โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
แฟนตาซี,ผจญภัย,ลึกลับ,ชาย-ชาย,สงคราม,สงคราม,ผจญภัย,ลึกลับ,ต่างโลก,นิยายวาย,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
ผู้แต่ง
D.seyouinz
เรื่องย่อ
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายวาย ชาย x ชาย
แนว : Fantasy, Adventrue, Action, Survival, Romance, Steam-punk, Sci-fi
การหลับตาลงและตื่นขึ้นจากภวังค์ความฝันอันยาวนาน ไม่สามารถลบล้างความจริงยามตื่นที่ว่าคุณตาของเด็กหนุ่มคนนี้จากเขาไปแล้ว การยอมรับชะตากรรมของเขาไม่ได้หมายถึงการตกลงยินดีรับบทชีวิตที่ถูกกำหนดไว้ตรงหน้า
'แต่เป็นเขาที่จะกุมอำนาจฟันเฟืองแห่งโชคชะตานี้ไว้เอง'
การจากไปของคนสำคัญจะนำพาเขาไปสู่เรื่องราวที่เขาค้นหา อดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง เหตุใดเขาจึงถูกรับเลี้ยงโดยคุณตา
ท่ามกลางโลกของผู้มีสัญญาณจิตนามว่าวาร์เชอน์ และผู้มีสติปัญญานามว่าชาว์โรล โลกของเขาถูกขับเคลื่อนด้วยสิ่งประดิษฐ์ของพวกชาว์โรล เทคโนโลยีเครื่องจักรไอน้ำเครื่องยนต์กลไกอันซับซ้อนที่หยิบยืมจากพลังอำนาจของอัญมณีสีดำ
เขาเดินทางอย่างโดดเดี่ยว ระหว่างทางพบกับพวกพ้องที่จริงใจร่วมทุกข์ร่วมสุขไปกับเขา เผชิญหน้ากับบทพิสูจน์อันท้าทาย สงครามอันยาวนาน ความปรารถนาในตัวตนของตนเอง บทบันทึกที่ขาดหาย
จะนำพาเขาและพวกพ้องไปสู่บทสรุปสุดท้าย
ที่ว่าจริง ๆ แล้วเขาคือใคร
นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียน
*คำเตือน* *โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*
Trigger warning, Abuse, Anxiety, Blood, BDSM, Brainwashing, Classism, Coercion, Corpse, Domestic violence, Decapitation, Gaslighting, Hostages, Murder, Mutilation, PTSD, Paranormal, Submission, Starvation, Terrorism, Torture, Violence, War
เนื้อหาที่มีความละเอียดอ่อน, การทำร้ายใช้ความรุนแรง, ความวิตกกังวล, เลือด, รสนิยมตกลงปลงใจทั้งสองฝ่าย, ล้างสมอง, การเหยียดชนชั้น ,การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับ*, ศพ, ความรุนแรงในครอบครัว, การตัดหัวประหารชีวิต, การบิดเบือนสร้างความคิดทับ, การจับเป็นตัวประกัน, ฆาตกรรม, ทำให้พิการ, ความหวาดกลัวจากเหตุสะเทือนขวัญ, ตำนาน, อำนาจเป็นฝ่ายรอง, ความหิวโหย,การก่อการร้าย, การทารุณ, การใช้ความรุนแรง, สงคราม
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
(ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558
บทที่ 34
หอคอยสูงใจกลางเมืองโอเดลล์ที่ตั้งตระหง่านมานับหลายทศวรรษ สัญลักษณ์แห่งความรุ่งเรืองและความก้าวหน้าของเทคโนโลยีที่ชาว์โรลประกาศกร้าวถึงความยิ่งใหญ่ของมันสมองเท่าที่มวลมนุษย์จะมีให้ได้ แต่ทว่าวันนี้... เสียงก้องกังวานที่ชินชาของเหล่าประชาชนโอเดลล์...กลับหยุดลง
ในห้องเครื่องที่อบอ้าวและเงียบสงัด กลไกอันซับซ้อนที่เคยทำงานประสานกันอย่างต่อเนื่องได้หยุดลงโดยไม่คาดคิด กลิ่นสนิมและความเสื่อมทรามเบาบางเกิดขึ้นในชั้นบรรยากาศ เสียงกระหึ่มของฟันเฟืองและเสียงหึง ๆ สร้างความน่ากังวลใจให้เหล่าผู้ควบคุมอุปกรณ์ได้เป็นอย่างดี เมื่อพวกเขาได้ควบคุมเครื่อง มอเตอร์ที่เคยดังเป็นจังหวะตลอดเวลาหยุดนิ่ง ความเงียบที่ตามมาเสมือนว่ามีความกดดันเพิ่มขึ้นทุกวินาทีที่ดำเนินไป
เหล่าผู้ควบคุมที่ถูกอพยพออกไปแต่ทว่าเครื่องจักรของพวกเขาไม่ได้เดินทางไปด้วย เครื่องจักรที่หมุนเวียนชีวิตนับพันในเมืองโอเดลล์ก็เหมือนเด็กเล็กที่ต้องการการดูแลเป็นพิเศษ เมื่อใดที่คาดสายตาไปเครื่องจักรนี้ก็จะร้องไห้เหมือนขาดความรักจากผู้เป็นพ่อแม่ เสมือนความต่ำตมและความน้อยใจเข้ากัดกลืนเครื่องจักร
แสงไฟจากหลอดไฟดวงน้อยที่ตั้งอยู่ที่มุมหนึ่งของห้อง...ส่งเสียงเตือนอย่างตื่นตระหนก ความพร่ามัวในชั้นบรรยากาศ ไฟเพดานดวงเดิมที่สลัวลง...สะท้อนให้เห็นถึงความชื้นที่ลอยอยู่ในอากาศ และเงามืดของเครื่องจักรที่หยุดนิ่งเป็นร่องรอยแห่งความเสื่อมทรามสีสนิมบนเครื่องจักรที่เก่าแก่ สายพานที่เคยหมุนไปมาหยุดนิ่งเสมือนเวลาถูกผนึกลง
ท่ามกลางเครื่องจักรอันมีกลไกที่ซับซ้อนมากมายหมุนเวียนราวหัวใจที่กำลังเต้นของเมืองโอเดลล์ กำลังทำงานช้าลง
....
เสมือนหัวใจที่กำลังจะตาย
ภายในหอคอย เครื่องจักรที่เคยทำงานสม่ำเสมอเพื่อควบคุมพลังงานและเตาเผาที่ร้อนแรง แต่ในขณะนี้กลไกบางอย่างเกิดความผิดพลาด พลังงานที่เคยเสถียรภาพ...แรงขับเคลื่อนของระบบทั้งหมดหายไปราวเรื่องโกหก ทิ้งไว้เพียงเสียงเครื่องจักรที่ค่อย ๆ หยุดลงทีละส่วน
ความเงียบสงบที่มาพร้อมแรงปะทุของความเดือดดาลราวความโกรธเกลียดชังยามเมื่อเด็กน้อยถูกทรยศความเชื่อใจจากพ่อแม่ของพวกเขา ความร้อนที่ควบคุมไม่ได้เริ่มกระจายไปทั่วห้อง น้ำที่เคยถูกควบคุมอย่างแม่นยำในท่อเหล็กตอนนี้กำลังถูกเร่งกระบวนการด้วยความเร็วที่ไม่น่าเหลือเชื่อ อาจเป็นเพราะเตาเผาไม่สามารถควบคุมได้อีกต่อไป ร่องรอยควันบาง ๆ ความย้อนแย้งเมื่อความชื้นแฉะสามารถครอบครองพื้นที่ทั้งหมดของเครื่องจักรนี้ได้ พื้นที่เพียงเล็กน้อยสำหรับการเล็ดลอดเข้าไปยังพื้นที่เก็บพลังงานหลักของถ่านหินคอล...ทำให้ทุกอย่างมันแย่ลง
เพียงเพราะพื้นที่รูเล็ก ๆ จากนอตที่หลวมออกมาเล็กน้อย...
เสียงฟู่ของไอน้ำเริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ น้ำที่เคยเย็นและสงบกลายเป็นไอน้ำที่ร้อนจัดและดุดันในอัตราที่อันตรายและไม่สามารถควบคุมได้ พร้อมจะระเบิดออกได้ทุกเมื่อราวกับกำลังจะตะโกนร้องไห้และงอแงออกมา
ความร้อนและความชื้นแฉะที่ผสมกันทำให้บรรยากาศทั่วบริเวณหอคอยแห่งเมืองโอเดลล์กลับร้อนระอุขึ้น ความไม่สบายถูกสอดแทรกผ่านเนื้อหนังมังสาของเชอรี ภายใต้กระโปรงงามสีดำทมิฬมีเหงื่ออ่อน ๆ ไหล แต่ทว่าก็หายไปแทบจะทันที
บึ้ม! เสียงระเบิด ไกล ๆ ดังขึ้น ท่ามกลางความสะลึมสะลือของเชอรีที่ยังไม่ได้สติ ความร้อนที่กำลังเข้าครอบครองพื้นที่ทำให้ใบหน้าของเชอรีแดงขึ้นเล็กน้อย
ในห้วงความคิดหนึ่งของเชอรี ‘อ่าาาาา ฉันสลบไปนานเท่าไหร่แล้ว’ ในตอนแรกฉันไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นเกี่ยวกับสัญญาณจิตของฉัน ฉันเค้นพลังออกมามากมายเพื่อจะควบคุมสถานการณ์แต่ก็เหมือนผสมน้ำจืดในทะเล และหวังว่าจะมันอ่อนลงบ้าง แต่ไม่เลย...ฉันสลบไปทั้งที่ยังคงควบคุมพลังไว้
บึ้ม! เสียงระเบิดดังขึ้นทำให้สติที่เลือนรางของฉันนิ่งลง ความเยือกเย็นที่ฟื้นสติทำให้ฉันมึนหัวเล็กน้อย พลางทำความเข้าใจสถานการณ์อันตรายอย่างเร่งด่วน
สายตาที่มองไปเห็นเส้นผมสีแดง ก็ทำให้นึกอะไรได้บางอย่าง... ซึ่งอาจจะช้าไปหน่อย
“เจ้าเด็กน้อย ตื่น! ตื่น!” ฉันพยายามเขย่าตัวของเจ้าเด็กคนนี้...แต่เขาก็ไม่ตื่นเลย ฉันปัดป่ายผมเส้นงามของฉันไปด้านหลัง พลางเอาหูแนบกับหน้าอกของเจ้าเด็ก เสียงเต้นของหัวใจที่แผ่วเบาทำให้ฉันรู้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่ นิ้วเรียวถูกหยิบยกตรวจสอบลมหายใจที่เบาบาง ทั้งหมดมันทำให้ฉันรู้สึกสบายใจขึ้นอีกเปาะหนึ่ง
แต่ฉันก็ไม่เข้าใจความรู้สึกนี้ที่เกิดขึ้นภายในใจของฉันเหมือนกัน ทั้งหมดนี้ไม่เหมือนเป็นตัวฉันเลย
ฟู่! คราวนี้ไม่ใช่เสียงระเบิดของเครื่องยนต์ที่ดังจากที่ไกล ๆ แต่มันเริ่มที่จะใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ สร้างความกังวลใจให้ฉันเล็กน้อย ยามที่ฉันมองหน้าไปเจ้าเด็กนี่...เขาก็ยังไม่ฟื้น
ฉันจะทำยังไงดีในตอนนี้ ความสับสนสลายความเยือกเย็นภายในใจฉัน
อาจเป็นเพราะสัญญาณจิตของฉันที่แผ่ซ่านออกมาตลอดเวลา ทำให้อากาศรอบบริเวณนี้ยังคงมีอากาศที่เหมาะสมสำหรับการหายใจให้เจ้าเด็กนี่ เขาเลยยังไม่ถึงเวลาตาย ซึ่งก็นับว่าโชคดีมั้ง
ทว่าความโชคดีของทั้งเจ้าเด็กน้อยและของฉันเองเหมือนจะถูกใช้หมดลงอย่างรวดเร็ว
บึ้ม! เกิดระเบิดขึ้นใกล้ ๆ ภาพที่ฉันเห็นมันเหมือนภาพช้าที่กำลังเกิดขึ้น มือที่ฉันไม่คิดจะเอื้อมไป...มันกลับถูกปฏิบัติตรงกันข้ามราวเรื่องที่สมควรอยู่แล้ว
บรรดากระเบื้องงามที่ซีดลงกำลังแยกตัวออกปะทุขึ้น บรรยากาศที่สงบเสงี่ยมของสวนเหี่ยวเฉาในเรือนกระจกสีเขียวซีดกระจัดกระจาย พืชพันธุ์ที่แห้งกรัง บรรดากลีบดอกไม้ที่เคยบานสะพรั่งแห้งเหี่ยวราวถูกกลืนกินโดยสิ่งเลวทราม โบกสะบัดไปบนอากาศ โครงสร้างโค้งมนที่ค้ำจุนบรรดาแผ่นกระจกชิ้นงามอันซับซ้อนบิดเบี้ยวราวถูกบีบรัดด้วยสิ่งที่มองไม่เห็น
บึ้ม! ฟู่! เมื่อเสียงระเบิดดังก้องไปทั่วหอคอยนี้ กระจกในเรือนกระจกที่เปราะบางราวความน่าเกลียดที่เกิดขึ้นจริงถูกแรงสั่นสะเทือนและแรงระเบิดส่งผลให้มันแตกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ละอองระยิบระยับแห่งความสว่างไสวย่อยยับเป็นเสี่ยง ๆ เสียง แกร๊ง! แกร๊ง! ของกระจกที่แตกร้าวตกลงมาชนพื้นที่เละเทะดังก้องไปทั่ว เหมือนฟ้าผ่าลงกลางอกทำให้ทุกคนฝันผวาราวสถานที่ปลอดภัยของตนพังทลายลง
เสียงกระจกที่แตกและกระเด็นไปทั่วดังต่อเนื่อง เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ แตกละเอียดลอยอยู่ในอากาศก่อนที่จะตกลงมาเป็นฝนกระจกทั่วบริเวณ กลิ่นไหม้และควันขาวลอยขึ้นมาจากที่เกิดเหตุ ร่วมกับเสียงร้องเตือนของเครื่องจักรในหอคอย ส่งเสียงร้องแผ่ดเสียงดังก้องกังวานไปทั่ว ทุกสิ่งทุกอย่างดูสับสนและวุ่นวาย สายตาที่เคยชมความงามของความเสื่อมทรามเต็มไปด้วยความตกใจและความกลัว
ไม่ใช่... ฉันไม่ได้กลัวเหตุการณ์ระเบิดนี้
แต่เป็นเงามืดที่กำบังแสงอาทิตย์ที่งดงาม แผ่นหน้าผาที่กว้างใหญ่ข้างหน้าหอคอยบดบังราวความหวังของฉัน เป็นเพียงเม็ดทรายกระจ้อยร่อยที่เป่าเพียงครั้งเดียว...ก็สลายหายไป
ความเงียบหลังภัยสงบ สิ่งที่จะตามมาเสมือนการรอคอยถึงสิ่งที่ยังคงมาไม่ถึง สายตาต่างจ้องมองไปยังความมืดมิดที่ว่างเปล่าตรงหน้า ด้วยความหวาดกลัว กลัวตายและความแน่นอนของภัยพิบัติ
แท้จริงแล้วเงานั้นคือสิ่งใด...ฉันก็ไม่รู้
อึดใจเดาที่ยาวนาน รูปโฉมที่งดงามปรากฏขึ้นเพียงเสี้ยวเดียวที่จะทำให้ฉันตกใจได้
อึก! พื้นอาคารที่เละเทะกลับเอียงขึ้น บรรดาเศษแก้วเล็กแก้วน้อยและสิ่งก่อสร้างที่สลับซับซ้อนกำลังไหลไปทิศทางหนึ่ง เศษซากมากมายกำลังเคลื่อนที่ช้า ๆ ตามองศาที่เอียง ทว่าจุดที่ฉันอยู่กับโค่นหักลงมาอย่างรุนแรง...ทำให้หลังของฉันกระแทกกับผนังกำแพง
ความเจ็บปวดที่ทำให้สติฉันเต็มตื่น แต่ไม่มากพอกับสิ่งที่ฉันเห็นอยู่ตอนนี้...!
หนวดขนาดใหญ่ปัดป่ายไปตามขอบและรูปลักษณ์หอคอยแห่งนี้ ดวงตาอันใหญ่โตกำลังจรดจดจ้องมาที่ฉัน ความสิ้นหวังหวังและความกลัวตายเข้ากอบกุมหัวใจ หนวดที่หนาและตะขอที่แฝงไปด้วยความงามของลวดลายราวคลื่นทะเล ไม่ได้ลบล้างความน่ากลัวและความมหึมาของมันได้ ความคล่องแคล่วที่โหดร้ายรวบรัดหอคอยราวเจอเหยื่อที่รอคอย สิ่งก่อสร้างงามที่ฉันเคยเห็น...มันกำลังบิดเกลี้ยวบีบอัดอย่างน่าเกลียด
ชั่วอึดใจดั่งความยาวนานเพียงเสี้ยววินาที
อาคารกำลังถล่ม! รอยแตกร้าวที่กำลังแผ่ขยายไปทั่วทุกที่ สิ่งก่อสร้างงามกำลังถูกกลืนกิน ร่างเจ้าเด็กน้อยกำลังไหลลงไปชายขอบอาคาร ด้านล่างเต็มไปด้วยม่านหมอกที่ยากจะคาดเดาว่าคือสิ่งใดใต้นั้น อย่างที่เลวร้ายที่สุดอาจเป็นบรรดาเครื่องจักรหนามแหลมที่แตกหักของหอคอย คอยเสียบแทงร่างกายอันบอบบาง
ฉันขยับร่างกายที่บาดเจ็บ ปลายกระโปรงที่ติดขัด...ฉันกระชากมันขาดอย่างน่าเกลียด
‘ชั่งเสียมันปะไร หากข้าไม่ตายก็ซื้อมันกี่ชุดก็ได้!’ กลีบระบายของกระโปรงที่ถูกฉีกขาดติดกับบรรดาเศษอาคารที่กำลังถล่ม จมหายไปในที่สุด
เสียงระเบิดยังก้องกังวานไปทั่วบริเวณ บีบรัดการตัดสินใจของฉันยามที่ร่างกายอ่อนแอของเจ้าเด็กน้อยไร้การเคลื่อนไหว พื้นที่สั่นสะเทือน...เศษอิฐและกระจกที่กระจายร่วงหล่น ฝุ่นผงที่ปกคลุมใบหน้าจิ้มลิ้ม ร่างของเขากำลังจะเคลื่อนเข้าไปขอบอาคาร ราวกับว่าจะตกลงไปสู่ความมืดได้ทุกเมื่อ
แต่แล้ว...
“ช่วยฉันด้วย” เสียงเบาบางที่ดังเข้าโสตประสาทของฉัน
มันทำให้ฉันสั่น... สั่นไปด้วยความหวาดระแวง
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา