โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
แฟนตาซี,ผจญภัย,ลึกลับ,ชาย-ชาย,สงคราม,สงคราม,ผจญภัย,ลึกลับ,ต่างโลก,นิยายวาย,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
ผู้แต่ง
D.seyouinz
เรื่องย่อ
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายวาย ชาย x ชาย
แนว : Fantasy, Adventrue, Action, Survival, Romance, Steam-punk, Sci-fi
การหลับตาลงและตื่นขึ้นจากภวังค์ความฝันอันยาวนาน ไม่สามารถลบล้างความจริงยามตื่นที่ว่าคุณตาของเด็กหนุ่มคนนี้จากเขาไปแล้ว การยอมรับชะตากรรมของเขาไม่ได้หมายถึงการตกลงยินดีรับบทชีวิตที่ถูกกำหนดไว้ตรงหน้า
'แต่เป็นเขาที่จะกุมอำนาจฟันเฟืองแห่งโชคชะตานี้ไว้เอง'
การจากไปของคนสำคัญจะนำพาเขาไปสู่เรื่องราวที่เขาค้นหา อดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง เหตุใดเขาจึงถูกรับเลี้ยงโดยคุณตา
ท่ามกลางโลกของผู้มีสัญญาณจิตนามว่าวาร์เชอน์ และผู้มีสติปัญญานามว่าชาว์โรล โลกของเขาถูกขับเคลื่อนด้วยสิ่งประดิษฐ์ของพวกชาว์โรล เทคโนโลยีเครื่องจักรไอน้ำเครื่องยนต์กลไกอันซับซ้อนที่หยิบยืมจากพลังอำนาจของอัญมณีสีดำ
เขาเดินทางอย่างโดดเดี่ยว ระหว่างทางพบกับพวกพ้องที่จริงใจร่วมทุกข์ร่วมสุขไปกับเขา เผชิญหน้ากับบทพิสูจน์อันท้าทาย สงครามอันยาวนาน ความปรารถนาในตัวตนของตนเอง บทบันทึกที่ขาดหาย
จะนำพาเขาและพวกพ้องไปสู่บทสรุปสุดท้าย
ที่ว่าจริง ๆ แล้วเขาคือใคร
นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียน
*คำเตือน* *โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*
Trigger warning, Abuse, Anxiety, Blood, BDSM, Brainwashing, Classism, Coercion, Corpse, Domestic violence, Decapitation, Gaslighting, Hostages, Murder, Mutilation, PTSD, Paranormal, Submission, Starvation, Terrorism, Torture, Violence, War
เนื้อหาที่มีความละเอียดอ่อน, การทำร้ายใช้ความรุนแรง, ความวิตกกังวล, เลือด, รสนิยมตกลงปลงใจทั้งสองฝ่าย, ล้างสมอง, การเหยียดชนชั้น ,การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับ*, ศพ, ความรุนแรงในครอบครัว, การตัดหัวประหารชีวิต, การบิดเบือนสร้างความคิดทับ, การจับเป็นตัวประกัน, ฆาตกรรม, ทำให้พิการ, ความหวาดกลัวจากเหตุสะเทือนขวัญ, ตำนาน, อำนาจเป็นฝ่ายรอง, ความหิวโหย,การก่อการร้าย, การทารุณ, การใช้ความรุนแรง, สงคราม
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
(ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558
บทที่ 19
วันนี้เกิดเรื่องราวมากมายชวนให้คิดอย่างลึกซึ้ง ฟันเฟืองที่เคยหยุดนิ่งกลับเคลื่อนไหวและรวมตัวกันอย่างช้า ๆ สุดท้ายแล้วฟันเฟืองเหล่านี้จะบรรจบอย่างไร สุดหยั่งรู้ ไม่นานเรื่องราวในคืนนี้คงต้องจบลง เมื่อพระอาทิตย์กำลังประกาศความสง่างามทั่วท้องฟ้าอีกครั้ง...ในเช้าวันใหม่
“สวัสดีครับ~~ พี่เดอเลีย” มีฟฟ์กล่าวทักทายเสียงหย่อนยานคล้ายคนเพิ่งตื่นนอน
“สวัสดีจ้ะน้องมีฟฟ์ วันนี้มีประชุมรวมนะ หัวหน้ากิลด์บอกไว้ว่าถ้าเราพร้อมเมื่อไหร่ก็ออกเดินทางได้เลย” เดอเลียกล่าวทักทายมีฟฟ์ด้วยเช่นกัน
เมื่อวานหลังจากเปิดบทบันทึกแห่งแสงจันทร์เสร็จ หัวหน้ากิลด์ก็ต้องขอตัวลาไปนอนพักผ่อน เนื่องจากในเวลานั้นก็ค่อนข้างดึกมากแล้ว ในระหว่างที่หัวหน้ากิลด์กำลังจะเดินจากไป เขาก็นึกขึ้นได้ว่าเขาลืมบอกบางอย่าง
‘ถ้าเดอเลีย ชารอนและมีฟฟ์ พร้อมเมื่อไหร่ก็สามารถออกเดินทางได้เลย ทางกิลด์ไซเรอร์จะสนับสนุนและเตรียมของที่จำเป็นเบื้องต้นไว้ให้’
“ได้เลยครับ” มีฟฟ์ทำท่าทีตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด หลังจากนั้นไม่นานมีฟฟ์ก็ขอตัวเพื่อไปเตรียมตัวสำหรับการเดินทางไกลอีกครั้ง
เดอเลียเห็นเช่นนั้นก็ไม่ถือสา ในเมื่อตนเองก็ยังมีหน้าที่เพื่อไปบอกกล่าวกับชารอนด้วยเช่นกัน ให้เตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางและการประชุมที่จะถึงนี้
.
.
ณ ช่วงเที่ยง ภายในกิลด์ไซเรอร์
สมาชิกกิลด์คนอื่น ๆ กำลังสนุกสนานและเพลิดเพลินไปกับกิจกรรมที่เกิดขึ้นมากมายภายในกิลด์ แต่ส่วนลึกภายในสถานที่นั้น ๆ กลับพบกับบุคคล 3 คนที่กำลังตกลงวางแผนกันสำหรับการเดินทางที่จะเกิดขึ้นเร็ว ๆ นี้
“ฉันคิดว่าเราควรไปที่เมืองโอเดลล์ก่อน แล้วทำเรื่องยื่นขอใช้พอร์ทัลมาลโลว์เกท เทเลพอร์ตไปที่เมืองหลวงควีนตัน” ชารอน ออกความคิดเห็นในแผนการเดินทางครั้งนี้ ด้วยท่วงทีมั่นใจพร้อมอยากนำเสนอวิธีการเดินทางที่รวดเร็วที่สุดของตนเอง
ผนังห้องไม้อันเรียบหรู บานหน้าต่างงามที่สูงจรดเพดานทำให้บรรยากาศภายในห้องเต็มไปด้วยพลังงานและการผจญภัย โคมไฟระย้าอันเล็ก 3 ดวง ประดับประดาส่องสว่างทำให้ห้องนี้อบอุ่นขึ้น โต๊ะเล็กหรูหราประดับไปด้วยลวดลายอันประณีต ประกอบกับบรรดาเครื่องแก้วและถ้วยชาซึ่งเป็นของสะสมของหัวหน้ากิลด์ส่งผลให้มันดูโออ่าเป็นพิเศษ
ชุดโซฟาหรูสีทมิฬดีไซน์คล้ายฟันเฟืองที่ตัดกับพื้นไม้และผนังสีขาว ทำให้เฟอร์นิเจอร์กลับโดดเด่นยิ่งขึ้น กลางห้องมีโต๊ะขนาดใหญ่แผ่สมุดแผนที่กว้างใหญ่พร้อมสำหรับการผจญภัยครั้งใหม่ เสียงเพลงฮึมฮัมอันแผ่วเบาและเสียงร้องตะโกนอันเป็นเอกลักษร์ของกิลด์ไซเรอร์ที่ยังคงได้ยินเบา ๆ กลับทำให้บรรยากาศภายในห้องอบอวลไปด้วยความอบอุ่น
ห้องที่หัวหน้ากิลด์จัดไว้สำหรับการประชุมการเดินทางที่สำคัญ ชุดน้ำชารสโปรดและน้ำผลไม้สำหรับเด็กหนุ่มถูกเตรียมไว้บนโต๊ะหรูท่ามกลางบทสนทนาอันเคร่งเครียด วางคู่ไว้กับน้ำสีสวยซ่าสดชื่นของหญิงสาวผมบรอนซ์
“แต่ฉันคิดว่าเราอาจจะต้องไปที่เมืองคอลก่อน” เดอเลียใช้ปลายนิ้วมือเรียวงาม จรดลงบนแผนที่บริเวณเมืองคอล
“ฉันจำเป็นต้องไปที่นั่นก่อน มีเรื่องต้องทำเล็กน้อย” เดอเลียพลางกล่าวออกมาอย่างเป็นธรรมชาติพร้อมเหตุผลของตนเอง พลางคิดไปด้วยเกี่ยวกับคำพูดของหัวหน้ากิลด์ ที่กล่าวกับตนเมื่อคืนวันพระจันทร์เต็มดวง
“งั้นเราควรจะไปยังไงดีครับ ถ้าพี่เดอเลียต้องไปที่เมืองคอลก่อน” มีฟฟ์มึนงงกับบทสนทนาของชารอน และเดอเลีย เนื่องจากเขาไม่ถูกกับการวางแผนที่ค่อนข้างเยอะแยะไปหมดตรงหน้า นิ้วเล็กพลางจิ้มวนเวียนไปมาบนหน้าแผนที่ขนาดใหญ่บนโต๊ะ คล้ายเด็กซนหาของเล่นก็ไม่ปาน
พี่สาวอย่างเดอเลีย ยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นปฏิกิริยาเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่น่ารักของเด็กหนุ่มตรงหน้า มันทำให้เธอยิ้มไม่หยุด
“งั้นเราไปที่เมืองโอเดลล์ก่อน แล้วก็ทำเรื่องยื่นขอใช้พอร์ทัลมาลโลว์เกท เทเลพอร์ตจุดหมายปลายทางไปที่เมืองคอล ทุกคนว่ายังไงคะ?” เดอเลียกล่าวเกี่ยวกับแผนการที่เปลี่ยนไปเล็กน้อย ทั้งชารอนและมีฟฟ์ต่างพยักหน้าเห็นด้วยกับแผนการใหม่
แต่ตัวเธอเดอเลียค่อนข้างไม่มั่นใจว่ามีฟฟ์เข้าใจสิ่งที่เธอพูดหรือเปล่า แต่ไม่เป็นไรเพราะเธอจะดูแลน้องคนนี้เอง
ซึ่งในความจริงแล้ว เดอเลียคิดถูกต้องว่าน้องมีฟฟ์ของเธอนั้นไม่เข้าใจแผนการอะไรเลย ได้แต่ตอบตกลงไปเนื่องจากตนเองหิวข้าวแล้ว
“ในเมื่อเราตกลงการเดินทางได้แล้ว เรา 3 คนไปทานข้าวด้วยกันไหมคะ ถือว่าเป็นมื้ออาหารที่เราร่วมทานด้วยกันครั้งแรก” เดอเลียพยายามจัดการกับสถานที่ที่ใช้ประชุม ตรวจสอบความเรียบร้อย ม้วนแผนที่เก็บใส่กระบอกให้พร้อมสำหรับการเดินทาง
“ดีเลยครับ ผมหิวจะแย่อยู่แล้ว พี่ผู้ดูแลแอนนาทำอาหารได้อร่อยมากเลยครับ พี่ ๆ ทั้งสองคนเคยได้ลองทานฝีมือของพี่แอนนาหรือยังครับ?”
“ผู้ดูแลคนนั้นอะนะ เขาทำอาหารเป็นด้วยเหรอ เขาเขม่นฉัน” ชารอนพลางนึกถึงผู้หญิงที่ทำหน้าที่อยู่เคาน์เตอร์บาร์
“ฉันแค่เรียกเธอว่า ป้าเอง” ชารอนรู้สึกเซ็งเล็กน้อยสำหรับความประทับใจครั้งแรกของเธอและแอนนา เนื่องจากเธอไปทัก แอนนา ว่าคุณป้า!
เดอเลียแอบหลบขำเล็กน้อยสำหรับเรื่องที่ชารอนเล่าอย่างออกรส พี่แอนนาเป็นเช่นนั้นจริง ๆ ยอมได้ทุกเรื่องยกเว้นเรื่องที่ว่าใครที่เรียกเธอว่าคุณป้า มือที่ป้องปากไม่สามารถหลุดจากสายตาของชารอนได้
“คุณเดอเลียก็ด้วยเหรอคะ ชิ” ชารอนหลุดอาการเล็กน้อยที่ไอดอลของตนก็ขำไปกับเรื่องป้าแอนนา ที่ตัวเองเล่าระบายความคับแค้นใจ
“พี่สาวแอนนาเหรอครับ พี่เขายังไม่แก่เลยนะครับพี่ชารอน” มีฟฟ์ส่งสายตาสดใสให้ชารอนด้วยความใสซื่อ ทำเอาชารอนรู้สึกละอายใจกับการที่เธอเรียกแอนนาว่าป้า
“งั้นเดี๋ยวผมจะไปบอกกับพี่แอนนาให้นะครับ ว่าพี่ชารอนไม่ได้ตั้งใจ เผื่อเขาจะทำข้าวให้พี่ทานด้วย ผมรับรองว่าถูกใจพี่แน่นอน ผมรับประกันได้” มีฟฟ์ยิ้มกว้างหน้าตาสดใส เดอเลียหน้าขึ้นสีเล็กน้อยกับความน่ารักของเด็กหนุ่มตรงหน้า ใจเธออ่อนระทวยเป็นอย่างมาก
“ขอบคุณหนูมีฟฟ์นะ วันนี้พี่คงไม่ต้องกินสาหร่ายแห้งแล้ว” ชารอนทำหน้าตาคล้ายคนจะร้องไห้ และแอบซึ้งใจกับการกระทำของมีฟฟ์ ที่จะไปแก้ไขความเข้าใจผิดกับแอนนาให้เธอ
‘น้องมีฟฟ์น่ารักจัง’
ไม่นานหลังจากนั้นทั้งสามก็เปลี่ยนสถานที่ใหม่ เป็นภายในครัวของกิลด์ไซเรอร์ โดยมีบุคคลใหม่เข้ามาซึ่งนั่นก็คือ ผู้ดูแลแอนนา เป็นมีฟฟ์ที่สามารถขอร้องให้เธอทำอาหารให้เขาทั้งสามกินได้สำเร็จ ปรากฏเป็นภาพบรรยากาศอันอบอุ่น บนโต๊ะทานอาหารสีขาวยาวอันเรียบง่าย มีฟฟ์นั่งตรงกลาง ชารอนนั่งทางซ้าย และเดอเลียนั่งทางขวาของมีฟฟ์
“หอมจังเลยครับพี่แอนนาสุดสวย วันนี้ทำอะไรให้ผมกินงั้นเหรอครับพี่?” กลิ่นหอมเครื่องเทศอันเย้ายวนชวนให้ลิ้มลองเป็นอย่างมาก ทำให้มีฟฟ์รู้สึกว่าความอดทนของตนเองใกล้จะหมดลงเต็มที เพราะสิ่งที่พี่แอนนากำลังปรุงอยู่นั้น หน้าตาสวยงามและน่ากินเป็นอย่างมาก
“เป็นอาหารขึ้นชื่ออันดับหนึ่งเลยนะ จากบ้านเกิดของพี่เองหมู่เกาะแรมซีย์”
พี่แอนนาค่อย ๆ ปรุงอาหารพร้อมเล่าเรื่องราวเล็ก ๆ เกี่ยวกับอาหารมื้อนี้ที่เธอจะทำให้มีฟฟ์และคนอื่น ๆ ทาน แต่นั่นไม่ได้ทำให้มือเล็ก ๆ ที่กำลังซอยผักอย่างเช่นกระเทียมและพริกสีแดงสดหยุดมือได้ ความคล่องแคล่วและความชำนาญทำให้ตอนนี้ชารอนเห็นภาพบรรยากาศที่แอนนานั้นเด็กลงอย่างเห็นได้ชัด สายตาที่กำลังยิ้ม ปากน้อย ๆ กำลังพูดเล่าเรื่องที่มาอย่างเป็นธรรมชาติ
‘เธอรู้สึกชอบบรรยากาศนี้ซะแล้วสิ’
“พี่สาวทำเสร็จแล้วนะ หนูมีฟฟ์” ไม่นานหลังจากที่พี่แอนนาสาละวนอยู่กับการทำอาหารก็สำเร็จลุล่วงในที่สุด ปรากฏเป็นภาพบนโต๊ะอาหารสีขาว มีจานเมนูอาหารรูปลักษณ์สวยงาม ปลาเนื้อนิ่มเครื่องเทศอย่างกระเทียมและพริกสีแดงสด หั่นซอยตกแต่งหน้าตาของมันได้อย่างงดงาม เรียกได้ว่าจานนี้มาจากภัตตาคารอาหารในเมืองหลวงควีนตันก็เป็นได้ เดอเลียคิดไว้เช่นนั้น
“ของหนูมีฟฟ์ พี่แอนนาดึงก้างออกให้แล้วนะ พี่กลัวหนูจะเผลอกินก้างปลาเล็ก ๆ ไปด้วย” เธอหันหลังให้โต๊ะอาหาร มือเล็ก ๆ คู่นั้นกำลังตักข้าวสวยให้ทั้ง 3 คน รวมถึงให้ตัวเธอเองด้วย ไม่นานเธอก็ยกจานข้าวสวยร้อน ๆ จัดเรียงไว้บนโต๊ะอย่างสวยงาม
“ขอบคุณนะคะพี่แอนนา มื้อนี้ต้องขอบคุณพี่เลยค่ะ” เดอเลียรู้สึกอิ่มเอมกับบรรยากาศและอาหารตรงหน้าเป็นอย่างมาก
“มีรสเปรี้ยวเล็ก ๆ ด้วย พี่ใส่อะไรไปเหรอคะ ไม่คุ้นเลย ที่เมืองแอทวอเตอร์ก็มีปลานะคะแต่ไม่คุ้นกับรสอาหารที่พี่ทำเลยค่ะ กลิ่นคาวก็น้อย”
เดอเลียชิมเมนูปลาตรงหน้าเกิดความรู้สึกประหลาดเล็กน้อย เธอยอมรับว่าเธอมาจากตระกูลที่ร่ำรวย มีอาหารเลิศรสมากมายให้เธอได้ชิมและทาน แต่เธอกลับชอบเมนูตรงหน้ามากกว่าเสียอีก
แอนนายิ้มน้อย ๆ สำหรับคำชมของเดอเลีย และตอบคำถามของเดอเลียอย่างฉะฉาน
“พี่บีบมะนาวใส่ไปด้วยน่ะ มันจะลดกลิ่นคาวปลาได้ ปลาที่ว่าก็ใช้นึ่งด้วยนะ จากเตาของชาว์โรลน่ะ”
แต่กลับมีหนึ่งคนที่กำลังรู้สึกเผ็ดร้อนสุด ๆ นั่นก็คือชารอน
“แล้วไม่ทราบว่าคุณพี่แอนนาใส่อะไรไปเหรอคะ ถึงได้เผ็ดร้อนขนาดนี้คะ” ทั้งเดอเลียและมีฟฟ์ที่นั่งฟังพี่แอนนาเล่าถึงวิธีการทำอาหารเมนูนี้
สายตาก็หันไปมองจานของชารอนทันทีที่เธอพูดขึ้นว่าเธอค่อนข้างเผ็ดมาก ทั้งคู่พบกับจานเนื้อปลาที่กระเทียมและพริกสีแดงสดเยอะจนเนื้อปลากลายเป็นเครื่องเคียงแทนเสียแล้ว เดอเลียคิดว่าถ้าเธอกินจานนั้น เธอคงตายแน่นอนจากระดับความเผ็ดขนาดนั้น
“แล้วทำไมปลาของชารอนถึงตัวเล็กแค่นี้เองคะ ก้างปลาก็เยอะ” ชารอนยังไม่หยุดเปรียบเทียบจานของเธอกับของเดอเลียหรือมีฟฟ์
“อ๋อ ความบังเอิญน่ะ~~” พี่แอนนา ทานข้าวต่ออย่างไม่สนใจไยดีชารอนอีกต่อไป แต่ปากก็พูดว่าเป็นความโชคร้ายของชารอนเองที่ได้จานนั้นไป
ภายในช่วงเที่ยงของวันนั้น ชารอนได้รู้ซึ้งซึ่งสัจธรรม คือข้อที่ 1 ความอยากสาวของผู้หญิงคนนี้ น่ากลัวมาก เธอรับรู้ด้วยความเผ็ดร้อนใกล้ความตายกันเลยทีเดียว
และข้อที่ 2 ความบังเอิญมันสร้างกันได้...
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา