โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
แฟนตาซี,ผจญภัย,ลึกลับ,ชาย-ชาย,สงคราม,สงคราม,ผจญภัย,ลึกลับ,ต่างโลก,นิยายวาย,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
ผู้แต่ง
D.seyouinz
เรื่องย่อ
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายวาย ชาย x ชาย
แนว : Fantasy, Adventrue, Action, Survival, Romance, Steam-punk, Sci-fi
การหลับตาลงและตื่นขึ้นจากภวังค์ความฝันอันยาวนาน ไม่สามารถลบล้างความจริงยามตื่นที่ว่าคุณตาของเด็กหนุ่มคนนี้จากเขาไปแล้ว การยอมรับชะตากรรมของเขาไม่ได้หมายถึงการตกลงยินดีรับบทชีวิตที่ถูกกำหนดไว้ตรงหน้า
'แต่เป็นเขาที่จะกุมอำนาจฟันเฟืองแห่งโชคชะตานี้ไว้เอง'
การจากไปของคนสำคัญจะนำพาเขาไปสู่เรื่องราวที่เขาค้นหา อดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง เหตุใดเขาจึงถูกรับเลี้ยงโดยคุณตา
ท่ามกลางโลกของผู้มีสัญญาณจิตนามว่าวาร์เชอน์ และผู้มีสติปัญญานามว่าชาว์โรล โลกของเขาถูกขับเคลื่อนด้วยสิ่งประดิษฐ์ของพวกชาว์โรล เทคโนโลยีเครื่องจักรไอน้ำเครื่องยนต์กลไกอันซับซ้อนที่หยิบยืมจากพลังอำนาจของอัญมณีสีดำ
เขาเดินทางอย่างโดดเดี่ยว ระหว่างทางพบกับพวกพ้องที่จริงใจร่วมทุกข์ร่วมสุขไปกับเขา เผชิญหน้ากับบทพิสูจน์อันท้าทาย สงครามอันยาวนาน ความปรารถนาในตัวตนของตนเอง บทบันทึกที่ขาดหาย
จะนำพาเขาและพวกพ้องไปสู่บทสรุปสุดท้าย
ที่ว่าจริง ๆ แล้วเขาคือใคร
นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียน
*คำเตือน* *โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*
Trigger warning, Abuse, Anxiety, Blood, BDSM, Brainwashing, Classism, Coercion, Corpse, Domestic violence, Decapitation, Gaslighting, Hostages, Murder, Mutilation, PTSD, Paranormal, Submission, Starvation, Terrorism, Torture, Violence, War
เนื้อหาที่มีความละเอียดอ่อน, การทำร้ายใช้ความรุนแรง, ความวิตกกังวล, เลือด, รสนิยมตกลงปลงใจทั้งสองฝ่าย, ล้างสมอง, การเหยียดชนชั้น ,การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับ*, ศพ, ความรุนแรงในครอบครัว, การตัดหัวประหารชีวิต, การบิดเบือนสร้างความคิดทับ, การจับเป็นตัวประกัน, ฆาตกรรม, ทำให้พิการ, ความหวาดกลัวจากเหตุสะเทือนขวัญ, ตำนาน, อำนาจเป็นฝ่ายรอง, ความหิวโหย,การก่อการร้าย, การทารุณ, การใช้ความรุนแรง, สงคราม
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
(ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558
บทที่ 23
เสียงร้องไห้สะอื้นของเด็กน้อยตรงหน้า ภาพที่เด็กสาวตัวน้อยสวมกอดกับพี่ชายที่อายุไม่ห่างกันมากนักกลับสร้างคลื่นน้ำเล็ก ๆ ภายในใจของผู้คนเป็นอย่างมาก
ภาพตรงหน้ากลับไม่ใช่แค่หนูน้อยที่คิดถึงคุณแม่อย่างสุดซึ้ง แต่มันกลับส่งผลให้ผู้คนบริเวณนั้นสะอึกรวมไปถึงโซลเจอร์เองก็ด้วย
มันทำให้โซลเจอร์ทั้งหลายฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า จริง ๆ แล้วคำสั่งดังกล่าวมีผลอย่างไร ถ้าหากการเชื่อใจและการขอหยิบยืมพลังจากวาร์เชอน์ตรงหน้า จะทำงานนี้ให้สำเร็จและลดความเสี่ยงมากขึ้น
...มันทำให้โซลเจอร์มีความเป็นมนุษย์มากขึ้น การนึกถึงจิตใจคนมากขึ้น
บุคคลที่เป็นหัวหน้าของกลุ่มโซลเจอร์พยักหน้าทำความเข้าใจ หากเรื่องนี้ใครต้องรับผิดชอบ
ก็ขอให้เป็นเขาเพียงผู้เดียว เพื่อบุคคลที่เรารอคอย...
“ข้างในมีประชาชนทั้งหมดราว ๆ 15 คน แบ่งเป็นชาวบ้าน 9 คน เจ้าหน้าที่ธนาคาร 6 คน” หัวหน้าโซลเจอร์พลางพยายามอธิบายสถานการณ์ตรงหน้าให้ชารอนฟัง เผื่อว่าเธอสามารถช่วยเหลืออะไรได้
“มีโจรทั้งหมด 6 คนในนั้น แบ่งเป็นโจรติดอาวุธทั้งหมด 3 คน อีก 3 คนเป็นประเภทอาวุธสั้น”
หัวหน้าโซลเจอร์พลางอธิบายอย่างเฉียบขาดถึงสถานการณ์ข้างใน
“ทางเราไม่เห็นตัวโจรเลย เนื่องจากพวกมันเอาเอกสารหรือกระดาษปิดกระจกไว้รอบด้าน ทำให้ไม่เห็นความเคลื่อนไหวข้างใน เราไม่สามารถใช้โซลเจอร์ซุ่มยิงระยะไกลได้ มันจะเป็นอันตรายกับชาวบ้าน”
“ตอนนี้เราจึงทำได้แค่บีบบังคับและเจรจาเท่านั้น”
ฉันรับฟังอย่างเงียบ ๆ เธอไม่ใช่ประเภทสัญญาณจิตสายโจมตีแต่เป็นสายซัปพอร์ต คิดสิ คิดสิชารอน ถ้าเป็นคุณเดอเลียจะทำยังไง ฉันพยายามเค้นความคิดอย่างหนักหน่วง จะจัดการกับคนที่มีปืนยังไง ชาวบ้านข้างในจะเป็นยังไง...ถ้าเป็นคุณเดอเลียจะทำยังไง เธอคงจะคิดแผนการได้แน่นอน
ฉันไม่เห็นหนทางเลย หากใช้สัญญาณจิตโจมตีอย่างโจ่งแจ้ง ชาวบ้านข้างในอาจได้รับอันตรายได้ ไม่แน่ว่าพวกโจรอาจจะจับเป็นตัวประกันในภายหลังได้ แต่ถ้าหากไม่ทำอะไรเลยก็จะยังอยู่แบบนี้ไปเรื่อย ๆ
เราจะต้องจัดการกับโจรที่พกอาวุธก่อน แต่แล้วฉันจะทำยังไง...
ความสิ้นหวังเข้ากอบกุมหัวใจของฉัน สถานการณ์ที่กดดันกลับตอกย้ำถึงความไร้สามารถใด ๆ ที่จะช่วยเหลือชาวบ้านข้างในได้เลย แอ่งน้ำที่สะท้อนใบหน้าของฉัน มันทั้งโศกเศร้าและโทษตัวเอง
สายตาละห้อยของฉันกลับพบบางสิ่งบางอย่าง ความหวังระเบิดภายในห้องความคิด
นั่นคือ...
.
.
ทางด้านเดอเลีย
ดูเหมือนการต่อสู้จะจบลงแล้ว เนื่องจากความต่างชั้นของระดับความสามารถทางการต่อสู้
“พี่ชายพอจะมีเชือกที่แข็งแรง ๆ ไหมคะ” เดอเลียหลังจากจัดการทั้งสองโจรได้ก็จับพวกมันมารวมกันไว้ เบื้องต้นเธอใช้น้ำแทนเชือกไปก่อน แต่น้ำก็เป็นแค่น้ำมันไม่ได้แข็งแรงมากพอ จึงต้องหาเชือกจริง ๆ มามัดโจรทั้งสองไว้
“มีครับ มีครับ นี่ครับ” พี่ชายที่เป็นเจ้าของร้านค้า พลางสาละวนไปกับการหาเชือกมาให้วาร์เชอน์ผู้แข็งแกร่งตรงหน้า
หากไม่ได้เธอ...ลานจัตุรัสกลางคงเสียหายมากกว่านี้ อีกทั้งการต่อสู้ของเธอก็สามารถปกป้องชาวบ้านบริเวณรอบ ๆ ได้อย่างอยู่หมัด ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บเลย
“ขอบคุณนะคะ” เดอเลียส่งยิ้มอย่างมิตรไมตรีกลับไปให้พี่ชายที่เป็นเจ้าของร้าน พลางหาเงินจ่ายเพื่อช่วยอุดหนุนร้าน
“ขอบคุณครับ...” ในตอนนี้พี่ชายเจ้าของร้านอ้าปากหวอกับรอยยิ้มอันงดงามของเดอเลียเสียแล้ว
ที่นี่ทางนี้ก็เรียบร้อยแล้ว ฉันควรจะตามไปสมทบกับฝั่งชารอนไหมนะ แต่ทางนี้ก็ไม่มีโซลเจอร์หรือพวกนักผจญภัยเลย ชาวบ้านก็ไม่น่าไหว หากโจรที่มีระดับความสามารถในการต่อสู้ระดับเซิร์ก (3) ตื่นขึ้นมา เชือกคงเอาไม่อยู่
“ในนี้ใครพอมีความสามารถในการต่อสู้ ระดับเซิร์ก (3) ไหมคะ” เดอเลียพลางถามกลุ่มชาวบ้านเผื่อมีใครมีความสามารถจะได้ช่วยเฝ้าโจรทั้งสองได้ ส่วนเธอจะได้ไปสมทบกับกองกำลังรักษาตนเองและชารอนสักที
“ทางนี้ครับพี่เดอเลีย พี่ชายคนนี้ระดับเซิร์ก (3) ครับ” เป็นมีฟฟ์อีกครั้ง โดยข้าง ๆ มีฟฟ์ก็คือผู้ชายที่ว่า เขาสวมเสื้อคลุมปิดมิดชิดแม้กระทั่งหน้าตาก็ไม่เว้น แต่ไม่เป็นไรก็แค่รสนิยมการแต่งตัว
“น้อง? คนนั้นใครคะ?” เดอเลียแอบสงสัยในความสัมพันธ์ตรงหน้าไปแอบรู้จักกันตอนไหน
“พี่ชายคนนี้เขาให้พี่ยืมกริชไงครับ เขาเห็นพี่ไม่มีอาวุธต่อสู้” ทันทีที่เดอเลียได้ยินก็คล้ายจะนึกได้ถึงกริชสีดำที่ตัวเธอเองใช้ต่อสู้ มันใช้ดีมากและถนัดมือเธอมาก แต่เธอจำเป็นต้องคืนให้ชายนักผจญภัยคนนี้ไป
“ขอบคุณนะคะที่ช่วยเหลือ นี่ค่ะ…กริชของคุณ”
“งั้นเรื่องเฝ้าโจรฉันคงสามารถไว้ใจคุณได้ รบกวนด้วยนะคะ” เดอเลียส่งรอยยิ้มงามให้ชายนักผจญภัยตรงหน้า
“ข้า... ยังไม่ต้องคืนกริชให้ข้าก็ได้ เธอเอาไปใช้ก่อนเถอะ” ด้วยเครื่องแต่งกายที่มิดชิดเกินไป ทำให้เดอเลียไม่สามารถรับรู้ถึงปฏิกิริยาหรือสีหน้าของนักผจญภัยตรงหน้า เธอรู้เพียงแค่ว่าเป็นผู้ชายผิวสีแทน
“ขอบคุณค่ะ ได้เลยค่ะ อาวุธประจำของเราก็เสียหายยังไงก็ขอยืมต่ออีกสักครู่ พอใช้เสร็จจะเอามาคืนให้นะคะ”
ไม่ว่าเปล่าท่าทีที่ดูชื่นชอบด้ามกริชสีดำปลายส้มตรงหน้า ตกอยู่ในสายตาภายใต้เสื้อคลุมของหนุ่มนักผจญภัยทั้งหมดแล้ว และเขาก็ไม่ได้ว่าอะไรสำหรับการให้หญิงสาวตรงหน้า ยืมมันต่ออีกสักครู่ เขาเห็นเธอไม่มีอาวุธและเขาก็ใจดีมากพอที่จะให้เธอยืม
“มีฟฟ์ เราตามพี่มาไหม เราจะไปหาพี่ชารอนกัน”
.
.
ณ ทางด้าน ชารอน
มีหญิงสาวคนหนึ่งคาดว่าเป็นวาร์เชอน์สัญญาณจิตแห่งน้ำ ปรากฏกายขึ้นท่ามกลางความโกลาหลหน้าธนาคาร ข้างกายมีชารอนเคียงข้าง...คล้ายเธอกำลังบัญชาการบางอย่าง
ใช่แล้ว เธอกำลังดำเนินแผนการบางอย่าง!
“เริ่มได้เลย!” ฉันกล่าวกับวาร์เชอน์สัญญาณจิตแห่งน้ำให้ใช้สัญญาณจิตของตนเองเข้าควบคุมระบบน้ำภายในอาคาร โดยตอนนี้ข้างในส่งเสียงดังกึกก้องออกมา ระบบโครงสร้างของอาคารสั่นสะเทือนจนฉันรู้สึกได้ ในตอนนี้ทั้งธนาคารเกิดการสั่นอย่างรุนแรง
ไม่นานจนเกินรอทั้งภายนอกก็ได้ยินเสียง สัญญาณเตือนภัยดึงกึกก้องทั่วบริเวณ มันคือสัญญาณไฟไหม้! มวลน้ำมากมายแตกกระจายเป็นเม็ดฝนภายในธนาคาร ส่งผลให้ทั่วทั้งห้องรวมถึงโจรและประชาชนข้างในด้วย ร่างกายเปียกโชก
แต่นั่นไม่ใช่จุดประสงค์ของฉันหรอก จุดประสงค์จริง ๆ
ของฉัน ก็คือ...
.
.
ย้อนกลับไปช่วงก่อนหน้านี้ ไม่กี่นาทีก่อน
“คิดสิ คิดสิชารอน ถ้าเป็นคุณเดอเลียจะทำยังไง” ชารอนพยายามเค้นความคิดอย่างหนัก
ความสิ้นหวัง การไม่ยอมรับ เข้ากระทบเธอจากภายในอย่างรุนแรง เธอไม่อยากเป็นคนที่ไม่มีความสามารถ ไม่อยากเป็นตัวถ่วงของทีม
ภาพในหัวเกิดภาพซ้อนทับมากมาย เมื่อเธอนั้นพบกับสหายร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาอย่างยาวนาน แต่แล้วทั้งหมดกลับเป็นเพียงแค่ทรายเพียงหยิบมือ การเป่าลมเบา ๆ กลับทำให้กองทรายบนมือคู่นี้ล่องลอยหายจากไป
‘การถูกทิ้งไว้ข้างหลังนั้นเจ็บปวดเสมอ...’
จริง ๆ แล้วสาวห้าวคนนี้ก็ต้องการการยอมรับและเคารพในตัวเธอ ในยามที่เธออ่อนแอ เธอก็อยากมีใครสักคนที่ยังจับมือเธอไว้ ไม่ยอมจากเธอไปไหน ในยามที่เธอไม่มีความสามารถ ไม่สามารถปกป้องทุกคนได้ เธอก็อยากได้ใครสักคนที่จะปกป้องเธอบ้าง
‘เมื่อรู้สึกตัวอีกที เธอก็อยู่ตัวคนเดียวอีกแล้ว...’
น้ำตาที่กำลังจะไหล...หยดน้ำตาบาง ๆ กระทบเข้ากับปืนประดิษฐ์ เป็นปืนที่เดอเลียเตะส่งมาให้เธอป้องกันตัว ยามที่เธอเจอเหตุร้ายข้างหน้า โชคดีที่เธอไม่พบกับกลุ่มโจรหรือเหตุร้ายใด ๆ อย่างที่เดอเลียคาดการณ์ไว้
แต่มันกลับส่งผลให้...
ชารอนรู้ว่าควรจะจัดการกับกลุ่มโจรภายในอย่างไร ...ใช่แล้ว
ปืนมันพังไม่สามารถใช้ได้อีกแล้ว เพราะกลไกภายในถูกสร้างขึ้นอย่างเรียบง่ายและไม่ซับซ้อนเท่าไหร่นัก คาดว่าผู้ที่สร้างมันขึ้นมาอาจจะยังเป็นนักประดิษฐ์ที่ยังไม่มีความสามารถมากนัก และเพราะมันเรียบง่ายเกินไป ทำให้การโจมตีของเดอเลียที่เป็นน้ำ ทำให้กลไกข้างในเกิดความเสียหายและไม่สามารถใช้ได้อีกต่อไป !
แต่แล้วอย่างไร เราไม่สามารถให้วาร์เชอน์หรือชาร์โรลใด ๆ เข้าไปภายในธนาคารได้ อีกทั้งหากเข้าไปได้ก็อาจจะถูกกลุ่มโจรยิงสกัดบาดเจ็บ ก่อนจะได้สาดน้ำใส่กลุ่มโจรเสียอีก และเราก็ไม่รู้ตำแหน่งแน่นอนว่าโจรแต่ละคนหรือประชาชนอยู่บริเวณไหนบ้างของธนาคาร
แอ่งน้ำที่สั่นสะเทือนด้านหน้าตามแรงย่ำเท้าของโซลเจอร์ที่พึ่งผ่านไปมันกลับทำให้ฉุกคิดถึง...
แต่ในที่สุดฉันก็คิดออก! ฉันยอมรับว่าเธอไม่ใช่วาร์เชอน์สัญญาณจิตแห่งน้ำ เธอไม่สามารถทำได้เหมือนเดอเลียไม่สามารถเป็นสัญญาณจิตแห่งน้ำได้
แต่เธอคือวาร์เชอน์สัญญาณจิตแห่งดิน
เธอจะเป็นวาร์เชอน์สัญญาณจิตแห่งดินที่จะสามารถปกป้องทุกคนได้ !
‘การยอมรับก็คือการโตขึ้นอีกก้าวหนึ่ง’
เมื่อเธอคิดแผนการคร่าว ๆ ทั้งหมดได้ เธอจึงรีบเข้าไปสมทบกับหัวหน้าโซลเจอร์และบอกแผนการดังกล่าว อย่างกระตือรือร้นเกี่ยวกับแผนการของตัวเอง
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา