โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
แฟนตาซี,ผจญภัย,ลึกลับ,ชาย-ชาย,สงคราม,สงคราม,ผจญภัย,ลึกลับ,ต่างโลก,นิยายวาย,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
ผู้แต่ง
D.seyouinz
เรื่องย่อ
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายวาย ชาย x ชาย
แนว : Fantasy, Adventrue, Action, Survival, Romance, Steam-punk, Sci-fi
การหลับตาลงและตื่นขึ้นจากภวังค์ความฝันอันยาวนาน ไม่สามารถลบล้างความจริงยามตื่นที่ว่าคุณตาของเด็กหนุ่มคนนี้จากเขาไปแล้ว การยอมรับชะตากรรมของเขาไม่ได้หมายถึงการตกลงยินดีรับบทชีวิตที่ถูกกำหนดไว้ตรงหน้า
'แต่เป็นเขาที่จะกุมอำนาจฟันเฟืองแห่งโชคชะตานี้ไว้เอง'
การจากไปของคนสำคัญจะนำพาเขาไปสู่เรื่องราวที่เขาค้นหา อดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง เหตุใดเขาจึงถูกรับเลี้ยงโดยคุณตา
ท่ามกลางโลกของผู้มีสัญญาณจิตนามว่าวาร์เชอน์ และผู้มีสติปัญญานามว่าชาว์โรล โลกของเขาถูกขับเคลื่อนด้วยสิ่งประดิษฐ์ของพวกชาว์โรล เทคโนโลยีเครื่องจักรไอน้ำเครื่องยนต์กลไกอันซับซ้อนที่หยิบยืมจากพลังอำนาจของอัญมณีสีดำ
เขาเดินทางอย่างโดดเดี่ยว ระหว่างทางพบกับพวกพ้องที่จริงใจร่วมทุกข์ร่วมสุขไปกับเขา เผชิญหน้ากับบทพิสูจน์อันท้าทาย สงครามอันยาวนาน ความปรารถนาในตัวตนของตนเอง บทบันทึกที่ขาดหาย
จะนำพาเขาและพวกพ้องไปสู่บทสรุปสุดท้าย
ที่ว่าจริง ๆ แล้วเขาคือใคร
นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียน
*คำเตือน* *โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*
Trigger warning, Abuse, Anxiety, Blood, BDSM, Brainwashing, Classism, Coercion, Corpse, Domestic violence, Decapitation, Gaslighting, Hostages, Murder, Mutilation, PTSD, Paranormal, Submission, Starvation, Terrorism, Torture, Violence, War
เนื้อหาที่มีความละเอียดอ่อน, การทำร้ายใช้ความรุนแรง, ความวิตกกังวล, เลือด, รสนิยมตกลงปลงใจทั้งสองฝ่าย, ล้างสมอง, การเหยียดชนชั้น ,การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับ*, ศพ, ความรุนแรงในครอบครัว, การตัดหัวประหารชีวิต, การบิดเบือนสร้างความคิดทับ, การจับเป็นตัวประกัน, ฆาตกรรม, ทำให้พิการ, ความหวาดกลัวจากเหตุสะเทือนขวัญ, ตำนาน, อำนาจเป็นฝ่ายรอง, ความหิวโหย,การก่อการร้าย, การทารุณ, การใช้ความรุนแรง, สงคราม
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
(ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558
บทที่ 20
หลังจากนั้นเวลาล่วงเลยไป 3 วัน... ทั้งสามก็ต้องออกเดินทางแล้ว
การพูดคุยหารือและวางแผนการเดินทางในที่สุดก็สามารถตกลงกันได้ โดยจะใช้รถเป็นยานพาหนะเดินทางไปที่เมืองโอเดลล์ก่อน แล้วค่อยส่งเอกสารตรวจสอบให้ผู้คุมพอร์ทัล เพื่อยื่นการขอใช้พอร์ทัลมาลโลว์เกท เทเลพอร์ต โดยมีจุดหมายปลายทางไปที่เมืองคอล เพื่อการย่นระยะทางระหว่างเมืองโอเดลล์ที่อยู่ทางตอนใต้ ไปเมืองคอลที่อยู่ทางทิศตะวันตกของโอเดลล์
“แอบใจหายนะ ฉันไม่ได้ออกจากกิลด์ไปไหนไกลเลย ที่นี่เสมือนเป็นบ้านหลังที่สองของฉันแล้ว” เดอเลียพลางนึกถึงกิลด์ขณะนั่งอยู่บนรถด้านข้างคนขับ โดยมีฟฟ์นั่งด้านหลังสุดและชารอนกำลังขับรถ
“งั้นนี่คงเป็นการผจญภัยครั้งแรกของคุณเดอเลียสินะคะ” ชารอนขับรถไปด้วยพลางหาเรื่องคุยไปด้วย
“เป็นครั้งแรกของผมด้วยครับ” มีฟฟ์หัวเราะคิกคักเกี่ยวกับความเป็นจริงที่ว่า พี่เดอเลียก็ออกผจญภัยครั้งแรกเหมือนตน
เสียงฮัมต่ำเบา ๆ ที่คลอผสานไปกับเสียงเพลงอันเป็นเอกลักษณ์ของเครื่องดนตรีอย่างไวโอลิน และเสียงเบสที่หนักแน่นเสริมสร้างการผจญภัยได้เป็นอย่างดี เครื่องยนต์ส่งเสียงฟูฟ่องเบา ๆ ปลดปล่อยไอน้ำที่จะล่องลอยไปไกล ตามร่องรอยการเดินทาง กลไกที่กำลังทำงานเกียร์ชิ้นเล็กชิ้นน้อยผลักดันชิ้นส่วนเฟืองที่ซับซ้อน เสียดสีเล็กน้อยกับโลหะที่สัมผัสกัน
เสียงคลิกและคลักของปุ่มและคันโยกภายในรถเพิ่มความรู้สึกถึงการเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่แยบยล กลิ่นเบาะหนังที่ยังคงส่งกลิ่นเบาบางภายในชั้นอากาศ แรงลมที่พัดพาเบา ๆ ผ่านกรอบหน้าต่างรูปลักษณ์สวยงามของรถ ส่งผลให้ผู้ที่กำลังนั่งยานพาหนะ ผมสยายไปมาอย่างงดงาม พวงมาลัยทองเหลืองที่มีลายสลัก มือจับหุ้มหนังสีแดงที่ผสมผสานความเข้ากันได้กับสไตล์ตัวรถกับเบาะหนังสีอ่อน
ตัวรูปลักษณ์มีความคลาสสิกคล้ายวิกตอเรียแต่กลับผสมผสานความแปลกประหลาดโลหะสีทองและทองแดงที่เป็นส่วนประกอบต่าง ๆ ของตัวรถที่สีดำเงางาม ล้อสีขุ่นที่ผ่านการใช้มานานเข้าคู่กับยางสีดำคลาสสิคกริชทอง หลังคาหนังสีดำที่เย็บลวดลายแบบโบราณสะท้อนความหรูหราโออ่าของตัวรถ กระจกหน้างามที่โค้งมนล้อเลียนไปกับท่อไอเสียสีทองเหลืองที่บิดเกลียวขึ้นไปด้านบน ส่งให้ตัวรถดูย้อนยุคแต่กับซับซ้อนและรายละเอียดที่ประณีต ชวนให้นึกถึงเจ้าของรถจริง ๆ ของมัน
ย้อนความไปก่อนหน้านั้นเล็กน้อยบริเวณหน้ากิลด์ไซเรอร์ ปรากฏกลุ่มของชารอนกำลังยกของขึ้นรถ โดยมีเดอเลียและมีฟฟ์ช่วยอีกแรง หัวหน้ากิลด์ออกมาส่งทั้งสามคนด้วยความเป็นห่วง เขาอวยพรเล็กน้อยให้ทั้งสามปลอดภัยและออกผจญภัยให้สนุก
“หัวหน้ากิลด์บอกว่าเขาทำเรื่องขอใช้พอร์ทัลมาลโลว์เกทให้เรียบร้อยแล้ว เรายื่นเอกสารให้ผู้คุมพอร์ทัลตรวจสอบ ก็สามารถเข้าใช้ได้เลย” เดอเลียพลางพูดกับชารอนมือด้านหนังพยายามจัดแจงเส้นผมสีขาวของตนที่พัดพาเบา ๆ ไปตามแรงลมที่พัดผ่าน
“ต้องขอบคุณตาลุงกิลด์เลยนะ จัดการอะไรให้เรียบร้อยเลย” ชารอนพูดออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ สายตายังคงจดจ้องไปยังถนนเส้นเดิมตรงหน้า โดยไม่ได้สังเกตสีหน้าของทั้งสองคนที่เหลือเลย
“ใครคือลุงกิลด์คะ?” เป็นเดอเลียที่ไม่สามารถทนความอยากรู้อยากเห็นได้ จึงออกปากถามชารอนไป
“ก็หัวหน้ากิลด์ไซเรอร์ไง เขาชื่อกิลด์” ชารอนแอบตกใจเล็กน้อยที่เดอเลียไม่รู้ความจริงในข้อนี้ สายตาที่จ้องมองกลับมาที่เดอเลียสร้างความฉงนใจภายในรถ
“!! ฉันนึกว่าเราเรียกหัวหน้ากิลด์ เพราะเขามีตำแหน่งหัวหน้ากิลด์เสียอีก” ฉันยอมรับว่าค่อนข้างตกใจ และฉันก็ดันทำหน้าตกใจเหลอหลาอย่างหลุดมาด เรียกว่าเธอเสียมารยาทกับหัวหน้ากิลด์เสียแล้ว
ส่วนมีฟฟ์นั้นขำเล็กน้อยกับการเสียอาการของฉัน และฉันคิดว่าเขาเองก็เพิ่งรู้ว่าหัวหน้ากิลด์ไซเรอร์ มีชื่อจริงว่ากิลด์ พร้อม ๆ กับพี่เดอเลียอย่างเธอที่เธออยู่มานานกว่าทั้งเขาและพี่ชารอน
บทสนทนาคล้ายหยุดลงตรงนั้นเมื่อบริเวณรอบด้านของรถ ปรากฏภาพเลือนรางของเมืองอันสวยงาม เมืองโอเดลล์ เมืองที่นับว่ามีทะเลสาบอันงดงามที่สุด ทะเลสาบกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา ไกล ๆ นั้นก็มีกลุ่มสถาปัตยกรรมอันเป็นเอกลักษณ์ของเมืองโอเดลล์เมืองแห่งสาหร่าย หนังคาที่ไม่นับว่าเสื่อมโทรมแต่ก็ไม่นับว่าใหม่กลับขับเน้นถึงความรุ่งเรืองขีดสุดของเมืองแห่งนี้
สีสันที่โทนสีเน้นไปทางสีขาวและฟ้า หลังคาบ้านตกแต่งด้วยลวดลายสวยงามสีสันแปลกตา บรรดาพืชพันธุ์โตขึ้นเข้ากับกรอบอาคารที่ตั้งตระหง่านเป็นอย่างมาก แต่ยังเลือกใช้โทนสีฟ้าน้ำเงินสำหรับเครื่องจักรและฟันเฟืองที่เป็นตัวหมุนเศรษฐกิจของเมือง เพื่อป้องกันสนิทที่อาจจะพังทลายกลไกอันซับซ้อนของเมืองได้ ถูกทาสีที่ไม่ให้มืดและเด่นเกินไป สีที่เปลี่ยนไปกลับทำให้เมืองที่เป็นสีขาวล้วนกลับสวยงามมากยิ่งขึ้น
กลไกอันซับซ้อนขับเคลื่อนเศรษฐกิจหมุนเวียนน้ำในทะเลสาบเพื่อการใช้สอยภายในเมือง สายน้ำที่ไหลรินจากเครื่องจักรเสมือนน้ำตกจำลองขนาดใหญ่ที่มีพื้นหลังเป็นท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ เสริมสร้างการผจญภัยให้มีเรื่องราวที่เล่าได้อย่างสนุกสนาน มุมหนึ่งพบบรรดาสาหร่ายตากแห้งที่เตรียมสำหรับการบรรจุภัณฑ์ด้วยเครื่องจักรดังกล่าวอยู่
“เมืองสวยจังเลยครับพี่ผมไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้เลย” มีฟฟ์ค่อนข้างตกตะลึงถึงความงามของมัน การผจญภัยของผมดูท่าจะไม่จืดชืดเสียแล้ว ดวงตาที่ลุกวาวเป็นหลักฐานชั้นดีที่บ่งบอกได้ว่าผมชอบการผจญภัยนี้มาก
“ถ้าน้องเจอเมืองแอทวอเตอร์นะน้องจะชอบมากกว่าเมืองโอเดลล์นี้เสียอีกนะคะ” เดอเลียกล่าวชื่นชมเมืองบ้านเกิดของตนเองหากเมืองโอเดลล์เกี่ยวกับน้ำแล้ว แต่เมืองแอทวอเตอร์คือเมืองที่อยู่ในน้ำเลย โดยส่วนตัวฉันค่อนข้างชื่นชอบเมืองแอทวอเตอร์มากกว่า ไม่แน่ตอนนี้มันอาจจะยังสวยงามเหมือนในภาพความทรงจำของเธอก็เป็นได้
“ฝากรถไว้ที่รับฝากเลยนะคะชารอน สมาชิกกิลด์ไซเรอร์คนอื่นจะขับกลับไปเองค่ะ” เดอเลียแจกแจงอธิบายเกี่ยวกับยานพาหนะที่พวกตนนำมาด้วย
ทั้งสามคนลงจากรถ ถือของที่ตนเองพกมาด้วยไม่มากหรือไม่น้อยเกินไปเพื่อความคล่องตัวของตนเอง โดยเดอเลียพกอุปกรณ์ที่จะสนับสนุนเธอในการต่อสู้ คือลูกแก้วบรรจุน้ำ 3 – 4 ขวดแขวนไว้กับเข็มขัดหนังสีขาวบริเวณรอบเอวตนเอง โดยปกติมันจะต้องเป็นบริเวณที่เก็บพัดยามที่เธอไม่สามารถใช้สัญญาณจิตของตนเองได้ น่าเสียดายที่มันหายไปซึ่งเธอไม่สามารถทำชิ้นใหม่ได้ทัน
ในส่วนของชารอนนั้นค่อนข้างไม่ต้องเตรียมตัวอะไรเลย เนื่องจากดินและพืชมีอยู่ทุกที่อยู่แล้ว เธอเลยสามารถอาสาช่วยถือสัมภาระเล็ก ๆ น้อย ๆ ของทุกคนได้ ดังนั้นในตอนนี้กระเป๋าสะพายหลังของเธอจึงใหญ่ที่สุด บรรจุน้ำดื่มและอาหารสำหรับ 3 คนไว้
ในส่วนน้องเล็ก เดอเลียและชารอนตกลงกันว่าจะให้น้องสะพายกระเป๋าหนังใบเล็ก ๆ สีดำมีหูหมีติดไว้ด้วย คล้ายกับฮู้ดที่เขาใส่มาในตอนแรก เพื่อใส่อาหารพร้อมทานและอุปกรณ์เสริมช่วยเหลือทั้งเดอเลียและชารอน
ในตอนนี้ทั้งสามเดินลัดเลาะเข้าไปในตัวเมืองสีขาว ชาวบ้านและประชาชนทั่วไปค่อนข้างคึกคัก ยิ้มง่ายและเป็นมิตร เนื่องจากหัวเมืองที่คุมที่นี่ ค่อนข้างพัฒนาควบคุมเศรษฐกิจได้เป็นอย่างดี ไม่คดโกงกลุ่มชาวบ้านในเมืองแต่อย่างใด เนื่องจากเขาเองก็เป็นคนเมืองโอเดลล์นั่นเอง
แต่ในทันใดนั้น... สายตาของทั้งชารอนและเดอเลียสังเกตเห็นปฏิกิริยาไม่ชอบมาพากลของสิ่งรอบด้าน
ตู้ม!
เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วรอบบริเวณ หอคอยพอร์ทัลถูกระเบิด!
ความในใจของมีฟฟ์ ‘อาร๊าย...ยังไม่ทันได้พักเลย พึ่งเข้าเมืองมาเลยเนี้ย’
ชาวบ้านต่างวิ่งหนีแตกกระจายคล้ายมดแตกรัง ชารอนและเดอเลียพยายามทำสมาธิเพ่งเล็งไปบริเวณจุดเกิดเหตุ กลับไม่พบสิ่งใดเลย ไม่พบผู้ก่อการร้ายหรืออุบัติเหตุใด ๆ
ทันใดนั้น
“ข้างบน ข้างบน!” ชาวบ้านตะโกนขึ้นมาเรียกความสนใจของ เดอเลียและชารอนมันคือเรือเหาะ!
มีเรือเหาะกำลังตรงมาทางนี้!
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา