาว
“กลับมาที่เรื่องของเรากันจ้ะ” พี่สาวตรงหน้ายอมจำนนต่อหลักฐาน เธออายุเข้า 30 กลาง ๆ แล้ว แต่สำหรับต้นกำเนิดของเธอที่อายุช่วงนี้นับว่ายังสาวมาก เธอก็ยังไม่ยินยอมที่จะแก่
‘ใครจะอยากแก่ กันยะ’
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา