โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
แฟนตาซี,ผจญภัย,ลึกลับ,ชาย-ชาย,สงคราม,สงคราม,ผจญภัย,ลึกลับ,ต่างโลก,นิยายวาย,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
ผู้แต่ง
D.seyouinz
เรื่องย่อ
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายวาย ชาย x ชาย
แนว : Fantasy, Adventrue, Action, Survival, Romance, Steam-punk, Sci-fi
การหลับตาลงและตื่นขึ้นจากภวังค์ความฝันอันยาวนาน ไม่สามารถลบล้างความจริงยามตื่นที่ว่าคุณตาของเด็กหนุ่มคนนี้จากเขาไปแล้ว การยอมรับชะตากรรมของเขาไม่ได้หมายถึงการตกลงยินดีรับบทชีวิตที่ถูกกำหนดไว้ตรงหน้า
'แต่เป็นเขาที่จะกุมอำนาจฟันเฟืองแห่งโชคชะตานี้ไว้เอง'
การจากไปของคนสำคัญจะนำพาเขาไปสู่เรื่องราวที่เขาค้นหา อดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง เหตุใดเขาจึงถูกรับเลี้ยงโดยคุณตา
ท่ามกลางโลกของผู้มีสัญญาณจิตนามว่าวาร์เชอน์ และผู้มีสติปัญญานามว่าชาว์โรล โลกของเขาถูกขับเคลื่อนด้วยสิ่งประดิษฐ์ของพวกชาว์โรล เทคโนโลยีเครื่องจักรไอน้ำเครื่องยนต์กลไกอันซับซ้อนที่หยิบยืมจากพลังอำนาจของอัญมณีสีดำ
เขาเดินทางอย่างโดดเดี่ยว ระหว่างทางพบกับพวกพ้องที่จริงใจร่วมทุกข์ร่วมสุขไปกับเขา เผชิญหน้ากับบทพิสูจน์อันท้าทาย สงครามอันยาวนาน ความปรารถนาในตัวตนของตนเอง บทบันทึกที่ขาดหาย
จะนำพาเขาและพวกพ้องไปสู่บทสรุปสุดท้าย
ที่ว่าจริง ๆ แล้วเขาคือใคร
นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียน
*คำเตือน* *โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*
Trigger warning, Abuse, Anxiety, Blood, BDSM, Brainwashing, Classism, Coercion, Corpse, Domestic violence, Decapitation, Gaslighting, Hostages, Murder, Mutilation, PTSD, Paranormal, Submission, Starvation, Terrorism, Torture, Violence, War
เนื้อหาที่มีความละเอียดอ่อน, การทำร้ายใช้ความรุนแรง, ความวิตกกังวล, เลือด, รสนิยมตกลงปลงใจทั้งสองฝ่าย, ล้างสมอง, การเหยียดชนชั้น ,การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับ*, ศพ, ความรุนแรงในครอบครัว, การตัดหัวประหารชีวิต, การบิดเบือนสร้างความคิดทับ, การจับเป็นตัวประกัน, ฆาตกรรม, ทำให้พิการ, ความหวาดกลัวจากเหตุสะเทือนขวัญ, ตำนาน, อำนาจเป็นฝ่ายรอง, ความหิวโหย,การก่อการร้าย, การทารุณ, การใช้ความรุนแรง, สงคราม
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
(ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558
บทที่ 26
“แล้วเกี่ยวอะไรกับข้า?” วาร์เชอน์คนหนึ่งตะโกนขึ้นมา เพื่อถามกับหัวหน้าโซลเจอร์อย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว
“ข้าก็แค่ใช้พอร์ทัลมาลโลว์เกท เทเลพอร์ตไปที่ที่ปลอดภัยก็ได้นี่” ท่าทางอันกวนประสาทและความโง่เขลาของวาร์เชอน์ตรงหน้า ทำให้หัวหน้าโซลเจอร์ประจักษ์ถึงจิตใจมนุษย์อันหลากหลาย
‘เราไม่สามารถขอความช่วยเหลือ จากใครก็ได้’
“ไม่เป็นไรครับ เชิญทำตามใจคุณได้เลยครับ” วาร์เชอน์คนนี้คงไม่รู้ว่าตอนนี้เมืองโอเดลล์ถูกปิดกั้นโดยสมบูรณ์แล้วเนื่องจากพอร์ทัลถูกโจมตีระเบิดไปตั้งแต่เหตุการณ์กลุ่มโจรบุกปล้นแล้ว
“ส่วนคนที่ไม่ได้ติดอะไร ทางเราต้องการความช่วยเหลือจริง ๆ เชิญทางนี้ครับ” หัวหน้าโซลเจอร์หลบมุมไปเล็กน้อยเพื่อส่งคำสั่งฉุกเฉินให้ลูกน้องไปจัดการ ส่วนตนเองนั้นจะจัดแจงกับกลุ่มวาร์เชอน์เอง
โดยสรุปแล้ว ในเหตุการณ์มอนสเตอร์บุกครั้งนี้ มีวาร์เชอน์ราว ๆ 7 คนเข้าร่วมในการปกป้องเมืองโอเดลล์ แบ่งออกเป็นระดับรังร์ (2) 1คน, ระดับเริกซ์ (3) 1คน, ระดับแตรงก์ (5) 2คน, ระดับตริกก์ (6) 2คน, ระดับเตปร์ (7) 1คน
“ผมต้องขอขอบคุณทุกคนมากครับ โดยเฉพาะนักผจญภัยอิสระที่ยอมช่วยเหลือเรา” หัวหน้าโซลเจอร์พลางกล่าวขอบคุณทั้ง 7 คนตรงหน้า โดยตอนนี้พวกเขาทั้งหมดอยู่ที่ที่ทำการกลางเมืองโอเดลล์ เนื่องจากต้องใช้สถานที่ในการวางแผนแจกแจงหน้าที่ต่าง ๆ
“ในขณะนี้ข้างนอก มีประชาชนราว ๆ 7,000 คน ที่ไม่รู้อะไร ทางเราสั่งอพยพไปทางตอนเหนือหรือหมู่บ้านฟุลตันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว โดยจะมีกิลด์ไซเรอร์และกิลด์เบอร์เนอร์ร่วมมือกัน”
“ไม่ได้หรอกค่ะ กิลด์ไซเรอร์และกิลด์เบอร์เนอร์ไม่ถูกกัน เราก็เป็นสมาชิกกิลด์นั้น” เป็นเดอเลียที่กล่าวขึ้นมาเพื่อบอกเกี่ยวกับข้อเท็จจริงตรงหน้า
“ผมรู้ แต่เรื่องนี้อยู่เหนือความเกลียดชังตรงหน้า มันเป็นเรื่องของชีวิตและทรัพยากรที่เราอาจจะสูญเสียได้” สิ่งที่หัวหน้าโซลเจอร์พูดเป็นเรื่องจริง กลับทำให้ทั้งเดอเลียและชารอน รวมถึงตัวมีฟฟ์รู้สึกสลดใจเล็กน้อย
“ใช่ไหมครับ?” ไม่ว่าเปล่า หัวหน้าโซลเจอร์พลางผายมือและกล่าวกับบุคคลผู้มาใหม่
นั่นก็คือ...
เรียวขายาวก้าวตัดผ่านเงามืดสู่แสงสว่างที่เล็ดลอดของบานหน้าต่าง เสียงอันเย็นเยียบเป็นเครื่องการันตีชั้นดีว่ารองเท้าหนังตรงหน้าเป็นสินค้าเครื่องแต่งกายที่มีราคาแพง ประกอบไปด้วยรูปลักษณ์อันวิจิตรศิลป์ตามรสนิยมผู้สวมใส่ ภายในห้องสีขาวรูปงามรูปลักษณ์การก่อสร้างโบราณ ขอบบัวสีทองที่ต่อต้านความเป็นเอกจำนงของสถาปัตยกรรมยุคปัจจุบันที่เน้นถึงความเรียบง่ายและรีบร้อนของเครื่องจักรที่ต้องการพื้นที่ บรรดาเครื่องแก้วสอดแสงพยายามอวดโฉมความงามของตนเองให้ประจักษ์ ปรากฏกายของผู้มาเยือนใหม่
“นี่คือผู้แทนสภากลางแห่งโลกหัวหน้าสังกัดแอพเพรนน์” ทุกคนที่อยู่ก่อนหน้าต่างรู้สึกยำเกรงต่อความน่าเกรงขามของผู้มาใหม่ตรงหน้า หากไม่ใช่เพียงเพราะรูปลักษณ์สีดำที่มืดทมิฬ...แต่เป็นเพราะตำแหน่งที่ค้ำคอของคนคนนี้อีกด้วย
“เขาคือวาร์เชอน์ที่ทรงพลังที่สุดในห้องนี้และตอนนี้ ระดับเตปร์ (7) ”
มีฟฟ์ที่เงียบอยู่นาน ตกตะลึงกับระดับสัญญาณจิตของคนตรงหน้า ซึ่งนับว่าถูกต้องเกี่ยวกับปฏิกิริยาของมีฟฟ์แล้ว ถึงแม้ว่าเนิร์ปเชอร์จะแบ่งออกเป็น 9 ลำดับ แต่ทั้งชาว์โรลและวาร์เชอน์ต่างรู้ว่า การข้ามขั้นระหว่างเริกซ์ (3) ไปรัวซ์ (4) ยากมากแค่ไหน และยากที่สุดเลย คือการข้ามขั้นระหว่างตริกก์ (6) ไปเตปร์ (7)
นับว่าในหน้าประวัติศาสตร์ในปัจจุบันพบวาร์เชอน์ที่มีระดับในขั้นสุดท้าย 6-9 น้อยมาก ๆ เกือบไม่ถึง 1000 คนบนโลกใบนี้เลยด้วยซ้ำ เมื่อเทียบกับเหล่าเนิร์ปเชอน์ระดับขั้นแรก 1-3 มีมากกว่า 100,000 คน ที่ลงทะเบียนแล้วเรียบร้อย
“ขอบคุณครับ ผมคิดว่าทั้ง 2 กิลด์จะจับมือและร่วมมือกันได้ เนื่องจากสถานการณ์นี้เป็นเรื่องอันตรายเหนือความเกลียดชังอย่างที่หัวหน้าโซลเจอร์พูดเลยครับ” ท่าทีเรียบง่ายอย่างน่าเกลียดขัดการรสนิยมที่หรูหรา ย่างก้าวที่แต่ละวินาทีของทั้งเขาและเธอ ทำให้บรรยากาศภายในห้องอันสวยงามแห่งนี้หม่นหมองลงเต็มไปด้วยกลิ่นอายความสับสนและความยำเกรง
บรรดาห้องประชุมที่ใหญ่โตประกอบไปด้วยบานหน้าต่างรูปงามที่ถักทอแสงได้อย่างงดงาม เสี้ยวหนึ่งที่สอดส่องเข้ามาภายในห้อง...แสงที่ตกกระทบใบหน้าทำให้เห็นถึงรูปลักษณ์ที่เสมือนเทพสูงสุดจงใจปั้นขึ้นมา สายตาดุจพญาอินทรีอันคมกริบสีเหลืองทองจรดจ้องมองเหยื่อตรงหน้าทั่วทั้งห้อง สิ่งที่โดดเด่นมากที่สุดบนใบหน้าอันเป็นเอกลักษณ์นี้ คือรอยแผลเป็นยาวผ่ากลางดวงตาคู่คมข้างซ้าย สร้างความเลวทรามบนใบหน้างามนี้
เสื้อโค้ตทรงยาวถึงเข่าผ้ากำมะหยี่ที่มีคุณภาพสูงต้องแสงสะท้อนสีเขียวเข้มประกายทอง การปักดิ้นด้วยเส้นไหมสีทองประกอบด้วยกระดุมคู่หน้าทำจากทองแดงแกะสลักลายที่ประณีต เสื้อกั๊กสีเขียวมรกตถูกผูกรัดด้วยคอร์เซ็ทสีดำสนิทที่เงางามสะท้อนลวดลายที่ซ่อนไว้เล็กน้อย กางเกงสีเข้มทมิฬขนาดพอดีตัวส่งให้ชายหนุ่มตรงหน้าดูสูงศักดิ์เป็นอย่างมาก สายเข็มขัดหนังที่มีรายละเอียดอันซับซ้อน พร้อมไปด้วยกลไกบางอย่างที่คาดเดาไม่ได้
โซ่เงินประกอบที่ร้อยเรียงไปมา เสียงกระดิ่งดังเคร่งขึมเหมือนเสียงจากอดีตกาลที่ยังคงดังมาถึงปัจจุบัน อาวุธรูปงามคู่คมที่ซุกซ่อนไว้ส่งกลิ่นอายบางอย่างออกมาอย่างลึกลับ ถุงมือหนังสีดำมืดบริเวณฝ่ามือทั้งสองข้างปกปิดเพื่อครึ่งหนึ่ง สะท้อนถึงความรังเกียจดูแค้นสิ่งสกปรกโสมมที่ปรากฏให้เห็นอยู่ร่ำไร
หมวกทรงหรูสไตล์วิคตอเรียน ประกอบไปด้วยฟันเฟืองเล็ก ๆ ที่กำลังทำงานดัง คลิก เส้นผมที่เล็ดลอดออกมาเล็กน้อยสีมืดเสมือนห้วงอวกาศที่ไร้แสงสอดส่องใด ๆ แต่ไม่อาจซ่อนกลิ่นอายความอันตรายและความต่างชั้นในระดับของคนตรงหน้าได้เลย
“ไหน ๆ ก็ต้องร่วมมือกันแล้ว ผมคิดว่าเราควรแนะนำตัว...กันก่อนไหมครับ?” ท่าทีอันคมคาย เสียงอันทรงอำนาจแผ่ออกมาแม้เป็นเพียงประโยคบอกเล่าไม่กี่คำ แต่กลับทำให้ทุกคนในห้องรู้สึกคล้ายการเผชิญหน้ากับมวลความอันตรายตรงหน้า
เพียงแต่...
“ข้าว่าไม่จำเป็น ข้าระดับตริกก์ (6) สัญญาณจิตแห่งไฟ” เป็นเสียงจากบุคคลที่เงียบอยู่นาน นั่นก็คือพี่ชายใส่ฮู้ดที่ให้เดอเลียยืมกริชสีดำส้มนั่นเอง
ท่าทีอันหยาบคายและการไม่ให้เกียรติตรงหน้าทำให้เดอเลียค่อนข้างรู้สึกคุ้นเคยเป็นอย่างมาก
“ดิฉันมีนามว่าเดอเลีย นามสกุลของฉันไม่สามารถเอยออกมาได้” การทักทายและการแสดงท่าทางการเคารพแบบชนชั้นสูงเป็นเครื่องยืนยันชั้นดี สำหรับหญิงสาวอันสูงศักดิ์คนนี้
“ฉันเป็นวาร์เชอน์สัญญาณจิตแห่งน้ำ ระดับตริกก์ (6) เช่นกันค่ะ” เดอเลียกล่าวท่าทีด้วยความสุภาพเรียบร้อย พลางส่งยิ้มเล็กน้อยให้ทุก ๆ คน แต่สายตาอันนิ่งเงียบกลับไปสะกิดความสงสัยหยั่งรู้ของหัวหน้าสังกัดแอพเพรนน์จนได้...
“ฉันชารอนค่ะ”
“ชารอน ฟอสเตอร์ เป็นวาร์เชอน์สัญญาณจิตแห่งดิน ระดับแตรงก์ (5) ค่ะ”
“โอ้ ผมพึ่งรู้ชื่อของคุณเลย ขอบคุณเรื่องจัดการกลุ่มโจรในธนาคารด้วยนะครับ”
“แผนการของคุณแยบยลมาก พลังของคุณก็แข็งแกร่งมาก ๆ ด้วยเช่นกัน” หัวหน้าโซลเดอร์พลางกล่าวขอบคุณชารอนเป็นการส่วนตัว เนื่องจากหากตนและลูกน้องไม่ได้แผนการของชารอน อาจทำให้เกิดความเสียหายและผลที่ตามมาอาจจะร้ายแรงไปกว่านี้ก็ได้
ภายในนั้นมีบุคคลอันทรงคุณค่าของเมืองอยู่ ที่ไม่สามารถประเมินค่าความเสียหายได้หากเขาได้รับบาดเจ็บหรือเสียชีวิตไป นั่นทำให้หัวหน้าโซลเดอร์เกิดความรู้สึกไปในทิศทางที่ดีกับกลุ่มนักผจญภัยตรงหน้าทั้ง 3 คน
“ไม่เป็นอะไรเลยค่ะ ต้องขอบคุณทางหัวหน้าโซลเจอร์มากกว่าที่ยอมเปิดใจรับฟังแผนการของดิฉันนะคะ” ชารอนรู้สึกตื้นตันใจเล็กน้อย เมื่อมีคนชื่นชอบและภูมิใจในแผนการของเธอ
“ต้องขอบคุณ...คุณวาร์เชอน์สัญญาณจิตแห่งน้ำอีกคนหนึ่งด้วยค่ะ เขาก็มีส่วนช่วยหลัก ๆ” ถึงแม้เธอจะได้รับการยกย่องจากแผนการของเธอเอง แต่ความเป็นจริงแล้วแผนการนี้ต้องใช้ความสามารถในหลาย ๆ อย่าง หากไม่มีทุก ๆ คนแผนการนี้อาจจะไม่สำเร็จก็เป็นได้
“ขอบคุณค่ะ ไม่เป็นอะไรเลยเช่นกันค่ะ เราก็พึ่งผ่านมาเหมือนกัน เมืองนี้มีสาหร่ายที่อร่อยมาก ๆ คงแย่หากคนในเมืองเป็นอะไรกันไป” เป็นหญิงสาววาร์เชอน์สัญญาณจิตแห่งน้ำที่ปรากฏตัวเข้าช่วยเหลือสมทบแผนการของชารอนได้ทันท่วงที
“เราชื่อ...”
บทสนทนาต่างไม่รีบร้อนและพูดคุยกันอย่างเป็นธรรมชาติ ทั้งหมดทั้งมวลนี้คล้ายเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเอง
แต่เปล่าเลย...
ทั้งหมดเกิดขึ้นตามแผนการของบุคคลที่แข็งแกร่งที่สุดในห้องห้องนี้ นั่นก็คือหัวหน้าสังกัดแอพเพรนน์
ในสงคราม...หากสมาชิกที่เข้าร่วมรบต่างไม่เชื่อใจและเปิดใจให้กัน จะเป็นการยากในการควบคุมและนำทัพสู่ชัยชนะที่แท้จริงของสงคราม
แม้ในครั้งนี้จะมีสมาชิกเข้าร่วมที่ค่อนข้างน้อย เมื่อเทียบกับสงครามที่เขาพบเจอวาร์เชอน์มามากมาย แต่ตอนนี้เราจำเป็นต้องให้สมาชิกทั้งหมดมีคุณภาพ ไม่ตั้งข้อสงสัยในแผนการและการกระทำของตน ให้พวกเขาได้เปิดใจยอมรับซึ่งกันและกัน
“ผมชื่อ...”
บทสนทนายังคงเรียงร้อยต่อไปเรื่อย ๆ จนถึง 2 คนสุดท้าย
นั่นก็คือ...
“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเชอรี”
“เชอรี เดอโรซ์ เป็นวาร์เชอน์สัญญาณจิตแห่งความแห้งแล้ง ระดับแตรงก์ (5) ค่ะ”
สัญญาณจิตแห่งความแห้งแล้ง... เป็นประโยคแนะนำตัวของหญิงสาวตรงหน้าที่ทำให้ทั้งห้องตกตะลึงอีกครั้ง ยกเว้นเพียงแต่บุคคลที่เธอมาด้วย รวมถึงหัวหน้าโซลเดอร์ด้วยเช่นกัน
การที่ทั้งห้องตกตะลึงนับเป็นเหตุการณ์ที่คาดเดาได้ไม่ยาก เนื่องจากสัญญาณจิตรูปแบบนี้ไม่ปรากฏตัวมานานแล้ว นับ 100 ปีแล้วในหน้าประวัติศาสตร์ของโลกอเล็คซาเซีย
สัญญาณจิตที่มีความเป็นเอกลักษณ์อันแข็งแกร่ง เสมือนการเล่นเวทมนตร์เสกสรรต์สิ่งใดให้แห้งเหือดและจางหาย ความร้อนรุ่มอันสาปส่ง ทำให้สัญญาณจิตรูปแบบนี้นับว่าอันตรายอย่างที่สุด แต่นั่นคงไม่มากพอเท่ากับระดับความสามารถของเธอซึ่งคือระดับแตรงก์ (5) ในระบบเนิร์ปเชอน์
ที่ถือว่าแข็งแกร่งมากกว่านักผจญภัยใด ๆ ที่อยู่ในขั้นแรกเลยก็ตาม
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา