โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
แฟนตาซี,ผจญภัย,ลึกลับ,ชาย-ชาย,สงคราม,สงคราม,ผจญภัย,ลึกลับ,ต่างโลก,นิยายวาย,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
ผู้แต่ง
D.seyouinz
เรื่องย่อ
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายวาย ชาย x ชาย
แนว : Fantasy, Adventrue, Action, Survival, Romance, Steam-punk, Sci-fi
การหลับตาลงและตื่นขึ้นจากภวังค์ความฝันอันยาวนาน ไม่สามารถลบล้างความจริงยามตื่นที่ว่าคุณตาของเด็กหนุ่มคนนี้จากเขาไปแล้ว การยอมรับชะตากรรมของเขาไม่ได้หมายถึงการตกลงยินดีรับบทชีวิตที่ถูกกำหนดไว้ตรงหน้า
'แต่เป็นเขาที่จะกุมอำนาจฟันเฟืองแห่งโชคชะตานี้ไว้เอง'
การจากไปของคนสำคัญจะนำพาเขาไปสู่เรื่องราวที่เขาค้นหา อดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง เหตุใดเขาจึงถูกรับเลี้ยงโดยคุณตา
ท่ามกลางโลกของผู้มีสัญญาณจิตนามว่าวาร์เชอน์ และผู้มีสติปัญญานามว่าชาว์โรล โลกของเขาถูกขับเคลื่อนด้วยสิ่งประดิษฐ์ของพวกชาว์โรล เทคโนโลยีเครื่องจักรไอน้ำเครื่องยนต์กลไกอันซับซ้อนที่หยิบยืมจากพลังอำนาจของอัญมณีสีดำ
เขาเดินทางอย่างโดดเดี่ยว ระหว่างทางพบกับพวกพ้องที่จริงใจร่วมทุกข์ร่วมสุขไปกับเขา เผชิญหน้ากับบทพิสูจน์อันท้าทาย สงครามอันยาวนาน ความปรารถนาในตัวตนของตนเอง บทบันทึกที่ขาดหาย
จะนำพาเขาและพวกพ้องไปสู่บทสรุปสุดท้าย
ที่ว่าจริง ๆ แล้วเขาคือใคร
นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียน
*คำเตือน* *โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*
Trigger warning, Abuse, Anxiety, Blood, BDSM, Brainwashing, Classism, Coercion, Corpse, Domestic violence, Decapitation, Gaslighting, Hostages, Murder, Mutilation, PTSD, Paranormal, Submission, Starvation, Terrorism, Torture, Violence, War
เนื้อหาที่มีความละเอียดอ่อน, การทำร้ายใช้ความรุนแรง, ความวิตกกังวล, เลือด, รสนิยมตกลงปลงใจทั้งสองฝ่าย, ล้างสมอง, การเหยียดชนชั้น ,การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับ*, ศพ, ความรุนแรงในครอบครัว, การตัดหัวประหารชีวิต, การบิดเบือนสร้างความคิดทับ, การจับเป็นตัวประกัน, ฆาตกรรม, ทำให้พิการ, ความหวาดกลัวจากเหตุสะเทือนขวัญ, ตำนาน, อำนาจเป็นฝ่ายรอง, ความหิวโหย,การก่อการร้าย, การทารุณ, การใช้ความรุนแรง, สงคราม
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
(ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558
บทที่ 30
ดวงอาทิตย์ที่ตั้งตรงกับเส้นขอบฟ้าทิ้งไว้เพียงร่มเงายามเมื่อก้มลงบนพื้นดิน เมืองโอเดลล์อาบไปด้วยแสงตะวันอันอบอุ่น แสงเข้มข้น ราวความชีวิตชีวาถูกบรรจงมอบและสรรเสริญแก่ต้นกล้าน้อย ๆ พ้นเหนือดิน
“วันนี้อากาศดีนะครับ แม้สถานการณ์ของเราจะตึงเครียดมาก” มีฟฟ์ที่พลางหาเรื่องบทสนทนากับเชอรี สายตาที่เด็กหนุ่มมองออกไปเป็นภาพที่คุณเชอรียังคงอยู่กับภวังค์ของตนเอง ริมระเบียงงามที่จะมองเห็นทั่วเมืองโอเดลล์ สายตาที่เย็นชาและนิ่งเฉยของเธอทำให้ใครก็ตามรู้สึกหวั่นกลัว
“คุณเชอรี...” เสียงที่หย่อนยานราวความสดใสที่เบาบางถูกส่งไปยังผู้เป็นเจ้าของชื่อ “มีงานอดิเรกหรือความฝันอะไรไหมครับ” มือเล็กของเด็กหนุ่มพลางสาละวันไปกับสิ่งของเล็ก ๆ ข้างหน้าของตน
สายตาที่บ้างก็สอดส่อง...บ้างก็กลับมาสนใจสิ่งประดิษฐ์ตรงหน้าของตน ในห้วงความคิดของมีฟฟ์ เขารู้ว่าเชอรีค่อนข้างปิดกั้นอะไรบางอย่าง ราวกับตัวเธอคือสิ่งแปลกปลอมของโลกใบนี้
ปากเล็ก ๆ ยามที่มองมาที่ฉัน...หรือเรียกชื่อฉัน มันทำให้ฉันรู้สึกเฉยเมยและเฉยชา เขาจะทำอะไรก็ทำ สิ่งประดิษฐ์ที่เขากำลังสนใจอยู่ ไขควงเล็ก ๆ กำลังหมุนน็อตหรือฟันเฟืองสักอย่าง ราวเครื่องยนต์กลไกหรือของเล่นภายในสายตาของฉัน
ความไม่รู้จักโตและการตื่นขึ้นมาพบเจอชะตากรรมที่ต้องเผชิญ มีฟฟ์ไม่ได้ทำอะไรผิดหรอก ที่ฉันจะเกลียดเขาอาจเป็นเพียงเพราะเขาเหมือนใครบางคน คนหนึ่ง...ในความทรงจำของฉัน เด็กน้อยที่เกิดมาพร้อมกับอะไร ๆ ก็ถูกกำหนดไว้ให้
โลกใบนี้...รักเขา
ผมรู้สึกว่าคุณเชอรียามมองมาที่ผม มันทำให้รู้ว่าเธออาจจะกำลังไม่พอใจอะไรบางอย่างกับผม ท่าทีด้วยสายตาที่เย็นเยียบนั้น หรือคิ้วที่ขมวดขึ้นเล็กน้อยสร้างบรรยากาศที่ชวนสับสนแก่หอคอยโอเดลล์แห่งนี้
หรือบางทีเธอ...
เธอหยุดสนใจผมแล้ว และกำลังเตรียมการบางอย่างพรมพื้นงามถูกวางไว้บนระเบียงพร้อมบรรดาอุปกรณ์ที่ผมไม่รู้จัก กล้องส่องทางไกลตัวเดิมยังคงตั้งตระหง่านอยู่จุดเดิม ดวงตาสีดำที่แอบซ่อนเร้นสีแดงเอาไว้เมื่อมันสะท้อนแสง
บางทีเธออาจจะ...
อยากได้ดอกไม้สักดอก
เพล้ง!
ราวภาพทั้งหมดหยุดลง คลื่นความรุนแรงอะไรบางอย่างโหมเข้าที่ตัวผม ใบหน้าที่โกรธเกรี้ยวของคุณเชอรีทำให้ผมตระหนักอะไรบางอย่าง บางทีสิ่งนี้อาจเป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้องนัก...
ความโกรธเกรี้ยวที่บรรจงละเลงลงบนโลก เส้นผมที่สยายออกไปตามคลื่นพลังงานที่มองไม่เห็น ความแหบแห้งถูกบรรจงมอบและสดุดีแด่ความแห้งแล้งต่อทุกสิ่งมีชีวิต เชอรีกำลังเสียสติราวเจอเรื่องที่ไม่คาด สติสัมปชัญญะที่เคยควบคุมขาดสะบั้นยามเมื่อมือเล็กของเขาสัมผัสเธอ
คลื่นพลังที่แผ่ขยายออกไปมันกล้ำกลืนพลังชีวิต...กัดกินดอกไม้ที่บานสะพรั่งให้แห้งเหี่ยวลงทันใด พรากความอบอุ่นราวชีวิตและความสดชื่นทั้งหมด พลันเปลี่ยนเป็นความร้อนรนและแร้นแค้น
ดอกไม้งามสีแดงทมิฬที่มีฟฟ์จัดแจงลงบนกระถางใบเล็กเพื่อมอบให้เชอรี
แทบจะสลายไปทันทีเมื่อเจอคลื่นพลังงานนี้...
“อึก ...เฮือก” เสียงหอบหายใจของเชอรี ทำให้อะไรบางอย่างหมุนย้อนกลับมาให้นึกคิด...อดีตที่นำพามาถึง
‘ดอกไม้ดอกนี้สีเหมือนดวงตาของลูกเลย’ ยามเมื่อเธอสัมผัสดอกไม้ที่เคยอ่อนหวาน ทว่ากลับเลวทรามลงทันใด ความเหี่ยวแห้งที่จีรังถูกเร่งกระบวนการราวมอบความตายที่มั่นคงแก่ดอกไม้
เหมือนเธอนั้นได้...กรรโชกชีวิตมันไป
สายตายามเธอมองไปยังเจ้าของเสียงนั้น สายตาเศร้าหมองและความเสียใจในดวงตาที่มองมา มันทั้งสร้างความสะเทือนใจและความทรมาน บางทีทั้งหมดอาจเป็นเธอเอง...ที่ผิดตั้งแต่แต่แรก ราวหนทางที่เธอไม่มีทางสู้ได้มันถูกขีดเขียนไว้แล้ว
ตุบ! เด็กหนุ่มตรงหน้าของเธอล้มลง
คลื่นที่เธอส่งออกไปมันทำให้มีฟฟ์รู้สึกเจ็บปวด ความทรมานที่ส่งออกผ่านใบหน้า เชอรีมองมาอย่างเรียบนิ่งและกล่าวโทษเด็กหนุ่มถึงความโง่งมที่เขาทำ แต่สายตาที่สั่นไหวที่แสดงออกมามันไม่สามารถโกหกใครได้
ยามเมื่อเขาสั่นไหวไปตามแรงที่บีบรัด ยามเมื่อมือคู่น้อยของเจ้าเด็กน้อยกุมหัวใจเอาไว้ มันก็ยังไม่ได้ให้เธอรู้สึกเจ็บปวดเลย แต่ลมหายใจที่หอบแฮกมันไม่สามารถโกหกใครได้
เธอเดินหนีไปยังมุมริมระเบียงเดิมของเธอพลางปิดกั้นตัวเองมากกว่าเดิม
เมื่อมีฟฟ์อาการดีขึ้นได้ด้วยตัวเอง เขาก็รับรู้อะไรบางอย่างได้ด้วยตนเองมือเล็กพลางกอบกุมหน้าอกตัวเองเอาไว้ สายตาที่มองสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงไป ความเลวทรามที่เกาะกินเรือนกระจกนี้ ทั้งหมดเหมือนคลื่นพลังที่มันฉกชิงชีวิตเรื่องราวของเหล่าดอกไม้ไป
กระถางใบเล็กที่แตกข้างหน้าเด็กหนุ่ม กลีบดอกไม้สีแดงที่โรยรินทำให้มีฟฟ์รู้สึกถึงอะไรบางอย่าง
เขาจึงหยิบสิ่งประดิษฐ์อะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋าจุดที่ลึกที่สุดของเขา มันเป็นกล่องใบเล็กลวดลายที่น่าคุ้นชิน ของขวัญที่เขาหวงมากที่สุด
ของขวัญจากคุณตาที่มอบมันให้เขา เขาแอบเปิดมันออกเบา ๆ และใส่กลไกอะไรบางอย่างเข้าไปใหม่
และยื่นมันให้เชอรีอีกครั้งด้วยสายตาที่ไม่เปลี่ยนไป
สายตาเย็นชาราวกับก้อนน้ำแข็งที่ถูกตั้งตระหง่านท่ามกลางทะเลทราย แต่มันก็มักจะถูกลูบไล้ไปด้วยความโอนอ่อนอารี และความอ่อนโยนไร้ซึ่งเงื่อนไขที่มีฟฟ์มอบให้ ราวความบริสุทธิ์ที่หาได้ยากในโลกแห่งนี้
ใบหน้าโง่งมราวเข็มเล็ก ๆ กรีดลงบนผ้าผืนบางของเด็กหนุ่มในสายตาทำให้เธอรู้สึกลำบากใจ เธอจึงรับมันมาอย่างส่ง ๆ และเปิดมันออกอย่างช้า ๆ
คลิก... กลไกเล็ก ๆ ที่กำลังทำงาน ฟุบฟุบราวเสียงที่เลียนแบบธรรมชาติแสดงออกมา
ความอ่อนโยนที่แผ่ซ่านออกมาจากสิ่งประดิษฐ์รูปลักษณ์สวยงาม บรรดากลไกที่พุ่งทะยานออกมาจากผ้ากำมะหยี่สีแดงหุ่นยนต์ผีเสื้อกระพือปีกเล็ก ๆ อวดโฉมให้โลกใบนี้ พร้อมกับบรรดากลีบดอกไม้จากฟันเฟืองที่ซ่อนเอาไว้
ทำให้คลื่นเล็ก ๆ ที่เกิดในหัวใจของเชอรีส่งเสียงขึ้นมาอย่างแผ่วเบา ห้วงทะเลแห่งความเย็นชาพบพานคลื่นลมเล็ก ๆ ที่จะพัดพาความเยือกเย็นให้จางหายไปและบรรเทายามเมื่อน้ำทะเลสัมผัสกับน้ำอุ่น
มันทั้งมีชีวิตและรู้สึกได้รับการปลอบโยน
ความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้ของเชอรี ทำให้เธอรู้สึกปั่นป่วนถึงภายในกับการกระทำของเด็กหนุ่มข้างหน้า สายตาที่ยังคงจ้องมองบรรดาผีเสื้อและกลีบดอกไม้ประดิษฐ์ แม้รูปลักษณ์ไม่ได้สวยงามมากนัก แต่เธอกลับ...รู้สึกได้
รู้สึกถึงชีวิตผ่านโลหะเย็นชืดนี้...
ห้วงเวลาที่ดำเนินไป มันกลับกระพือคลื่นเล็ก ๆ ในหน้าอกของฉัน แม้เวลาจะผ่านไปสักพักแล้ว แต่เจ้าเด็กน้อยยังคงชวนเธอคุยเล่น มือเล็กที่กำลังซ่อมแซมหรือประดิษฐ์อะไรบางอย่าง
กล่องเล็กรูปลักษณ์สวยงามความประณีตที่ถูกส่งออกผ่านลายสลัก สิ่งนี้น่าจะเป็นกล่องที่ผู้สร้างตั้งใจบรรจงตกแต่งด้วยความรัก กล่องเดียวกันกับที่มีฟฟ์ส่งให้เธอดู และที่เขาต้องซ่อมแซมมันอย่างมุ่งมั่นนี้อาจเป็นเพราะเธอทำมันตก
ความแปลกประหลาดในอกของฉันทำให้ฉันไม่เข้าใจอะไรบางอย่าง กล่องที่ฉันถือไม่มั่นคงจึงทำมันตกอย่างไม่ได้ตั้งใจ ซึ่งมันอาจจะสร้างความตกใจให้กับเจ้าเด็กน้อยตรงหน้าเธอเป็นอย่างมาก แต่สายตาที่ไร้เดียงสาที่มองมายังเธอ เธอไม่สามารถสัมผัสการโทษถึงความผิดของเธอเลย ราวกับความบริสุทธิ์ใจและยอมรับที่ฉันเป็น...
ความรู้สึกแปลกเหมือนความขัดแย้งที่ปะทุขึ้นภายในทรวงอก สร้างความปั่นป่วนและความกระวนกระวายมากมายออกมา
ทั้งหมดคืออะไร...
“คุณเชอรี...” ใบหน้าที่เปื้อนรอยน้ำมันกล่าวถามฉันเป็นครั้งคราวยามเมื่อบทสนทนาเงียบลง หรือบรรยากาศที่กดดันกำลังแผ่ซ่านไปทั่วบริเวณ
เจ้าเด็กน้อยนั่นยังคงพยายามพูดคุย ...เสียงกระซิบกระซาบของเขาเหมือนสายตาที่พัดผ่านไปยังคงดำเนินต่อไป
กลีบดอกไม้ที่แห้งเหี่ยวไปแล้ว เสี้ยวหนึ่งยังคงสามารถรู้ได้ว่าก่อนหน้านั้นมันมีสีอะไร
สีแดงสดงั้นหรือ...
“...” ยังคงเป็นความเงียบดังขึ้นระหว่างบทสนทนาฉันและเขา แต่กระนั้นก็มีสิ่งผิดปกติปรากฏขึ้นเข้าครอบคลุมทั่วบริเวณของเมืองโอเดลล์ ท้องฟ้าที่เคยสว่างไสวกลับมืดลงถนัดตา นั้นก็คือเหล่าต้นตอปัญหาทุกอย่างในตอนนี้แน่นอน
มอนสเตอร์แห่งโอเดลล์
ตู้ม! เสียงระเบิดที่ดังขึ้น
เป็นเสียงที่บอกได้ว่าสงครามระหว่างมนุษย์และมอนสเตอร์ครั้งนี้ได้เริ่มขึ้นแล้ว!
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา